Morgunblaðið - 25.01.1986, Síða 24

24 MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 25. JANÚAR1986
Íslendingarnir sem voru í Suður-Jemen
Jórunn Bernódusdóttir:
Innfæddir virtust
taka þessu með ró
HJÓNIN Stefán Hallgrímsson fjarri heimaslóðum. Áður en Stefán var við störf. Og dóttir
og Jórunn Bernódusdóttir eru þau fluttu til Jemen höfðu þau þeirra, Elísabet, sem er 11 ára,
alvön að dvelja langdvölum verið eitt ár í Sómalíu þar sem fer með þeim hvert sem er.
Þessi mynd af Elísabetu, dóttur Stefáns og Jórunnar, var tekin í
Sómalíu árið 1983. Það er infædd vinkona Elísabetar sem er með
henni á myndinni.
Jórunn sagði að þeim liði mjög
vel og enginn hefði orðið tiltakan-
lega hræddur. „Innfæddir virtust
taka þessu öllu með ró. Alla vega
tókum við ekki eftir því að þeir
væru mjög stressaðir," sagði Jór-
unn. „Við höfum það mjög gott
héma hjá ísleifí, og dóttir mín
Elísabet er einmitt núna að horfa
á Flashdanee af myndbandi."
Elísabet hætti að horfa á sjón-
varpið stundarkom og kom í sím-
ann.
— Hvemig var að búa í
Mukalla?
„Alveg æðislega gott.“
— Hvað var svona gott?
„Bara, gaman að vera þar.“
— Attirðu góða leikfélaga?
„Já, marga.“
Hjónin Stefán Hallgrímsson verkstjóri og kafari og Jórunn Bemódus-
dóttir á góðri stundu.
— Leikurðu þér við araba-
krakka?
„Nei, við vorum bara í búðun-
um.“
— Lærðirðu eitthvað í tungu-
málinu?
„Nei.“
— Varstu í skóla?
„Nei, það var enginn skóli“
— Lærðirðu þá ekki neitt?
„Jú, jú. Ég er með skólabækur
frá íslandi."
— Og tekur svo próf þegar þú
kemur heim?
„Jamm.“
Hvernig leið krökkunum heima?
Ingibjörg Sigfúsdóttir 12 ára:
„E g var ansi óróleg
en nú er mér að skána“
„JÁ, ÉG varð nú glöð, þegar ég
heyrði í fréttunum, að nú væri
pabbi að komast út úr landinu
og kæmi svo bráðum heim. Ég
var ansi óróleg fyrst, en svo fór
mér að skána,“ sagði Ingbjörg
Sigfúsdóttir, tólf ára dóttir
Sigfúsar Þormars Gunnarsson-
ar. „Ég fylgdist með fréttunum
eins og ég gat,“ sagði Ingibjörg,
en hún sagðist Iftið hafa rætt
þetta við félaga sína í Garða-
skóla „nema við Fjóla vinkona
min töluðum ansi mikið um
þetta. Hún var sú eina sem ég
talaði um þetta við og ég var
fegin því hún vildi alveg hlusta
á mig og skildi að ég var óró-
leg.“
Ingibjörg á tvö systkini, tíu ára
bróður, Garðar og Kristin, sem
er tvítugur. Hún sagði að hún
hefði búið með foreldrum sínum
í tvö ár í ísrael frá 4—6 ára ald-
urs. „Þar vann hann við eitthvað
svona eins og í Jemen. En ég man
nú lítið fí-á þeim tfma.
Ég held að pabba hafí líkað
bara vel, en honum fannst hitinn
alveg rosalegur og flugumar plög-
uðu hann. Svo ég var fegin því
að við fómm ekki með honum í
þetta skiptið. Svo átti hann ekki
eftir að vera þama nema í fjóra
mánuði og það er ekkert svo
langur tími. En mér fannst nú
langir- dagamir þegar við vissum
ekkert," sagði Ingibjörg Sigfús-
dóttir.
Asgeir Andri Guðmundsson 11 ára:
„Það var ekki góð
tilhugsun að pabbi
hefði lent í
skothríðinni...
ÁSGEIR Andri Guðmundsson
eUefu ára sonur Guðmundar
Gunnarssonar var nýkominn úr
skólanum sínum þegar við náð-
um tali af honum.
„Jú, ég var kvíðinn, ég hélt
kannski að pabbi hefði lcnt í
stríðinu og skothriðinni. Það
var ekki góð tilhugsun. En svo
var líka ruglandi, að það var
sagt að allir útlendingar væru
farair, en síðan dróst það og
maður var hálfgert í vafa um
þetta. Svo ég er feginn að vita
að nú er hann heill á húfi og
kemur vonandi bráðum heim.“
„Hann hefur verið í Jemen í
fjögur ár og líkað bara vel, en
hann hefur komið heim í fríum
reglulega. Ég gæti vel hugsað
mér að fara í ókunn lönd með
honum, en ég hef aldrei spurt
hvort ég mætti fara með. En ég
vildi náttúrlega helzt ekki lenda
í stríði," sagði Ásgeir Andri.
Andri Ásgeir Guðmundsson
Morgunblaðið/Bjami