Morgunblaðið - 08.07.1984, Blaðsíða 25

24
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 8. JÚLÍ 1984
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 8. JÚLÍ 1984
25

Útgefandj
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Aöstoöarritstjóri
Fulltrúar ritstjóra
Fréttastjórar
Auglýsingastjóri
hf. Árvakur, Reykjavík.
Haraldur Sveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Björn Bjarnason.
Þorbjörn Guömundsson,
Björn Jóhannsson,
Árni Jörgensen.
Freysteinn Jóhannsson,
Magnús Finnsson,
Sigtryggur Sigtryggsson,
Ágúst Ingi Jónsson.
Baldvin Jónsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aöalstræti 6, sími 10100. Auglýsingar: Aö-
alstræti 6, simi 22480. Afgreiösla: Skeifunni 19, sími 83033. Áskrift-
argjald 275 kr. á mánuöi innanlands. I lausasölu 25 kr. eintakiö.
U tanríkisstefnan
og skoðanakönnun
Niðurstöður skoðana-
könnunar ólafs Þ.
Harðarsonar, stjórnmála-
fræðings, um viðhorf lands-
manna til utanríkis- og ör-
yggismála, staðfesta það, sem
komið hefur fram i þingkosn-
ingum í meira en þrjá áratugi
og einnig í undirskriftasöfn-
un Varins lands fyrir 10 ár-
um: yfirgnæfandi meirihluti
íslenzku þjóðarinnar styður
aðild Islands að Atlantshafs-
bandalaginu og varnarsamn-
inginn við Bandaríkin. Um
þetta þarf ekki að deila og
raun er ljóst, að andstaða
svonefndra herstöðvaand-
stæðinga við þessa megin-
þætti utanríkisstefnu okkar
er orðin svo veikburða, að
varla er orð á henni gerandi.
í framhaldi af þessari meg-
inniðurstöðu könnunarinnar
gefur hún svo tilefni til
margvíslegra hugleiðinga.
Eitt veldur stuðnings-
mönnum núverandi utanrík-
isstefnu umtalsverðum
áhyggjum en það er mikið
fylgi við gjaldtöku vegna
varnarstöðvarinnar í Kefla-
vík. Þegar þær hugmyndir
voru til umræðu fyrir nokkr-
um árum var Ijóst, að þær
höfðu meiri hljómgrunn en
nokkurn gat órað fyrir. Morg-
unblaðið tók þá þegar harða
afstöðu gegn slíkum hug-
myndum og sú afstaða blaðs-
ins er óbreytt. Til þess má
aldrei koma, að við íslend-
ingar gerum varnir lands
okkar að verzlunarvöru. Bæði
Geir Hallgrímsson, utanrík-
isráðherra, og Þorsteinn
Pálsson, formaður Sjálfstæð-
isflokksins, taka afstöðu gegn
gjaldtöku í samtölum við
Morgunblaðið í gær.
Geir Hallgrímsson segir:
„Það hafa stundum heyrzt
raddir um, að okkur beri að
taka gjald fyrir aðstöðu þá,
sem bandaríska varnarliðinu
er fengin með Keflavíkur-
stöðinni og einstaka skoðana-
kannanir hafa leitt í ljós
töluvert fylgi við slíkar hug-
leiöingar. Engu að síður er
þessi niðurstaða mér mikil
vonbrigði og algjörlega and-
stæð.“
Þorsteinn Pálsson segir:
„ ... ég er mótfallinn hug-
myndum um beina gjald-
töku,“ en gagnrýnir jafn-
framt Morgunblaðið fyrir að
bera þessa spurningu fram
sem aðalatriði og segir: „Ég
verð að svara því fyrst til að
mér finnst skelfing skrýtið að
Morgunblaðið skuii elta alla
fjölmiðla í því að gera aðal-
spurningu um þetta hreina
aukaatriði. Það er augljóst að
þetta er veigaminnsta atriði
þessarar könnunar og það
kemur fram af hálfu höfund-
arins að hann gerir ákveðna
fyrirvara um þessar niður-
stöður vegna þess hvernig
spurt var.“
Morgunblaðið og formaður
Sjálfstæðisflokksins eru
áreiðanlega sammála um það,
að mestu skiptir um niður-
stöðu þessarar könnunar
ótvíræður stuðningur við nú-
verandi utanríkisstefnu. Hins
vegar getur það aldrei að
mati Morgunblaðsins orðið
„veigaminnsta atriðið", að
verulegur hluti þátttakenda
vill taka peninga fyrir varn-
irnar. Vera varnarliðsins hér
byggist á því grundvallarat-
riði, að um gagnkvæma hags-
muni sé að ræða og ef í ljós
kemur, að mikill hluti þjóðar-
innar vill leyfa erlendu her-
liði dvöl í landinu fyrir pen-
inga er það verkefni stjórn-
málaforingja að bregðast
hart við að leitast við að
breyta þeim viðhorfum fólks.
