Morgunblaðið - 31.10.1984, Qupperneq 17

MORGUNBLAÐIÐ, MIDVIKUDAGUR 31. OKTÖBER 1984
17
Stjörnuhrap
Kvikmyndir
Árni Þórarinsson
Rcgnboginn: The Lonely Lady.
Bandarísk. Árgerd 1983. Handrit:
John Kershaw, Shawn Handall,
eftir skáldsögu Harold Robbins.
Leikstjóri: Peter Sasdy. Aðalhlut-
verk: Pia Zadora, Lloyd Bochner,
Joseph Cali.
f fyrra eða hitteðfyrra var hún
á siðum allra blaða. Nú heyrist
varla múkk um hana. Pia Zadora
er sláandi dæmi um tilbúna
stjörnu. Búlduleit lítil budda
sem hittir rikan eiginmann og
þau virkja auðæfi hans til að
kaupa handa henni frægð i
kvikmyndum. Skammgóður
vermir. Pia Zadora gæti að vísu
verið verri leikkona. En hún
gæti líka verið betri. Hún leikur
alveg einlægt frá hjartanu, en
hefur enga burði til að tjá dýpt;
túlkunarsviðið er of þröngt.
Þannig er alveg útilokað að
festa trú á hana í hlutverki The
Lonely Lady, ungrar stúlku sem
þarf að samrekkja ótal apakött-
um af báðum kynjum í Holly-
wood til að fá notið sín sem
handritshöfundur; maður fær
aldrei á tilfinninguna að hún
hafi meiri hæfileika við ritvélina
en í rúminu. Hún féll mun betur
inn í hlutverk vergjarns lítils
freistara i myndinni Butterfly
sem hér var sýnd í fyrra og
byggð var á sögu eftir James M.
Cain. Annar amerískur æsi-
sagnahöfundur, Harold Robbins
ber ábyrgð á The Lonely Lady og
herma fregnir að söguna hafi
hann reist á ævi Jaqueiine Sus-
ann, enn eins æsisagnahöfundar
(Valley of the Dolls, Once is not
Enough). Eins og í Butterfly er
útkoman hér lágkúruleg flatn-
eskja. Engar persónur myndar-
innar vekja áhuga, hún hefur
enga dramatíska framvindu, hún
hefur ekki húmor og ekki
spennu, hún er kvikmynduð eins
og annars flokks pornómynd. Og
haldi menn að hún sé „djörf“ þá
verða þeir fyrir vonbrigðum.
Þótt Pia Zadora sýni þar á sér
bossann og búburnar kemur það
ekkert „dirfsku" við. Hún fer
reyndar ansi oft í sturtu í mynd-
inni, en er þá helst í kjólnum.
Það er ekki mjög æsandi. Það er
bara kattarþvottur.
Rodney Dangerfield nýtur lífsins á veðreiðum með vinum sínum.
GRÍNLAUS GRÍNARI
Austurbæjarbíó:
Pundið fé —Easy Money ☆
Bandari.sk. Árgerð 1983. Handrit:
Rodney Dangerfield, Michael
Endler, PJ. O’rourke, Dennis
Blair. Leikstjóri: James Signorelli.
Aðalhlutverk: Rodney Danger-
field, Joe Resci, Geraldine Fitzger-
ald, Candy Azzara.
Rodney Dangerfield er amer-
ískur næturklúbbagrínisti. Hann
getur vafalaust verið skemmti-
legur ef menn eru að létta sér
upp, helst við skál, margir sam-
an. Rodney Dangerfield ætti að
halda áfram að vera nætur-
klúbbagrínisti. Hann ætti ekki
að reyna að skrifa kvikmynda-
handrit, jafnvel þótt hann fái
þrjá kunningja sína til að leggja
í púkkið.
Easy Money er semsagt mis-
heppnuð mynd. Dangerfield fer
með hlutverk mikils lífsnautna-
manns sem þarf að neita sér um
allar nautnir til að skilyrðum
erfðaskrár tengdamóður hans sé
fullnægt og eiginkonan eignist
milljónir. Þetta er ókei hug-
mynd. En öll útfærsla er ósköp
fálmandi. Það vantar einbeit-
ingu í söguna, skerpu í per-
sónurnar og hnyttni i samtölin.
