Morgunblaðið - 26.06.1985, Page 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 26. JÚNl 1985
Minning:
Einar Aron Pálsson
Fsddur 10. janúar 1968
Diinn 16. júní 1985
Kveðja frá Knattspyrnu-
félaginu Val.
Hún var óhugnanleg fréttin um
hið hörmulega slys sem átti sér
stað að morgni 16. júní, þar sem
fjórir ungir drengir og ein stúlka
lentu í bílslysi með þeim afleiðing-
um að einn lést og tveir slösuðust
alvarlega.
Sá er lést hét Einar Aron Páls-
son og var einn af okkar fremstu
og bestu drengjum í Val, sonur
hjónanna Ingu Einarsdóttur og
Páls Aronssonar, Bergstaðastræti
24B, Reykjavík.
Árið 1978, er ég var ráðinn
þjálfari hjá 5. fl. Vals í knatt-
spyrnu, hófust kynni mín og fjöl-
skyldu minnar af einum besta
hópi drengja sem ég hef þjálfað. Á
þeim 7 árum sem ég hef starfað
með þessum hópi hefur hann ferð-
ast víða á vegum Vals. Að undan-
skildum ótal ferðum innanlands
má nefna ferð til Danmerkur og
nú á síðasta ári til Brasilíu. Þó svo
að ekki hafi alltaf unnist sigrar i
leikjum okkar, var framkoma og
hegðun drengjanna slík, að hún
vakti athygli í hvívetna og voru
þeir landi sínu og þjóð ávallt til
sóma. Þennan eiginleika vil ég
kalla þann stærsta sigur sem hver
og einn getur átt. Einar átti hann
í ríkum mæli, hann var einn af
þeim drengjum sem allir vildu
hafa hjá sér, sannur vinur og
prúður félagi.
Auk þess að leika knattspyrnu,
stundaði Einar handbolta en síð-
ast en ekki síst var hann afburða
námsmaður. Oft undraðist ég
þann kraft sem hann hafði til að
stunda íþróttir með náminu, en
slaka þó hvergi á og gera öllu jafn
góð skil. Þetta sýnir það og sannar
að dugnaður og jákvætt hugarfar
voru aðal einkenni Einars.
Við félagar hans i Val eigum
erfitt með að skilja þann tilgang
að einn af okkar bestu vinum skuli
kallaður burt í blóma lífsins. Við
sem höfum ferðast svo víða og
alltaf komið heim heilir, glaöir og
hressir, þó undirbúningi hafi oft
verið hagað þannig að hættur
gætu leynst á næsta leiti. En slys-
in gera ekki boð á undan sér,
hætturnar leynast alls staðar, líka
við bæjardyrnar.
Lífið er eins og knattspyrnuleik-
ur, tap eða sigur, sorg eða gleði.
Og í litlum hópi þar sem sam-
heldni, traust og vinátta nær að
festa rætur eftir margra ára sam-
starf, er burtkall Einars óbætan-
legt. En þó svo stórt skarð hafi
verið höggvið í okkar hóp erum við
staðráðnir í að halda merki Vals á
lofti og halda áfram á sömu braut,
því það er einlæg trú okkar að
þannig hefði Einar viljað hafa
það.
Um leið og við kveðjum Einar,
viljum við senda félögum hans
sem voru með honum þessa ör-
lagaríku nótt, okkar bestu kveðjur
með von um góðan bata.
Foreldrum, systkinum og öðrum
aðstandendum Einars sendum við
okkar dýpstu samúðarkveðjur frá
aðalstjórn Knattspyrnufélagsins
Vals, knattspyrnudeild, hand-
knattleiksdeild svo og Vals-
mönnum öllum. Megi algóður Guð
vera með ykkur og styrkja á þess-
ari stundu, en minningin um góð-
an dreng mun ávallt lifa.
Fyrir hönd félaga og
Brasilíufara Vals,
Sævar Tryggvason þjálfari
og fjölskylda
Aðeins örfá orð til að kveðja og
þakka fyrir allar yndislegu sam-
verustundirnar bæði heima og
ekki síður að heiman við ýmis
konar útivist.
Sautján ár eru ekki langur tími
en Einar hafði samt þegar sýnt
mikla mannkosti, góðar gáfur og
ljúft viðmót sem sést best á stór-
um vinahóp hans. Margt átti eftir
að starfa sem nú verður af hendi
leyst á æðri stöðum.
Hans er nú sárt saknað. Elsku
mamma, Palli og Ingveldur, minn-
ingin um góðan dreng lifir. Það
kemur að endurfundum og það er
trúa mín að á móti honum hafi
verið vel tekið af báðum nöfnum
hans.
Mig langar til að enda þessar
línur á því sem hann sjálfur valdi
sér á fermingardaginn sinn.
Lát mig ganga í sannleika þínum og
kenn mér,
því að þú ert Guð hjálpræðis míns,
(25. Davíðssálmur.)