Stuðningsmenn núverandi
utanríkisstefnu geta svo velt
því fyrir sér, hvort þeir telji
þann stuðning, sem fram
kemur í þessari könnun við
aðild að Atlantshafsbanda-
laginu og varnarstöðina í
Keflavík nægilega mikinn.
Geir Hallgrímsson segir t.d.,
að það valdi vonbrigðum
hversu margir taki ekki af-
stöðu og kveðst eiga bágt með
að hugsa sér að svo margir
kjósendur hafi ekki skoðun á
málinu. Alla vega hljóta þær
niðurstöður að verða fylgis-
mönnum NATÓ-aðildar og
varnarstöðvarinnar hvatning
til þess að liggja ekki á liði
sínu en efla fremur kynn-
ingar- og upplýsingastarf-
semi á þessu sviði.
Það getur líka verið álit-
amál, hvernig meta beri af-
stöðu einstakra aldursflokka
til málsins. Er minni stuðn-
ingur yngri aldursflokka við
stefnuna í utanríkis- og ör-
yggismálum að nokkru leyti
tímabundið fyrirbæri, sem
breyting verður á, þegar fólk
kemst á annan aldur eða til
marks um varanlegri breyt-
ingu á viðhorfum? Margir
munu telja, að hér sé ákveðið
mynztur á ferðinni og að
skoðanir fólks breytist til
meiri stuðnings, þegar það
verður eldra. En hvernig svo
sem túlka ber þær niðurstöð-
ur er ástæða til að staldra við
þær og hvetja fylgjendur að-
ildar að Atlantshafsbanda-
laginu og varnarsamningsins
við Bandaríkin að huga að
þeim sérstaklega.
Þessi könnun er auðvitað
meiriháttar áfall fyrir þau
öfl, sem lengi hafa barizt
gegn þessum meginþáttum
utanríkisstefnunnar og þá
fyrst og fremst Alþýðu-
bandalagið en einnig skoð-
anabræður kommúnista í
Framsóknarflokki sérstak-
lega og Alþýðuflokki að
nokkru leyti. Barátta þeirra á
einfaldlega sáralítinn
hljómgrunn hjá almenningi í
landinu. Forystumenn Al-
þýðubandalagsins standa
einnig frammi fyrir því, að
mikill stuðningur er við aðild
að Atlantshafsbandalaginu
meðal stuðningsmanna
þeirra flokks. Kannski er það
ástæðan fyrir því, að þeir
hafa dregið mjög úr áróðri
sínum gegn utanríkisstefnu
landsins? Innan Framsókn-
arflokksins hefur sú skoðun
lengi verið uppi, að flokkur-
inn þurfi að vera tvístígandi í
utanríkismálum til þess að
missa ekki vinstra fylgi sitt
yfir til Alþýðubandalagsins.
Þessar niðurstöður ættu að
efla kjark forystumanna
Framsóknarflokksins til þess
að horfa ekki um of í báðar
áttir.
í Alþýðuflokknum hefur
alltaf verið hægt að finna
andstæðinga utanríkisstefn-
unnar en forystumenn Al-
þýðuflokksins hafa engu að
síður jafnan tekið afdráttar-
lausa afstöðu með aðild að
Atlantshafsbandalaginu og
varnarsamningnum við
Bandaríkin. Könnunin undir-
strikar réttmæti og styrk
þeirrar afstöðu. Það hefur
komið skýrt fram í ræðum
Geirs Hallgrímssonar, utan-
ríkisráðherra í vetur og vor,
að hann stefnir markvisst að
því að efla sjálfstæða stefnu-
mörkun íslendinga í utanrík-
is- og öryggismálum og auka
þátttöku okkar í samstarfinu
innan Atlantshafsbandalags-
ins. Að mörgu leyti höfum við
verið þiggjendur í þeim efn-
um og byggt á þeim upplýs-
ingum, sem við höfum fengið
frá öðrum. Kannski er það
markverðasta breytingin,
sem nú er að verða í utan-
ríkisráðuneytinu undir for-
ystu Sjálfstæðisflokksins, að
íslendingar láta sér ekki
lengur nægja upplýsingar frá
öðrum heldur er leitast við að
byggja upp sjálfstæða sér-
fræðiþekkingu, sem gerir
okkur kleift að leggja sjálfir
mat á mörg þeirra ákvörðun-
arefna, sem upp koma.
