Morgunblaðið - 12.04.1987, Qupperneq 65

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 12. APRÍL 1987
65
Rómo og Geiri. Myndin er tekin árið 1963. Lengst til vinstri er Sigurdór Sigurdórsson, sem skemmti
með hljómsveitinni þetta kvöld. Við hlið hans er Gunnlaugur, bróðir Geira, þá Jón á Fosshóli og Geiri.
mennimir, þeir hafa verið að koma
og fara, eða farið og komið aftur
öllu heldur. Inn á milli hafa svo
fleiri strákar verið með mér um
lengri eða skemmri tíma. I þeim
hópi vora Jónas Bjömsson, sem var
tónlistarkennari hér um skeið, Lár-
us Sighvatsson, sem nú er skóla-
stjóri Tónlistarskólans á Akranesi,
Stefán Gíslason skólastjóri Tónlist-
arskóla Skagafjarðar og Rögnvald-
ur Valbergsson, sem nú er kennari
við Tónlistarskólann á Sauðárkróki
og kirkjuorganisti þar. í dag era
auk mín og Harðar í hljómsveitinni
gamlir félagar sem byrjuðu með
mér, þeir Jóhann Friðriksson á
trommur og Hilmar Sverrisson á
hljómborð.
Auglýsingin skiptir
miklu
Hljómsveit Geirmundar Valtýs-
sonar er landskunn stuðhljómsveit
og Geiri segir að það standi ekkert
til að hætta í bransanum í bráð:
„Þetta hefur gengið ágætlega og
svo að við föram nú aftur inn á
þessa söngvakeppni þá er það
geysileg auglýsing að komast inn í
þessa keppni. Þótt gefnar séu út
plötur með hljómsveit er undir hæl-
inn lagt hvort að platan selst eða
kemur til með að heyrast. En þegar
komið er í svona keppni fylgir því
framflutningur lagsins í sjónvarpi,
mikil spilun í útvarpi og slíkt er
auðvitað ómetanleg auglýsing bæði
fyrir höfundinn sjálfan og svo flytj-
endur. Eg hef orðið mjög var við
gildi þessarar auglýsingar í sam-
bandi við mína hljómsveit og sem
dæmi get ég nefnt að það var ekki
fyrr en eftir keppnina í fyrra að
við spiluðum í fyrsta skipti í
Reykjavík. Við voram eina helgi á
á Hotel Sögu í sumar og síðan tvær
helgar á Broadway í haust og að-
sókn og undirtektir vora mjög
góðar. Eg er ekki í nokkram vafa
um að þáttaka mín í söngvakeppn-
inni og vinsældir lagsins, sem
fylgdu í kjölfarið áttu mikinn þátt
í því. Þannig leiðir þetta hvað af
öðra og það er með þetta eins og
annað, að auglýsingin skiptir mjög
miklu máli enda samkeppnin mikil."
Nú er það staðreynd að lagið
þitt frá því í fyrra „Með vaxandi
þrá“ hefur orðið einna lífseigast
þeirra laga sem þá komu fram og
er enn mikið spilað á böllum við
góðar undirtektir. Menn hafa jafn-
vel haft á orði að það lag hafí í
rauninni unnið keppnina í fyrra í
ljósi þessa. Áttu von á að Lífsdans-
inn nái viðlíka vinsældum?
„Mér fínnst sjálfum Lífsdansinn
vera meira lag, en það er ekki þar
með sagt að hann muni lifa eins
lengi og fyrra lagið. Það var mun
einfaldara lag og fljótlærðara, sem
hefur mikið að segja sérstaklega í
þessari almennu dansmúsík. Það
er mikill munur á þeirri tónlist sem
gengur á almennum dansleikjum
og hinni sem krefst mikillar hlust-
unar. Og þótt ég telji að „Lífsdans-
inn“ sé meira lag en fyrra lagið er
ég þar með ekki að segja að það
sé þungmelt. Lagið er létt og
grípandi og ég á frekar von á, að
það eigi eftir að verða vinsælt, að
minnsta kosti á almennum dan-
sleikjum. Hins vegar þori ég ekki
að fullyrða að „Lífsdansinn" verði
eins langlífur og „Með vaxandi
þrá“. Sjálfsagt kemur hann þó með
að ganga dijúgt líka því það er í
honum þessi sveifla, sem kveikir í
fólki á böllum.
