Morgunblaðið - 12.02.1986, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR12. FEBRÚAR1986
Minning:
Haraldur Guðmunds
son fasteignasali
Fæddur 15. febrúar 1906
Dáinn 2. febrúar 1906
í dag verður útfor Haraldar
Guðmundssonar fasteignasala gerð
frá Fossvogskirlgu.
Er ég frétti andlát hans, minntist
ég liðinnar tíðar, og í huga mér
komu ýmis atriði, smá og stór, sem
tengjast bemsku minni og upp-
*'r vaxtarárum. Heimili hans var ann-
að heimili mitt, fjölskylda hans og
Qölskylda mín sem ein. Aldrei bar
þar skugga á. Og nú, þá hann er
allur, sakna ég vinar í stað, manns,
sem aldrei fór dult með skoðanir
sínar, lifði samkvæmt þeim, var
hjálpsamur og raungóður, þó að
aldrei mætti láta á því bera. Þessa
eiginleika faldi hann oft á bak við
allt að því hijúfa framkomu, sem
þó allir sem til þekktu, sáu í gegn-
um. Hann var glaður á góðri stund,
höfðingi heim að sækja, naut sam-
vista við ættingja og vini, hrókur
alls fagnaðar í gleði, traust og örlát
stoð í sorg og erfíðleikum. Þannig
manégHaraldGuðmundsson.
Haraldur var fæddur í Reykjavík
15. febrúar 1906. Foreldrar hans
voru hjónin Ingileif Bjamadóttir og
Guðmundur Egilsson, kaupmaður
og byggingameistari. Böm þeirra
Qögur, Ingólfur, Haraldur, Ásta og
Hákon, em nú öll látin. Haraldur
hóf nám í Menntaskólanum í
Reykjavík, gekk vel, en aðstæður
hans breyttust þannig, að hann
hvarf frá námi. Var hann við ýmis
algeng störf og vann meðal annars
við húsbyggingar, bæði á eigin
vegum, svo og í félagi við föður
sinn og Ingólf, bróður sinn. Eftir
það sneri hann sér að loðdýrarækt,
einnig rak hann hænsnabú um tíma.
Á árinu 1937 setti hann á stofn
fasteignasölu, sem hann starfaði
við, meðan heilsa og kraftar leyfðu.
Fyrr á ámm vora ekki margir
fasteignasaiar í Reykjavík, og vom
því umsvif hans talsverð. Hann var
viðskiptavinum sínum hollur ráð-
gjafí, ekki síður kaupendum en
seljendum. Veit ég, að hans er
minnst sem ráðvands og heilsteypts
fagmanns í stétt sinni.
Hinn 13. október 1934 kvæntist
hann eftirlifandi eiginkonu sinni,
Mörtu Tómasdóttur, Sigurðssonar,
hreppstjóra frá Barkarstöðum í
Fljótshlíð, móðursystur minni. Böm
þeirra þijú em Grétar, lögfræðing-
ur, kvæntur Svanfn'ði Kjartans-
dóttur, Ingileif Svandís, sjúkraþjálf-
ari, gift Howard Smith, lækni, og
Sigurður, sem rekur auglýsinga-
stofu. Bama- og bamabamabömin
em nú orðin 18 talsins.
Haraldur bar hag niðja sinna
mjög fyrir bijósti og reyndist þeim
góður faðir, afí og langafí. Ætt-
rækni hans var mikil. Nutu þar
margir góðs af, þó að ekki færi
hann hátt með það. Og hvergi leið
honum betur, en í góðra vina og
ættingja hópi. Samheldni ættingj-
anna frá Barkarstöðum er mikil.
Sérstakt og mikið samband var með
þeim §ómm systmm, sem í Reykja-
vík bjuggu og tóku makar systr-
anna slíkan þátt í ræktun þessara
Qölskyldubanda, að þau styrktust
enn betur. Haraldur leit á ættingja
Mörtu jafnt sem sína, og þar sem
við bjuggum í næsta nágrenni, man
ég jafnt heimili þeirra, sem mitt
eigið og lít á það sem mitt annað
bernskuheimili.
Sérstaklega kært var með þeim
Haraldi og Þóm, elstu aisystur
Mörtu. Var gaman að fylgjast með,
er þau ræddu saman um menn og
málefni. Oft vom þau á sama máli,
en ef ekki, þá héldu bæði fast við
sitt, og gaf hvorugt eftir, en skildu
alltaf sátt. Enn betur kom vinátta
þeirra i ljós, eftir að Þóra veiktist.