Bandalagsþjóðir okkar
hafa vanizt því í 35 ár, að við
höfum lítil afskipti haft af
hernaðarsamstarfinu innan
Atlantshafsbandalagsins en
væntanlega er þeim það fagn-
aðarefni, að við sýnum nú
áhuga á virkari þátttöku. Það
markaði nokkur tímamót að
þessu leyti, þegar íslenzkir
fulltrúar sátu fund hermála-
nefndar bandalagsins í vor.
REYKJAVÍKURBRÉF
Laugardagur 7. júlí
íhaldsflokkur og
velferdarþjódfélag
Fróðlegt var að hlýða á sam-
tal, sem sjónvarpið átti í
gærkvöldi (föstudagskvöld)
við Poul Schlflter, forsætis-
ráðherra Danmerkur, sem er
sá norrænna stjórnmála-
manna, sem náð hefur mest-
um árangri í stjórnarstörfum síðustu miss-
eri. 1 viðtali þessu undirstrikaði Schlúter,
sem er formaður danska íhaldsflokksins, að
flokkur hans vildi halda velferðarríkinu og
bæta það. Hann bætti því við, að danski
íhaldsflokkurinn væri ekkert voðalega
íhaldssamur og væri raunar að jafn miklu
leyti frjálslyndur (í hefðbundinni merkingu
þess orðs) sem íhaldssamur.
Þessi orð vöktu athygli höfundar Reykja-
víkurbréfs, ekki sízt vegna þess, að í samtali
fyrir nokkrum vikum kom það fram hjá
mætum meðlimi Sjálfstæðisflokksins, að
niðurstöður skoðanakönnunar á vegum
Hagvangs, sem sýndi mikinn stuðning við
ýmsa þætti velferðarkerfisins, væru
áhyggjuefni, vegna þess, að þær bentu til
mikils fylgis við vinstri stefnu í landinu.
Sjálfstæðismanni af Viðreisnarskólanum
kemur slík skilgreining á óvart. í nokkra
áratugi hefur velgengni Sjálfstæðisflokks-
ins byggzt á mjög svipaðri stefnu og þeirri,
sem Poul Schluter lýsti í sjónvarpsviðtalinu:
heilbrigðri efnahagspólitík, einkaframtaki í
atvinnurekstri og einlægum stuðningi við
velferðarþjóðfélagið. Það er því ekki
ástæðulaust, að einhver hrökkvi við, ef slíkri
stefnu er nú lýst af hópum innan Sjálfstæð-
isflokksins sem „vinstri" stefnu.
Danski íhaldsflokkurinn undir forystu
Pouls Schlúters hefur náð ótrúlegri fylgis-
aukningu á skömmum tíma. Það kemur ekki
á óvart, eftir að hlýtt var á tilvitnuð um-
mæli hans. Stjórnmálaflokkur, sem spannar
skoðanasviðið frá hægri og vel yfir á miðju,
hefur mikla möguleika á því að vera fjölda-
flokkur. En þeir sem vilja losna við „miðj-
una“ eða líta á hana sem vinstri pólitík vilja
líka minnka flokkinn.
Útgerð og fiskeldi
í gær, föstudag, bárust tvær fréttir af
vettvangi atvinnulífsins, sem veita vísbend-
ingu um merkilega framþróun. Frá því var
skýrt, að Guðmundur Runólfsson, útgerðar-
maður á Snæfellsnesi, hefði í hyggju að fara
út í umfangsmikið fiskeldi. Þetta er ekki sízt
eftirtektarvert, þar sem útgerðarmaðurinn
hefur í huga að selja togara sem er í hans
eigu og hefur bersýnilega komizt að þeirri
niðurstöðu, að skynsamlegt væri að ráðstafa
einhverju af afrakstri þeirrar sölu I þessa
nýju atvinnugrein.