Begga
í dag kveðjum við góðan dreng
hinstu kveðju aðeins 17 ára gaml-
an. Dvöl hans í þessum heimi varð
því ekki löng, en hjá þeim sem til
hans þekktu skilur hún þeim mun
meira eftir sig. Hún skilur eftir
sig bjartar minningar um vel gef-
inn dreng og tryggan félaga, sem
allir vildu eiga að vini.
Ég kynntist Einari 13 ára göml-
um þegar ég hóf að þjálfa hann og
félaga hans í 4. flokki Vals í hand-
bolta. Síðan þá hef ég fylgst með
Einari og félögum hans vaxa og
þroskast saman sem órjúfanlega
heild. Félagsskapur þeirra átti sér
fáar viðlíkingar. í sigri jafnt sem
tapi gat maður alltaf verið stoltur
af þeim, þeir stóðu ætíð saman
sem einn maður. Hvar sem þeir
fóru voru þeir til fyrirmyndar,
jafnt innan vallar sem utan. Fyrir
mér verður minningin um Einar
aldrei skilin frá félögum hans.
Með Einari er brotið djúpt
skarð í nýja kynslóð í Knatt-
spyrnufélaginu Val og efalaust
mun langt líða þar til hópurinn
verður hinn sami utan Einars.
Einar hafði flest það til að bera
sem einkennir góðan íþróttamann.
Hann hafði geysimikið og sterkt
keppnisskap, en aldrei sá ég hann
missa stjórn á því og aldrei missa
móðinn þó staðan í leik væri
næsta vonlitil. Hann lagði sig
undantekningarlaust fram af öll-
um mætti innan vallar og utan
hans var hann ætíð reiðubúinn að
hjálpa til og aðstoða við þau mál-
efni sem fylgja íþróttastarfinu.
Einn af stærstu eiginleikum
Einars var festa og ákveðni i öll-
um gerðum. Það var því ekki ein-
ungis í íþróttum sem hann stóð sig
vel, í skóla var hann ætíð meðal
þeirra sem hæstar einkunnir
hlutu og tók virkan þátt í félags-
lífinu þar. Það er því ekki furða að
maður aftur og aftur spyrji sjálf-
an sig, af hverju Einar? Af hverju
þessi mikli efnisdrengur sem átti
sér svo bjarta framtíð?
Ég þakka Einari fyrir ánægju-
ríka en alltof stutta samleið,
minningin um hann mun lifa um
ókomna framtíð.
Foreldrum, systkinum og
vandamönnum votta ég mína
dýpstu samúð.
Brynjar Harðarson
Okkur langar að minnast hér
örfáum orðum vinar okkar og
skólafélaga Einars Arons Pálsson-
ar.
Við urðum öll harmi slegin er
okkur barst sú fregn að elsku Ein-
ar Aron hefði látist af slysförum
þann 16. júní síðastliðinn. Þeir
deyja ungir sem guðirnir elska.
Við kynntumst Einari síðastlið-
ið haust er leiðir okkar lágu sam-
an er við öll hófum nám í Mennta-
skólanum við Hamrahlíð. Strax í
upphafi duldist okkur ekki að þar
fór góður félagi sem aldrei brást.
Hann var með ólíkindum rólynd-
ur, vel skapi farinn og prúðmenni
mikið. Við áttum margar frábær-
ar stundir bæði í skólanum og
utan hans, stundir sem aldrei
gleymast og það er margs að
minnast þegar litið er yfir farinn
veg.
Einar Aron var námsmaður
mikill og náði mjög góðum árangri
bæði í grunnskóla og það sem af
var menntaskólans.
í frístundum stundaði hann
íþróttir af miklum krafti og vann
marga góða sigra með yngri flokk-
um Vals bæði í handknattleik og
knattspyrnu.
Einar var vinamargur og ætíð
ef eitthvað amaði að vinum hans
var hann tilbúinn til að gera allt
sem hann gat til að aðstoða. Hann
var vinur vina sinna.
Um leið og við kveðjum frábær-
an vin, vottum við elskulegum for-
eldrum hans Ingu og Páli, systkin-
um hans og öðrum aðstandendum
okkar dýpstu samúð. Við munum
öll sakna hans sárt en minningin
um góðan dreng lifir áfram.
Elísa, Fjóla, Gunnar og Höski
Á nýliðnu skólaári bættist Ein-
ar Aron í vinahóp heimilisins,
allri fjölskyldunni til mikillar
ánægju. Okkur leist strax vel á
þennan vin sonarins og fundum að
mikið var spunnið í unga mann-
inn. Hann hafði frjálslega og
þægilega framkomu, rólegur og
kurteis í háttum birtist hann í
dyrunum og gaf sér oftast tíma til
að koma inn og spjalla. Eftir ára-
mót kom hann akandi, stoltur og
ánægður með þann áfanga.
Það var hress hópur nýnema
sem hóf nám í Menntaskólanum
við Hamrahlíð i haust. Líf þeirra
einkenndist fyrst og fremst af
áhyggjuleysi og Iífsgleði ungl-
inganna sem vita að lífsbarátta
fullorðinsáranna er enn langt
framundan, en um leið af alvöru
náms og prófa og þeirri staðreynd
að fullorðinsárin þarf að undirbúa
af kappi.
