Morgunblaðið - 06.04.1986, Side 18

18 - B "
MQRGUNBIiAÐIÐ; SUNNUDAGURB. APRÍL1986
I
1000 kílómetrar lagðir
að baki á vélsleðum
Sagt frá
meiriháttar
hálendisferð
Fyrr í þessum mánuði héldu nokkrir harðsnúnir og
vel búnir vélsleðakappar í meiriháttar ferð um landið,
ferð sem á varla sinn iíka í samfélagi vélsleðamanna
hér á landi. Ferðin öll stóð yfir í 7—9 daga og eknir
voru tæplega 1000 kílómetrar frá því að túrinn byrjaði
á Lyngdalsheiði milli Þingvalla og Laugarvatns og
þar til honum lauk við Hrauneyjafossvirkjun.
Hópurinn var tvískiptur að því leyti, að ekki luku
allir f erðinni sem hófu hana og öfugt. Þetta þýðir
ekki að slys hafi orðið eða þviumlíkt, heldur létu
sumir sér nægja að vera með til Mývatns, en þar
bættust aðrir í hópinn og voru með þaðan og til enda
ferðarinnar. Þeir sem hófu ferðina á Lyngdalsheiði
voru Sigurjón Hannesson og eiginkona hans, Guðrún
Hallvarðsdóttir, Eggert Sveinbjörnsson og Björn
Björnsson. Eiginkona Siguijóns og Björn luku ferðinni
á Mývatni, en þar bættust í hópinn Siguijón Pétursson,
Þóra Hrönn Njálsdóttir, kona hans, Gylfi Siguijónsson
og Björn Hermannsson. Morgunblaðið fékk af því
pata að á ýmsu hafi gengið í ferð þessari og ræddi
því við þá nafna Siguijón Pétursson og Hannesson.
Við ræddum fyrst um aðdraganda ferðarinnar.
SÞH: „Við vorum að tala um það
fyrir áramótin að það væri helv.
gaman að fara hringinn í kring um
landið eða eitthvað í þá átt og SP
leist strax vel á það, en svo gerðum
við ekkert í því fyrr en SP fór að
færa þetta í tal aftur eftir áramótin
og þá fórum við að ræða þetta fyrir
alvöru.
SP: „Við vorum báðir komnir
með nýja vélsleða og því var þetta
þeim mun skemmtilegri tilhugsun
að skella sér í svona langa ferð.
En þetta útheimtir mikla skipulagn-
ingu, því að mörgu er að hyggja í
svona fjallaferðum. í 6—7 vikur
söfnuðum við saman fólki í ferðina
og upphaflega ætluðu fleiri með en
raun varð, en það forfolluðust
margir. Við héldum marga fundi
þar sem við skipulögðum ferðina,
fórum yfir búnað og hringdum í
vélsleðamenn bæði í Mývatnssveit,.
Bárðardal og á Austurlandi. Treyst-
um við mjög á leiðsögn þeirra og
hún reyndist líka ómetanleg."
SÞH: „Við viijum nefna það strax
í byijun, að móttökur þessa fólks
voru stórkostlegar og hjálpuðu
okkur í hvívetna, ekki bara fylgdin
og leiðsögnin, heldur einnig lór-
an-C- staðarákvarðanimar sem við
fengum og áttu eftir að reynast
dýrmætar, en við komum að því á
eftir."
SP: „Það er mjög krítískt að vel
sé haldið utan um ferð af þessu
tagi, búnaður verður allur að vera
traustur og réttur, því margt getur
komið uppá á hálendi íslands á
þessum árstíma. Þá er ekki síður
mikilvægt að sleðamir séu yfirfam-
ir og í lagi, sérstaklega aftaní-
þotumar, en álagið á þeim er geysi-
legt vegna hins mikla farangurs og
bensíns sem verður að hafa með-
ferðis. Þeir eru því alltaf yfirhlaðnir
og vilja brotna. Þá verða að vera
tök á því að dreifa farangrinum af
brotnum aftanísleða yfír á hina sem
heilir em. Þá bjargast málið í bili,
en auðvitað eykst álagið á hina
sleðana að sama skapi. Nú svo var
það, að við vomm einmitt að skipu-
leggja ferðina um leið og fallegast
veður vetrarins stóð yfír og menn
vom að horfa til íjalla með flarrænt
blik í augunum. En maður rýkur
ekki bara af stað í ferð af þessu
tagi þegar veðrið er gott, ferðin
skal farin á ákveðnum degi og
stafar það af misjöfnum aðstæðum
þátttakenda."
Ef við leggjum
nú af stað?
SÞH: Já, við byijuðum um klukk-
an 11.00 á fimmtudagsmorgni á
Lyngdalsheiði, héldum inn með
Kálfatindum, milli Skjaldbreiðs og
Sfminn loksins kominn í lag í Nýjadal, Þóra Hrönn, Björn og Eggert.