Jafnframt var upplýst, að tvö í hópi best
reknu frystihúsa landsins, ísfélagið í Vest-
mannaeyjum og Norðurtanginn á ísafirði,
hefðu ákveðið að gerast hluthafar í hlutafé-
lagi því, sem íslendingar og Norðmenn hafa
myndað um umfangsmesta fiskeldi, sem nú
er stundað hér á iandi, i Lónum í Keldu-
hverfi.
Þetta eru einhver ánægjulegustu tíðindi,
sem lengi hafa borizt úr atvinnulífinu. í ís-
lenzkum sjávarútvegi er saman komin mikil
reynsla, þekking og fjármagn. Fram að
þessu hafa aðilar i útgerð og fiskvinnslu
litið sinnt þessari merku atvinnugrein, fisk-
eldi. Nú berast fregnir um það, að fiskeldi
aukizt hröðum skrefum í Noregi og Færeyj-
um og búast megi við þvi, að Norðmenn
flytji út um 100 þúsund lestir af laxi á árinu
1990 og Færeyingar um 15 þúsund lestir. Til
samanburðar má geta þess, að útflutningur
okkar nú er öðru hvoru megin við 100 lestir.
Það er ekki lengur nokkur vafi á þvi, að
þetta er atvinnugrein framtíðarinnar og
tækifærin geysilega mikil.
Þeir einstaklingar, sem hafa barizt áfram
í uppbyggingu þessarar atvinnugreinar hér
við takmarkaðan skilning stjórnvalda og
mikla tregðu fjármálakerfis, þurfa á stuðn-
ingi að halda, bæði faglegum og fjárhagsleg-
um. Þess vegna gefur það tilefni til mikillar
bjartsýni, þegar leiðandi fyrirtæki i útgerð
og fiskvinnslu taka höndum saman við
brautryðjendurna.
Einar Vilhjálmsson (t.v.) og faðir hans, Vilhjálmur Einarsson, sem hér sést í verðlaunastökki sínu á Ólympíuleikunum f Melbourne 1956.
Sala ríkiseigna
Undanfarnar vikur hefur staðið yfir sala
á hlutabréfum rikisins i Iðnaðarbankanum.
Þótt margir hafi verið vantrúaðir á, að
markaður væri fyrir hlutabréf rikisins í
hinum ýmsu fyrirtækjum, bendir reynslan
af sölu hlutabréfanna i Iðnaðarbankanum
til annars. Þau renna út eins og heitar
lummur og eru nær uppseld. Þetta þýðir, að
ríkissjóður mun fá í sinn hlut i beinhörðum
peningum á nokkurra mánaða tímabili
rúmlega 30 milljónir króna.
Nú má vel vera, að óvenjumikill áhugi sé á
hlutabréfum i Iðnaðarbankanum vegna
þess, að bankinn hefur verið mikið i fréttum
undanfarna mánuði sökum þeirrar forystu,
sem hann hefur tekið i samkeppni á milli
bankanna. En ríkið á stóran hlut i hlutafé-
lögum, sem hafa ekki síður vakið athygli
fyrir góðan rekstur að undanförnu svo sem i
Eimskipafélagi Islands, sem nýtur mikils
álits um þessar mundir, og Flugleiðum, sem
hafa unnið það þrekvirki að komast i gegn-
um tímabil, sem hefur leitt til gjaldþrots
fjölmargra stórra og smárra flugfélaga út í
heimi.
Ríkissjóður þarf á peningum að halda og
ríkið á mikið af eignum, sem það hefur ekk-
ert að gera við. Þessar eignir á að selja og
margar þeirra eru vel söluhæfar. Hvers
vegna ekki að selja einn rfkisbankanna? Það
var góð hugmynd, sem Albert Guðmunds-
son, fjármálaráðherra, setti fram á sl. ári að
selja ríkisfyrirtæki. Hins vegar hefur minna
orðið úr framkvæmdum hjá ráðherranum
og er það miður. Nú væri æskilegt, að hann
tæki þráðinn upp á ný og setti kraft í sölu
rikiseigna af margvíslegu tagi. Það er áreið-
anlega hægt að ná mörg hundruð milljónum
í ríkiskassann með þeim hætti.
