Morgunblaðið - 30.04.1985, Blaðsíða 49

Morgunblaðið - 30.04.1985, Blaðsíða 49
MORGUNBLADIÐ, ÞRIDJUDAGUR 30. APRÍL 1985 sagnir hans af mannlífi og bæj- arbrag í löndum sem hann gisti. Við minnumst einnig mann- kosta Atla. Hann var sjálfstæður í lífi og hugsun og gæddur góðri dómgreind og innsæi sem leyfði honum að draga réttar ályktanir af forsendum, sem aðrir gátu lítt ráðið í. Hann var réttsýnn og laus við fordild og meting við náung- ann. Við biðjum fjölskyldu Atla, sem veitti honum frábæra umönnun í veikindum síðustu tveggja ára, styrks og huggunar; föður hans Gunnari, Maríu systur hans, Sæv- ari mági og börnum þeirra. Jó- hanna, hans góða móðir, lést fyrir nokkrum árum. Atli kemur víst ekki úr þeirri ferð, sem nú er farin, til að miðla því sem hans glögga auga sá, en æðruleysi hans þegar Ijóst varð hvert stefndi verður fordæmi sem ekki glcymist. Blessuð sé minning hans. Björn, Jónas og Ari Ólafssynir. Atli vinur minn er dáinn langt fyrir aldur fram. Það er sorg og söknuður í huga margra við frá- fa.ll svo góðs drengs. Atli eins og hann hét alltaf meðal okkar kunningjanna í vest- urbænum ólst upp á Grímsstaða- holtinu þegar Breiðholtskynslóð þeirra tíma var að hasla sér þar völl og settist þar að í gamalgrónu hverfi frumbyggjanna, Holtar- anna. Ekki var sambúð landnem- anna og þeirra sem fyrir voru allt- af upp á það besta og voru þar háðir margir götubardagar í stíl þess tíma. En þarna var fjölmenn og gróskumikil kynslóð að alast upp og það var í nógu að snúast. Fótbolti var stundaður af miklu kappi, síðar meir körfubolti, indí- ánaleikir og skæruhernaður af ýmsu tagi og svo þróaðist þar mik- ill skákáhugi og voru meira að segja haldin fjölmenn skákmót af og til. Kom fljótt í ljós að Atli var efni í góðan skákmann og tók hann stöðugum framförum í þeirri list og varð fremstur í okkar flokki á því sviði síðar. Atli var mikill keppnismaður í hverju, sem hann tók sér fyrir hendur. Ég minnist körfuboltaleikjanna, sem stundaðir voru af kappi í upplestr- arfríum, þegar við tókum okkur hlé frá námsbókunum. Atli var þar jafnan baráttuglaðastur og það var oftar en ekki sem sigurinn varð í hans liði. Það getur verið erfitt að lýsa með orðum manni, sem maður þekkti svo vel. Hvernig maður var Atli? Hann kom mönnum fyrir sjónir sem hressilegur maður, sem gat verið hávær í góðra vina hópi, en var yfirleitt hlédrægur og yfir- vegaður. Hann tók yfirleitt frekar á málum af skynsemi en tilfinn- ingum, enda efaðist enginn um dómgreind hans. Hann hafði ríka tilhneigingu til að tengjast vin- áttuböndum við menn enda vitnar vinafjöldi hans þar um. Maður undraðist oft þann fjölda af mönnum, sem voru Atla tengdir á einn eða annan hátt og ég held að þar hafi mest ráðið vingjarnleiki hans og mikill áhugi á öllu mann- lífi. Þó er ekki þar með sagt að hann hafi verið allra vinur, hann gerði líka sínar kröfur til manna og þeir sem ekki stóðust þær áttu ekki upp á pallborðið hjá honum. Einn þáttur í fari Atla var mjög ákveðinn smekkur á flestum hlut- um og sterkur vilji til að fá það sem honum bar réttur til. Ég minnist atviks meðan á erfiðri sjúkdómslegu hans stóð. Hann er með hóp hjúkrunarfólks í kringum sig, en