Morgunblaðið - 10.07.1986, Síða 62

62
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 10. JÚLÍ 1986
áster.
. . .að minnast æskudaga
undir eikinnigömiu
TM Reg. U.S. Pat. Oft.—all rights reserved
© 1986 Los Angeles Times Syndicate
Með
morgunkaffinu
aa
aa
Þeir segja að hann viti eitt
hvað um forstjórann hér.
HÖGNI HREKKVtSI
111
1 ii öl 2 2 ( r
" þAP ER /VtOS i KJALLARANUM/
Spellvirki á náttúrunni
Guðlaug Sigurðardóttir
skrifar:
Velvakandi.
Óspillta náttúru er hvergi að
finna þar sem gróður fær ekki
að dafna vegna ofbeitar. Það er
ekkert einkamál þeirra rollukarla
er þeir reka fé sitt á gróðurlitla
almenninga ofan Stór-Reykja-
víkursvæðisins, því víggirða þarf
hvem blett er græða skal á með-
an þessi vargur gengur laus.
Ekkert skipulag virðist vera á
sauðfjárhaldi hér, því mér virðist
hver og einn geti gerst rollukarl
og sent fé sitt laust á land okkar
eyðandi öllum gróðri.
Þeir virðast kæra sig kollótta
um að vemda landið, stendur á
sama þótt auðn taki við þar sem
áður stóðu reisuleg tré. Nei,
þeirra mottó er að eyða gróðri á
kostnað ijöldans.
Því er það krafa okkar gróður-
vemdunarmanna að féð (sem í
langflestum tilvikum er aðeins
til dægradvalar og skemmtunar)
verði sett í hagagirðingar líkt og
hestamenn gera við hesta sína á
sumrin, eða banna þennan sauð-
Qárbúskap með öllu. Ekkert er
jafnmannbætandi og að geta
gengið um óspillta náttúruna."
Skrifið eða hringið
til Velvakanda
Velvakandi hvetur lesendur til að skrifa þættinum um hvaðeina, sem
hugur þeirra stendur til - eða hringja milli kl. 11 og 12, mánudaga til
fostudaga, ef þeir koma því ekki við að skrifa. Meðal efnis, sem vel er
þegið, eru ábendingar og orðaskipti, fyrirspumir og frásagnir, auk pistla
og stuttra greina. Bréf þurfa ekki að vera vélrituð, en nöfn, nafnnúmer
og heimilisföng verða að fylgja öllu efni til þáttarins, þó að höfundar óski
nafnleyndar.
Sérstaklega þykir ástæða til að beina því til lesenda blaðsins utan
höfuðborgarsvæðisins, að þeir láti sinn hlut ekki eftir liggja hér í dálkunum.
Víkveiji skrifar
Víkverja hefúr borizt svohljóð-
andi bréf frá Margréti
Sæmundsdóttur, forskólafulltrúa
hjá Umferðarráði:
“Ágæti Víkveiji. í pistlum þínum
flallar þú oft um hin brýnustu mál.
Nú langar mig til þess að biðja þig
um að fjalla um ökulag lands-
manna. Eg var í sumarfríi um
síðustu helgi og blöskraði alveg
hvemig fólk getur hagað sér á veg-
um úti. Ökuhraðinn er sannarlega
ekki miðaður við aðstæður. Öku-
menn sem vanir eru að aka á
malbiki kunna ekki að aka í lausa-
möl. Á 4 dögum varð ég vitni að 3
útafkeyrslum, sem greinilega stöf-
uðu af reynsluleysi ökumanna að
aka í lausamöl. Annað atriði varð
ég vör við og það er tillitsleysi öku-
manna, sem aka í gegnum þorp og
bæi. Heimamenn eiga stundum fót-
um fjör að launa vegna aðkomubíla,
sem þeysast í gegnum bæinn án
þess að taka tillit til þess að þar
fer gangandi fólk. Nýlega rakst ég
á meðfylgjandi grein, sem ég sendi
þér til fróðleiks. Ef til vill getur þú
fjallað lítillega um tillögur Svía í
þessum efnum."