Þessi mynd fer öll út og suður,
og lendir hvergi. Einn og einn
ljós punktur, eins og Taylor
nokkur Negron, sem ólukkulegur
tengdasonur Dangerfields,
kveikir bros á stöku stað. Dang-
erfield sjálfur gerir það líka, en
hann verður þreytandi í einhæf-
um „leik“ sinum — stressuðum
„stand-up comic“-stíl, sem felst í
fátæklegu kækjasafni, rykkjum
og hnykkjum sem hljóta að hafa
valdið klipparanum miklum höf-
uðverk að fá samfellu i frá einu
skoti til annars. Og þegar upp er
staðið er áhorfandinn líka kom-
inn með höfuðverk og hálsríg.
Góður
vibbi
Tónabíó: Innri óhugnaður — The
Beast Within. ☆☆
Bandarísk. Árgerð 1982. Handrit:
Tom Holland. Leikstjóri Philippe
Mora. Aðalhlutverk: Ronny Cox,
Bibi Besch, Paul Clemens, L.Q.
Jones, R.G. Armstrong, Don Gord-
on.
Þetta er einhver svæsnasta
hryllingsmynd sem ég hef séð í
mörg ár. Nafnið blekkti mig.
Innri óhugnaður, The Beast
Within, benti til hrollvekju af
sálfræðilegu sortinni, þar sem
helvíti mannshugarins er undir
smásjá frekar en ytri ógnir,
skrímsli og afturgöngur. En það
var nú eitthvað annað. The Beast
Within er með allt útbyrðis. Hér
eru hrottafengnustu nauðganir
og morð, þar sem hausar slitna
frá bolnum, innyflin sogast út og
blóð spýtist upp um allt tjaldið.
Handrit Tom Hollands, sem
síðan hefur skrifað handrit
velmetinna mynda eins og
Psycho II og Cloak and Dagger,
snýst um gamalkunnugt hroll-
vekjustef — mann sem haldinn
er illum anda. í upphafi er ungt
par í brúðkaupsferð um afskekkt
fenjahérað í Tennessee. Konunni
er nauðgað af einhverju ókenni-
legu ferlíki. Afgangurinn af
myndinni gerist svo um það bil
tveimur áratugum seinna. Sonur
hjónanna er haldinn torkenni-
legum sjúkdómi, sem svo kemur
á daginn að er andi hins raun-
verulega föður, forynjunnar í
fenjunum. Brátt tekur þessi
ófreskja völdin af piltinum og
litla þorpið í Tennessee breytist í
blóðvöll. Sagan er ekki rökheld.
Til dæmis er raunverulegt eðli
ófreskjunnar, hefndarþörf henn-
ar og fjölskyldutengsl meira og
minna í lausu lofti. En því
gleymir áhorfandi í öllum látun-
um. Þetta er á köflum þræl-
andskoti magnað; spennan helst
til loka og mikilli tækni- og förð-
unarkúnst beitt, ekki síst þegar
ókindin brýst út í líkama pilts-
ins. The Beast Within nýtur
trausts leikhóps, þar sem gamlir
kunningjar í hópi bandarískra
skapgerðarleikara eru i auka-
hlutverkum eins og L.Q. Jones,
R.G. Armstrong, Don Gordon og
Luke Askew. Og Paul Clemens
tjáir angist piltsins afbragðs vel.
The Beast Within er sumsé
dálítið lunkinn viðbjóður. Þeir
sem eru viðkvæmir ættu að
halda sig heima og hlusta á veð-
urfréttirnar í útvarpinu. Hinir
fara bara í bað að sýningu lok-
inni.
NÝSPARIBÓK
MEÐ SÉRVÖXTUM
V€NIANL£CUM MANAEftMOTlN.
LAUS BÖK MEÐ HÆKKANDI AftSCTTJN
BÚNAÐARBANKIÍSLANDS