Morgunblaðið - 22.07.1984, Blaðsíða 43
I
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 22. JÚLl 1984
43
en það var að hann væri heyrn-
arskertur. Þegar Beggi var orðinn
fulltíða hófu foreldrar hans bygg-
ingu á myndarlegu húsi að Barma-
hlíð 52. Hann vann öllum stundum
við nýbygginguna með föður sín-
um og fjölskyldu og lét allt sitt
ganga til byggingarinnar. Þegar
bygging hússins var á lokastigi
syrti verulega í álinn hjá fjöl-
skyldunni þar sem Jón Diðrik
veiktist alvarlega og varð óvinnu-
fær eftir það. Þessir erfiðleikar
gerðu miklar kröfur til allrar fjöl-
skyldunnar og þá ekki sist til son-
arins sem nú varð aðal stoð og
stytta heimilisins. Áður en ráðist
var í að byggja i Barmahlíðinni
hafði fjölskyldan reist sér sumar-
bústað á Digraneshálsi og að þvi
verkefni vann hún saman en feðg-
arnir þó mest. Þeir voru afar sam-
rýndir og samband þeirra var með
þeim hætti að ekki verður á betra
kosið. Þeir ferðuðust nokkuð sam-
an um landið en allt heimilisfólkið
hafði unun af útivist enda var oft
farið i útilegur og berjaferðir.
Jón Vilberg starfaði í gróðrar-
stöö sem unglingur en hóf svo
störf í Héðni en vann lengst af i
Stáismiðjunni. Hann vann fyrst
og fremst við rafsuðu en i þeirri
grein hafði hann starfsréttindi og
þótti góður og vandvirkur starfs-
maður. Hann kom sér vel á vinnu-
stað enda slikt prúðmenni i allri
framgöngu að styggðaryrði i ann-
arra garð var óþekkt i hans fari.
Hinn langi starfsferill Begga i
Stálsmiðjunni var áreiðanlega
engin tilviljun. Bæði var það að
hann var hæfur og samviskusam-
ur starfsmaður og einnig hitt að
hann var einfaldlega þeirrar gerð-
ar að hann vildi vinna fyrirtækinu
sem best hann mátti. Beggi var
svo heill i öllu sem hann gerði að
hann hefði ekki unnið Stálsmiðj-
unni betur þó hann hefði átt hana
sjálfur. öll framganga hans á
vinnustað sem annarstaðar ein-
kenndist af kurteisi, velvilja og
hógværð og hann bjó yfir sliku
jafnaðargeði að fátitt er.
Ég vitnaði í upphafi í Róm-
verjabréfið 14:7 en þar stendur
m.a.: „Því enginn af oss lifir sjálf-
um sér ..." Hann vann foreldrum
sinum og heimili allt það sem
hann mátti. Hann sýndi þeim
slika umhyggju og ást að fátitt er.
Velferð þeirra á ðllum sviðum var
mikilvægust. Hann var tilbúinn til
þess að fórna eigin löngunum og
óskum — hann sjálfur og það sem
hans var gekk ekki fyrir heldur
var það umhyggja fyrir foreldrun-
um og heimili sem sat i fyrirrúmi.
Eins og áður er á minnst varð Jón
Vilberg aðal stoð heimilisins eftir
að faðir hans veiktist. Hann hélt
húsinu við, þreif, málaði og gerði
öll þau verk sem þurfti að sinna og
allt þetta gerði hann af þeirri
miklu natni og samviskusemi sem
honum var í blóð borin. Eitt af
þessum verkum var það að hugsa
um garðinn en sá starfi var hon-
um mjög að skapi enda hafði hann
gaman af blómum og gróðri. Um
1970 hrakaði heilsu Jón Diðriks,
föður Begga, verulega svo að hann
varð að dvelja á sjúkrahúsi nær
óslitið þar til hann lést 1975. Á
þessum erfiða tima og þau ár sem
síðan eru liðin hefur Beggi reynst
móður sinni með afbrigðum vel.
Hann hefur verið hennar aðal stoð
og stytta á öllum sviðum og einsk-
is látið ófreistað til að hlúa að
henni á allan hátt. Missir Jóninu
Margrétar er því mikill og sár
þegar Beggi fellur frá svo snöggt
og fyrirvaralaust. En svona er líf-
ið, það erum ekki við sem ráðum
ferðinni en það veit ég að Jónina
Margrét veit og skilur betur en
margur.
