Morgunblaðið - 23.03.1985, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 23. MARZ 1985
47
Sriorri Guðlaugur
Árnason - Minning
Fæddur 17. janúar 1943
Dáinn 7. mars 1985
Á björtum degi með hækkandi
sól á lofti og fólk farið að búa sig
undir vorkomuna og allt virtist
leika í lyndi varð eins og eygló
vorsins hefði gleymt sínu hlut-
verki um stund og birta og tími
stæði í stað þegar sú harmafregn
barst um okkar litla byggðarlag
að Snorri væri látinn. Manni
fannst ótrúlegt að slíkt væri stað-
reynd, það er erfitt að sætta sig
við slíkt og átakanlegt að sjá á bak
dugmiklum og góðum dreng sem
Snorra svo snemma á lífsleiðinni.
En það virðist vera lífsins saga í
tímans rás að bæði sterkir og
ósterkir mannlifsstofnar falli til
foldar að eilifu. Þó svo að við vit-
um slíkt erum við alltaf jafn
óviðbúin þeirri staðreynd. Manni
finnst jafnan erfitt að kyngja því
og melta átölulaust og án gagn-
rýni á tilveruna þegar menn i
fullu fjöri og starfi eru slegnir út
af þessu tilverustigi fyrirvara-
laust án sýnilegra eða tilætlaðra
orsaka. En það var staðreynd sem
við hér í bæ stóðum frammi fyrir,
að Snorri frændi minn var sviptur
lífi af þessu einræðis eilífðar valdi
sem engin mannleg hugsun eða
hönd fær breytt og er hann annar
af þremur systkinum sem svipt er
af sjónarsviði þessa lifs.
Þorleifur Kristinn bróðir hans
féll í valinn i blóma lífsins einnig
fyrirvaralaust 5. október 1974.
Manndómsþrek þarf mikið, góða
hugsun og vilja hjá eftirlifandi að-
standendum, ekki sist börnum
hins látna og öldruðum og lúnum
foreldrum, til þess að standa af
sér slík áföll og hvers á það fólk að
gjalda er lífið færir slíkt í fang til
þyngsla og þrautar?
Þegar maður stendur frammi
fyrir því að samband við vin og
samferðamann er á enda leita
minningar á hugann. Mér verður
jafnan á er ég frétti um andlát
samferðamanna er ég þekkti
eitthvað til, að líta aftur yfir ævi
viðkomandi og laða fram í hugann
einkennin í fari þeirra meðan lífs
voru. Snorri var snemma rismikill
og stórbrotinn til geðs og gerðar.
Innra með honum ólguðu margar
hugmyndir og kröfðust útrásar.
Hann var þrunginn atorku og vilja
og meðalmennskan féll lengst af
ekki að hans skaphöfn. Hann var
sjálfstæður í hugsun og reyndi að
haga sinni lífsgöngu þannig að
vera ekki undir aðra gefinn. Þó
ekki einrænn í hugsun. Hann var
opinn fyrir nýjungum og tækni og
kynnti sér slíkt vel hjá þeim er
þeirra nutu. Hann var verkhagur
og hygginn og vann flest þau verk
er að höndum bar, t.d. bæði í timb-
ur og járn, og þurfti ekki annarra
Fædd 9. ágúst 1927
Dáin 27. janúar 1985
Það urðu mikil harmatíðindi, er
okkur barst frétt um andlát Ingi-
bjargar Guðmundsdóttur, en hún
lést í Reykjavík 27. janúar síðast-
liðinn. Inga, eins og við kölluðum
hana alltaf, var fædd í Reykjavík
9. ágúst 1927, dóttir hjónanna
Olgu Viktoríu Karlsdóttur og
Guðmundar Kristáns Kristjáns-
sonar. Auk Ingu eignuðust þau
aðra dóttur, Kristínu, sem látin er
fyrir allmörgum árum. Þegar Inga
var fjögurra ára missti hún móður
sína, en faðir hennar giftist aftur
Aðalheiði Klemensdóttur og gekk
hún Ingu í móður stað. Aðalheiður
reyndist henni ávallt mjög vel og
mat hún hana mikils. Við sem
þekktum Ingu urðum oft varar við
hve mikla virðingu hún bar fyrir
þeirri konu.