Sterkur dollari
Reynsla okkar íslendinga hefur yfirleitt
verið sú, að við höfum hagnazt á því, þegar
staða dollarans hefur verið sterk. Mikill
hluti sjávarafurða okkar hefur farið til
Bandarikjanna og verið greiddur i dollurum
en mikill hluti innflutnings hefur komið frá
Evrópu og verið greiddur í gjaldmiðlum
þeirra ríkja. Þar sem sterkur dollari hefur
keypt meira af Evrópugjaldmiðlum en ella
höfum við haft af þessu umtalsverðan hag.
Á móti hefur að visu komið, að sterkum
dollara hefur fylgt vaxtahækkun vestan
hafs og töluverður hluti erlendra lána okkar
er á breytilegum vöxtum, þannig að vaxta-
hækkunin hefur kostað okkur töluvert fé.
Nú bendir ýrnislegt til, að þessi aðstaða sé
að breytast. Að sumu leyti er það vegna
aðgerða okkar sjálfra. Bandaríkjadollari
vegur ekki jafnþungt í gengisviðmiðun
okkar og hann gerði áður og var sú breyting
nauðsynleg til þess að tryggja stöðu iðnað-
arins hér heima fyrir.
I vikunni voru á ferð hér fulltrúar frá
stærsta banka heims, Citibank, sem á nokk-
ur viðskipti við okkur íslendinga og einstök
fyrirtæki hér. Einn af helztu áhrifamönnum
þess banka flutti ræðu í kvöldverðarboði
sem bankinn efndi til og vék þar m.a. að
háum vöxtum í Bandaríkjunum en benti
jafnframt á, að nú væri mjög auðvelt að
selja vörur í Bandaríkjunum og vonandi yrði
aukning á útflutningi til þess að létta undir
með þjóðum að greiða hina háu vexti.
Erlendur Einarsson, forstjóri SÍS, benti
þá á staðreynd, sem síðan hefur komið fram
opinberlega og hún er þessi: sterk staða doll-
arans hefur vissulega leitt til þess, að þjóðir
heims keppast um að flytja vörur á Banda-
ríkjamarkað. Það gerum við íslendingar en
það gera líka keppinautar okkar í sjávarút-
vegi annars staðar í heiminum. Afleiðingin
er sú, að vestan hafs er nú geysimikið fram-
boð af fiski, sem aftur hefur leitt til þess, að
fiskverð fer lækkandi, eins og Magnús Gúst-
afsson, forstjóri Coldwater, staðfesti í við-
tali við Morgunblaðið fyrir nokkrum dögum.
Þannig stöndum við nú frammi fyrir því, að
fiskverð lækkar vestan hafs vegna sterkrar
stöðu dollarans og er þá af sem áður var,
þegar a.m.k. ein ríkisstjórn hér fleytti sér
áfram í skjóli hins sterka Bandaríkjadals.
Umbótaskeið
Einn af forystumönnum í fjármálalífi
þjóðarinnar hafði orð á því í samtali á dög-
unum, að ráðherratíð Matthíasar Á. Mathie-
sen í viðskiptaráðuneytinu væri á góðri leið
með að verða mikið umbótaskeið í fjármála-
lífi þjóðarinnar og þyrfti að leita aftur til
upphafsára Viðreisnarinnar til þess að
finna tímabil breytinga og umbóta, sem
jafnaðist á við það, sem gerzt hefur hávaða-
laust á einu ári.
Þetta eru orð að sönnu. Ásamt stórminnk-
andi verðbólgu er byltingin i bankaviðskipt-
um það sem eftir stendur að loknu fyrsta ári
núverandi ríkisstjórnar. Hún hefur orðið
vegna þess, að viðskiptaráðherra hefur
skapað skilyrðin til þess.
Andrúmið i viðskiptalífinu er allt annað
en það var vegna þeirra breyttu viðhorfa,
sem hafa rutt sér braut i fjármálalífinu.
Kostirnir eru fleiri en áður var fyrir bæði
fyrirtæki og einstaklinga. Um leið hefur
orðið sú viðhorfsbreyting, að bankaviðskipti
séu þjónustustarf en ekki skömmtunarstarf.
