Morgunblaðið - 09.01.1985, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 9. JANÚAR 1985
37
hennar hana til þess aö gera öðr-
um greiða.
Systrahópur Ragnheiðar var
fjölmennur, og iét hún sér mjög
annt um að góð sambönd héldust
innan hans. Var heimili hennar
jafnan sá staður, þar sem ætt-
menn hennar gátu komið saman á,
til þess að styrkja skyldleikabönd-
in, og kynnast högum hvors ann-
ars.
Ragnheiður og Sveinn eignuðust
tvær dætur, sem ólust upp á fyrir-
myndarheimili, við góð efni, ástúð
og umhyggju. Sveinn andaðist 15.
október 1966.
Það var ekki ætlun mín að flytja
neinn mannkostalofsöng, heldur
aðeins láta liðna vinkonu okkar
hjónanna njóta sannmælis. Og
þótt ég segði áður, að þetta ætti
ekki að verða nein æviminning, þá
verður ekki hjá því komist, að upp
rifjist minningar um alla þá vin-
áttu og góðvild sem við nutum frá
hendi Ragnheiðar gegnum ára-
tugi, er leiðir okkar lágu saman.
Það kom að því, að við hjónin
seldum íbúðarhús okkar í Kópa-
vogi, þegar byrjað var að byggja
sambýlishús sem við vorum með-
eigendur I. Þurftum við því að
verða okkur úti um leiguhúsnæði,
meðan á byggingu hússins stóð.
Þessar aðstæður okkar munu ekki
hafa farið fram hjá hinum vökulu
augum Ragnheiðar Einarsdóttur,
því fáum dögum áður en ég átti að
skrifa undir leigusamning, færði
konan mín mer þau tíðindi, að
Ragnheiður frænka hennar hefði
boðið okkur að flytja inn í íbúð
sína á Grenimel 1, og búa þar uns
byggingu hinnar nýju íbúðar
okkar yrði lokið.
Húsrými á Grenimel 1 var nóg,
því eftir lát Sveins bjó Ragnheiður
þar ein með yngri dóttur sinni, því
eldri dóttirin var erlendis með
manni sínum, sem stundaði þar
nám.
Má geta nærri að við urðum
harla fegin þessu góða boði, flutt-
um á heimili Ragnheiöar, og
bjuggum þar um tveggja ára
skeið, þar til við gátum flutt í
okkar eigin íbúð.
Sambúðin á Grenimel 1 mun
hafa orðið þeim frænkum báðum
ánægjuefni og þar bar aldrei neitt
á milli. Einnig var það gleðiefni
hversu góð vinátta tókst með
dætrum okkar, og varir hún enn
þann dag í dag.
Eini skugginn, sem á bar, var
sá, að á þessum árum gekk ég ekki
heill til skógar, og fann ég að
Ragnheiði tók það stundum sárt,
því hún reyndist mér eins og ég
væri sonur hennar, og aldrei lét
hún að því hniga að henni féllu
illa gerðir mínar, eða framkoma.
Sjúkdómur sá, er þá þjakaði mig,
hefur reynst mörgum þungur í
skauti, en með guðs hjálp og góðra
manna mun ég nú hafa yfirstigið
hann.
Meðan við bjuggum hjá Ragn-
heiði, kom að því að ferma skyldi
dóttur okkar hjónanna. Það mál
leysti Ragnheiður af röggsemi og
myndarskap, og varð fermingar-
veisla Soffíu dóttur okkar í engu
óveglegri, en hennar eigin dætra
höfðu verið. Allt sem Ragnheiður
gerði var þannig af hendi leyst, að
það varð henni og öðrum sóma.
Svo kom að því, að við fluttum
frá Grenimel 1 og i okkar nýju
íbúð. Munu það hafa verið nokkur
viðbrigði fyrir okkur öll. Ég hygg
að sambúð frænkanna hafi verið
báðum til mikillar ánægju, og
styrkt þá órofavináttu sem milli
þeirra hafði lengi dafnað. Ungu
frænkurnar hittust nú ekki dag-
lega, og sjálfum fannst mér koma
autt rúm í tilveru mína þegar ég
kvaddi mæðgurnar, og þakklæti
mitt fyrir dvölina á heimili
Ragnheiðar var ómælt þótt ég
kynni ekki að sýna það eins og
vera bar.