Þessir tveir þættir komu vel í
ljós hjá Einari Aroni. Hann var
skemmtilegur og félagslyndur og
átti stóran vinahóp sem mat fé-
lagslífið oft meira en háar ein-
kunnir, en hann var líka frábær
námsmaður og náði góðum
árangri á þeim vettvangi.
En skyndilega breytist birta
vordaganna í myrkur og sorg. Ein-
ar Aron er dáinn. Tveir ungir vin-
ir hans gengu með sjónum daginn
eftir slysið og skrifuðu nafnið
hans í sandinn. Um leið og aldan
máði nafnið út staf fyrir staf
reyndu þeir að átta sig á að vinur
þeirra væri farinn — að alvara
lífsins gæti verið svo nálæg og svo
miskunnarlaus.
Þeir eiga eftir að finna að í raun
máist ekkert út. Minningarnar um
liðnar samverustundir eru greypt-
ar í vitund þeirra sem þótti vænt
um hann og halda áfram að móta
líf þeirra á margan hátt alla ævi.
Fyrir félagana, skólann og sam-
félagið allt er hörmulegur missir
að þessum unga manni. En sorg og
söknuður foreldra hans og systk-
ina er dýpri en orð fá lýst. Fyrir
hönd rektors, kennara og annars
starfsfólks Menntaskólans við
Hamrahlíð sendi ég foreldrum
Einars Arons og fjölskyldu hans
allri innilegar samúðarkveðjur.
Eygló Eyjólfsdóttir
Það er með trega að við kveðjum
góðan vin, Einar Aron Pálsson.
Einar var félagi okkar í Val og
einnig skólafélagi. Við minnumst
Einars sem ákveðins ungs manns;
efnilegur bæði í námi og íþróttum
en umfram allt kurteis, glaðvær
og innilegur félagi.
Aldrei munum við gleyma þeim
fjölmörgu stundum sem við lékum
knattspyrnu með Einari, bæði í
Austurbæjarskólaportinu og á
Valsvellinum. Ævinlega var Einar
framarlega í flokki enda leikinn
mjög og mikill keppnismaður.
Einar var harður í horn að taka en
þó ætíð fljótur til sátta. En Einar
naut sín ekki 'oara vel á knatt-
spyrnuvellinum heldur einnig og
ekki síður á leikvangi lífsins.
Ósjaldan fórum við saman í bló
eða gerðum eitthvað annað
skemmtilegt eftir æfingar og allt-
af var hægt að treysta á góða
skapið hans Einars. í skólanum
var Einar einstaklega laginn við
að sameina gaman og alvöru.
Hann hló og gerði að gamni sínu
og hann var virkur þátttakandi i
félagslífi skólans en hann lét það
ekki trufla sig við námið, enda
maður með mikla námshæfileika.
Við fregnina um hið skyndilega
t
Móöir okkar,
MARGRÉT VILBORG SIGURÐARDÓTTIR,
frá fsafiröi,
andaöist aöfaranótt 22. júni aö Hrafnistu.
Börnin.
t
Móöir okkar,
STEINUNN TÓMASDÓTTIR
fri Djúpavogi,
andaöist á Elli- og hjúkrunarheimilinu Grund laugardaginn 22. júní.
Fyrir hönd vandamanna,
Margrét Ingimundardóttir,
Svava Ingimundardóttir,
Maria Ingimundardóttir,
Steingrímur Ingimundarson,
Eggert Ingimundarson,
Valgeir T. Ingimundarson,
Jens Ingimundarson.
t
Faöir okkar,
ÁGÚSTHELGASON,
Þorfínnsgötu 6,
Reykjavík,
andaöist i Borgarspítalanum 24. júní.
Anna Ágústsdóttir,
Svava Agústsdóttir.
t
Bróöir okkar og frændi,
SIGURPÁLL STEINÞÓRSSON,
frá Vík í Héöinsfiröi,
Framnesvegi 54,
Reykjavfk,
veröur jarösunginn frá Dómkirkjunnf, föstudaginn 28. júni 1985
kl. 13:30.
Kristjana Steinþórsdóttir, Jónfna Steinþórsdóttir,
Kristjana H. Guömundsdóttir,
Áslaug Gunnsteinsdóttir, Steinunn G. Grönvaldt,
Þorsteinn Kristjánsson, Bjargey Kristjánsdóttir.
Lokað
ídagkl. 15.00 til 17.00 vegnajaröarfararEINARS ARONS
PÁLSSONAR.
Versl. Theodóra,
Skólavöröustíg.
t
Þökkum auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför móður-
bróöur okkar,
GUÐMUNDAR GUDMUNDSSONAR,
Giljalandi 30, Reykjavík.
Þórgunnur Þorgrfmsdóttir,
Guömundur Óskarsson.
Lokað
eftir hádegi í dag vegna jaröarfarar EINARS ARONS
PÁLSSONAR. Kjölur sf. og Vangur hf. Hverfisgötu 37 og Víkurbraut 13, Keflavík.