Morgunblaðið - 04.11.1984, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 4. NÓVEMBER 1984
LisUfólkið hyllt að sýningu lokinni.
Ljósm. Mbl. RAX.
CARMEN
Georges Bizet
Tónlist
Jón Ásgeirsson
í minnsta óperuhúsi í heimi rækja menn skyldur
sínar við menninguna, þó á móti blási og gefast
ekki upp, fullir lífsþrjósku og smágerður heið-
argróður, sem ekkert fær kalið né kæft en
blómstrar við hverja smá sólarglætu, litfagur og
stór í sinni smágerðu fegurð. Óperan Carmen er
galdraverk og sannarlega fluttu íslenskir lista-
menn þessu söngfögru óperu af glæsibrag.
Að þessu sinni var óperan
flutt í leikstjórn Þórhildar Þor-
leifsdóttur, sem hefur við ótrú-
lega erfið skilyrði náð að skapa
góða sýningu. í leikstjórninni,
svo sem undirritaður skilur af
sýningunni, virðist Þórhildur
leggja meira upp úr leikrænni
túlkun en að spila t.d. á kyn-
hrifsnóturnar og tókst henni að
fá fólkið allt til að túlka geðhrif,
sem spanna frá gamansemi til
örvæntingar, án þess nokkurn
tíma að ofgera efninu. Það er
óhætt að segja að Þórhildur 'hef-
ur skapað fallega sýningu og
umfram allt manneskjulega. Þeir
sem áttu hlut að ytri gerð leik-
verksins með Þórhildi voru Jón
Þórisson, með haganlegri
sviðsmynd í samspili við David
Walter er sá um ágætlega út-
færða lýsingu. Búningar voru
verk Unu Collins og voru þeir
einn sterkasti þátturinn í litgerð
sýningarinnar, þar sem spilað
var á fingerð litbrigði, sem eins
konar mótvægi við glysveröld
nautabananna. Hulda Kristín
Magnúsdóttir aðstoðaði Unu
Collins við þessa ágætu búninga-
gerð. Sá sem rak þessa sýningu
svo áfram og hafði auk þess æft
og unnið með söngvurum í marg-
ar vikur var hljómsveitarstjór-
inn Marc Tardue, enda bar öll
sýningin merki góðrar fag-
mennsku hans. Stjórn Tardue
var markviss en á köflum nokk-
uð gætin í hraðavali og með hon-
um vann hljómsveitin sitt verk
mjög vel undir leiðsögn Szymon
Kuran sem konsertmeistara.
Hljómsveitin var góð og á
köflum frábær. Má þar sérstak-
lega nefna fallegan flautueinleik
er Bernhard Wilkinson framdi
með glæsibrag. í Carmen eru
margir góðir kórþættir, sem all-
ir voru vel sungnir, auk þess sem
kórinn átti mikinn þátt i lifandi
leikgerð verksins. Með kórnum
var bamakór, sem sðng og lék
stórkostlega vel og gaf sýning-
unni lit af galsa og gleði er tók
til hjartans.
Carmen var í túlkun Sigríðar
Ellu Magnúsdóttur umfram allt
manneskja, en ekki sú „sex-
brúða“, sem oft má sjá í Carm-
en-uppfærslum. í viðbót við heil-
steypta leiktúlkun, söng Sigríður
Ella fríbærlega vel. Garðar Cort-
es var stórkostlegur Don José og
stilltur inn á sömu leikútfærslu
og Carmen, manneskjulegur i
staðinn fyrir glæsitýpuna er um
síðir verður kolgeggjaður, sam-
kvæmt gömlu „klisjunum".
Leikur og söngur Sigríðar Ellu
Áhorfendur klöppuðu söngrurum og öðrum aðstandendum sýningarínnar á Carmen óspart lof í lófa að lokinni
sýningu i föstudagskvöldið. Margunblaðið/RAX
og Garðars var þess vegna mjög
sannfærandi og umfram allt
manneskjulegur að inntaki.
Micaela var sungin af ólöfu
Kolbrúnu Harðardóttur og var
söngur hennar mjög góður.
Mercedes og Frasquita voru
sungnar af Sieglinde Kahmann
og Katrínu Sigurðardóttur og
var söngur þeirra góður, sér-
staklega i spáspilaatriðinu og i
smyglarakvintettinum. Smygl-
ararnir Dancaire og Remendado
voru skemmtilega útfærðir af
Kristni Hallssyni og Sigurði
Björnssyni. Nautabaninn Esc-
amillo var sunginn af Simon
Vaughan, sem skilaði hlutverk-
inu þokkalega, án þess að gera
hann að þvi glansnúmeri sem
menn hafa vanist.
Aðrir söngmenn höfðu á hendi
smáhlutverk og var Halldór
Vilhelmsson ágætur i hlutverki
Moraels en nær óreyndur söngv-
ari, ólafur ólafsson, fór með
hlutverk Zuniga.
Allir agnúar sem sífellt má af-
saka með slæmri aðstöðu, féleysi
og ýmsu öðru, verða aukaatriði i
sýningu sem þessari, því það er
fyrst og fremst söngurinn og
elskulegt yfirbragð sýningarinn-
ar sem gefur henni gildi. Það er
rétt að íslenskir söngvinir gefi
því gaum. að sú tilraun sem hér
er verið að gera með rekstur
óperuhúss verður tæplega
endurtekin á næstu árum ef
þessi atrenna misheppnast og þá
er það ekki vegna vangetu
söngvaranna okkar, heldur
vegna afskiptaleysis hlustenda
og annarra utan hússins. Þessi
sýning sannar ágæti íslensku
óperunnar og íslendingum bera
að varðveita þann gróður sem
sáð hefur verið til og koma í veg
fyrir að að okkur leggist vetur
menningarlegrar landauðnar.