Morgunblaðið - 12.08.1986, Qupperneq 55

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 12. ÁGÚST 1986
55
Morgunblaðið/Ámi Sæberg
Björgúlfur Lúðvíksson, framkvæmdastjóri Golfklúbbs Reykjavikur,
hefur í nógu að snúast þvi að þetta er orðið allmikið fyrirtæki, með
um tuttugu manns i vinnu og tugmilljón króna veltu.

Morgunblaðið/Þorkdl
Sóley Halldórsdóttir er bara 11 ára og ekki enn í félagi í GR, en
áhuginn er mikill og hún æfir sig við hvert tækifæri. Hver veit
nema að sú spá Björgúlfs vinar hennar rætist, að hér fari verðandi
íslandsmeistari í kvennaflokki.
varla alla alla þá golfmenn, sem
þangað leggja leið sína. Nú eru um
700 manns í klúbbnum, þar af 100
konur, sem er hátt hlutfall af með-
limum í íþróttafélagi. Hefur um
helmingur félagsmanna gengið í
klúbbinn síðustu þijú til flögur árin.
Nú er svo komið að verðandi kylf-
ingar í borginni eiga það undir
borgaryfirvöldum hvort þeir geta
stundað íþróttina hér í borginni.
Við erum að vinna að því að fá
land undir 18 holu völl í landi Korp-
úlfsstaða, en þar erum við með
lítinn níu hola völl núna.
Ef það gengur ekki verðum við
að loka klúbbnum fyrir nýliðum,
því að völlurinn hér annar ekki eftir-
spuminni öllu lengur. Það er nú
þegar orðið svo að menn geta ekki
búist við að komast út á völlinn
þegar vel viðrar, nema vera búnir
að panta fyrirfram, annaðhvort
daginn áður eða fyrir hádegi, ef á
að spila eftir hádegi. Ef klúbbnum
verður lokað þýðir það að aðeins
þeir kylfingar sem nú iðka íþróttina
munu eiga þess kost að stunda
golf, en fram að þessu höfum við
getað tekið alla inn sem áhuga
hafa og svoleiðis vildum við hafa
það áfram. Það er mikill og mjög
vaxandi áhugi á golfi hérlendis.
Það er lítill völlur, níu holur, á
Seltjamamesi, það er kominn völlur
í Mosfellssveit sem annar þörfínni
þar. í Garðabæ er klúbbur en eng-
inn völlur og það er ekki heldur
neinn völlur í Kópavogi. Þörfin er
því brýn. Þá dreymir okkur um að
koma upp litlum æfingavelli, níu
hola par þrír-velli, hér á Grafar-
holtinu, en það er ekki á dagskrá
alveg á næstunni.
Við emm alltaf að bæta völlinn
hér, nú síðast var gerð ný flöt á
níundu braut. Það var sáð í hana
í fyrra og það er undravert að við
skulum geta spilað þar innan við
ári seinna, oft hefur það tekið flat-
ir tvö til þtjú ár að gróa nægilega
vel upp. Þá emm við að byggja
æfíngaskýli og stækka áhalda-
geymsluna. Þá þyrftum við að
stækka klúbbhúsið, það vantar
meira rými til að geyma útbúnað
golfleikaranna, og sal sem hægt
væri að æfa í á vetmm.
Fjarstýrðir úðarar
og 22 þús. tré
Stærsta framkvæmdin sem er á
döfínni er að leggja fjarstýrt úðun-
arkerfí um völlinn. Fyrr fáum við
völlinn ekki nógu góðan en það er
komið. Það er ekki hægt að treysta
rigningunni, að hún komi þegar á
þarf að halda. Hluti af nýja kerfinu
verður lagður í sumar en afgangur-
inn á næsta ári. Þetta verður þannig
að þegar ýtt er á takka hér í klúbb-
húsinu koma 2 eða 3 stútar upp
úr jörðinni á hverri flöt og úða þær.
Annað stórt verkefni, sem unnið
er að, er að gróðursetja tré héma.
22 þúsund tré vom gróðursett í
fyrra og annað eins í ár. Skógrækt-
arfélag Reykjavíkur stendur fyrir
því að gróðursetja hér innan girð-
ingarinnar hjá okkur, og einnig
hafa aðrir gróðursett lundi. Það er
samt eitt af sérkennum vallarins
hvað hann er ber, og því má ekki
breyta. Ætli það verði ekki svona
10 ár uns fer að sjást árangur af
gróðursetningunni.