En þrátt fyrir það að Beggi
helgaði sig heimili sínu fyrst og
fremst þá reyndi hann að ferðast
eitthvað á hverju ári. Þær voru
ófáar ferðirnar sem hann fór um
ævina. í fyrstu ferðaðist hann
einkum innanlands en á síðari ár-
um meira erlendis og hann var
vart kominn heim úr síðustu ferð-
inni þegar kallið kom. Beggi las
mikið um þau lönd sem hann ferð-
aðist til og kynnti sér allt það sem
hann mátti um þau. Á þessum
ferðum tók hann mikið af mynd-
um sem hann sýndi svo vinum og
vandamönnum og sagði ferðasög-
una. Beggi átti fleiri áhugamál en
ferðalög og myndatökur, hann
hafði t.d. mjög gaman af frímerkj-
um og undi sér oft við þau en hann
átti gott frimerkjasafn. Reglu-
maður var hann á öllum sviðum og
færði t.d. I áratugi nákvæmt
„bókhald* yfir laun sem hann afl-
aði á viku hverri og hvernig þeim
var ráðstafað.
Beggi kvæntist ekki og átti ekki
börn en börn systra hans voru
honum svo kær að þau voru eins
og hans eigin börn enda er Beggi í
huga þeirra miklu meira en venju-
legur frændi. En nú er Jón Vilberg
látinn svo erfitt sem það er að
trúa því en minningin um góðan
dreng mun lifa.
Jóna min, systur hans látna og
aðrir aðstandendur. Ég sendi ykk-
ur minar innilegustu samúðar-
kveðjur og bið ykkur blessunar
Guðs.
Ægir Fr. Sigurgeirsson
Jón Vilberg Jónsson, til heimilis
að Barmahlið 52, lést kvöldið þann
12. júli sl.
Við ólumst öll upp að einhverju
eða öllu leyti i sama húsi og Jón
Vilberg Jónsson eða Beggi eins og
við alltaf kölluðum hann. Hann
var ókvæntur og barnlaus og varð
þvi okkur systrabörnum sinum
sem eins konar faðir. Hann sýndi
það bæði í hugsun og verki að hon-
um var virkilega annt um okkur
og þvi hændumst við að þessum
Ijúfa manni.
Með miklum þakkarhug og
söknuði rifjast upp hversu Begga
frænda var mikið i mun að koma
okkur á þær „uppákomur" sem
þóttu áhugaverðar og börnum til
Minning:
Ragnar Jónsson
Hinn stóri drengur, sem fæddur
var i Mundakoti á Eyrarbakka
fyrir röskum 80 árum, er fallinn
frá. Það sem skipti sköpum í lifi
þess stórbrotna manns var að vera
þátttakandi í því ágæta lífi, sem
býr með hinni góðu þjóð, sem
heita íslendingar. Mér fannst
Ragnar Jónsson alltaf vera
stærstur þegar hinir ungu ís-
lensku listamenn nutu velgjörða
hans. Ragnar var alltaf stærstur i
nýlistinni; hinni abstrakt mynd-
uðu afstöðu sem heitir fagurt
mannlif. Hin islenska þjóð nýtur
þess í dag að hafa átt að syni
mann sem vildi bæta íslenskt rit-
að mál, tónlist og alla list. Hann
átti þá göfugu hugsjón að vilja sjá
fram í timann. Ljósið lifir, sem
hann kveikti. Ég bið öllum að-
standendum Ragnars Jónssonar
blessunar og f*ri þeim bestu
kveðju mína.
Þorkell Valdimarsson
skemmtunar. Þannig mætti hann
með okkur á hinar ýmsu útisam-
komur, skrúðgöngur o.fl.
Jólagjafir frá Begga frænda
voru ávallt góðar og fallegar og
fylgdi þvi ætið mikil tilhlökkun að
sjá hvað i pökkum hans var og vist
er að aldrei urðum við fyrir von-
brigðum með innihaldið.
