Morgunblaðið - 20.01.1985, Blaðsíða 22

22 B
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 20. JANÚAR 1985
Annað mót
norrænna kvenpresta
Lengi, lengi bef ég ætlað að
segja jkkur frá hinu öðru móti
norrænna kvenpresta, sem var
haldið í Svíþjóð í sumar, 27.-29.
ágúst Við fórum héðan tvær, enn
sem fyrr sem fulltrúar hinna
prestasystranna, sem ekki gátu
farið f þetta skiptið, og sífellt með
það í huga að afla okkur einhvers,
sem við gætum miðlað þeim síðar.
Það var séra Dalla Þórðardóttir
prestur í Bfldudal og ofanrituð sem
fóru í þetta skiptið.
Sænska prestafélagið veitti
mótinu fjárstuðning. Hið fyrsta
mót norrænna kvenpresta var
haldið í Noregi haustið 1983. Það
var svo skemmtilegt og notalegt
að engum mun gleymast, sem
var þar. Mótið í Svíþjóð var
haldið i Bástad, sem er undur
fallegur lítill bær. Sumar göt-
urnar og húsin eru eins og
myndir frá fyrri tímum ellegar
leiktjöld. Húsin eru lágreist og
gluggakarmarnir breiðir, hurð-
arhúnar úr fægðu látúni og
gluggarúður kúptar.
Uppi á brekkubrún milli hárra
trjáa er stórt og fallegt hús, sem
á sfnum tima var byggt sem ein-

býlishús en er nú kirkjumiðstöð
heils prófastsdæmis enda eru
vistarverurnar margar og tign-
arlegar. Þarna fá mót sem okkar
inni og ýmislegt kirkjustarf fer
þar sífelldlega fram. Sænskt
kirkjufólk, sem ég hef hitt, hrós-
ar mjög þessum kirkjumiðstöðv-
um svo ég hlakkaði ögn til að sjá
nú eina slíka.
Svo sem á hinu fyrsta móti
okkar vorum við nú aftur um 30
talsins. Sænskir kvenprestar
undir forystu Evu Brunne stúd-
entaprests Stokkhólmi höfðu
undirbúið mótið af miklum
myndarskap en sem á fyrra mót-
inu fór stjórnin að nokkru fram
á þann þokkafulla máta að hver
gat haft þar nokkur áhrif á.
Fyrirlesari var fenginn frá Am-
eríku, Rosemary Radford Rueth-
er, sem hefur skrifað mikið um
kvennaguðfræði. Hún er prófess-
or við Garrett-Evangelicai
Theological Seminary i Evans-
ton í Illinois. Hún hefur skrifað
bækurnar Mary: The Feminine
Face of the Church, Religion and
Sexism og New Woman/New
Earth.
Við ræddum kafla úr Religion
og Sexism og Rosemary hóf
hverja umræðu okkar með fyrir-
lestri. Henni voru ævinlega sett
tímamörk, 20 minútur, og
framdi það furðuverk að fara
aldrei fram yfir tímann.
Á milli alvarlegra umræðu-
funda gengum við og syntum,
sungum og dönsuðum, héldum
helgistundir og guðsþjónustu,
gengum til altaris og töluðum
um trú okkar og líf. Hinn fyrsti
fyrirlestur hét Kirkjan, sem
okkur dreymir um. Kannski er
sú kirkja eitthvað í átt við það,
Streita
V.ACKKARE
ViA tókum engar myndir f Bástad. En er þessi ekki Ijómandi? Húu er af
olíumálverki eftir Gretu Pison Digman I Bástad og heitin Konur eru líka
menn, bara fallegri.
sem við reyndum á þessu móti,
kirkja mótuð af trúarlegri al-
vöru og festu, þar sem gamlar og
nýjar hugmyndir streyma fram í
hlýlegum og einlægum sam-
skiptum. En auðvitað verður því
ekki lýst í einni setningu hvernig
sú kirkja er. Við förum heim af
slíku móti með hugann fullan af
svo mörgu, sem á eftir að vaxa
og verða Ijósara við íhugun og
samræður við aðra.
