Morgunblaðið - 04.12.1984, Side 47

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 4. DESEMBER 1984
47
Minning:
Ásbjörg Jóns-
dóttir Stað
Þótt vetrarsólin hafi undanfarið
lýst og fegrað allt umhverfis
okkur, fannst mér sem birtu
brygði þann 24. nóvember sl. er
kær mágur minn og vinur, ólafur
Hreiðar Jónsson, lést fyrir aldur
fram, eftir strangt stríð.
Þrettán ára kom ég fyrst á
heimili þeirra Ólafs og Hólmfríð-
ar systur minnar og var þar meira
eða minna heimilisföst til tvítugs.
Það var mikið lán fyrir fávísa og
baldna sveitastelpu að fá að njóta
handleiðslu ólafs í viðsjárverðri
stórborginni Reykjavík. í þeim
samskiptum okkar Ólafs var hann
ávallt veitandinn. Hann gaf af
einlægni og hjartahlýju og leið-
beindi með umburðarlyndi og af
réttsýni.
Og unglingurinn leit upp til
leiðbeinandans og dáðist að hon-
um. Dáðist að heiðarleika hans og
sanngirni í samskiptum við annað
fólk, kjarki hans og bjartsýni til
að takast á við erfið viðfangsefni
og fara ótroðnar slóðir og jákvæðu
lífsviðhorfi hans og gamansemi.
Þetta voru góð ár, sem ég mun
ætíð minnast með þakklæti.
Á þeim tuttugu og fimm árum
sem síðan eru liðin breyttist
barnsleg aðdáunin á öllum hans
góðu eiginleikum í virðingu fyrir
þeim og vinsemd, sem aldrei bar
skugga á.
Við systkinin, foreldrar okkar
og makar kveðjum góðan dreng
með þakklæti og trega, og biðjum
góðan Guð að styrkja Hólmfríði,
börnin þeirra sjö og fjölskyldur
þeirra á erfiðri stund.
Kristbjörg Þórhallsdóttir
Örfá kveðj'uorð
Ólafur Hreiðar Jónsson er dá-
inn, iangt um aldur fram. Hann
fæddist 26. apríl 1927 sonur hjón-
anna Herþrúðar Hermannsdóttur
og Jóns Eiríkssonar, skipstjóra.
Poreldrar hans skildu þegar hann
var enn á barnsaldri. Steinþór
bróðir hans varð þá eftir hjá móð-
ur sinni en Ólafur ólst upp hjá
föðursystur sinni, Klásínu Eiríks-
dóttur. Það má geta sér nærri um
tilfinningar móður hans, að verða
að skilja við son sinn svo ungan,
en þegar Ólafur stálpaðist mynd-
aðist aftur órofa samband móður
og sonar, sem báðum var ómetan-
lega mikils virði.
Ólafur Hreiðar fór ekki troðnar
slóðir í framhaldsnámi. Að loknu
stúdentsprófi ungur og glaður fór
hann til Stokkhólms, til náms í
skipaverkfræði. Ekki mun hann
hafa þá haft af miklum veraldleg-
um auði að státa og má fullyrða að
hugurinn hafi borið hann hálfa
leið ásamt bjartsýni og jákvæðum
viðhorfum til lífsins, sem ein-
kenndu hann alla tíð og einmitt
kannski þess vegna var dauði hans
nú svo ákaflega ótímabær.
Æviferill Ölafs verður rakinn
nánar af öðrum, hér verður fyrst
og fremst getið um tvennt sem ól-
afur skilaði þjóð sinni umfram
flesta aðra menn. Þar vil ég fyrst
minna á brautryðjendastarf hans
á sviði skipasmíða hér innanlands.
