Morgunblaðið - 17.07.1987, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 17. JÚLÍ 1987
35
Minning:
Sigurvin B. Pálsson
/rá Höskuldsey
Fæddur 20. mars 1910
Dáinn7.júlíl987
í dag verður til moldar borinn frá
Keflavíkurkirkjku Sigurvin Breið-
fjörð Pálsson. Hann fæddist í Ögri
við Stykkishólm 20. mars 1910.
Foreldrar hans voru Páll Guðmunds-
son, útvegsbóndi, og Ástríður Helga
Jónasdóttir, sem ættuð var frá
Helgafelli.
Sigurvin ólst upp í stórum systk-
inahóp. Systkinin voru fjórtán tals-
ins, af þeim komust 12 til fullorðins-
ára og fimm þeirra lifa hann. Hann
var næstyngstur og fluttist með fjöl-
skyldunni eins árs gamall út í
Höskuldsey, sem fyrr á tíð var mik-
il útvegsstöð. Systkinin voru jafnan
kennd við Höskuldsey upp frá því.
Sagan segir að á átjándu öld hafí
fjórir bátar frá Höskuldsey farist í
einu og sama veðrinu með samtals
18 manns og á uppvaxtarárum
sínum varð Sigurvin vitni að
mannskaða við eyna. Það segir sína
1 sögu um harða lífsbaráttu á þessum
slóðum.
Sigurvin var aðeins 10 ára gam-
all þegar hann fór í róður með föður
sínum og reri upp frá því með honum
á sumrin. Hann var frá fyrstu tfð
hertur af átökunum við Ægi. Þegar
hann komst til fullorðinsára var
hann á vertíðum á Suðurnesjum og
fyrir norðan, en byggði vita á sumr-
in. Hann hefur án efa unnið við
byggingu vitans í Höskuldsey, sem
byggður var 1926. Það fór aldrei
milli mála hvar rætur Sigurvins frá
Höskuldsey voru. Á hverju sumri var
haldið vestur meðan stætt var. Það
tilheyrði sumarkomunni.
1931 kom hann á vertíð til Suður-
nesja og kynntist eftirlifandi konu
sinni, Júlíu Guðmundsdóttur, Guð-
mundssonar og konu hans, Guðríðar
Vigfúsdóttur frá Eyrarbakka, sem
settust að í Keflavík um svipað leyti.
Sigurvin og Júlía bjuggu lengst af
á Faxabraut 14 í Keflavík og varð
7 barna auðið. Þau eru í aldursröð:
Guðfinnur, forseti bæjarstjórnar
Keflavíkur, kvæntur Gíslínu Jóhann-
esðottur, Agnar, flugvélstjóri,
kvæntur Helgu Jónínu Walsh og
búsettur í Lúxemborg, Bergljót, gift
Sigurþór Hjartarsyni, rafvirkja-
meistara, Ævar, netagerðarmeistari
og útgerðarmaður, Ástríður, gift
Júlíusi Gunnarssyni, útgerðarmanni,
og Páll, yfírmatsveinn, kvæntur
Valdísi Skarphéðinsdóttur.
Þann 7. ágúst 1977 var þungur
harmur kveðinn að fjölskyldunni er
Ólafur, sonur þeirra hjóna, varð
bráðkvaddur. Hann var lögreglu-
þjónn, kvæntur Gróu Hávarðardótt-
ur frá ísafirði. Sigurvin var hljóður
um þunga harma. Hann fjölyrti ekki
um fráfall sonar síns. En þeir sem
til þekktu vissu hvað inni fyrir bjó.
Sigurvin sótti sjóinn sem vélstjóri
á fiskiskipum og síðar farskipum.
Hann var hjá Sigurði í Þórukoti á
vélbátnum Ónnu, en lengst var hann
á vélbátnum Tjaldi hjá þeim Lárusi
Sumarliðasyni og Sigurði Breiðfjörð.
Síðustu þrjú árin sem hann var til
sjós var hann í siglingum milli landa
á Fjallfossi. Veturinn 1969 lokaðist
skipið inni í Gdansk. í þeirri ferð
,.¦-•«—¦
COLOR
"AXl +3 0
24+3
f»1
« 2^+
AGFA-f-3
Alltaf Gædamyndir
fékk hann hjartaáfall, sem varð til
þess að hann hætti á sjónum 59 ára
gamall. Það voru erfið spor fyrir
mann sem þekkti enga uppgjöf.
Árið 1972 gerðist hann meðhjálp-
ari í Keflavíkurkirkju og vann þau
störf af mikilli alúð í áratug. Sem
ungur maður hafði hann löngun að
læra til prests. En ytri aðstæður
ollu því að hann fékk því ekki við
komið. Er hann kveður kemur sú
mynd í hugann er Jesús kallaði físki-
mennina til fylgdar við sig. Sigurvin
gamli hlýddi glaður því kalli og hann
vildi veg kirkju sinnar sem mestan.
Hann var í þeim stóra hópi sjómanna
sem sá Krist í stafni. Ég minnist
þess að skömmu eftir að ég kom til
prestsstarfa í Keflavík færði hann
mér altarismynd sem hann hafði
tekið ástfóstri við þegar á barns-
aldri. Það var þessum reynda
sjómanni ljúft að vinna meðhjálpara-
starfið og hann hefði gjarnan viljað
gera það lengur ef heilsan hefði leyft
það. 1978 var Sigurvin heiðraður á
sjómannadaginn og þá steig hann í
stólinn í Keflavíkurkirkju. Við heim-
færðum oft sjómannamál upp á
starfsemi kirkjunnar í skrúðhúsinu.
Það var við hæfí því eista tákn krist-
innar kirkju er bátur sem klýfur
öldurnar og Jesús talaði um manna-
veiðar. Sigurvin hafði jafnan 'á orði
að fólk kæmi til kirkju á endabjóð-
inu. Skopskynið var í góðu lagi.
Það var gott að starfa með Sigur-
vin og stutt í brosið og hlýjuna.
Hann var félagslyndur maður. Á
sínum yngri árum lagði hann félags-
málum og leiklist lið og alla tíð sótti
hann sér andlega hressingu til kirkj-
unnar. Undir það síðasta var
hugurinn meiri en líkamleg geta.
En það var eins og hann viður-
kenndi hvorki veikindi sín né að
aldurinn færðist yfir. Honum var svo
tamt að standa af sér áföll lífsins.
Síðustu ferðina til kirkju fór hann
fyrir réttum mánuði, en Guðfinnur,
sonur hans, steig í stólinn á þjóðhátí-
ðardaginn sem forseti bæjarstjórnar
Keflavíkur.
Sigurvin var vel ern til hinstu.
stundar og fylgdist vel með. Honum
þótti hart að geta ekki fylgt því eft-
ir sem hugur stóð til.
„Vort líf er oft svo örðug fór
og andar kalt í fang,
og margur viti villuljós
og veikum þungt um gang.
En Kristur segin Kom til mín,
og krossinn tekur vegna þín.
Hann ljær þér bjarta sólarsýn,
þótt syrti' um jarðarvang."
(Sb. 384.)
Þessi aldni sjómaður og sam-
starfsmaður bognaði aldrei en þar
kom að hann brast. Hann var og er
í fylgd þess frelsara sem segir:
„Komið til mín allir þér sem erfiði
hafið og þungar byrðar og ég mun
veita yður hvíld."
Ég þakka honum samfylgdina .
og bið eiginkonu hans og börnum
blessunar Guðs.
Ólafur Oddur Jónsson
Þaá ólgar og hvissar.
Þad er fútt i Só/dósf
Pveáxstú 17-21, Reykjavífc