Morgunblaðið - 30.05.1987, Síða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 30. MAÍ 1987
Guðrún Svava Svavarsdóttir, myndlistarmaður:
ÉG TRÚIEKKI
Á ÖRLÖG
GUÐRÚN Svava Svavarsdóttir
opnaði um síðustu helgi einka-
sýningu í FÍM —salnum við
Garðastræti 6 í Reykjavík.
Sýningin er opin daglega frá
klukkan 14 og stendur til 8.
júní. Er þetta fjórða einkasýn-
ing Guðrúnar Svövu og nefnist
„Land og fólk.“ Fyrsta sýning
hennar var í Gallerí Súm árið
1977, önnur sýning á Kjarvals-
stöðum árið 1981 og á Akur-
eyri hélt hún sýningu árð 1985.
Á sýningunni í FIM—salnum eru
einvörðungu teikningar, 26 stak-
ar og ein þrístæða. „Ég hef alltaf
haft teikningar með, nema þegar
ég sýndi á Akureyri," segir Guð-
rún Svava. „Þá var ég með
vatnslitamyndir og málverk."
Nú kallar þú sýninguna „Land
og fólk,“ en landið og fólkið er
ekki aðskilið hjá þér
„Ætli það sé ekki vegna ein-
hverrar óskhyggju. Kannski er
þetta upprunaleit. Ég hef unnið
mikið með landslag og fólk í lang-
an tíma, en í sitthvoru lagi, þar
til núna. Ég hef líka verið að
hugsa um þetta gagnsæi í mynd-
unum, sem kom fram strax á
fyrstu sýningu minni. Þar var ég
með mynd af systur minni sem
er ballettdansari. Hún kom
svífandi niður af himnum og var
algerlega gagnsæ, mest efst, en
gagnsæið minnkaði eftir því sem
neðar dróg og var vart hægt að
greina það næst jörðu. Síðan hef
ég ekkert fengist við þetta fyrr
en núna.
Alveg frá því ég var bam hef-
ur sú tilhugsun heillað mig að
maðurinn geti flogið. Það er auð-
velt að gera þetta á mynd, en
ekki í raunveruleikanum. Ég fæ
þessa tilfínningu þegar ég sé
mjög fallegan ballett þar sem
dansaramir geta svifið. Það er
þó ekki gagnsæið sem er í þess-
um myndum. Fólkið er ekki
svífandi, heldur rennur það meira
saman við landið. Landið hefur
jafn mikið vægi og manneskjan.
Það er eiginlega ekki hægt að
segja hvort þetta eru myndir af
manneskjum eða landslagi. Væg-
ið er jafnt og svona þyrfti það
að vera í veruleikanum. Enda
hefur öruggiega verið til þess
ætlast í upphafi.
í myndunum er enginn hlutur
sem er búinn til af manna hönd-
um. Ég ætlaði að setja einn hlut
inn í þrístæðuna, en hann átti
ekki heima þar, svo ég hætti við
það.
Flestar myndirnar eru af kon-
um. Er það spurning um hinn
svokallaða reynsluheim?
„Já, konan er algengt við-
fangsefni hjá mér. En það er
ekkert skrýtið, heimurinn er full-
ur af konum og þær hafa verið
meginviðfangsefni myndlistar-
manna í gegnum tímann. Konan
er bara svo falleg. Hún hefur
form og lögun^ sem er heillandi
að vinna með. Ég hef mikið unn-
ið með mannslíkamann. Fyrir
mér eru þessar myndir misjafnar
að því leyti að sumar eru yfir-
borðsblíðar en aðrar ætlaðar til
túlkunar. Ég get ekki neitað því,
að í sumum myndanna er ég að
reyna að ná fram depurð, ör-
væntingu eða einhverju í þeim
dúr. Þá nota ég formið, mann-
eskjuna, og byggi stemmingu í
kring með landslagi og veðri.
Þessar myndir eru frá misjöfn-
um tíma. Það má segja að elstu
myndimar séu stilltari, blíðari,
en í þeim nýrri er meiri ókyrrð.
í eldri myndunum er meiri ná-
kvæmni í vinnubrögðum. En mig
langaði til að losa mig út úr þessu
kyrra ástandi og lýsa meira áhrif-
um og skapferli."
Þrístæðan hefur ekki gagn-
sæið sem þú varst að tala um
og er mjög ólík hinum mynd-
unum á sýningunni. Er hún ný?
„Já, þetta er nýjasta myndin
mín og heitir „Valkostir." Ég
byijaði á henni fyrir nokkuð
löngu, en lauk henni rétt áður
en ég opnaði þessa sýningu. Hún
hefur mjög mismunandi áhrif á
fólk. Sumum finnst hún fyndin,
öðrum fínnst hún grimm. En hún
er um það val sem fólk hefur í
lífínu. Sjáðu til, fyrir mér hefur
fólk val. Það fær þetta líf sem
(Morgunblaðið/ÓI.K.M.)
Guðrún Svava við verk sitt „Af moldu........“ Litblýantur, olía og
tússpensill frá 1986
það lifír og getur farið með það
nákvæmlega eins-og það vill. Það
er alltaf um tvennt að velj, það
er lágmark.
Það er alveg sama hvaða smá-
ræði er í lífínu, maður á alltaf
val, meir að segja þegar manni
fínnst maður algerlega settur út
í hom. Manneskjan ræður alltaf
hvað hún gerir við líf sitt og
hvaða veg hún gengur. Ég trúi
ekki að til séu önnur örlög en
þau að okkur er gefíð þetta líf.
Ef maður verður fyrir slysi eða
deyr, er það tilviljun. Það sem
við köllum. örlög er oft afleiðing
af því sem fólk býr sér til. Bílslys
eru afleiðing af því að til eru
bílar og bílar eru eitthvað sem
mennimir hafa búið til.
Menn geta líka tapað lífínu
vegna þess lífsmynsturs sem þeir
temja sér. Þeir geta farið illa
með líkamann og sálartötrið í
sér. Þeir hafa meðal annars valið
að hætta því ekki og það er ekk-
ert leyndardómsfullt við það val.“
Viðtal/Súsanna Svavarsdóttir
Full búð af fötum ....töskum ....og skóm
JOSS^V Laugavegi 101, ^v' JOSSv\ Laugavegi 101, ^ljSV JOSS\V Laugavegi 101,
sími 17419. sími 17419. sími 17419.