Morgunblaðið - 08.08.1987, Blaðsíða 18

■°18
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 8. ÁGÚST 1987
Ofnbakað góðgæti
Spariréttur
Um 400 g roðflett rauð-
sprettuflök, lítil dós aspars, lítil
dós fískibollur, lítil dós krabbakjöt
(skelfískur) eða 150-200 g hum-
ar, 3 msk. smjörlíki, 3 msk. hveiti,
1 dl soð af fískibollum, 150 g
majónsósa, salt og pipar eftir
smekk, 4 egg, 2-3 msk. brauð-
rasp.
Meðlæti:
150 g rækjur, 4 tómatar,
*/2 agúrka, soðnar kartöflur.
Bræðið smjörlíki í potti og
bætið hveitinu út í, bakið upp með
mjólk og físksoði. Blandið maj-
ónsósunni út í og saltið og piprið.
Kælið sósuna smá stund og hrær-
ið svo eggjarauðunum saman við.
Bætið út í sósuna flökum, físki-
bollum, aspars og krabba eða
humar. Að iokum, stífþeytið
eggjahvítumar og blandið þeim
varlega saman við.
Látið í eldfast form eða skál
og stráið brauðraspi yfír. Bakast
í 200-225 gráðu heitum ofni í um
1 klukkustund. Borið fram með
rækjum, agúrkusneiðum, tómat-
bátum og kartöflum.
Þið verðið hátt prísaðar fyrir
að bjóða upp á þennan rétt!
Ofnbakaður hrís-
grjónaréttur
Þetta er ljúffengur, fljótlagaður
og jafnframt ódýr sumarréttur.
Gjaman borinn fram með hrásal-
ati.
3 dl hrísgijón (löng), 1 smátt
saxaður laukur, 2 msk. smjör, 6
dl grænmetissoð (2 teningar +
vatn), 1 rif pressaður hvítlaukur
(má sleppa), 3 miðlungsstórir
tómatar, 250 g rifínn ostur, stein-
selja (persille) í skreytingu.
Brúnið saxaða laukinn í 2-3
mínútur á pönnu með loki. Bætið
svo hrísgijónunum út í ásamt
pressaða hvítlauknum, sé hann
notaður, hellið grænmetissoðinu
yfír, látið suðuna koma upp, og
látið síðan malla við vægan hita
í 15 mínútur.
Smyijið eldfast fat og látið
soðnu hrísgijónin á botninn. Ske-
rið tómatana í báta og þrýstið
þeim ofan í gijónin. Stráið rifna
ostinum ofan á og látið í 225-250
gráðu heitan ofn í 5-10 mínútur,
eða þar til osturinn er bráðinn og
farinn að taka lit.
Ofnbökuð reykt síld
8 reykt sfldarflök, 'A dl ijómi
(þeyttur), 75-100 g rifínn ostur,
15 g brauðrasp, 50 g smjör.
Þeytta rjómanum, ostinum og
brauðraspinu blandað saman.
Sfldarflökin roðflett og sett í eld-
fast mót. Sósunni hellt yfír og
smjörbitum stungið inn á milli.
Hitað í ofni við miðlungshita í um
30 mínútur.
Borið fram með grófu brauði
og smjöri.
TAIWAN
Töfraland eða
tímaskekkja?
eftir Jóhönnu
Kristjónsdóttur
ÉG sit í hálfrökkrinu i mótttöku-
salnum í upplýsingadeild ut-
anrikisráðuneytisins í Tapei og
mjúkmál stúlka með amriskum
hreim heldur yfir mér kostulega
ræðu. Hún útskýrir „meginregl-
uraar þijár hans Sun Yat-sen“
meðan undurfallegar myndir
renna yfir skjáinn. Síðan útlistar
hún fyrir mér, að eiginlega kjósi
Lýðveldið Kína að miða tímatal
sitt við það ár, sem Sun stofnaði
það. Eftir því að dæma er nú
árið 76 í Lýðveldinu. En auðvitað
gekk ekki allt eftir og þegar við
bættist uppgangur kommúnista
annars vegar á næstu árum og á
hinn bóginn framsókn Japana
víðast hvar í Kína, áttu þeir lýð-
veldismenn í vök að veijast. Og
þótt heimsstyijöldinni seinni lyki
og nú vonuðu þeir Chiang-Kai-
sjek, sem var arftaki Sun-Yat-sen
að nú væri loksins að koma frið-
ur; þá var því nú ekki að heilsa
og Chiang varð að hörfa til Taiw-
an og með honum fóru á þriðju
milljón stuðningsmanna.
Segja má, að þetta séu engin ný
sannindi fyrir þá, sem eitthvað hafa
íhugað og fylgzt með framvindu
mála f þessum heimshluta. En það,
sem mér lék mestur hugur á að
vita, hvert væri viðhorf yngri kyn-
Frá Tapei
Gríðarlega stór sýningarhöll var opnuð í Tapei fyrir nokkrum mánuð-
um. Sem er byggingarfræðilegt undur og aUt þar að sjá milU himins
vitanlega grein fyrir, að hún átti
ekki hægt um vik með opinskáar
yfírlýsingar. Samt fannst mér svip-
urinn á henni segja meira en
orð.„Það er svo einkennilegt með
marga blaðamenn og gesti okkar.