Varð að velja á milli
Geirmundur rak bú á Geirmund-
arstöðum í Skagafírði þar til fyrir
10 áram er hann flutti til Sauðár-
króks þar sem starfar nú sem
fjármálafulltrúi hjá Kaupfélagi
Skagfirðinga. Það er þó auðheyrt
þegar landbúnaðarmál ber á góma
að bóndinn á enn sterk tök í honum.
„Já, maður hefur nú ekki alveg
getað slitið sig frá búskapnum. Við
eigum jörðina ennþá bræðurnir og
ég er með svolítið af skepnum þar,
svona aðallega mér til skemmtunar
enda hef ég mjög gaman af öllu
varðandi sveitarstörf. En ég varð
að velja á milli þess á sínum tíma,
hvort ég ætlaði að snúa mér að
tónlistinni eða ekki. Ég var kominn
með 20 kýr og 200 rollur og það
var of mikið með spilamennskunni.
Það var útilokað að samræma þar
bóndann og tónlistarmanninn, ein-
faldlega vegna þess hvað búskapur-
inn var orðinn viðamikill. Annars á
það ekki illa saman, að njóta náttú-
rannar í sveitinni og vera í tónlist,
það hvílir hvað annað. í sveitinni
er maður mikið úti við og umgengn-
in við náttúrana hressir mann. En
eins og landbúnaðarmálum er nú
háttað í þessu landi verður maður
að vera að helst allan sólarhringinn
til að ná endum saman og þá þýðir
lítið að taka sér frí um helgar til
að spila út um allar trissur."
Mér heyrist nú samt á þér að
bóndinn blundi enn í þér og að þú
munir aftur fara að búa á Geir-
mundarstöðum þegar þú ert orðinn
þreyttur á hljómsveitarstússinu?
„Ég veit það svei mér ekki. Það
er ekki björgulegt til búskapar í
landinu, eins og ég nefndi áðan.
Það hefur nú verið unnið að þvi
öllum áram, sýnist mér, að koma
landbúnaðinum fyrir kattamef og
mér fínnst hörmulegt til þess að
hugsa. Jónas vinur okkar Kristjáns-
son Dagblaðsritstjóri hefur gert sitt
til að fá fólkið í landinu til að trúa
því að landbúnaðurinn sé helsti
óvinur þjóðarinnar. Það er náttúra-
lega fyrir neðan allar hellur, að
maður í hans aðstöðu skuli láta
svona lagað út úr sér, og nú virðist
þetta vera hinn greindarlegasti
maður að sjá.
Það er alltaf hamrað á þessum
útflutningsuppbótum, en ég veit
ekki um neitt land í heiminum, sem
ekki styrkir landbúnað að meira eða
minna leyti. Og ég er hræddur um
að mönnum brygði við, að aka um
landið og sjá hvergi byggt ból nema
í nokkram þéttbýliskjömum á víð
og dreif. Það geta ekki allir komist
fyrir á suð- vesturhominu þótt þeir
gjaman vildu. Það má vel koma
fram að ég er mikill landsbyggðar-
maður, en þar fyrir er ég ekkert á
móti suð-vesturhominu. Ég held
bara að allir landshlutar verði að
starfa saman, bæði landsbyggðin
og Reykjavíkursvæðið enda geta
þessir staðir ekki án hvors annars
verið. En því miður hefur hallað á
landsbyggðina nú á seinni áram og
fólksflóttinn suður er að verða
hættulega mikill."
Þú ert sem sagt ekkert á leiðinni
suður og myndir ekki láta glepjast,
jafnvel þótt þér byðist fast starf í
músíkinni hér fyrir sunnan?
„Þama fórstu laglega með mig“,
segir Geiri og glottir. „Ég get eigin-
lega ekki svarað þessu. Ég hef
heldur aldrei sagt að ég gæti ekki
hugsað mér að búa fyrir sunnan.