það var ekki verið að ræða um sjúkdóma heldur um mynd- bandakerfi sjúkrahússins. Og það var greinilegt á umræðunum að Atli var þar fremstur í flokki að gera þær kröfur að myndavalið væri í samræmi við óskir sjúkl- inganna. Hann tók ekki bara því sem rétt var að honum heldur krafðist réttar síns og oftar en ekki nutu aðrir góðs af. Atli átti einnig í sér sterkan til- finningalegan streng. Ég minnist stunda með honum þegar rætt var um lífið og tilveruna. Þá kom í ljós trú hans á fleiru en áþreifanlegt er í lífinu og áhugi hans á óskilj- anlegum rökum tilverunnar. Mannleg örlög og hvernig þau þró- ast vöktu sérstaklega áhuga hans. Hvers vegna líf sumra virðist dæmt til óhamingju en annarra til velgengni. Hann hafði í sér mjög sterkar taugar til ættarsveitar sinnar og fjölskyldu. Rauðisandur á Barða- strönd var honum alltaf ofarlega í huga og sumrin t sveitinni hjá afa og ömmu bárust iðulega í tal. Það var draumur Atla á hverju hausti að komast vestur í göngur. Þótt Atli væri enginn göngugarpur, var áhugi hans á landinu og náttúr- unni mikill og oftlega gerðum við áætlanir saman um ferðir, þótt aðstæður hafi komið í veg fyrir framkvæmdir. Áhugi hans á sjó- mennsku var einnig af svipuðum toga, hvenær sem tækifæri gafst brá hann sér á sjóinn annaðhvort í siglingu eða þá á skak á eigin báti. Atli var tryggur vinur og það var gott að eiga hann að. Þótt við værum oftast hvor í sínu landinu eða hvor á sínu landshorninu síð- ari árin, var alltaf eins og við hefðum síðast sést í gær. í erli þjóðfélagsins í dag, gefa menn sér því miöur alltof lítinn tíma til að rækta vináttuna og ég veit að það átti einnig við um okkar samband. En hann var samt alltaf sami, gamli Atli, meira að segja þegar sjúkdómurinn var búinn að ná undirtökunum. Aldrei heyrði ég Atla bera sig illa, þótt ljóst væri hvert stefndi. Við sátum á veit- ingahúsi í ágústmánuði í fyrra og þá barst sjúkdómur hans í tal. Þá virtist sem sjúkdómurinn væri á undanhaldi og Atli væri búinn að ná að mestu fyrri heilsu. Atli var vantrúaður á að sjúkdómurinn væri búinn að sleppa af honum takinu. Ég reyndi að gera lítið úr öllu saman og taldi þetta óþarfa bölsýni. Ekki grunaði mig að hálfu ári seinna væri Atli allur. Megi Atli lifa í minningu okkar eins og við munum hann best. Glaðan og reifan í gleðskap góðra vina. Ef til er Valhöll annars lífs mundi ég vilja sjá hann þar, kneyfa ölið og berjast að kvöldi en rísa upp heill að morgni. Megi hann lifa í hugum okkar allra. Ilan.s vinur Egill. Hér kveð ég vin minn, Sigurð Atla Gunnarsson. Hann lézt í Borgarspítalanum aðfaranótt 22. þessa mánaðar eftir að hafa átt við illvíg veikindi að stríða um nokkurt skeið. Hann var 37 ára að aldri. Kunningsskapur okkar Atla hófst upp úr 1970 er hann var að ljúka námi í Tækniskóla íslands, en ég stundaði þá nám í verk- fræðideild HÍ. Tókust með okkur ágæt kynni, bæði vegna sameig- inlegra áhugamála og sameigin- legra kunningja. Héldust þau alla tíð siðan. Gott þótti Atla að fá sér í staupinu í góðra vina hópi og var oft glatt á hjalla er Austfjarða- goðinn kom í bæinn, en svo nefnd- um við Atla vegna starfs hans en hann var bæjartæknifræðingur á Seyðisfirði. Aðrir munu