Naut hún stuðnings hans og um-
hyggju, og fannst honum ekkert
of gott henni til handa.
Fyrir um fímm ámm var Harald-
ur skorinn mjaðmarskurði og fékk
nýja mjaðmarliði. Gekk sú aðgerð
mjög vel. Dvaldi hann þá um hríð
ásamt Mörtu á heimili dóttur þeirra
og tengdasonar f Englandi. Þar
naut hann þjálfunar og hlaut góðan
bata. Þau Haraldur og Marta sóttu
sundlaugamar f Laugardal á hveij-
um degi, ef þau gátu því við komið.
Haraldur taldi sundíþróttina holla
og heilbrigða og stuðla að betri
heilsu. Eitt er víst, hann kenndi sér
aldrei neins meins, að mjaðmarlið-
unum undanskildum, þar til hann
veiktist af heilablæðingu í mars á
fyrra ári. Lá hann síðan rúmfastur
á Landspítalanum, þar til hann iést
að kvöldi 2. febrúar síðastliðinn,
nær áttræður að aldri.
Margra ára samfylgd skilur eftir
bjartar og góðar endurminningar.
Ættingjar og vinir kveðja hann með
söknuði og þakklæti.
Pálmar Ólason
Ég vil minnast afa míns, Harald-
ar Guðmundssonar, nokkmm oið-
um fyrir hönd okkar, bamabama
hans.
Hann var yfírlætislaus maður.
Þeir sem ekki þekktu hann héldu
kannski að þama færi einhver
miðlungur. Hann var hvergi nefnd-
armaður eða stjómarformaður, bar
enga titla, átti látlaust heimili og
barst ekki á. En við sem þekktum
hann vissum að hann var óviðjafn-
anlegur.
Hann var góður maður, gjaf-
mildur, nægjusamur, hjartahlýr,
grandvar og traustur og þannig
mætti lengi telja án þess þó að
lesandinn áttaði sig á þvi hvað hann
var sérstakur. Hann kunni að
greina varanieik frá fallvelti, safn-
aði ekki fjársjóðum en hugsaði fyrst
og mest um annarra hag og siðast
um sinn. Hans helsta áhugamál var
að tryggja að aðstæður ættingja,
vina og venslamanna væm góðar,
helst betri en hans eigin.
Skapgerð hans var traust eins
og eftir kerfísbundna ögun, ráð-
vendni hans var eins fortakslaus
og hjá einlægam trúmanni. Þó er
ekki vitað til að hann hafí rifíð sig
upp á nóttunni til bænagjörðar eða
rannsakað siðfræði. Honum var
eðlilegt að breyta rétt og gæska
hans var brátt áfram. Hann var
ekki margmáll eða langorður en
talaði hug sinn og breytti i samræmi
við orð sín. Hann þoldi ekki óspiiun-
arsemi og pijál en hafði að regiu í
öfiun veraldlegra gæða að maður
ætti að eiga það sem hann þyrfti
en allt þar umfram yrði æ til traf-
ala.
Þó var hann enginn meinlæta-
maður en rataði þann meðalveg sem
fáir fínna. Innileg gestrisni og lífs-
gleði gerðu hús þeirra ömmu að
fjölsóttum samkomustað. Afí var
svo heimakær að honum þóttu
sumarbústaðir og sérstök skemmti-
hús fáranleikinn uppmálaður. En
þó tók hann sig til öðm hveiju,
löngu áður en það tíðkaðist meðal
almennings, og fór í siglingar með
fjölskyldu sína.
Það er kannski ljósara nú en í
byijun þessa greinarkoms hvers
vegna listi lýsingarorða eða smáat-
vika getur ekki lýst afa vei. Hvert
lýsingarorð felur aðeins í sér eina
hugsun en afa tókst að sætta
magnaðar skapgerðarandstæður og
tvinna úr þeim merkilega heild.
Hann var maður sjálfsafneitunar
og reglufestu en annan eins lffs-
nautnamann var erfitt að fínna.
Hann sagði ekki gamansögur en
var samt drepfyndinn. Hann var
virðulegur í fasi og formfastur í
samskiptum, en þó gjörsamlega
laus við tilgerð. Hann var fáorður
maður og sérvitur en hafði samt
einstakt lag á og skemmtun af að
umgangast fólk. Kannski er rétt
að segja að hann hafi verið vitur.