Stálskipasmíði er nú orðin stór-
iðja á íslandi og að allra dómi
þjóðarnauðsyn. Þegar Ólafur
Hreiðar hóf þar sitt brautryðjend-
astarf var ekki þeim skilningi að
mæta hjá stjórnvöldum og banka-
valdi, sem nauðsyn krafði. Ólafur
mátti því horfa uppá það, eins og
margur hugsjónamaðurinn, að
aðrir byggðu þar veg sem hann
hafði rutt fyrir og opnaði þannig
augu sporgöngumanna. En ólafur
hélt áfram, allt til æviloka, að
vinna í þágu skipasmíða og út-
gerðar og má því segja að hann
hafi helgað þeim atvinnuvegi lífs-
starf sitt út á við. En annar
starfsvettvangur Ólafs, og ekki
lítilvægari, var heimili hans og
fjölskylda. Konan hans, Hólmfríð-
ur Þórhallsdóttir, kom suður,
vestan úr Ketildölum í Arnarfirði,
og eftir að þau náðu saman stóðu
þau saman í blíðu og stríðu.
Á góðri stund fyrir ári heyrði ég
Ólaf láta þau orð falla, að „þegar
við Fía giftumst var hún falleg-
asta konan á íslandi — og hún er
það enn“ bætti hann svo við. Það
þarf engin orð til að lýsa þeim hug
sem að baki þessara orða bjó, en
þau juku mér skilning á því hvers-
vegna alltaf var svo þægilegt að
koma til þeirra og hversvegna
alltaf var svo gott að hafa þau ná-
lægt sér. Börn þeirra hjóna eru sjö
og hvert öðru giftusamlegra,
glæsilegri systkinahóp er óvíða að
sjá og verðmætari arfleifð getur
enginn skilað þjóð sinni en heil-
brigðum og duglegum börnum.
Fegurð er margslungið hugtak.
Allt sem er gott er fagurt og sá
sem er glaður er fagur og jafnvel
sorgin getur verið fögur, það hef
ég enn fengið að sjá þessa síðustu
daga í samvistum við Hólmfríði
Þórhallsdóttur, börn hennar,
tengdabörn og barnabörn, megi sá
drottinn, sem gefur okkur brosið
og gefur okkur tárin veita þeim
styrk og trú á daginn, sem bráðum
fer að lengja. En hér er líka rík
ástæða til að minnast tengdafor-
eldra Ólafs Hreiðars, þeirra
Mörtu Guðmundsdóttur og Þór-
halls Guðmundssonar, sem nú
dveljast ellimóð sitt í hvoru lagi,
hún á spitala en hann einn í íbúð-
inni að Furugerði 1. Þau hafa
fengið margt að reyna á langri ævi
og öllu tekið af æðruleysi. Það er
ekki ýkja margt fólk sem hægt er
að vera fyrst og fremst þakklátur
fyrir að kynnast, en svo er um þau
hjón Mörtu og Þórhall, enga veit
ég bera betur nafnbótina heiðurs-
maður en þau bæði. Þau syrgja nú
kæran tengdason sem ég veit að
átti þeim mikið að þakka og þau
honum.
Að kvöldi dánardags Ólafs
Hreiðars féll fyrsti snjór þessa
vetrar hér á höfuðborgarsvæðinu.
Skyndilega urðu þök húsanna, göt-
urnar og jörðin alhvít yfir að líta
er upp birti á ný. Úr gluggum í
Vogatungu 26, þar sem sorgin sat í
stofu, mátti sjá ljós húsanna í
Kársnesinu og Arnarnesinu fylla
dökkan sjóinn í Kópavoginum.
Viðlíka bjartar eru minningarnar
um Ólaf Hreiðar og þær munu
brátt ryðja sorginni burt og fylla
stofuna birtu eins og ljósin í vog-
inum.
Góður bróðir, mágur og frændi
er kvaddur með virðingu, þakklæti
og óumræðilegum söknuði.
Stefán M. Gunnarsson
Fædd 9. desember 1921
Dáin 27. nóvember 1984
í dag kveðjum við elskulega
frænku okkar, Ásu á Stað, eins og
hún var jafnan kölluð af kunnug-
um. Hún lést snögglega 27. nóv-
ember siðastliðinn aðeins 62 ára.
Hún fæddist á Efra-Teigi á Akra-
nesi 9. desember 1921, dóttir hjón-
anna Kristínar Ásbjörnsdóttur
frá Melshúsum og Jóns ólafssonar
skipstjóra frá Litla-Teigi. Þegar
hún var á fyrsta ári fluttu þau að
Stað eða Suðurgötu 28. Þar ólst
hún upp ásamt Lovísu, eldri syst-
ur sinni, sem býr á Akranesi, gift
Axel Sveinbjörnssyni, og bróðurn-
um Alexander sem drukknaði að-
eins 17 ára gamall ásamt föður
þeirra, þegar báturinn Kjartan
ólafsson, sem Jón var skipstjóri á,
fórst þann 14. desember 1935.
