Morgunblaðið - 31.01.1987, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 31. JANÚAR 1987
t
Hjartkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóöir og amma,
SIGRÚN HELGADÓTTIR,
Unufelli 46,
lést sunnudaginn 18. janúar á Kvennadeild Landspítalans. Jaröar-
förin hefur fariö fram í kyrrþey aö ósk hinnar lótnu.
Hugheilar þakkir tii lækna og hjúkrunarfólks á deild 21 a Kvenna-
deild Landspítala fyrir frábæra hjúkrun, hlýhug og góövild.
Sæmundur Ingi Sveinsson,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Eiginmaður minn og faðir okkar,
SIGURÐUR MAGNÚS GUÐMUNDSSON,
Gauksstöðum, Garði,
sem lést af slysförum 23. janúar sl., veröur jarðsunginn frá Út-
skálakirkju laugardaginn 31. janúar kl. 14.
Gunnþórunn Þorsteinsdóttir
og börn.
S,
t
Eiginmaöur minn, faöir og tengdafaöir,
VÍGLUNDUR J. GUÐMUNDSSON,
bflstjóri,
sem lést 15. janúar sl. verður jarösunginn frá Fossvogskapellu
mánudaginn 2. febrúar kl. 13.30.
Margrét Grfmsdóttir,
Bergþóra Vfglundsdóttir,
Sigrún Vfglundsdóttir, Ásgeir Eyjólfsson,
Bryndfs Vfglundsdóttir,
Jón Vfglundsson, Steinunn Jónsdóttir,
Björgvin Vfglundsson, Guörún Guömundsdóttir.
t
Móöir mín og amma,
AÐALHEIÐUR EÐVARÐSDÓTTIR
frá Helgavatni,
Vatnsdal,
sem lést þann 23. janúar veröur jarösungin frá Fossvogskirkju
2. febrúar kl. 10.30.
Þeir sem vilja minnast hinnar látnu láti Hjálparstofnun kirkjunnar
njóta þess.
Signý Amilfa Hackert,
Kristfn Heiöa Anderson,
Rubin Karl Hackert,
Eðvarð Þór Hackert.
t
Maðurinn minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
GUÐBJARTUR GUÐBJARTSSON,
Bjarmalandi, Grindavfk,
verður jarösunginn frá Grindavíkurkirkju laugardaginn 31. janúar
kl. 14.00. Þeim sem vildu minnast hins látna er bent á byggingu
heimilis aldraöra í Grindavík.
Danheiður Danfelsdóttir,
Sólveig Guöbjartsdóttir, Agnar Guðmundsson,
Ólafur Guðbjartsson, Anna Kjartansdóttir
og barnabörn.
t
Þökkum auösýnda samúð vegna fráfalls sonar míns og fööur
okkar,
HAFSTEINS BÖÐVARSSONAR,
matsveins,
og öllum þeim er heiörað hafa minningu hans.
Sigrún Þorláksdóttir, Hafstelnn Hafsteinsson,
Guðmundur L. Hafsteinsson,
Þorbjörg Hafsteinsdóttir,
Margrét R. Hafsteinsdóttir,
Rúnar Hafsteinsson,
Aldfs Hafsteinsdóttir.
t
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og út-
för eiginmanns míns, fööur, tengdaföður og afa,
ELÍASAR KRISTINS HARALDSSONAR,
vörubifreiðarstjóra
frá Rifi, Snæfellsnesi.
Ester Frlöþjófsdóttir,
Baldur Freyr Kristinsson,
Elvar Guövin Kristinsson,
Dóra Sólrún Kristinsdóttir,
Jóhann Rúnar Kristinsson,
Hafalda Elfn Kristlnsdóttir,
Helena Sólbrá Kristlnsdóttir,
Jófrfður Sofffa Kristinsdóttir,
Snædfs Elfsa Kristinsdóttir,
Guðbjörg Huldfs Kristinsdóttir
Guörún Elfsabet Jensdóttir,
Þórdfs Bergmundsdóttir,
GuðbrandurJónsson,
Katrfn Gfsladóttir,
Gústaf Geir Egilsson,
og barnabörn.
Gísli Guðjóns-
son, Hlíð - Minning
Fæddur 10. júlí 1891
Dáinn 31. desember 1986
Gísli fæddist að Setbergi í Garða-
hreppi. Nú tilheyrir Setberg
Hafnarfírði og Garðahreppur eins
og hann áður hét og náði yfír æði
mikið landsvæði alit frá svonefnd-
um Kópavogslæk að norðan og
suður að Vatnsleysustrandarhreppi
heitir nú Garðabær. Þó er það land-
svæði er Garðabær nær yfír miklum
mun minna en landsvæði Garða-
hrepps var fyrrmeir. Stór hluti
svæðisins m.a. lagður undir Hafnar-
§örð.
Foreldrar Gísla voru Stefanía
Gísladóttir og Guðjón Jónsson.