Það segir sig sjálft að við sem
nutum þess að þekkja vel Harald
Guðmundsson emm þakklát fyrir
það. Af því að ég skrifa fyrir hönd
margra, kannski með ólíkar skoðan-
ir á eilífðarmálum, segi ég lítið um
framhaldslíf. En við vitum öll að
við munum lengi enn, í því sem við
gemm réttast og best, njóta kynna
okkar við hann. Nú, ef haldið er
bókhald á himnum yfír gjörðir
manna á jörðinni þá hefur hann afí
ömgglega skilið reglumar þar og
uppgjörið við hliðið hefur tekið
stuttan tíma. Blessuð sé minning
hans.
t
Móöirokkar,
INGIBJÖRG JÓNSDÓTTIR,
Bergþórugötu 2,
andaöist á öldrunardeild Landspítalans, Hátúni 10B, 10. febrúar.
Vaigeröur Siguröardóttir,
Þorsteina Siguröardóttir,
Báröur Sigurösson,
Jakob Sigurösson.
t
Eiginkona mín og móöir okkar,
GUÐRÚN GÍSLADÓTTIR,
Strandgötu 8,
Hvammstanga,
lést 29. janúar. Útförin hefur fariö fram. Þökkum auösýnda samúð.
Höskuldur Helgason,
Slgrún Höskuldsdóttir,
Ólafur Höskuldsson.
t
Elskuleg konan mín, dóttir okkar og systir,
EVA HRÖNN HREINSDÓTTIR,
Rjúpufelli 25,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni föstudaginn 14. febrúar kl.
10.30.
Árelfus Örn Þóröarson,
Þrúöur Ingvarsdóttir, Hreinn Eyjólfsson,
Reynir Hreinsson.
t
Eiginmaöur minn,
SIGURÐUR VIGFÚSSON,
forstööumaður,
Hverfisgötu 90,
sem lést 4. febrúar, verður jarösunginn frá Fossvogskirkju föstu-
daginn 14. febrúar kl. 15.00.
Áslaug Stefánsdóttir.
t
Faðir okkar,
ÓLAFUR Þ. PÁLSSON,
byggingameistari,
verður jarösunginn frá Dómkirkjunni fimmtudaginn 13. febrúar
kl. 13.30. Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaöir en þeim sem
vilja minnast hans er bent á líknarstofnanir.
Georg Ólafsson,
Hafsteinn Ólafsson,
Agúst Ólafsson,
Jónfna Ólafsdóttir.
t
Dóttir okkar og stjúpdóttir,
ANNA EGGERTSDÓTTIR
sjúkraliöl,
verður jarösungin frá Neskirkju fimmtudaginn 13. febrúar kl.
13.30. Blóm afþökkuð en þeim sem vildu minnast hennar er
bent á Krabbameinsfélagið.
Hallfrfður Eiðsdóttir,
Eggert Guömundsson,
Karl Magnússon.
t
Útför föður okkar,
ÞORLÁKS G. OTTESEN
fyrrverandi verkstjóra,
Selásbletti 7, Reykjavfk,
sem lést 3. febrúar sl., veröur gerð frá Langholtskirkju fimmtudag-
inn 13. febrúar kl. 13.30. Blóm vinsamlegast afþökkuö.
Fyrir hönd ættingja og annarra vandamanna,
Sigrfður Þ. Ottesen,
Kristfn Þ. Ottesen, Sigurlaug Þ. Ottesen,
Ása Þ. Ottesen, Hulda Þ. Ottesen.
t
Þökkum auðsýnda samúö vegna andláts og jarðarfarar
INGÓLFS BJÖRGVINS JÓNSSONAR,
Selvogsgötu 4, Hafnarfirði.
Aðstandendur.
t
Innilegar þakkir til ailra þeirra sem auðsýndu samúö og hiýhug
við andlát og útför
INGVARS ÞORKELSSONAR,
Þórisstööum, Grfmsnesi.
Sigurdfs Sigurðardóttir.
t
Þökkum innilega auösýnda samúð við andlát
KRISTRÚNAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
Auöarstræti 17.
Erla Jóhannsdóttir,
Helga Jóhannsdóttir,
Haukur Jóhannsson,
Þórdfs Guðmundsdóttir.
Sigurður J. Grétarsson
4