rekja hér æviferil Atla og störf um dagana, en er ég lít yfir farinn veg er mér efst í huga hversu heill hann var í hverju því verki, sem hann tókst á hendur. Hangs og hálfkák voru honum ekki að skapi, og sjálfum sér hlífði hann sízt ef svo bar und- ir. Á sama hátt var hann ófeiminn að lýsa skoðunum sínum á mönnum og málefnum, hver sem í hlut átti. Hann gat blandað geði við fólk úr öllum stéttum samfé- lagsins. Hann var þó ekki hvers manns vinur, en traustur vinur vina sinna. í seinni tíð er þeim sem Atla þekktu minnisstæðast hvernig hann bar með æðruleysi þann sjúkdóm, sem að lokum lagði hann að velli, og tók með jafnaðargeði hlutskipti sínu er honum var ljóst orðið hvert stefndi. Atli átti góða að. Á engan skal hallað þótt hér séu fyrst talin til systir hans María og eiginmaður hennar, Sævar Jónsson, en þau studdu Atla af stakri umhyggju allt unz yfir lauk, og í þeirra húsi bjó hann er af honum bráði. Ég votta þeim hluttekningu mína, svo og föður hans, Gunnari Sigurðs- syni kennara, og öðrum vanda- mönnum og vinum. Við horfum á félaga okkar hrif- inn burt í blóma lífsins, frá hálfn- uðu lífsstarfi. Okkur er ekki gefið að ráða þau rök sem slíkum örlög- um stýra. Við drúpum höfði um stund og lítum í eigin barm. En aftur birtir til og lífið heldur áfram. Eftir lifir minningin um góðan dreng og heilsteyptan vin. Geir. R. Jóhannesson í dag kveðjum við Atla, sem lést aðfaranótt 22. apríl eftir rúmlega tveggja ára baráttu við illvígan sjúkdóm, sem alltof oft leggur unga menn að velli. Við fylgdumst náið með þeirri baráttu, þar sem hann átti heimili sitt þann tíma hjá Maju systur sinni fjölskyldu hennar í næsta húsi við okkur. Á þessum tíma vannst mörg orustan þó stríðið hafi að lokum tapast. Alltaf var Atli jafn rólegur og tal- aði um sjúkdóm sinn á raunsæjan hátt jafnvei þegar ljóst var hvert stefndi. Atli var ljúfur drengur, sem gott var að þekkja. ófáar voru þær stundirnar sem við sátum saman yfir kaffibolla og ræddum málin. Þá var víða komið við því að Atli var fróður á mörgum svið- um og alltaf jafn gaman að tala við hann. Hann var greiðvikinn og hjálpsamur, sem kom best í Ijós, er hann aðstoðaði okkur við bygg- ingu húsanna hér í Hæðarbyggð 2 og 4. Atli var einn af fjórum hluthöfum í útgerðarfélagi Snúðs. Alltof sjáldan hafði hann tæki- færi til að fara á sjó með okkur félögunum, en oft ræddi hann af áhuga um þessa frístundaútgerð og aflabrögð, sem ekki eru háð kvótum. Atli stofnaði ekki eigið heimili né eignaðist börn, en systursyn- irnir voru sem hans eigin og bar hann þeirra hag alla tíð fyrir brjósti. Hann var þeirra félagi og tók þátt í áhugamálum þeirra'af lífi og sál. Með þessum kveðjuorðum vilj- um við þakka Atla liðnar sam- verustundir og um leið flytja föð- ur hans Gunnari, Maju, Sævari og strákunum okkar innilegustu samúðarkveðjur. Þeirra styrkur verður minning um góðan dreng. Guð blessi minningu Sigurðar Atla. Helga og Kristján Það var haustið 1966 sem braut- ir okkar Sigurðar Atla Gunnars- sonar lágu saman, en það var í Tækniskóla íslands þegar við hóf- um skólagöngu þar. Áttu þessi fyrstu kynni í skólanum eftir að þróast í vináttu milli okkar. Gam- an var að starfa með