Aðalheiður og Guðmundur eign-
uðust sex börn, en þau eru: Klem-
ens, búsettur í Noregi, Aðalheiður,
dó ung, aftur fæddist þeim dóttir
sem þau skírðu Aðalheiði, hún er
búsett á Skagaströnd, Hrefna,
búsett í Reykjavík, Kristján, bú-
settur í Reykjavík og yngst er
Margrét, búsett í Englandi. Föður
sinn missti Inga árið 1958.
með. Einnig átti hann létt með að
laða fram úr fylgsnum hugans
Inga ólst upp í Reykjavík,
stundaði nám í hárgreiðslu við
Iðnskólann, en atvik höguðu því
þannig til að hún lauk ekki námi.
Árið 1948 giftist hún Sigurði Sig-
fússyni frá Skálafelli í Suðursveit
og fluttist með honum þangað. Á
Skálafelli bjuggu þau til ársins
1965, en þá fluttu þau á Höfn. Þeg-
ar eftir flutninginn hófu þau
verslunarrekstur. Þau byrjuðu
smátt en stöðugt óx fyrirtækið og
vann fjölskyldan saman að rekstri
þess. Ekki lét Inga sitt eftir liggja
og starfaði þar alla tíð.
Ingu og Sigurði varð sex barna
auðið, sem eru í aldursröð: Guð-
mundur, kvæntur Sigríði Jóhann-
esdóttur, Guðbjörg, gift Sigurði
Hannessyni, Olga, gift Þóri
Matthíassyni, Svanhvít, gift Við-
ari Þorbjörnssyni, María, sambýl-
ismaður Stefán Sturla Sigurjóns-
son, og Sigfús, sambýliskona Sig-
rún Hauksdóttir.
Barnabörnin eru tólf, eftirtekt-
arvert var hve hænd þau voru að
ömmu sinni.
Frístundirnar voru ekki margar
hjá þeim hjónum. En árið 1983
tóku þau sér frí frá störfum og
heimsóttu systur Ingu til Eng-
lands. Það var gaman að sjá
ýmsar hugdettur ef tóm gafst til
frá öðrum störfum og festi þær
ýmist á léreft með litum eða
penna á blað, bæði í bundnu og
óbundnu máli. Listfengi hans birt-
ist á margan hátt. Hann var unn-
andi blóma og trjáa og má sjá vísi
að því frá búsetu hans á Völlum.
Snorri Guðlaugur Árnason
fæddist á Karlsbraut 12, Dalvík,
17. janúar 1943, sonur eftirlifandi
foreldra á Dalvík, Árna Jóhanns
Guðlaugssonar, múrara, frá Mið-
koti á Upsaströnd og Þórgunnar
Emilíu Þorleifsdóttur frá Hóli á
Upsaströnd. Snorri nam múrara-
iðn ungur að árum og varð múr-
arameistari og vann við þá iðn þar
til hann hóf búskap í Laugahlíð,
Svarfaðardal, 1967. Bjó hann þar
til 1970, er hann keypti Velli í
sama héraði og flutti þangað. 22.
febrúar 1964 kvæntist hann Rósu
Helgadóttur bónda á Másstöðum
hér í sveit. Bðrn þeirra Rósu og
Snorra eru Helga Ester, býr í
hversu ánægð þau voru með ferð
þess,a hún var þeim ógleymanleg.
Nú er höggvið stórt skarð í hóp
slysavarnarkvenna á Höfn, en
Inga gegndi starfi formanns
kvennadeildarinnar frá árinu 1968
til dauðadags. Starf sitt sem for-
maður vann hún vel, full af atorku
og starfsgleði. Slysavarnarmálin
voru hennar aðaláhugamál, verk-
efnin óþrjótandi við uppbyggingu
björgunarstöðvar og eflingu deild-
anna. Hún var góður stjórnandi og
átti gott með að fá fólk til starfa
með sér.