XXX
Igrein þeirri sem Margrét Sæ-
mundsdóttir vitnar til er skýrt
frá því, að sænska ríkisstjómin
hafi lagt fram tillögur í sænska
þinginu þar sem gert er ráð fyrir
því, að ökumenn verði umsvifalaust
sviptir ökuskírteini, þ.e. á staðnum
ef um gróf brot er að ræða. Ástæð-
an fyrir þessari tillögu er sú að
ökuhraðinn hefur aukizt verulega
og slysum fjölgað. Þar er gert ráð
fyrir því að ökumenn geti ekki leng-
ur búizt við því einu að fá aðvörun
ef þeir aka á 30-40 km meiri hraða
en leyfilegur er. Jafnvel geti menn
búizt við sviptingu þegar í stað ef
aksturshraðinn er 20-30 km um-
fram hámarkshraða. Þá er einnig
gert ráð fyrir því í hinum sænsku
tillögum, að önnur umferðarlaga-
brot geti valdið sviptingu ökuleyfis,
svo sem að aka yfír á rauðu ljósi,
virða ekki stöðvunarskyldu og
fleira.
XXX
Víkveiji þakkar Margréti Sæ-
mundsdóttur bréfið. Hún
hreyfir hér mikilsverðu máli. Nú er
orðið töluvert um það að íslending-
ar aki bifreiðum erlendis og kynnist
umferðinni þar. Líklega em flestir
sem það hafa gert sammála um að
umferðin í nálægum löndum ein-
kennist af margfalt meiri aga en
hér tíðkast. Þegar aftur er tekið til
við að aka á Islandi eftir að hafa
ekið um skeið erlendis finnst fólki
stundum að það sé i fmmskógi, þar
sem hver og einn hugsar um það
eitt að bjarga sér eins. og hann
getur bezt. Agaleysi er helzta ein-
kenni umferðar á íslandi.
Engin spuming er um það að
malbik og olíumöl á vegarköflum á
þjóðvegum hefur gjörbreytt við-
horfum í umferðarmálum á þjóð-
vegum. Ökumenn telja að
akstursskilyrði hafi batnað svo
mjög að eðlilegt sé að þeir aki hrað-
ar þar sem svo háttar. Um leið
eykst hraðinn áreiðanlega á mal-
arköflum, þar sem menn gæta ekki
að sér þegar malbiki lýkur. Hraðaá-
kvæðum hefur eitthvað verið breytt
til samræmis við breyttar aðstæður
en ekki ýkja mikið. Okuhraði hefur
hins vegar stóraukizt á þjóðvegum
og líklega er nú orðið algengt að
menn aki á yfir 100 km hraða.
Erlendis eru reglur um ökuhraða
mjög mismunandi. í Bandaríkjun-
um t.d. eru mjög ströng ákvæði um
ökuhraða og þau eru bersýnilega
haldin. Þar er leyfilegur ökuhraði á
þjóðvegum um 90-95 km, sem er
mun minni hraði en í sumum Evr-
ópulöndum. En þegar við berum
okkur saman við þessi lönd er á
það að líta að þar eru yfirieitt marg-
ar akreinar á hraðbrautum í hvora
átt og brautimar aðskildar. Hér er
hins vegar eðins ein akrein í hvora
átt og brautimar ekki aðskildar.
Þess vegna em aðstæður til hraða-
aksturs alls ekki þær sömu hér og
annars staðar á Vesturlöndum.
Líklega er skynsamlegt hér að
gera tvennt: í fyrsta lagi að leyfa
eitthvað aukinn hraða frá því sem
nú er á malbikuðum þjóðvegum,
þannig að ökumenn öðlist aukna
virðingu fyrir þeim hraðamörkum
sem þar gilda. I öðm lagi að ganga
mjög stíft eftir því að hraðamörk
séu haldin þegar ekið er í gegnum
kaupstaði og kauptún, en þá ber
ökumönnum að draga mjög úr
hraða bifreiða. Um leið og menn
telja hraðareglur eðlilegri en nú er
má búast við því, að þeir haldi þær
betur. Með þungum viðurlögum er
hægt á skömmum tíma að stórauka
aga í umferðinni hér, sem er að
verða höfuðnauðsyn. Aksturslag
hér er stundum með þeim ólíkindum
að fólk stendur agndofa og orð-
laust. En kannski em erfíðleikar
umferðaryfirvalda við að koma á
aga í umferðinni aðeins einn þáttur
í þeim almennu vandamálum, sem
stafa af agaleysi, sem einkennir
þjóðfélag okkar á nánast öllum svið-
um.