Þegar Gísli var 5 ára að aldri
flutti hann með foreldrum sínum
til Krísuvíkur að býli er þá hét
Suðurkot. Eftir 5 ára dvöl þar flutt-
ist ljölskyldan að Gerði, sem var
einn af Hraunabæjunum svonefndu,
sunnan HafnarQarðar og þar ólst
hann upp í foreldrahúsum.
Ungur að árum réðst hann svo
í vinnumennsku til hjónanna Guð-
jóns Sigurðssonar hreppstjóra og
konu hans, Jósepínu Jósepsdóttur,
er þá bjuggu á Óttarstöðum í
Hraunum, skammt frá heimili for-
eldra Gísla. Þar innti hann af
höndum ýmiss konar störf, sem til
féllu á býlinu, s.s. fjárgæslu, smala-
mennsku o.þ.h. störf sem honum
mun hafa fallið einkar vel strax frá
unga aldri. Á vorin og fram á sum-
ur voru stundaðar hrokkelsa- og
aðrar fiskveiðar á róðrabátum á
næstu miðum.
Á þessum árum tíðkaðist það að
velmegandi húsbændur sem héldu
vinnumenn réðu þá í skipsrúm á
vetrarvertíð. Vinnumaðurinn hafði
aðeins sitt vinnumannskaup en hús-
bóndinn fékk snöggtum meira
greitt fyrir hann frá útgerðinni.
Þetta urðu hinir fátækari að búa
við í þá daga. Á Óttarstöðum kynnt-
ist hann Ragnheiði Jósepsdóttur,
fæddri 15. apríl 1889, sem starfaði
þar sem vinnukona hjá frændfólki
sínu. Þau Ragnheiður felldu hugi
saman og gengu í hjónaband 8.
desember 1916. Ragnheiður var
ættuð úr Húnavatnssýslu, vestri.
Hún lést 8. apríl 1966.
Gísli og Ragnheiður hófu búskap
að Straumi í Hraunum, sem þá var
talin ein af betri jörðum á þeim slóð-
um. í Straumi munu þau hafa búið
til vorsins 1918. Þá flytja þau bú-
ferlum til Krísuvíkur ásamt fyrr-
nefndu frændfólki Ragnheiðar frá
Óttarstöðum. Þar bjuggu á þessu
ári, sem framundan var í Krísuvík,
íjórar Qölskyldur, að heita mátti í
sama túni. Þrjár í Krísuvíkurbæn-
um og ein bammörg fjölskylda í
Nýjabæ, skammt undan.
Þess er vert að geta að Nýjabæj-
ar-hjónin, Kristín og Guðmundur,
eignuðust 17 böm og ólu upp þenn-
an stóra bamahóp í Nýjabæ en þar
bjuggu þau frá því á árinu 1893
til ársins 1938 að þau fluttu alfarið
ti! Hafnarfjarðar, síðasta fjölskyld-
an frá Krísuvíkurtorfunni.
Veturinn 1918—1919 heijaði
„spánska veikin", sem svo var köll-
uð, og barst hún til þessa afskipta
staðar með ferðamanni, sem þar
átti leið um og gisti á bænum. Þessi
veiki kom illa við þessar Qölskyldur
þar sem flest ailir veiktust af henni
og um langan og torsóttan veg að
fara til þess að ná til læknis og
meðala eða alla leið til Hafnarfjarð-
ar. Um vorið 1919 á fardögum
fluttust svo tvær af Krísuvíkurfjöl-
skyldunum í burt; ^öskyldur Gísla
og Guðjóns. Þessar Qölskyldur voru
einstaklega samrýmdar alla tíð og
höfðu ætíð mikil og góð samskipti
sín á milli.
Gísli og Qölskylda hans fluttu þá
að Hlíð í Garðahverfí en Guðjón og
Qölskylda hans að Pálshúsum í
sama hverfí. Hér urðu þáttaskil á
lífsferli Gísla. Hér haslaði hann sér
völl í nýju umhverfi. Jörðin Hlíð var
að vísu ekki mikil að vöxtum, fyrst
í stað.
Á jörðinni var tvíbýli og á hinum
partinum bjó Sigurður Jónsson með
fjölskyldu sinni, faðir Ólafs Jóhanns
Sigurðssonar rithöfundar, en í
fyrstu bamabók sinni, Við Álfta-
vatn, segir hann frá ævintýrum
sínum á bemskuárunum í Hlíð.
Húsakjmnin vora heldur léleg.
Efniviður húsanna var sambland
af torfí, grjóti og timbri. í þá tíð
var algengt að íbúðarhúsið skiptist
í baðstofu og eldhús. Til hliðar vora
svokallaðar bæjardyr og innaf þeim
hlóðareldhús, notað til meiriháttar
matargerðar. Gísli hafði mikinn hug
á að auka við sig jarðarrými og
bæta húsakostinn. Sigurður flutti
af hinum parti jarðarinnar 1923 og
fékk þá Gísli þann part jarðarinnar
til afnota.