— Við fórum norður til systur
minnar um jólin. Það var óskap-
lega gott. Ég svaf í tvo daga.
— Svafstu í tvo daga? Þú hef-
ur verið svona þreytt eftir jóia-
ösina.
— Nei, ég er vön ösinni. Ég
þurfti bara að vinda ofan af mér.
sagði kona, sem ég hitti á Lauga-
veginum. Kannski hefðu mörg
þeirra, sem streymdu fram hjá
okkur upp og niður Laugaveginn.
sagt eitthvað svipað Þau vildu
kannski líka sofa í nokkra daga
við og við til að jafna sig og
hressa.
Vinur minn einn segir stund-
um upp úr eins manns hljóði:
Jæja, nú geng ég í klaustur. En
ég verð bara í nokkra daga. Það
bregst varla að einhverjir, sem
til heyra, vilja slást í för með
honum. Og svo hefst umræða um
streituna og þreytuna, hlaupin
og vesenið og möguleikana á að
ná einhverju taki á þessu öllu.
Ég fyrir mitt leyti fer ekki ofan
af því að það eru forréttindi að
hafa mikið að gera. Ekki hrósa
þau happi yfir þvi, sem finnst
þau hafa of lítið að gera. Undar-
legt annars, hvað það er erfitt að
finna meðalveginn. Skyldi það
vera ómögulegt?
Ég hitti líka fyrir skömmu
manneskjur, sem höfðu strengt
þess heit að hætta að tala um
það hvað þær hefðu mikið að
gera. Það er svo óþs^gilegt að
hlusta á fólk, sem er alltaf að
tala um sitt eigið annríki. Mér
finnst ég helzt þurfa að rjúka af
stað eða fara að láta eitthvað til
mín taka þegar ég heyri til þess.
Eða mér finnst ég engu koma í
verk í samanburði við það. Það
eru ekki hollar tilfinningar. Og
auðvitað hef ég útbreitt alveg
sömu tilfinningarnar með því að
vera si og æ að klifa á mínu eigin
annríki. Þegar öllu er á botninn
hvolft er ég líklega að reyna að
telja mér og öðrum trú um mitt
eigið mikilvægi og merkilegheit
með þessu tali. Við þurfum að
skipuleggja tímann. Það er
kúnstin. Sögðu þau.
Samkirkjuvika
NÚ ER að byrja samkirkjuvika.
Samkirkjuvikur eru ævinlega
haldnar í janúar til að biðja sam-
an, hlýða saraan á orð Drottins og
kynnast betur. Þjóðkirkjan, Að-
ventkirkjan, hvítasunnuhreyfingin,
Hjálpræðisherinn og kaþólska
kirkjan standa sameiginlega að
þessum samkomum.
Fulltrúar allra kirknanna
sitja saman i nefnd, sem hittist
reglulega allt árið um kring til
Sunnud. 20. janúar:
Miðvikud. 23. janúar:
Fimmtud. 24. janúar:
Föstud 25. janúar:
Laugard. 26. janúar:
að efla samstarf og kynni milli
kirknanna. Yfirskrift vikunnar
nú er „Frá dauða til lífs með
Kristi“ svo sem ritað er um í
Efesusbréfinu 2.4—7 og bæna-
efnið er einnig kristinna manna.
Nú hvetjum við alla til að sækja
samkomur bænavikunnar. Sam-
komur eru haldnar úti um landið
og þær eru auglýstar á heima-
slóðum. Við sendum hér skrá yf-
ir samkomurnar í Reykjavík.
Guðsþjónusta í Neskirkju kl. 2
Samkoma í kaþólsku kirkjunni kl. 20.30.
Samkoma í Hjálpræðishernum kl. 20.30.