Eins og gefur að skilja er Golf-
klúbbur Reykjavíkur mikið og dýrt
fyrirtæki að reka. Veltan í ár er
um tíu milljónir. Þetta er rekið með
háum félagsgjöldum, og svo höfum
við fengið styrk frá ríki og borg
ef svo ber undir, en annars em
forsvarsmenn klúbbsins á kafí í
fjáröflun. Það gengur svona í öllum
íþróttafélögunum. Forsvarsmenn
em önnum kafnir við að sníkja fé,
sem tekur allan tímann frá félags-
störfunum.
Hér em 25-30 manns á launa-
skrá, en fasta starfsliðið er 10
menn, og að auki tveir vallarverðir
niðri á Korpúlfsstöðum. Tveir ensk-
ir golfkennarar em hér starfandi,
John Dmmmond og Martyn Knipe,
mestu ágætismenn, og hafa þeir
meira en nóg að gera. Þá efndum
við til námskeiðs fyrir unglinga, 12
til 14 ára, í samstarfí við Æsku-
lýðsráð Reykjavíkur og komust
miklu færri að en vildu.
Annar golfkennarinn rekur hér
verslun með golfvömr, mjög góða.
Þar fæst allt sem til golfiðkunar
þarf. Þá er hér einnig rekin veit-
ingasala, en við bjóðum út þann
rekstur. Halldór Snorrason og Sig-
urberg Jónsson reka hana nú. Hún
er opin frá hádegi til kl. 10 að
kvöldi virka daga en um helgar frá
kl. 9 að morgni til kl. 7 að kvöldi.
Menn byrja að spila fyrr um helg-
ar. Annars em menn mættir á
völlinn um sjö á morgnana og þeir
síðustu em að um miðnættið.
Níu af hverjum tíu meðlimum
GR em virkir spilarar. Þetta er
ekkert snobblið héma. Grafarholts-
völlurinn er fyrir ofan neðstu
snælínu sem ég kalla svo, þ.e. ef
það gerir föl að vetrarlagi þá er lína
héma niðri í Grafarvoginum þar
sem morgunsólin bræðir snjóinn.
Við byrjum venjulega að spila 1.
maí ár hvert og höldum áfram eins
lengi og fært er. í fyrra hættum við
í lok október. En niðri á Korpúlfs-
stöðum spila menn allan veturinn.
Al-hörðustu spilamennina, svona
30 talsins, hittir maður fyrir þar
jafnvel í 10 til 12 stiga frosti," sagði
Björgúlfur að lokum.
Kostnaður af
golf-iðkun
Hvað kostar svo að iðka golf.
FuIIorðnir borga 2500 krónur í inn-
tökugjald í GR en böm ekkert.
Félagsgjöldin em svo 9200 krónur
á ári fyrir fullorðinn karlmann en
5800 fyrir konur og 18 til 20 ára.
15 til 17 ára borga 4400 krónur
og yngri en 15 ára borga 1500
krónur. Ellilífeyrisþegar borga svo
hálft gjald.
Búnaður þarf ekki að vera dýr
til að byrja með. 2 til 3 notaðar
kylfur kosta ekki mikið, að sögn
Björgúlfs. Þegar mönnum fer fram
er næsta skref að kaupa hálft sett.
Notað slíkt kostar 5 til 15 þúsund.
Svo kemur að því að menn fá sér
heilt sett. Sumir bæta við einni
kylfu á ári eða svo, en nýtt sett
kostar frá 20 þúsund og upp í 70
þúsund. Félagsmönnum em heimil
ókeypis afnot af völlum GR en fyr-
ir aðra em vallargjöld á Grafar-
holtsvelli 400 krónur fyrir kl. 2
virka daga, en 600 krónur eftir kl.
2 og á helgum. Á litla vellinum á
Korpúlfsstöðum er vallargjaldið 300
krónur.
„Æfi alltaf þegar
égget“
Framan við klúbbhúsið vom
nokkrir ungir golfleikarar að æfa
sig af miklu kappi. Þeirra á meðal
var Sóley Halldórsdóttir, 11 ára,
dóttir Haildórs Snorrasonar og Sig-
urveigar Sæmundsdóttur, sem em
nú með veitingasöluna í klúbbhús-
inu. Hún hafði nú svo sem snert á
kylfu áður en nú hafði golfdellan
alveg heltekið hana, eins og aðra í
fjölskyldunni, nema Sigurveigu.
Hún hafði of mikið að gera í eld-
húsinu til að láta eftir sér að taka
sýkina þótt ekki hafí hún tekið fyr-
ir það að hún láti smitast.
Sóley hjálpar til við veitingasöl^"
una, og er „verslunarstjóri" í útibúi
sem er staðsett við tíunda teig, fyr-
ir þreytta golfara að hressa sig að
hálfnuðum hring. En hún sagðist
nota hvert tækifæri til að æfa sig
í golfi, „ekki mjög oft, svona tíu
sinnum í viku“. Hún ætlar að ganga
í klúbbinn á næsta ári, en ekki va^.
hún alveg sammála spá Björgúlfs
vinar síns um að þar færi verðandi
íslandsmeistari í kvennaflokki.