Gísli réðst svo skömmu síðar í
að byggja nýtt íbúðarhús á jörð-
inni, myndarlegt og reisulegt hús,
sem var kjallari, íbúðarhæð og ris.
En Gísli lét ekki hér staðar num-
ið. Nokkram áram síðar losnaði um
býlið Móakot, næstu jörð vestan við
Hlíð. Gísli fékk helminginn af land-
nytjum þessarar jarðar. Síðar vora
svo hafnar framkvæmdir til rækt-
unar í sameignarmýram Garðhverf-
inga, Dysjamýri, norðaustan í
hverfínu og „inn á Mýram" eins og
það var kallað, nánar tiltekið það
svæði sem kjami Garðabæjar stend-
ur nú á. Með viðbótar heyöflun, sem
bændur í Garðahverfí öðluðust á
þessum mýrarskákum, gátu þeir
því aukið nokkuð við bústofn sinn.
Gísli var alla tíð mikill flármaður
og ijárglöggur með afbrigðum.
Hann hafði einstaklega glöggt auga
fyrir að greina svipmót sauðkindar-
innar, hvort sem um var að ræða
ær hrúta eða lömb, eigið fé eða
annarra. Svipmótið sagði honum til
um ættemið. Ég held að þessi mikli
áhugi Gísla fyrir sauðkindinni og
umgengni við hana allt frá bam-
æsku og til hinstu stundar hafí
veitt honum þann lífsþrótt sem
gerði honum kleift að vera á ferli
og njóta útivistar í þeim mæli sem
raun bar vitni. Manni hefur orðið
hugsað til þess hvers vegna urðu
fjárhirðarnir f Austurlöndum svo
langlífír, sem kunnugt er? Vora það
kannski hin nánu tengsl við búfén-
aðinn og móður náttura allt frá
bamæsku til endaloka sem áttu sinn
stóra þátt í þvf?
Sigrún Helga-
dóttir - Minning
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlaustu friðinn,
og alit er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
(Vald. Briem)
Mágkona mín, Sigrún Helgadótt-
ir, er nú búin að fá hvfldina og
hana langþráða að ég held, því hún
vissi að hveiju stefndi og þrautimar
vora búnar að vera bæði langar og
miklar. Ég vakti hjá henni síðustu
stundir hennar hér, ásamt bróður
mínum og bömum þeirra. Það var
henni erfíð nótt en samt kvartaði
hún ekki, enda var það ekki hennar
vani, hún reyndi ávallt að gera hlut-
ina hjálparlaust ef hún mögulega
gat.
Sigrún fæddist 11. júlí 1937 og
hefði því orðið fímmtug á þessu
ári, hún var yngst bama Sigríðar
Sigurðardóttur og Helga Hjálmars-
sonar sem bæði era látin. Sigrún
giftist bróðir mínum, Sæmundi Inga
Sveinssyni, þann 16. maí 1959,
böm þeirra era Sigurður, Unnar
og Guðríður, öll búin að fínna sér
maka, og tvo ömmudrengi átti hún,
Jón Helga og Grétar Inga. Þeir
vora sólargeislar í lífi hennar og
þegar hún fór aftur á spítalann
milli jóla og nýárs bað hún um að
teknar væra af þeim myndir með
stjömuljós í hendinni á gamlárs-
kvöld. Bróðir minn hefur verið
sjúklingur til nokkurra ára og þurfti
að fara utan til aðgerðar, en því
hagaði svo til að Sigrún gat ekki
farið með honum, en hún fylgdi
okkur að flugvélinni og er ég
hringdi heim að aðgerð lokinni sat
hún við símann og ég heyrði hvað
henni létti er hún vissi að allt hafði
heppnast vel. Sigrún var frekar dul
en vinur vina sinna og betri lífsföra-
naut hefði bróðir minn ekki getað
fengið, enda var mjög kært með
þeim. Vakandi og sofandi hugsaði
Sigrún um velferð hans og bama
þeirra, einnig Lísu dóttur Sæmund-
ar er hann átti fyrir. Var hún henni
og bömum hennar mjög góð.
Ég og fjölskylda mín þökkum
Sigrúnu samverana og biðjum al-
góðan Guð að vaka yfir eiginmanni
hennar og bömum þeirra, styrkja
þau og vemda. Ég vil þakka lækn-
um og hjúkranarliði á deild 21 A
kvennadeildar Landspítala fyrir
góða og einlæga umönnun. Einnig
Jóhanni Þorvaldssyni vini þeirra
fyrir alla aðstoð og vináttu.
Mágkona
Blómabúðin

Hótel Sögu
sími12013
Blóm og
skreytingar
gjafavörur
heimsendingar-
þjónusta