Beggi hafði mikinn áhuga á
ferðalögum jafnt innanlands sem
utan. Bauð hann frændfólki sinu i
húsinu, Barmahlfð 52, annað veif-
ið til sin að horfa á myndasýningu
frá hinum ýmsu stöðum. Mikill
fróðleikur og ánægja fylgdi frá-
sögn elsku frænda með myndun-
um og vakti undrun okkar hversu
vfðlesinn hann var. Hin síðari ár
ferðaðist Beggi einkum til Suður-
landa í sól og hita, sem honum
fannst svo notalegur. Var hann
einmitt að koma heim úr slikri
ferð kvöldið áður en hann lést. Til-
hlökkunin var mikil að taka á
móti Begga frænda og hafði amma
undirbúið heimkomu hans svo vel
og fallega að orð fá ei lýst. Við
mættum til okkar elskulega
frænda til að hlusta á enn eina
skemmtilega fróðleikssögu frá
sumarleyfislandinu en þá frásögn
fengum við aldrei að heyra. Á leið
i sumarleyfi kvöddum við txaustan
og hjálpsaman frænda í hinsta
sinn, mann sem aldrei neitaði
okkur um hjálp né heldur bón sem
til hans var borin. Hann var móð-
ur sinni, ömmu okkar, hin trausta
stoð sem leysti öll verkefni hljóð-
lega og samviskusamlega af hendi.
Guð blessi hann, ávallt.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tið.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Sb. 1886 - V. Briem)
Systrabörn
Eiglnmaöur minn, taöir, tengdafaöir og afi,
ÞORSTEINN B. JÓNSSON,
málari,
Njaröargötu 61,
veröur jarösunginn frá Fríkirkjunni í Reykjavík mánudaginn 23. júlí
kl. 13.30.
Þeim sem vlldu minnast hans er vinsamlega bent á styrktarsjóö
knattspyrnufélagsins Vals, Hlíöarenda.
Margrát S. Magnúadóttir,
Magnea Þorateinadóttir, Þór Steingrímsson,
Siguróur H. Þorsteinsson, Erna Sigurbaldursdóttir,
Hjördís Magnúsdóttir, Kristmann Magnússon,
Guömundur Þorsteinsson, Ásthildur Þorkelsdóttir
x og barnabörn.
t
Alúöarþakkir til allra er auösýndu okkur hlýhug og samúö viö
andlát og jaröarför móöur okkar,
AÐALHEIOAR HALLDÓRSDÓTTUR,
Bústaöavegi 77.
Hafdis Jóhannsdóttir, Einar Guömundsaon,
Edda Jóhannsdóttir, Magnús Ágústsson,
Sveinn E. Jóhannsson, Ester Árelfusardóttir,
Sigriöur M. Jóhannsdóttir, Ragnar Einarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Þökkum auösýnda samúö og vlnáttu viö andlát og útför eigin-
manns mins, fööur okkar og tengdafööur,
JÓNS SIGURÐSSONAR,
tyrrv. formanns Sjómannasambands fslands.
Serstakar þakkir fœrum viö Sjómannasambandi islands og Al-
þýöusambandi fslands, sem heiöruöu minningu hans meö þvi aö
annast útförina.
Jóhanna Guömundsdóttir,
Guöbjörg Snót Jónsdóttir,
Einar Jónsson, Sigríöur Arinbjarnardóttir,
Aöalheiöur Jónsdóttir, Guömundur Dagbjartsson,
Siguröur Jónsson.
.. STENST
STRONGUSTU
KROFUR
BASÍSKUR RAFSUEXJVÍR
FRA SMITWELDMEÐ
MIKUJ RAKAÞOU
Aukið rakaþol rafsuðuvíra f rá Smitweld helst
í hendur við strangari kröfur sem gerðar eru til
rafsuðu, t.d.áhafi úti.
Lágt rakastig vírhúðar hefur í för með sér að hægt er að
rafsjóða meira á skemmri tíma og með auknu öryggi
- suðugaliar vegna raka á suðu eru úr sögunni.
En rafsuðuvírinn frá Smitweld er ekki aðems rakaþoli.nn.
Suðueiginleikarnir eru einnig 1 .flokks.
Of gott til þess að vera satt?
Hafðu samband og við sendum þér prufuvíra.
Eitt símtal er allt sem þarf.
Smitvveld í fararbroddi meö nýjungar
Baso 120: Almennur basískur vír fyrir allar suðustöður.
Afkastavír- hröð niðurbræðsla.
Conarc 49c: Basískurvirfyrirt.d. pípulagnir. Allar suðustöður.
Mjög hátt höggþol. Stenst kröfur sem gerðar eru til rafsuðu á hafi úti.
Conarc 50: Basí^ur vir fyrir lóðrétta suðu niður.
Conarc L150: Basískurafkastavírfyrirlárétta suðustöðu.
V og X suður. Hröð niðurbræðsla. Áferðarfalleg suða. ' x
Conarc V180:Basískurafkastavírfyrirlárétta suðustöðu. •
Mjög hröð niðurbræðsla. Áferðarfalleg suða með lausu gjalli. t
SINDRA/)j^TÁLHR
Borgartúni 31 simar 27222-21684