Hlöðufells og upp á og yfír endi-
langan Langjökul, komum niður í
Þjófadali og áðum loks á Hveravöll-
um. Þar vomm við komin í stórkost-
legt veður, sólskin og logn og fjalla-
sýnin ógleymanleg. Eftir smáhvfld
héldum við áfram, tókum lóran-
stefnu á Laugafell og þeystum síðan
í átt að Hofsjökli og norður fyrir
hann gamla Skagfírðingaveginn og
áðum loks í skálanum við Lauga-
fell. Þetta var svona 150 kflómetra
töm og allt gekk tíðindalaust fyrir
sig, veður var gott og ferðin hin
ánægjulegasta.
Daginn eftir héldum við í átt til
Bárðardals og tókum lóranstefnu á
Kiðagil. Við höfðum beðið Tryggva
bónda í Svartárkoti að hitta okkur
og fylgja okkur yfír Skjálfandafljó-
tið og stóðst það allt. Það var
glæsileg sjón að sjá Aldeyjarfoss í
klakaböndum og var maður svo
upptekinn að horfa á hann að það
gleymdist að myndavélin var í far-
angrinum. Skjálfandafljótið sjálft
var ekki árennilegt, virtist sem einn
allsheijar hafsjór og okkur varð
ekki um sel þegar Tryggvi fór af
stað út í þetta allt saman og sleðinn
hjá honum virtist fara á flot. En
þetta var þá bara fetsdjúpt vatn
ofan á þykkum ís og hættulaust
með öllu. Við komumst því slysa-
laust til Mývatns og í heild var
þessi fyrsti áfangi ferðarinnar
ósköp sakleysislegur en þó auðvitað
hinn ánægjulegasti því ekki eru
menn að þefa uppi svaðilfarir í
svona ferðum.
SP: „Við Þóra, Hrönn, Gylfi og
Bjöm flugum til Akureyrar og fór-
um þaðan með bfl til Mývatns og
vorum þama kominn og farangur
okkar með, en það tók fíutningabfl
19 klukkustundir að paufast úr
Reykjavík til Mývatns með sleðana
og annan farangur. Við vorum þess
albúin að koma inn í túrinn, en þá
gerðist það að konan mfn veiktist
skyndilega og enn í dag veit enginn
hvað amaði að. Hún steyptist öll
út, fékk hita og var virkilega ilia
haldin. Það var samt ákveðið að
halda til Egilsstaða og sjá til hvort
ekki bráði af henni, hún gæti þá
haldið þaðan heim með flugvél. Það
var því lagt í ’ann og áður en langt
um leið vorum við komin til Gríms-
staða á Fjöllum og þar var áð. Þar
kom í ljós að gormur undir sleða
Eggerts hafði brotnað og var úr
vöndu að ráða. Við höfðum ýmiss
konar fjarskiptabúnað, síma, Gufu-
nestalstöðvar, auk lórans-C- tækis-
ins. Við náðum því sambandi við
Akureyri og þar vildi svo til að Ómar
Ragnarsson var staddur á Frúnni
og samþykkti hann að fljúga til
okkar með varahlutinn sem hann
og gerði. Við héldum frá Grímsstöð-
um til Möðrudals og þar með var
málið leyst og við héldum áfram
austur. Hér skildu leiðir með Aust-
fírðingum sem höfðu fylgt okkur
þessa leið frá Mývatni. Þeir höfðu
jeppa sína á Jökuldalsheiði, en við
tókum lóranstefnu á Fossvelli við
Jökulsá á Brú og svo nákvæma lór-
an-staðarákvörðun höfðum við, að
við renndum beina línu á veginn
milli brúarstólpanna. Þama beygð-
um við svo í suðaustur og vorum
komin að vörmu spori til Egilsstaða.
Vellíðan, veíkindi og
rigning á Egilsstöðum
Þóra Hrönn var enn fárveik
þegar kom til Egilsstaða og var
farið með hana beint á spítala á
Egilsstöðum. Þráinn Jónsson í
Fellabæ tók okkur undir sinn höfð-
inglega vemdarvæng, útvegaði
okkur gufubað og sumarhús og lét
halda opnum matstað. Þar snædd-
um við kjúkling, supum pilsner og
höfðum það eins og höfðingjar.
Daginn eftir var Þóra Hrönn enn
veik en á batavegi og hún svaf allan
daginn. Það rigndi mikið á Egils-
stöðum þennan dag og rigning er
ekki eftirlætisveður vélsleðamanna.
Að þessu sinni var okkur þó sama.
Það var í rauninni gott að það
rigndi, því þá fékk ekki bara Þóra
Hrönn næði til að ná sér, heldur
gátum við karlamir notað tækifærið
og hitt að máli vélsleðamenn á
Egilsstöðum, fengið leiðarlýsingar
hjá þeim og síðast en ekki síst,
staðarákvarðanir fyrir lóran-C-
tækið. Við fengum nákvæmar
upplýsingar um ámar norðan
1 Gæsavatnaskála eftir snjómoksturinn, Sigurjón P., Þóra Hrönn, Gylfi, Björn og Við ferðalok: Björn Hemannsson, Siguijón Hannesson (þotubani), Eggert Sveinbjörns-
Siguijón H. son (pylsusali), Þóra Hrönn Njálsdóttir og Siguijón Pétursson.
r