Þeir virðast bara ekki skilja, að við
erum hinn eini og rétti fulltrúi
Kínveija. Það er átakanlegt, að
menn hafa látið ginnast af heila-
þvotti þeirra uppi á meginlandinu.
Ef menn setja sig inn í söguna og
sjá samhengið, sérðu til...“Nokkr-
um dögum seinna ræddi ég þetta
að gamni mínu við ráðuneytisstjó-
rann og hann spilaði fyrir mig sömu
plötuna. Og hneigði sig.
Ég skoðaði blöðin í krók og kring
næstu daga og mér fannst ég smátt
og smátt vera að skynja einhvem
kvíða bak við digurbarkalegar yfír-
lýsingar. Þeir voru einlægt að skrifa
leiðara um framtíð Hong Kong og
Macau. Og voru á því að stórmikið
fjármagn hefði verið að færast frá
Hong Kong til Taiwan upp á síðkas-
tið, vegna þeirrar framtíðar, sem
Hong Kong stendur frammi fyrir.
Blöðin sögðu líka frá því, að það
væri stöðugur straumur flótta-
og jarðar.
slóðarinnar til ríkisins Taiwan nú.
Ríkis, sem vissulega er efnahags-
legt undur og hefur afrekað
stórmiklu. En hefur samt hægt og
rólega verið að einangrast á v ett-
vangi alþjóðamála. Getur verið, að
þeir trúi þeim staðreyndum, sem
eru settar fram eins og sjálfsagðir
hlutir í upplýsingabókum. Þar sem
reynt er að leiða það hjá sér að til
sé annað Kína. í mesta lagi er talað
um „meginlandið" og það var ekki
laust við það gætti þórðargleði f
frásögnum á Taiwan, ef eitthvað
leiðinlegt og ljótt kom uppá á „meg-
inlandinu.“Til dæmis þegar fellibyl-
urinn Alex gekk yfír í nokkra
þessara daga, og fór mildum hönd-
um um Taiwan miðað við þann
usla sem hann gerði uppi á meginl-
andinu.
Mér fannst óhugsandi, að þeir
lifðu í svona fullkominni blekkingu
og gætu ekki séð, að nú væri kom-
inn tími til að átta sig á, að tíminn
hefur ekki staðið í stað og heims-
mynd Chiang Kai á einfaldlega
ekki við nú um stundir.
Ég minntist á þetta við stúlkuna
í utanríkisráðuneytinu, en gerði mér
manna frá Hong Kong til eyjarinnar
vænu. Og einnig hefðu margir reynt
að komast til Bandaríkjanna. Skelf-
ingin væri að gagntaka fólk og
ekki að ófyrirsynju.
Og þegar ég spurði svo ónefndan
ritstjóra, sem ég drakk bjór með á
björtu síðdegi, hvaða augum hann
liti á þetta; fékk ég loksins eitthvað
svar. Hann sagðist þó ekki hug-
rakkari en svo, að ég mætti ekki
birta nafnið sitt. En sagði, að rætur
þeirra allra, hvort sem þeir væru
nú fæddir á Taiwan eða uppi á
meginlandinu, væru einmitt þar.
Og hvergi annars staðar. Menn
hefði áður og fyrrum dreymt um,
að einhvem tfma gætu þeir snúið
„heim.“ Og það langaði alla að
gera það.Þó ekki væri nema skott-
úr. En ritstjórinn spáði breytingum
og þær gætu skollið á fyrr en síðar.
Valdabarátta kynni að hafa hinar
ferlegustu afleiðingar. Svo framar-
lega sem DDP - stjómarandstöðu-
flokkurinn helzti- stæði almenni-
lega saman gæti það orðið
afdrifaríkt í jákvæðri merkingu. En
stjómendur hans- sem og KMT-
væm flestir eldgamlir og gegnsýrð-
ir af hugmyndum, sem ekki stæðust
lengur. Því væri óumdeilanlega að
vænta breytinga. Sagði hann.
Ég spurði hann, hvort hann hefði
aldrei langað til að fara í heimsókn
á bemskuslóðir sínar á meginl-
andinu. Þá hló hann dátt og
sagði:„Góða bezta, ég hef farið
mörgum sinnum. Það er eitt opin-
berasta leyndarmál hér á Taiwan,
að fólk er einatt að fara þangað í
heimsókn. Hitta ættingja sína,
skoða Qöllin. Já, fínna rætumar
sínar. Við emm öll þjökuð af þess-
ari þörf og það sem meira er, við
látum það tvímælalaust eftir okkur
að fara. Og hvemig? Til dæmis
gegnum Tókíó og þaðan til Hong
Kong..Eftirlitið þar hleypir okkur í
gegn án þess að nokkur stimpill
sjáist. Og síðan er eftirleikurinn til-
tölulega auðveldur. Á hinn bóginn
væri hveijum þeim kastað hér í
fangelsi, ef hann tjáði sig um mál-
ið. En stjómvöld hafa svona bmgðið
leppnum fyrir augað. Vita kannski
sem er, að þetta stillir dálítið þessa