Og nú horfum við á eftir
sönnum vini yfir landamæri lífs
og dauða. Við kveðjum Ragnheiði
Einarsdóttur með þakklæti og
söknuði, og væntum þess að allt
hið góða sem hún gerði fái hún
endurgoldið í hinum nýju heim-
kynnum. Minningarnar um þessa
mætu konu er fjársjóður sem
okkur ber að varðveita í hjörtum
okkar, þótt leiðir skilji um sinn.
Við hjónin og ættingjar okkar
vottum skyldmennum og vinum
hinnar látnu innilega samúð og
biðjum þeim Guðs blessunar.
Egill Bjarnason
Við andlát Ragnheiðar Einars-
dóttur móðursystur minnar vil ég
fyrir mína hönd og bræðra minna
festa fáein kveðjuorð á blað.
Þáttaskil eru þegar einhver sem
gengið hefur við hlið manns frá
fyrstu tíð hverfur af veginum og
tilefni til að staldra við og hug-
leiða hversu vegferðinni var hátt-
að.
Ragnheiður var hálfsystir móð-
ur minnar og allmiklu eldri en
hún. Auðfundið var þó hversu
nákomin hún var yngri hálfsystk-
inum sínum sem voru sex, þrír
bræður og þrjár systur. Hún hafði
verið með þeim frá fæðingu og
hún var hjá þeim þegar móðir
þeirra féll frá fyrir aldur fram. Án
efa hefur henni, þá kornungri
stúlkunni, fundist á sig falla
skylda sem hún var alla ævi síðan
að uppfylla. Það fannst á mörgu.
Hún lét einskis ófreistað til að
stuðla að því að þau gætu haldið
hópinn hvenær sem unnt var að
skapa tækifæri til þess. Eftir að
hún giftist og stofnaði eigið heim-
ili stóð það systkinum hennar og
skylduliði þeirra opið. Umhyggja
hennar fyrir þeim og ræktarsemi
náði einnig til okkar, systkina-
barna hennar.
Það var ávallt tilhlökkunarefni
að fara í heimsókn á Grenimel 1
til Ragnheiðar og Sveins Jónsson-
ar, eiginmanns hennar. Þau voru
gestrisin, jafnan létt i máli og með
gleðibragði. Fylgst var með því
hvernig okkur fleygði fram I leik
og starfi og í þvi fólst vissulega
hvati að spjara sig eftir mætti.
Ragnheiður og Sveinn ferðuðust
ævinlega töluvert og ég held að
móðursystir mín hafí aldrei farið
svo út fyrir landsteina að hún hafi
ekki heimkomin verið færandi
hendi. I það minnsta voru ekki
ófáar Döllurnar í brúðusafni mínu
á bernskuskeiði, en Dalla var það
gælunafn sem Ragnheiður gekk
undir í fjölskyldunni og meðal
vina. Síðar þegar ég gerði mér
grein fyrir í hve mörg horn hún
hafí að líta, því skyldmennahópur-
inn var stór sem hún sinnti um, sá
ég hvað löngun hennar til að
gleðja aðra var sterk.
