Morgunblaðið - 28.03.1985, Síða 27

Morgunblaðið - 28.03.1985, Síða 27
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 28. MARZ 1985 27 Chun forseti og kona hans vitja Suður-Kóreumanns sem Myndin er tekin örfáum sekúndum fyrir sprenginguna. Allir mennirnir sem eru á myndinni létust. ... og eftir hana. Sprengingin... Morðin við minnismerkið Bókmenntir Jóhanna Kristjónsdóttir Xing-hu Kuo: MORD IM MAUSOLEUM Útg.: Seewald Verlag 19S5. Um allan heim gætir ótta vegna þess hve hryðjuverkamenn hafa látið æ meira að sér kveða. Fund- að hefur verið um að bindast sam- tökum til að kveða niður slík hryðjuverk. Allt þetta og meira hefur komið fram i fréttum. Ekki er fjarri að segja að eðli hryðju- verka hafi vissuiega breytzt á síð- ustu árum, blásaklausir borgarar verða ekki síður fyrir barðinu á ofstopa og glæpamönnum og póli- tisk morð eða morðtilraunir eru engin nýlunda þótt þau veki auð- vitað hrylling og andstyggð og hafa i sjáanlegan tilgang í fæstum atvikum, nema þann að greiða pólitískum andstæðingi högg. Mönnum eru sjálfsagt enn í minni morðin í Rangoon, höfuð- borg Burma, í október 1983, þegar nokkrir útsendarar stjórnarinnar í Norður-Kóreu ætluðu sér að drepa Chun, forseta Suður-Kóreu, sem var í Burma í opinberri heim- sókn. Vegna ófyrirsjáanlegra tafa á för forsetans, var hann eilítið of seinn á „morðstaðinn" og slapp því, en margir ráðherra hans létu lifið og fjölmargir aðrir, auk þess slösuðust bæði búrmískir og suð- ur-kóreskir menn, sem voru í föru- neyti forsetans. Nú hefur Seewald Verlag i Stuttgart sent frá sér bókina sem hér um ræðir og titillinn gæti ver- ið kominn beint úr sögu eftir Agöthu Christie. Xing-hu Kuo, höfundur hennar, er indónesiskur blaðamaður, sem hefur starfað í Vestur-Þýzkalandi á þriðja ára- tug. Hann mun einnig hafa skrif- að aðra bók sem heitir „Freies China“. Kuo reynir hér að bregða ljósi á þennan hroðalega atburð i Rang- oon og verður ekki annað sagt en honum takist að koma efninu skil- merkilega frá sér. Að vísu er dálít- ið skondinn kaflinn „Der Mord- plan“, þar sem drottnari Norður- Kóreu, Kim II Sung, er að snæða morgunverðinn í höllinni sinni í Pyongyang og kallar fyrir sig son sinn yngri, Kim, til að leggja á ráðin um morðin. Skrafa þeir feðgar saman — í tilbúnu samtali höfundar — á ansi skringilegan hátt. En þeir feðgar hafa haft spurnir af væntanlegu ferðalagi erkifjandans, Chun, til ýmissa Asíulanda og Ástralíu i október og nú er lag að ná loksins tangar- haldi á honum. Útsendarar Norður-Kóreu höfðu nokkrum sinnum áður reynt að myrða Chun þegar hann var i opinberum erindagjörðum erlendis, en alltaf hafði eitthvað farið úrskeiðis. Kim eldri brýnir fyrir syni sínum að láta undirbúa málið nægilega til að tryggt verði að þeir komi for- seta S-Kóreu nú loks fyrir. Kim yngri fer að undirbúa þetta af miklum ákafa, ræðir við þá sem hann treystir bezt, staðurinn, Rangoon, er ákveðinn. Ekki sízt vegna þess að Norður-Kóreumenn og Burmabúar hafa á yfirborðinu ágætt samband sín í millum og nokkuð öflugt sendiráð i Rangoon. Aftur á móti eru þeim feðgum lögð háðugleg orð í munn í garð Ne Wins, hæstráðanda í Burma, og hæðast þeir óspart að hinum svokallaða búrmíska sósíalisma sem hann þykist fylgja. Atburðarásin er síðan rakin og er hún á stundum býsna reyfara- kennd, þar sem höfundur hefur orðið að leita oftar á náðir imynd- unarafls og eigin ályktunar en beinharðra sannana. Að visu er kaflinn um morðdaginn sjálfan vel unninn og ýmislegt þar sem augsýnilega er haft eftir heimild- um, þótt höfundur megi ekki nafngreina heimildamenn, að minnsta kosti ekki þá sem aðstoð- uðu hann við gagnasöfnun I Burma, og getur það auðvitað allt komið heim og saman. Dálítið sniðug frásögn um það þegar Ne Win kemur f heimsókn á verustað Chun og konu hans, eftir að atburðurinn hafði gerzt. örygg- isverðir forsetans bera þá ekki kennsl á Ne Win og stendur nú í stappi um hríð hvort á að hleypa honum inn i húsið. Geta má nærri að það var þeim Kim-feðgum þungt áfall að svona skyldi fara, en væntanlega hafa þeir ekki gefið upp alla von ef marka má orð höfundar. Hugsa sér til hreyfings enn, þótt síðar verði. Kínverska hljómsveitin Hin þjóðlega hljómsveit Kvikmvndaversins í Beijing Tónlist Egill Friöleifsson Kyrir stuttu dvaldist hér um tvcggja vikna skeið Hin þjóðlega hljómsveit kvikmyndaversins í Pek- ing. Auk þess að halda hljómleika hér á höfuðborgarsvæðinu fór hún einnig norður og austur á land. I>annig