Morgunblaðið - 26.06.1985, Blaðsíða 37

\
37
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 26. JÚNÍ 1985
Minning:
Gunnjóna Valdís Jónsdótt
ir frá Mýrum í Dýrafirði
Fædd 19. júní 1903
Dáin 16. júní 1985
Þann 18. heyrðum við tilkynnt í
útvarpinu lát Gunnjónu. Hún
hafði dáið þann 16. Við hrukkum
við, gat þetta verið? Hún hafði
verið brosmild og hress að vanda,
síðast þegar við sáumst. Við höfð-
um ekkert heyrt um veikindi
hennar sl. vetur. Hún hafði verið
flutt á spítala fársjúk í hjarta-
kasti, en hresstist við aftur eftir
nokkurn tíma og fékk að fara
heim i litlu íbúðina sína á Fálka-
götu 17, þar sem börn hennar
skiptust á að vera hjá henni. En
svo fékk hún annað áfall og öllu
var lokið á skömmum tíma, ekkert
var hægt að gera.
Hún hvarf inn í vorið sem hún
elskaði. Gunnjóna Valdís Jóns-
dóttir fæddist að Mýrum í Dýra-
firði og ólst upp á því stóra heimili
hjá foreldrum sínum, Jóni Gunn-
arssyni og konu hans, Guðrúnu
Halldórsdóttur, sem voru þar
vinnuhjú alla sína hjúskapartíð,
hjá óðalsbóndanum og hreppstjór-
anum Friðriki Bjarnasyni, sem
var frá Hamarslandi á Reykja-
nesi, og konu hans, Ingibjörgu
Margréti Guðmundsdóttur dbrm.
á Mýrum Brynjólfssonar. Systkin-
in voru þrjú, — Halldór Bjarni,
Rósmunda Guðrún og Gunnjóna
Valdís, sem var 8 árum yngri en
systir hennar. Börn Friðriks og
Ingibjargar voru tvö, Guðrún og
Jón, sem voru á líkum aldri og
systkini Gunnjónu. Þessi hópur
naut saman bernsku og æsku í
náttúrufegurðinni á Mýrum og við
Dýrafjörð allan, þar til Halldór
Bjarni og Jón voru um tvítugt. Þá
drukknuðu þeir báðir saman. Það
hefur verið mikið reiðarslag, þeg-
ar einkasynir beggja þessara
hjóna farast. Eftir lifðu dæturnar.
Gunnjóna ljómaði þegar hún
minntist bernskudaganna og nátt-
úrufegurðarinnar á Mýrum. Nóg
var að starfa, bæði sumar og vet-
ur. Þar var miðstöð sveitarinnar,
kirkjustaður, póst- og símstöð og
þinghús sveitarinnar. Þar var líka
æðarvarp. Allt var unnið heima,
prjónað, saumað og ofið. Svo var
húsbóndinn líka lærður smiður.
Hafði lært smíðar utanlands og
innan. Ekki voru mörg hjálpar-
tækin á við það em nú er. Þó var
komin skilvinda, sauma- og
prjónavél, kolaeldavél og kolaofn-
ar um allt í stóra húsið á Mýrum,
og olíulampar til ljósa. Þetta
þurfti allt að þrífa og fægja.
Gunnjóna á heimili á Mýrum til
tvítugs, litlu fyrr missti hún móð-
ur sína og flutti þá til Bolungar-
víkur, að Ósi, með föður sínum, en
þar bjó þá systir hans. Rósa-
munda systir hennar var farin til
Reykjavíkur í vist þar. Hún er sú
eina af hópnum frá Mýrum sem
enn lifir, 90 ára, á Elliheimilinu
Grund. Guðrún Friðriksdóttir
hvarf líka frá æskuheimilinu,
skömmu síðar, er hún giftist Karli
Ryden kaupmanni og flutti til
Reykjavíkur. Þau eru bæði dáin.
Þegar Gunnjóna kom til Bol-
ungarvíkur var þar bakarasveinn
frá Austfjörðum, sem hét Karl
Eyjólfsson. Hann og Gunnjóna
felldu hugi saman og giftust 1925.
Hann varð stuttu síðar sjálfstæð-
ur bakari í Bolungarvík, og þau
eignuðust sitt eigið hús um 1930.
Gunnjóna eignaðist 6 börn, tvo
syni og fjórar dætur, en eftir 18
ára gæfuríkt hjónaband veiktist
Karl og dó, frá barnahópnum sín-
um, í mars 1945. Yngsta barnið
var þá tæpra 2 ára. Tveimur árum
síðar ákveður Gunnjóna að flytja
til Reykjavíkur, hún gat selt hús
sitt og bakarí í Bolungarvík og
keypt litla íbúð hér í borginni.
Nærri má geta hvort ekki hefur
þurft hagsýni, dugnað og sam-
hjálp barnanna og hennar svo
endar næðu saman í dýrtíðinni
eftir stríðið. Þetta blessaðist, hún
fékk heim sauma og börnin fóru í
vinnu, milli þess sem þau voru í
skóla, það elsta í menntaskóla.