Skemmtilegast held ég að okkur
systkinunum hafí þótt er hún
sagði okkur sögur frá bernskuár-
um sínum í Alþingishúsinu, en
heimili afa okkar og ömmu stóð í
því húsi um skeið. Hann var
starfsmaður þingsins og um þing-
tímann var annríki mikið, jafnvel
Ragnheiður varð að taka þátt í því
að allt gengi snurðulaust. I mat-
arhléi þingmanna mátti hún fara
að ydda alla blýantana á borðum
þeirra. Engin eiginleg íbúð var í
Alþingishúsinu og voru svefnher-
bergi fjölskyldunnar í rishæðinni,
stofan á annari hæð og eldhúsið í
kjallara kringlunnar. Oft þurfti
þvi að fara milli hæða og flýtti
Ragnheiður stundum för sinni
með því að hagnýta sér stiga-
handriðið á leiðinni niður. Uggði
hún ekki alltaf að sér og stundum
lá við að hún kollvarpaði hinum
æruverðugu landsfeðrum þegar
hraðinn á henni var mestur. Urðu
þeir ekki reiðir, spurðum við and-
aktug, en hún brosti aðeins og
sagði, nei, bestu vinir minir. Og
hún bætti því við að fram eftir
allri ævi hefði hún verið að hitta
menn sem rifjuðu upp þegar „telp-
an“ f þinghúsinu var eitthvað að
sprella.
Á þessum árum var Alþingis-
garðurinn og Austurvöllur helsta
leiksvæði hennar og leikfélag-
anna. Við Dómkirkjuna fóru þau í
boltaleik hversdags en sóttu kirkj-
una þegar heilagt var. Þessar
frásagnir og fjöldamargar aðrar
þótti mér jafnan ánægjulegt að
hlýða á. Leiðbeiningar fylgdu
margar með en oftast settar fram
með dæmisögum og Ijúfmannlega.
AUra síðustu árin var frænka
mín þrotin af kröftum, en af veik-
um mætti spurðist hún fyrir um
börn okkar systkina því ræktar-
semi hennar gekk fram með nýj-
um kynslóðum. Við erum móður-
systur okkar þakklát fyrir sam-
fylgdina og metum mikils það eft-
irdæmi sem hún gaf i því að sjá
sóma sinn, gera skyldu sína og
leitast við að varpa birtu inn í líf
annarra. Nokkrar af okkar bestu
minningum eru tengdar henni og
fyrir það viljum við af einlægni
Kolflf o
María Haraldsdóttir.
Fædd 30. júlí 1908
Diin 26. des. 1984
Við andlát góðra vina koma ótal
Ijúfar endurminningar upp i huga
manns. Þannig er þvi farið nú er
ég kveð Döllu, vinkonu mína, sem
lést 26. des. sl.
Örlögin færðu okkur saman á
ungra aldri. Eiginmenn okkar
voru góðir vinir og það má segja
að við yrðum vinkonur við fyrstu
kynni. Við áttum svo ótalmargt
sameiginlegt. Við vorum alnöfnur
— Dalla hét fullu nafni Ragnheið-
ur Einarsdóttir — við gengum í
hjónaband sama árið með ná-
kvæmlega fjögurra mánaða milli-
bili, áttum börn á sama reki, vor-
um sambýliskonur í mörg ár og
áttum mörg sameiginleg áhuga-
mál.
Eiginmaður Döllu var Sveinn
Jónsson, forstjóri Miðness hf. í
Sandgerði, mikill öðlingur og
mannkostamaður. Þau voru gefin
saman í hjónaband 9. júní 1937.
Fyrsta hjúskaparárið bjuggu þau í
Sandgerði, en haustið 1938 keypt-
um við saman húsið við Víðimel
43. Þar var svo heimili okkar í
mörg ár. Betra sambýlisfólk get ég
ekki hugsað mér.
Eins og hjá flestu ungu fólki,
sem stofnaði heimili á þessum ár-
um, voru auraráð Iítil, en því meiri
bjartsýni. Við Dalla vorum svo
lánsamar að eignast báðar góða og
umhyggjusama eiginmenn, sem
létu sér einkar annt um að hlúa að
heimilum sinum. Við gátum því
svo innilega samglaðst hvor ann-
ari þegar okkur áskotnaðist
eitthvað nýtt, hvort sem það voru
persónulegir munir eða eitthvað
til heimilishaldsins. Þar örlaði
aldrei á afbrýðisemi. Margar
ánægjustundir áttum við hjónin
saman á ferðalögum innanlands
og utan.