Nýr fjármagnsmarkaður hefur orðið til á
skömmum tima fyrir frumkvæði nokkurra
einkafyrirtækja. Þetta er af hinu góða og
veitir bankakerfinu holla samkeppni og að-
hald. f Bandaríkjunum og Evrópu er sú
breyting að verða á bankaviðskiptum, að
þau færast í átt til æ fjölbreytilegri fjár-
málaþjónustu. Gott dæmi um það er Citi-
bank i Bandarikjunum en fyrr var nefnt, að
fulltrúar þess banka hefðu verið hér á ferð
fyrir nokkrum dögum. Bankar taka i vax-
andi mæli þátt i margvíslegum viðskiptum á
verðbréfamarkaði og veita viðskiptamönn-
um sínum þjónustu á þeim vettvangi og leita
jafnvel inn á svið tryggingarviðskipta.
Starfsemi Fjárfestingarfélags fslands hf.,
Kaupþings og Ávöxtunar er vísir að al-
mennri fjármálastarfsemi á borð við það,
sem tíðkast í öðrum vestrænum löndum. Að
því kemur vafalaust fljótlega, að bankarnir
hefji samkeppni við þessi fyrirtæki að ein-
hverju marki einfaldlega vegna þess, að það
er eðlilegt, að þeir veiti viðskiptamönnum
sínum þjónustu á þessum sviðum, sem öðr-
um.
Hvarvetna í vestrænum löndum er sett
rammalöggjöf utan um slík viðskipti, sem á
að tryggja að þau fari heiðarlega fram og að
engin undirmál séu á ferðinni. Menn hljóta
að vona, að svo umbótasinnaður ráðherra,
sem Matthías Á. Mathiesen hefur reynzt í
viðskiptaráðuneytinu, beiti sér fyrir setn-
ingu löggjafar af þvi tagi.
*
Olympíuleikar
Seint mun líða úr minni þeirra, sem af
áhuga fylgdust með íþróttum fyrir tæpum
þrjátíu árum, þegar fregnin barst frá Ástr-
alíu um það, að Vilhjálmur Einarsson hefði
hlotið silfurverðlaun fyrir þrístökk á leikun-
um þar. Það er hápunktur afreka íslenzkra
íþróttamanna fram á þennan dag.
ólympíuleikarnir, sem hefjast í Los Ang-
eles síðar í þessum mánuði, munu vekja sér-
staka athygli okkar íslendinga, ekki sízt
vegna þess að annar ungur maður hefur náð
árangri á heimsmælikvarða í sinni íþrótta-
grein, spjótkasti, og. er nú meðal fremstu
spjótkastara heims. Þetta er Einar Vil-
hjálmsson, sonur Vilhjálms Einarssonar.
Að þessu er vikið hér vegna þess, að ís-
lenzka ólympíunefndin stendur um þessar
mundir fyrir fjáröflun til þess að kosta ferð
íþróttamanna okkar á þessa leika. Lands-
menn eiga að bregðast vel við, þegar leitað
er til þeirra í þessum erindagjörðum. Það á
að vera okkur kappsmál að ýta undir þátt-
töku ungs fólks í íþróttum svo sem kostur
er. Þátttaka í ólympíuleikum hlýtur að vera
stærsta stund í lífi þeirra, sem á annað borð
fást við íþróttir, og það er hverri þjóð metn-
aðarmál að senda myndarlega sveit æsku-
manna á leikana. Við eigum ekki að láta
okkar hlut eftir liggja í þeim efnum en gera
okkur jafnframt grein fyrir því að þessari
þátttöku fylgir óhjákvæmilega mikill kostn-
aður.
„Stjórnmálaflokk-
ur, sem spannar
skoðanasviðid frá
hægri og vel yfir á
miðju, hefur mikla
möguleika á því að
vera fjöldaflokk-
ur. En þeir, sem
vilja losna við
„miðjuna" eða líta
á hana sem vinstri
pólitík vilja líka
minnka flokkinn.“
„Ólympíuleikarn-
ir, sem hefjast í
Los Angeles síðar í
þessum mánuði,
munu vekja sér-
staka athygli
okkar íslendinga,
ekki sízt vegna
þess, að annar
ungur maður hefur
náð árangri á
heimsmælikvarða
í sinni íþrótta-
grein, spjótkasti,
og er nú meðal
fremstu spjótkast-
ara heims. Þetta
er Einar Vil-
hjálmsson, sonur
Vilhjálms Einars-
sonar.“