Morgunblaðið - 31.05.1985, Blaðsíða 50

50
MORGUNBLAÐIÐ, PÖSTUDAGUR 31. MAÍ 1985

gir&ingu !
ást er ...
... að horfa á hana þeg-
ar hún sefur
TM Rea. U.S. Pat. Off.—all rights reserved
®1985 Los Angeles Times Syndicate
Er bér í safninu til bókin Manna-
siðir?
Við stórgræðum. Það skaðar ekki,
engar aukaverkanir, ónothæft og
vanabindandi!
Óhuggulegt peningaplokk
Jón S. Björnsson skrifar:
Ég á afar fallegan héppa, sem er
gjaldgengur borgari í Reykjavík.
Greitt fyrir hann leyfi, o.s.frv.
Hann á það til að spássera úr
garðinum sínum í næsta hús til að
finna vin sinn 10 ára snáða. Það
hefur haldist mikil vinátta þar á
milli. Svo er það einu sinni að
hann fer til vinar síns, en aldrei
þessu vant var enginn heima þar á
bæ. Fer seppi þá að rölta kringum
húsið og athuga nánar kringum-
stæður. Hann þarf að fara örstutt-
an spotta inn á hliðargötu til að
komast heim, og er ekki að orð-
lengja það, þar sem hann er á leið-
inni heim mætir hann öðrum
þeirra manna sem eru í eftirliti
með hjeppum hér í borg. Sá með
valdið drífur seppa upp í bíl sinn
og ekur af stað inn á Dýraspítala
sem er ca 8—9 km leið.
Sem sagt tekur hann lausan að
vísu fá skref frá heimili sínu og
ekur af stað.
Stuttu síðar er hringt frá Dýra-
spítalanum og tjáð að þar sé
hundurinn minn og er ég beðinn
að sækja hann sem fyrst. Að
sjálfsögðu var það gert. En viti
menn. Sá sem bauð bíltúrinn tók
kr. 400.00 og fáeinum kr. betur
fyrir ómakið.
Svo kom annað gjald frá spítal-
anum kr. 500.00.
Sem sé það kostaði réttar 1000
kr. að fá hvutta til baka. Það geta
allir séð hversu mikil sanngirni er
nú í þessu. Maðurinn sem tók
hundinn er í réttu lagi launaður af
hjeppa og eru þetta þakkirnar að
útvega honum atvinnu. Fínir kall-
ar þetta.
Eg veit um allar reglur þessu
lútandi, en þar sem ól var um háls
hjeppa og hús og símanúmer var
þetta aðeins mínútu verk að koma
við á réttu heimili. En svona eru
menn og verða svona, þrátt fyrir
að þeim sé greitt fyrir að vera til.
Sýnið gömul lög
í stað glataðra
E.M. skrifar:
Kæri Velvakandi.
Ég bið strákana sem sjá um
Skonrokk í guðanna bænum að
vera ekki stundum með svo glötuð
lög í þættinum, að varla er horf-
andi á það. Ég skil vel að ekki er
úrvalið mikið, en í stað þessara
glötuðu Iaga getið þið bara sýnt
gömul og góð lög. Svo ætla ég að
snúa mér að þessu brenglaða sjón-
varpi sem við íslendingar þurfum
að þola í tíma og ótíma, þó að mín
fjölskylda eigi myndband (sem
betur fer) eru þó ekki allir íslend-
ingar sem eiga þvílík tæki (því
miður) og þetta fólk þarf að þola
þetta bannsetta sjónvarp. Það eru
alltaf svo glataðar kínverskar,
svissneskar eða rússneskar mynd-
ir í sjónvarpinu, sem eru svo
þreytandi til lengdar.
Því ekki að lífga dálítið upp á
sjónvarpið einmitt núna rétt fyrir
sumarið? Ég er viss um að margir
eru sammála mér í þessu máli.
En svo loksins er ég hætt að
skammast og ætla ég nú að þakka
sjónvarpinu fyrir tvo þætti:
„Verðir laganna" sem eru á
þriðjudagskvöldum og svo fyrir
hina frábæru þætti sem eru á
laugardagskvöldum „Hótel Tinda-
stóll”.
Verðir Imgannm.
Skrifið eða
hringið til
Velvakanda
Velvakandi hvetur les-
endur til að skrifa þætt-
inum um hvaðeina, sem
hugur þeirra stendur til
— eða hringja milli kl.
11 og 12, mánudaga til
föstudaga, ef þeir koma
því ekki við að skrifa.
Meðal efnis, sem vel er
þegið, eru ábendingar og
orðaskipti, fyrirspurnir
og frásagnir, auk pistla
og stuttra greina. Bréf
þurfa ekki að vera vélrit-
uð, en nöfn, nafnnúmer
og heimilisföng verða að
fylgja öllu efni til þátt-
arins, þó að höfundar
óski nafnleyndar.
Mezzoforte.