Tónlistin og þetta starf í kringum
hljómsveitina hefur verið mér mjög
mikils virði og númer eitt, tvö og
þijú eins og stundum er sagt. Ég
vil því alls ekkert fullyrða um, að
ég gæti ekki hugsað mér að starfa
við þetta á Reykjavíkursvæðinu,
enda yrði það í alla staði mun þægi-
legra og möguleikamir þar miklu
Séra Hjálmar Jónsson, prófastur & Sauðárkróki, sem samdi textann við „Lífsdansinn“ og Geirmundur
ræða við söngkonuna Ernu Gunnarsdóttur I sjónvarpssal, kvöldið sem söngvakeppnin fór fram.
Hljómsveit Geirmundar Valtýssonar í dag, frá vinstri: Geirmundur,
Jóhann Friðriksson, Hörður Ólafsson og Hilmar Sverrisson.
meiri en fyrir norðan. Maður getur
ekki haft tónlistina fyrir aðalat-
vinnu fyrir norðan, sem maður
gæti trúlega gert í Reykjavík. Ann-
ars skilst mér að það sé erfítt að
halda úti dansleikjum á Reykjavík-
ursvæðinu nema á föstudags- og
laugardagskvöldum og við spilum
flest þau kvöld fyrir norðan. En það
kostar mikinn þvæling því við höf-
um ekki það mikið að gera bara
heima í Skagafirði að það nægi
okkur allar helgar, bæði kvöldin.
Við voram til dæmis á Blönduósi
um síðustu helgi, voram þar áður
tvær helgar á Akureyri og föram
vestur í Búðardal um næstu helgi.
Þannig gengur þetta með óhemju
vinnu og maður kemur ekki heim
til sín fyrr en undir morgunn. Þetta
er auðvitað miklu meiri vinna miðað
við að vera í föstu starfi á veitinga-
húsi, sem væri hugsanlegur
möguleiki ef maður starfaði við
þetta í Reykjavík. Þá má einnig
benda á að varðandi tónsmíðar og
plötuútgáfu er öll aðstaða mun erf-
iðari fyrir norðan og í því sambandi
get ég nefnt, að ég varð að fara
sjö ferðir suður í sambandi við
söngvakeppnina núna, til að búa
Lífsdansinn undir þáttökuna. Ég
vil því ekki þvertaka fyrir að flytja
suður, ef í því fælist tækifæri til
að starfa eingöngu við tónlistina."
Virtir höfundar hafa
forskot
Á leiðinni út frá Geira hef ég á
orði við hann að mér hefði þótt það
skemmtileg tilbreyting ef fyrram
bóndi og þjónandi klerkur í einu
nyrsta héraði heimsbyggðarinnar
hefðu mætt til leiks fyrir íslands
hönd í sönghöllinni í Brassel, en
honum fínnst þetta greinilega ekki
eins sniðugt og mér:
„Ég held satt að segja að í þess-
um bransa sé ekki vænlegt að vera
að flíka sveitamennskunni um of.
Það hefur meira að segja hvarflað
að mér að tengsl okkar séra Hjálm-
ars við dreifbýlið hafí frekar
skemmt fyrir „Lífsdansinum" held-
ur en hitt. Að vísu kom það ekki
fram í afstöðu Reykvíkinga, sem
gáfu okkur tíu stig, en mér er ekki
granlaust um að sums staðar í dreif-
býlinu kunni það að hafa haft
einhver áhrif, - að landsbyggðin
hafí hreinlega ekki þorað að greiða
okkur atkvæði. Menn era nefnilega
alltaf dálítið viðkvæmir fyrir því að
vera álitnir sveitalegir.
Reyndar kom það til tals meðal
nokkurra þáttakenda eftir keppnina
að ef til vill væri heppilegra fyrir-
komulag að halda höfundarnöfnum
leyndum þar til eftir að úrslit liggja
fyrir. Það gefur auðvitað auga leið
að þekktir höfundar, sem njóta virð-
ingar, hafa ákveðið forskot fram
yfír óþekkta menn og ekki fráleitt
að ætla, að frægð þeirra og álit
geti haft áhrif á dómnefndir. Með
þessum hugleiðingum er ég þó alls
ekki að fullyrða að þetta hafí haft
einhver afgerandi áhrif á úrslitin
nú. Eg varpa þessu nú bara fram
til umhugsunar og í trausti þess
að enginn taki þetta til sín og verði
sár og svekktur. Og ég vil að það
komi rækilega fram, að ég tel að
sigurlagið nú hafí verið mjög vel
að sigrinum komið.
Viðtal: Sveinn Guðjónsson