Reykjavík, Árni Þór, bóndi á Völl-
um, Árnar Már, nemi, og Atli örn,
nemi. Rósa og Snorri slitu sam-
vistum og býr nú á Völlum sonur
þeirra, Árni Þór, og kona hans,
Dagný Harðardóttir. Snorri setti
saman bú á ný hér á Dalvík með
Ásgerði Jónasdóttur ættaðri úr
Reykjavík, syni hennar Ragnari,
og sonum sínum Atla og Arnari.
Þar á bæ ríkti mikil hamingja og
bjartar framtíðarvonir sem
byggja átti yfir og fjölskylduna
íveruhúsnæði að sumri. Snorri var
einn af stofnendum laxeldisstöðv-
arinnar Öluns hér í bæ og vann við
uppbyggingu þess mannvirkis og
var ráðinn þar rekstrarstjóri
þegar laxeldi hófst þar í haust.
Hann var að verki þar þegar hann
var skyndilega burtkallaður. Ég
kveð frænda minn og þakka hon-
um góð kynni.
Innilegar samúðarkveðjur til
eftirlifandi aðstandenda.
Kristinn Guðlaugsson
Við konurnar minnumst þess að
þegar byrjað var á byggingu slysa-
varnahúss hér á Höfn tók Inga að
sér að passa barnahópinn okkar á
meðan við hlóðum upp húsið með
aðstoð góðra manna. Þegar húsið
var fullbúið var þar oft glatt á
hjalla, er við unnum af fjáröflun
fyrir deildina.
Inga lét sig aldrei vanta og var
hrókur alls fagnaðar. Við sem átt-
um því láni að fagna, að starfa
með Ingu að þessum málum, höf-
um margt lært og vonandi tekst
okkur að starfa hér eftir sem fyrr.
Inga gegndi ýmsum trúnaðar-
störfum fyrir utan slysavarna-
deildina, var í stjórn Sjálfstæðis-
félags Austur-Skaftafellssýslu, í
stjórn Félags aldraðra á Höfn og
sat í nefndum fyrir Hafnarhrepp.
Hún var í stjórn Slysavarnafélags
íslands og þurfti þvi oft að sækja
fundi til Reykjavíkur.
Hún var einmitt í slíkri ferð er
andlát hennar bar að. Þegar fjöl-
skylda hennar og vinir fréttu að
Inga væri dáin var söknuðurinn
sár, enginn bjóst við þessu svo
fljótt, þó að flestir vissu að hún
gekk ekki heil til skógar.
Við þökkum Ingu fyrir vel unnin
störf i þágu slysavarnamála á
Höfn, samfylgdina og góðar minn-
ingar. Eiginmanni, börnum og
öðrum aðstandendum sendum við
dýpstu samúðarkveðjur.
Félagar í Kvennadeild
Slysavarnafélagsins á Höfn.
Ingibjörg Guömunds-
dóttir, Höfn — Minning
VIÐ HOFUM
stigið lyrsta skrefið
Nú aukum við þjónustuna og bætum aðstöðuna,
því auk þess að allar deildir okkar eru enn að Hringbraut 120
höfum við opnað afgreiðslu á grófari byggingavörum
eins og timbri, steypustyrktarjámi, spónaplötum, harðviði,
pípulagningarefni, hleðslugrjóti, gangstéttarhellum
og fleiri vömm, á framtíðarathafnasvæði okkar
við Stórhöfða í Reykjavík.
Allir húsbyggjendur kannast við JL-kjörin og vita að þar sem
JL-Byggingavörur em eiga þeir traustan viðsemjanda.
Fffll BYGGlMBflVÖRPB
BYGGINGAVÖRUDEILD, STÓRHÖFÐA, SÍMI 671100.
RENNDU VIÐ EÐA HAFÐU SAMBAND