Samkoma I Aðventkirkjunni kl. 20.30.
Samkoma í Fíladelfíu kl. 20.30.
Næstum ótæmandi
möguleikar
í janúarbyrjun er jafnan haldinn
fundur æskulýðsnefndar þjóð-
kirkjunnar en hún er skipuð full-
trúum hvaðanæva af landinu. Því
skundaði ég til fundarstaðar
nefndarinnar hinn fyrsta mánudag
í janúar til að sitja fyrir lands-
byggðarfólkinu að ég gæti sagt
ykkur, kæru lesendur, einhverjar
fregnir af ystu nesjum og innstu
dölum. Ekki er það nefnilega á
hverjum degi, sem kirkjufólk utan
af landi hittist í Reykjavík.
Séra Gísli Gunnarsson i
Glaumbæ í Skerjafirði var að
stíga út úr rauða bílnum sínum
sem mig bar að garði. Við hófum
vitanlega umræður um veður-
blíðuna og fullvissuðum hvort
annað margsinnis um að sjald-
gæft væri að geta keyrt á klaka-
lausum vegum milli Skagafjarð-
ar og Reykjavíkur í janúarmán-
uði.
★ * ★
Séra Gísli sagði góðar fregnir
af jólahaldi í prestakalli sínu.
Aftansöngur var kl. 9 á aðfanga-
dagskvöld i Glaumbæ og kirkju-
sókn góð sem alls staðar á land-
inu. A jóladag var guðsþjónusta
í Reynistaðakirkju og í Víðimýr-
arkirkju. Séra Gísli þjónar
nefnilega Miklabæ til páska en
grannprestar skiptast á um að
þjóna þar I orlof staðarprests.
Ég innti éra Gísla eftir barna-
starfi. Hann kvað sunnudaga-
skóla kl. 11 á hverjum
sunnudagsmorgni í félagsheimil-
Séra GIsli Gunnarsson.
inu í Varmahlíð. Hann er fyrir
allar sóknirnar í prestakallinu.
Foreldrar skiptast á að koma
með börnin, sem ekki búa í
hverfinu.
* ★ ★
Okkur fannst mörgum svo
þéttbýlt og fallegt í Skagafirði
þegar við vorum þar á presta-
stefnu að sum okkar voru að
hugsa um að næla sér þar I
brauð, segi ég en þó enn frekar
vegna þess hvað margt fólk söng
fyrir okkur svo mikið og fallega.
— Já, það er langt frá því að
okkur finnist við einangruð þar
og við prestarnir getum alltaf
hitzt. Það er lika mikill fengur
að Löngumýri. Þar hafa verið
haldin fermingarbarnamót svo
að segja um hverja helgi til jóla
í vetur. Tveir prestar komu
þangað í hvert skipti með ferm-
ingarbörn sín. Það er líka ýmis-
legt annað starf á Löngumýri ár-
ið um kring, bæði tengt söfnuð-
unum og öðrum.
★ ★ ★
Séra Gísli tók við preststarfi
fyrir rúmum tveimur árum af
föður sínum, séra Gunnari
Gíslasyni, og er alinn upp á
prestssetrinu á Glaumbæ. Hann
er þess vegna kunnur starfinu.
En ég spyr hann hvort eitthvað
hafi samt komið honum á óvart.
— Það var ekki margt, sem
kom mér á óvart. Það var þá
helzt fjölbreytnin I starfinu og
möguleikarnir, sem eru næstum
ótæmandi. Mér finnst mjög mik-
ilvægt að geta leitað til annarra
um samstarf í kirkjunni, t.d. til
kirkjukóranna, sóknarnefnd-
anna og fólksins, sem vinnur við
barnastarfið með mér. Það hefur
gengið vel.
Ertu bjartsýnn um framtíð-
ina?
Já, ég held að það sé miklu
bjartara yfir framtíð kirkjunnar
núna en oft áður.