fengu býsna tnargir tskifæri til að njóta listar þessara gesta okkar, setn komu um svo langan veg. Hljómsveitina skipa 10 lista- menn. en allir eni þeir mjög góðir hljóðfæraleikarar. Sumir þeirra eru reyndar taldir f fremstu röð í sínu heimalandi. Til gamans má geta þess að hljómsveitin heimsótti um árabil Mao formann vikulega og lék fyrir hann. Kínversk tónlist á sér mjög langa og merka sögu, sem rekja má árþúsundir aftur i tímann. Þar eru fornar hefðir í heiðri hafðar og merkilegt hve vel Kínverjum hefur tekist að varðveita tón- menningararf feðra sinna. Hefð- bundin kínversk tónlist hljómar all framandi i okkar vestrænu eyr- um, en hún býr yfir undarlegum seiði, sem laðar mann til sín við nánari kynni. Þar sem hljóðfæra- tónlist þeirra er hermitónlist, þ.e. á í tónum að segja frá atburðum, lýsa landslagi eða fyrirbærum úr náttúrunni, er nauðsynlegt að þekkja uppruna laganna og sögu til frekari skilnings. Hljóðfærin eru einnig frábrugðin því sem við eigum að venjast. og hljómur þeirra annar. Þarna mátti sjá „guqin“, einskonar sjö strengja sítar, er smíðaður var um miðja tiundu öld, og mun sennilega vera elsta hljóðfærið sem borist hefur hingað til lands Það var því eins og að heyra „nið aldanna“ er Sun Guisheng fór meistarahöndum um þennan kjörgrip. Sem fyrr segir voru hér snjallir hijóðfæraleikar- ar á ferð. Þar var valinn maður i hverju rúmi og hljómsveitin vel samæfð. Sérstök ástæða þykir mér til að minnast á snilldarleik Hu Haiquan, en hann lék á „suona“, sem er í ætt við óbó. Gáskafull túlkun hans á laginu „Keisarinn og döðlustúlkurnar“ verður áreið- anlega mörgum minnisstæð. Sömuleiðis vakti Pan Eqing verð- skuldaða athygli fyrir frábæran Ieik á „pipa“, sem er kínversk lúta. Það var bæði skemmtilegt og fróð- legt að fá tækifæri til að kynnast list Kínverjanna, sem búa við svo ólíka menningu og lífsstíl allan. Hafi þeir þökk fyrir komuna. Eftir upp- skriftinni Kvikmyndlr Árni Þórarinsson Austurbæjarbíó: LÖGREGLUSKÓLINN — POLICE ACADEMY ☆* Bandarísk. Árgerð 1984. Hand- rit: Neal Israel, Pat Proft, Hugh Wilson. Leikstjóri: Hugh Wilson. Aðalhlutverk: Steve Guttenberg, Kim Cattrall, G.W. Bailey, George Gaynes. Úr því National Lampoon- hópurinn var ekki búinn að fylgja eftir „National Lampoon fer í menntaskóla" (Animat House), „National Lampoon fer í sumarbúðir" (Meatballs), „National Lampoon fer í her- inn“ (Stripes), „National Lampoon fer á bekkjarmót" (Class Reunion), „National Lampoon fer í fríið“ (Vacation) og „National Lampoon fer á draugaveiðar“ (Ghostbusters) með „National Lampoon fer á lögregluskóla", ja, þá var viðbúið að einhverjir aðrir gerðu það. Og það gerðu þeir. Police Academy er að hluta til gerð af sama liði og stóð að Bachelor Party sem sýnd hefur verið undanfarið í Nýja bíói. Allar þessar myndir eru bak- aðar eftir sömu uppskrift: Tök- um slatta af skrýtnum og ólík- um týpum, — einn vitgrannan Líf og fjör í lögregluskólanum — fyrsti kapítuli. gleraugnaglám, eina eða tvær fitubollur, nokkra skemmti- legra negra, sætar stelpur með blöðrubrjóst, laglegan og fynd- inn aðalmann og fagra aðal- konu, svo eitthvað sé nefnt, skellum þeim niður í afmark- aðar kringumstæður, t.d. skóla, herbúðir eða þess háttar, setj- um þeim til höfuðs röð af regl- um til að brjóta og einhverja hlægilega kerfisvarðhunda til að kljást við, látum þá hafa nóg af skissum til að fíflast og ólmast í, klippum þetta snöggt saman og segjum svo við áhorfendur: Góða skemmtun! Takk fyrir. Það kemur ekkert á óvart varðandi Police Academy nema hversu óhemjuvinsæl myndin hefur verið. Ef marka má hlátrana í Austurbæjarbíói í fyrradag, mun hið sama snúa upp á teningnum hérlendis. Police Academy er amerískur formúlufarsi, ekki verri en margir aðrir, en síst betri. Myndin er hröð en flatneskju- lega sviðsett, leikararnir eru margir allglúrnir, t.d. Steve Guttenberg í aðalhlutverkinu. og svarti leikarinn sem er gangandi hljóðgervili og hand- ritið er stundum hugkvæmt, samanber skissuna i upphafi með eiginkonunni sem ekki vildi hlevpa manninum sínum i lögregluskólann, eða ... jæja, það hefur ekkert upp á sig að fjölyrða um þessa mynd. Þeir sem ekki hafa séð þetta þrjú- hundruðáttatiuogfjórum sinn- um áður munu skemmta sér stórkostlega. Hinum ætti svo- sem ekki að leiðast. Ég var að hugsa um að biðja guð að forða okkur frá Police Academy II. En það er of seint. Þeir eru byrjaðir á henni.

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.