honum bæði í skólanum svo og eftir að skóla- göngu lauk, en þá unnum við hjá Reykjavíkurborg. Hans mikli áhugi á öllu sem hann tók fyrir smitaði út frá sér þannig að allt varð bæði líflegra og skemmti- legra. Áttum við skólafélagarnir honum mikið að þakka í þeim efn- um. Ekki lá hann á liði sínu við að leiðbeina og hjálpa, en það vildi brenna við þegar mikið kapp var milli nemenda og hart barist. Þó mikið væri að gera í skólan- um átti Atli alltaf stund til að tefla, en hann var með þeim betri í skólanum ef ekki sá besti í skák- inni, en hún var eitt mesta áhuga- mál hans og má segja, að hans lífsstíll einkenndist af þeirri list. Á skólaárunum eignaðist Atli kærustu eins og gengur, en hann Jarðarfarar- skreytingar Kistuskreytingar, krans- ar, krossar. Græna höndin Gróörarstöð viö Hagkaup, sími 82895. ___________________________49^ lék af sér eins og hann orðaði það, svo sú lífsskák var ekki endurtek- in með neinni alvöru eftir það. I kringum Atla var alltaf stór vina- hópur því að í návist hans var gaman að vera. Hann var mjög fróður á mörgum sviðum, það var sama hvort umræðuefnið var stjörnufræði, heimspeki, útgerð, málefni Afríku eða annað, alltaf var Sigurður Atli vel að sér í því. Á hverju ári fór Atli eina ferð á flutningaskipi sem háseti, oftast til Skandinavíu eða Bretlands, en sjórinn og siglingar heilluðu hann alltaf. Naut hann þess að segja frá lífinu um borð, sjónum svo og skemmtilegum atvikum, en Atli hafði næmt auga fyrir öllu, sem í kringum hann var. í janúar 1983 var Sigurður Atli lagður inn á spítala, kom þá í ljós, að hann var með illkynja sjúkdóm, sem að lokum náði yfirhöndinni eftir rúmlega tveggja ára baráttu. Oft undraðist maður hversu yfir- vegaður og sterkur hann Atli var í þessari baráttu, en eiginleiki skákmannsins Sigurðar Atla Gunnarssonar kom þar glöggt fram. Hann vissi alltaf nákvæm- lega stöðuna og mat framhaldið mjög raunsætt þótt andstæðing- urinn væri ekki mennskur, en Atli var mikill raunsæismaður. Alltaf var hann rólegur og ekki sáust merki um uppgjöf hjá honum þó á móti blési. Erfitt er að sætta sig við þegar góðir drengir í blóma lífsins kveðja þennan heim, en þeir tímar koma að leiðir mætast á ný og verður þá hægt að halda áfram þar sem frá var horfið. Mun Atli geta lýst Halley halastjörnunni frá öðru og betra sjónarhorni, en hann reiknaði með í fyrstu, því hans takmark, sem hann taldi þó ekki líklegt, var að sjá halastjörn- una í kíkinum sínum árið 1986. Minningin um Atla vin minn verður fögur minning um góðan dreng. „Deyr fé deyja frændur, en orðstír deyr eigi þeim sér góðan getur.“ Gunnari föður Atla, Maju syst- ur hans, Sævari mági og þeirra sonum sendi ég mínar innilegustu samúðarkveðjur. V’ilmar Þór Kristinsson Blómastofa Fridfmm Suðurlandsbraut 10 108 Reykjavík. Sími 31099 Opið öll kvöld tll kl. 22,- elnnig um helgar. Skreytingar við ðll tilefni. Gjafavörur. BORGARNESDAGAR í LAUCARDALSHÖU 2.-5. MAÍ VÖRUSÝNING MYNDUSTARSÝNING .TÍSKUSÝNINGAR TOLVUKNATTSPYRNA GOLFVÖLLUR OG LEIKIR SÖNGUR OG TÓNLIST SKEMMTUN OG FRÓÐLEIKUR FYRIR ALLA OPIÐ FIMMTUDAG KL. 19-22 FÖSTUDAG LAUGARDAG OG SUNNUDAG KL. 13-22
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.