Fyrir öll þessi yndislegu ár, sem
við áttum saman er ég forstjón-
inni þakklát. Þótt við Dalla hitt-
umst sjaldnar síðustu árin, var
samband okkar alltaf jafnnáið,
sönn vinátta fyrnist aldrei.
Sveinn er látinn fyrir 18 árum.
Hann átti við mikla vanheilsu að
stríða síðustu æviárin. Dalla ann-
aðist hann af mikilli umhyggju
þar til yfír lauk.
Nú kom það í hlut dætra þeirra
tveggja — og tengdasona, en þær
eru Sigurveig, sem gift er Pálmari
Ólasyni arkitekt, og ólafía, gift
Jóni Jóhannssyni verslunarmanni,
— að annast móður sína í hennar
þungbæru veikindum. Henni var
hvildin kærkomin. Blessuð sé
minning hennar.
RagnheiAur Einarsdóttir
Kransar, kistuskreytingar
Fjölbrautaskóli Suóumesja
Kaflavik
Pósthólf 100 Slmi 02-3100
Dagskóli
Vorönn 1985 hefst miðvikudaginn 9. janúar 1985.
Þann dag veröa stundaskrár afhentar og bókalist-
ar lagöir fram. Nýnemar eru beönir aö koma kl. 10
en aðrir nemar kl. 10—14. Kennsla hefst skvt.
stundaskrá fimmtudaginn 10. janúar.
Skólameistari
Skákþing Reykjavíkur 1985
hefst á Grensásvegi 46 sunnudaginn 13. janúar
kl. 14.00. Keppendur tefla í einum flokki ellefu
umferöir eftir Monrad-kerfi. Öllum er heimil þátt-
taka. Umferöir veröa á sunnudögum kl. 14.00 og á
miövikudögum og föstudögum kl. 19.30. Biöskák-
dagar ákveönir síöar. Skráning í mótiö fer fram i
síma Taflfélagsins á kvöldin kl. 20.00—22.00.
Lokaskráning í aðalkeppnina veröur laugardaginn
12. janúar kl. 14—18.
Keppni í flokki 14 ára og yngri hefst laugardaginn
19. janúar kl. 14.00. Tefldar níu umferöir eftir
Monrad-kerfi og tekur sú keppni þrjá laugardaga,
þrjár umferöir í senn.
Taflfélag Reykjavíkur,
Grenaásvegi 44—46 Rvik,
simar 83540 og 81690.
Auglýsing frá ríkisskattstjóra
Vísitala
jöfnunarhiutabréfa
Samkvæmt ákvæöum 5. og 6. málsl. 1. mgr. 9. gr.
laga nr. 75/1981 um tekjuskatt og eignarskatt hefur
ríkisskattstjóri reiknaö út vísitölu almennrar verö-
hækkunar í sambandi viö útgáfu jöfnunarhlutabréfa á
árinu 1985 og er þá miöaö viö aö vísitala 1. janúar
1979 sé 100.
1. janúar 1980 vísitala 156
1. janúar 1981 vísitala 247
1. janúar 1982 vísitala 351
1. janúar 1983 vísitala 557
1. janúar 1984 vísitala 953
1. janúar 1985 vísitala 1.109
Viö útgáfu jöfnunarhlutabréfa skal annars vegar
miöa viö vísitölu frá 1. janúar 1979 eöa frá 1. janúar
næsta árs eftir stofnun hlutafélags eöa innborgunar
hlutafjár eftir þann tíma, en hins vegar viö vísitölu 1.
janúar þess árs sem útgáfa jöfnunarhlutabréfa er
akveöin. Reykjavík 2. janúar 1985,
ríkisskattstjóri.
Bladburóarfólk
óskast!
fltotgiiittlifiifritoí
Austurbær
Síöumúli
Sjafnargata
Bragagata
Lindargata 40—63
Miöbær I
Laugarásvegur
32—77
Vesturbær
Faxaskjól
Úthverfi
Seiöa kvísl
Bergstaðastræti
1—57