Móður sína missti hún 3. febrúar
1946. Ása ólst upp á Akranesi og
eins og aðrar stúlkur þar stundaði
hún ýmsa vinnu svo sem í matsöiu
Halldóru Hallsteinsdóttur og við
sauma hjá Þórunni Oddsdóttur.
Einn vetur stundaði hún nám á
Hússtjórnarskóla Árnýiar Filip-
usdóttur í Hveragerði. A Stað bjó
hún áfram eftir að hún giftist eft-
irlifandi eiginmanni sínum, Alfreð
Kristjánssyni frá ólafsfirði, vél-
stjóra og núverandi hafnarverði.
Börn þeirra eru: Kristín, maður
hennar Högni Reynisson; Jón,
kona hans Kristín Theodóra Niel-
sen; Anna, maður hennar Gísli
Kvaran; og tvíburarnir Sigríður
Alla, maður hennar Gissur Þór
Ágústsson, og Aðalbjörg, maður
hennar Haukur Þórisson. Þau og
barnabörnin 10 búa öll á Akra-
nesi. Það var ætíð stórt heimili og
nóg að starfa, sérstaklega meðan
börnin voru ung og Alfreð stund-
aði sjóinn. Seinna þegar Alfreð
var í siglingum fór Ása með hon-
um í ferðir til Ameríku og Evrópu
og hafði mikla ánægju af. Heimil-
ið og börnin voru hennar hjartans
mál. Alltaf var hún heima og til-
búin að taka á móti öllum sem á
hjálp hennar þurftu að halda og
vildi öllum gott gera. Stóð Alfreð
ávallt við hlið hennar í því sem
öðru. Sagt er að þar sem hjarta-
rúm er, sé einnig nóg húsrúm og
átti það sannarlega við um heimili
þeirra hjóna. Jafnt í litla húsinu á
Stað og síðar í glæsilegu húsinu
sem þau byggðu þar við hlið, á
Suðurgötu 26.
Við vottum ástvinum hennar
innilega samúð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V.Briem)
Systurdætur
„Flugvél sem er þyngri en andrúmsloftið
mun aldrei geta flogið," spáði Kelvin
lávarður, forseti bresku vísindastofnunar-
innar, 1890-95.
Hann hafði rangt fyrir sér.
„Þjónusta sem er léttvægari en loftið
getur ekki staðið undir sölu viðskipta-
ferða," sagði Jan Carlzon, forstjóri SAS,
árið 1981.
Hann virðist hafa haft rétt fyrir sér.
Gott flugfélag þarf að hafa fleira en
vængi. Eyru eru jafn áríðandi. Með
eyrunum hlustar flugfélagið eftir því
hverjar óskir og þarfir farþeganna eru.
Það hlustar og safnar saman upplys-
ingum, sem þjónustan er síðan sniðin
eftir.
f sannleika sagt, þá eru það farþegar
okkar, sem hafa gert okkur að flugfélagi
fólks úr viðskiptalífinu, og þeirra sem
ferðast mjög mikið.
Við höfum einfaldlega tekið mark á
fjölda skynsamlegra ábendinga frá
farþegum okkar. Þannig hefur tekist að
bæta þjónustu okkar og ferðatilhögun.
Margir hafa spurt hvort þessi stefna
hafi ekki verið kostnaðarsöm fyrir
félagið.
Ef tii vill, en hún hefur einnig aukið
tekiurnar. Á hverju ári bætist í hóp
þeirra, sem þurfa að ferðast vegna starfs
sins.
Þetta hefur aukið tekjumöguleika
okkar. Við höfum einnig öðlast meiri
kjark og betri aðstöðu til að hlusta á
farþega okkar.
Ef þú telur að flest flugfélög þjáist
vegna skertrar heyrnar, ættirðu að tala
við okkur.
Við hlustum á þig!
Laugavegi 3,
simar: 21199. 22299