Börn Gunnjónu og Karls eru:
Óttar skipaverkfræðingur hjá
Sambandinu, Guðrún búsett í
Bandaríkjunum (kom heim til að
fylgja móður sinni síðasta spöl-
inn), Eymar, vinnur hjá Plastos
hf., Katrín á Veðurstofunni, Rósa
hjá Raunvísindastofnun Háskól-
ans og Halldóra hjá Sláturfél.
Suðurlands.
Gunnjóna hefur verið í Vest-
firðingafélaginu í Reykjavík í ára-
tugi, og ávallt sérlega góður félagi,
sem vildi allt fyrir félagið gera.
Lengst af hefur hún verið í
skemmtinefnd, og formaður henn-
ar í fleiri ár. Það var gott að vinna
með henni, hún var fjölhæf, list-
ræn, fyndin og skemmtileg. Aldrei
var hún glaðari en þegar hún gat
fengið börnin sín með sér á Vest-
firðingamót eða í fjölskyldukaffi
félagsins.
Við munum sakna hennar mik-
ið.
Guð fylgi henni á nýjum vegum.
Börnunum hennar, aldraðri
systur og öðrum ástvinum sendum
við innilegar samúðarkveðjur.
Fyrir hönd Vestfirðingafélags-
ins í Reykjavík.
Guðríður Hannibalsdóttir frá
Hanhóli, Sigríður Valdemars-
dóttir.
Marinó Kristinn
Jónsson - Minning
Fæddur 22. nóvember 1905
Dáinn 17. júní 1985
Hann afi er dáinn. Hann hefur
nú fengið hvíldina eftir erfiða
sjúkdómslegu. Hann var fæddur
og uppalinn i Reykjavík, sonur
hjónanna Sigurlaugar Jónsdóttur
og Jóns Jónssonar. Þriðji yngstur
var hann í hópi átta systkina og af
þeim átta lifir nú aðeins einn
bróðir, Óskar. Á gamlársdag árið
1927 gekk afi að eiga hana ömmu,
Katrínu Kristínu Hallgrímsdóttur
og lifir hún mann sinn. Eignuðust
þau tvö börn, Sigurlaugu og Hall-
grím Viggó, sjö barnabörn og éitt
barnabarnabarn.
Hann afi var hljóðlátur maður
að eðlisfari og fáskiptinn við
ókunnuga sem hefur trúlega staf-
að af því að hann var allt frá
barnæsku mjög heyrnarskertur.
En afi var líka stríðinn og kallaði
ég hann því oft afa prakkara.
Þessari hlið á honum kynntist ég
vel því að ég bjó ásamt fjölskyldu
minni i kjallaranum hjá afa og
ömmu fyrstu ellefu æviárin. Oft
var þá glatt á hjalla þegar við sát-
um þrjú og spiluðum og spjölluð-
um. Þá sagði afi mér er hann var
strákur í stuttbuxum í fiskvinnu
inni á Kirkjusandi þegar hann
kynntist ömmu. Samt talaði hann
ekki mikið um æsku sína. Það varð
hins vegar fljótt ljóst hvað heill-
aði hann afa en það var sjórinn.
Þeir eru ófáir bíltúrarnir sem ég
hef farið með afa eftir allri höfn-
inni og út í Örfirisey. Ef afi sat'
ekki sjálfur við stýrið og reynt var
að sleppa einhverri bryggjunni
bar hann fram kvörtun. Oft fór
hann út úr bílnum til þess að
skoða skipin betur enda kannski
ekki skrýtið þar sem hann var á
sjó sem ungur maður. Hann afi
var af aldamótakynslóðinni sem
vann hörðum höndum fyrir sér og
sínum og landið sitt en hjá afa var
fjölskyldan samt sem áður alltaf
númer eitt.
Við afi vorum alla tíð góðir vin-
ir. Ég er þakklát fyrir öll þau ár
sem ég naut vináttu hans jafnvel
þótt ég hefði kostið að þau yrðu
fleiri en því fæ ég víst ekki ráðið.
Megi hann afi hvíla í friði.
Kaja.
////////
STEINVARI2000 er terpentínuþynnanleg akiýlmálning. Hún er
gædd þeim einstöku eiginleikum að vera þétt gegn vatni og
slagregni, en hleypajafnframt loftkenndum raka auðveldlega í
gegnum sig, rúmlega tvöfalt betur en hefðbundin
plastmálning. Þessir eiginleikar
gera STEINVARA 2000 að
óviðjafnanlegri málningu utan
á steinsteypt mannvirki við
íslenskar aðstæður.
STEINVARI2000 hefur gengist
undir umfangsmikla nýnæmis-
rannsókn á erlendri tæknistofn-
un. Niðurstaða hennar er sú að
STEIIMVARI 2000 er nýjung
sem Málning hf. getur fengið
einkarétt til framleiðslu á. Þetta
eru góðar fréttir fýrir starfsfólk
Málningar hf„ íslenskan iðnað
og alla sem þurfa að mála
steinsteypt hús að utan.
Fyrir veórun Eftir veðrun
mátning'f