„Maðurinn mesti
vágesturinn44
Haraldur Ólafsson, sem vinnur
við allt mögulegt „nema á skrifstof-
unni eða í eldhúsinu“ á Grafar-
holtsvellinum, er úr mikilli golf-
fjölskyldu, en þrátt fyrir að hann
hafí unnið þama ámm saman, frá
því hann var polli, hefur hann ekki
smitast af golf-bakteríunni. Aftur
á móti er hann mikill fuglavinur
og hefur mikið yndi af að fylgjast
með fuglalífinu á svæðinu, sem er
ailflölskrúðugt að sögn hans.
Mest er þama af steindepli innan
um allt grjótið, og af músarrindlum.
Einn er sá fugl sem honum er mein-
illa við, en það er máfurinn. „Þeir
fara hér um þegar þeir skreppa
niður í bæ að fá sér að éta, en stund-
um koma þeir við héma og drepa
unga og éta. Mér líður eins og ver-
ið sé að rífa af mér höndina þegar
ég sé það. Stundum em þeir svo
saddir að þeir komast ekki á loft,
og sitja þá héma á tjömunum, og
þá næ ég í þá og sný þá úr hálsliðnn^
um.“
Haraldur sagði að áður, hefðu
hestar, kýr og kindur verið helstu
vágestimir á gólfvöllunum, en nú
væri það maðurinn. Margir byrjend-
ur ganga um vellina eins og naut
í flagi, fara með kerrur inn á flatim-
ar og slá þar upphafshögg, sem
myndi varða tafarlausum brott-
rekstri úr golfklúbbum erlendis.
Á golfvellinum er á sumrin vinnu-
flokkur frá Vinnuskóla Reykjavík-
ur. I honum em nú eingöngu^
strákar. Áður vom stelpur líka en
ekki lengur. Ástæðan er að sögn
sú að grjótburðurinn sé heldur erf-
iður fyrir þær. Strákarnir vinna við
að hreinsa grjót sem hefur komið
upp úr grassverðinum um veturinn,
og að viðgerðum á malargangstíg-
um milli brauta, sem fara yfirleitt
mjög illa á vetuma. Einnig vinna
þeir að snyrtingu flatanna, raka
saman gras, sem starfsmenn GR
sjá um að slá. „Þetta em dugnaðar-
strákar, einn alduglegasti hópurinn
sem hér hefur verið," sagði Harald-
ur, „en ég fer ekki ofan af því að
ég er langduglegasti starfsmaður-
inn héma.“
Ekki vildu vinir hans úr Vinnu^^
skólanum viðurkenna þetta, og
bentu Haraldi vinsamlega á að hann
væri bara að kjafta við blaðamenn
á meðan þeir væm önnum kafnir
við að þekja.
Ættumaðfá
áhættuþóknun
Strákamir hófu störf í byijun
júní og áttu að vera út júlí. Vom
þá 19 í hópnum en nú em 15 eftir,
en unglingamir geta fengið frí úr
vinnuskólanum til að fara með ijöl-
skyldunni í sumarfrí. Vinnudagur-
inn er frá hálf-átta á morgnana til
hálf-fjögur á daginn. Kunnu þeir
vel við sig, sögðu að það værj^
„næstum því eins og að vera úti í
sveit að vera héma“. Þegar blaða-
menn bar að garði vom sumir að
mála vinnuskúra, aðrir að raka
saman gras og enn aðrir vom að
þekja.
Ekki hafði samt golf-dellan grip-
ið þá, „nema þá bræður Snorra og
Sturlu". Samt hafði þeim einn dag-
inn verið boðið í golf, þar sem þrír
starfsmenn golfklúbbsins sögðu
þeim til, og ,jú víst var það gam-
an“. Aftur á móti er það mikið
áhugamál hjá þeim að safna golf-
kúlum sem mis-hittnir kylfinga!*?
hafa tapað. Kúlumar em nefnilega
veigameira og dýrara fyrirbæri en
halda mætti við fyrstu sýn. Þær em
merkilega þungar og ekki gott að
fá þær í sig. Því höfðu strákamir
það f flimtingum að eiginlega ættu
þeir að fá áhættuþóknun fyrir að
vinna þama.
Gamli „Nallinn" er þarfasti þjónninn hjá strákunum, sem notuðu
hann til að flytja að þökur. Vinnuhópur frá Vinnuskóla Reykjavík-
ur, hefur unnið við léttara viðhald á Grafarholtsvelli í sumar, og
kunna „fastamenn" þar eins og Haraldur Ólafsson, (lengst til hægri)
vel að meta vinnubrögð strákanna.