Morgunblaðið - 16.02.1988, Page 52

52
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 16. FEBRÚAR 1988
4
t Móðir okkar, tengdamóðir og amma, KRISTJANA LOUISE JÓHANNSDÓTTIR, Ljósheimum 2, áður Gnoðarvogi 16, lést í Landspítalanum föstudaginn 12. febrúar. Jaröarförin auglýst siðar. Sigríður Lúthersdóttir, Egill Ásgrímsson, Hrafnhildur Lúthersdóttir, Sigurður H. Oddsson, Hafdís Lúthersdóttir Grundtman, Jan Grundtman og barnabörn.

t Móðir okkar, tengdamóðir og amma, INGIBJÖRG G. EINARSDÓTTIR, Silfurgötu 11, (saflrði, andaðist í Sjúkrahúsinu á ísafirði sunnudaginn 14. febrúar. Börn, tengdabörn og barnabörn.

t Faðir okkar, 1 HALLGRÍMUR JÓNSSON frá Dynjanda, lést í Sjúkrahúsi ísafjarðar 12. febrúar. Jarðarförin auglýst siðar. Börnin.

t Faðir okkar, tengdafaöir, afi, langafi og langalangafi, GUÐJÓN BENEDIKTSSON vélstjóri, áður til heimilis f Gunnarssundi 7, Hafnarfirði, sem lést á Hrafnistu þann 5. febrúar, verður jarðsunginn frá Þjóð- kirkjunni í Hafnarfirði fimmtudaginn 18. febrúar kl. 15.00 Steinunn Guðjónsdóttir, Böðvar Eggertsson, Ingibjörg Guðjónsdóttir, Hulda Guðjónsdóttir, Haukur Sveinsson, Guðrún Guðjónsdóttir, Oddur Ingvarsson, Hera Guöjónsdóttir, Helgi S. Guðmundsson, Elsa Guðjónsdóttir, Haukur Guðjónsson, Laila Guðjónsson, Óskar Guðjónsson, Kristin Jónsdóttir, barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn.

t Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma, VALGERÐUR PÉTURSDÓTTIR, Vallargötu 18, Keflavík, er lést 9. febrúar sl., verður jarðsungin frá Keflavikurkirkju miðviku- daginn 17. febrúar kl. 14.00. Bragi Halldórsson, Fjóla Bragadóttir, George Bookasta, Baldur Bragason, Valgerður Óladóttir og barnabörn.

t Maöurinn minn, sonur og bróðir, VIGFÚS SVERRIR GUÐMUNDSSON, Hátúni 10, Reykjavík, andaðist á heimili sinu 13. febrúar. Jarðarförin ferfram frá kapellu Kirkjugarðs Hafnarfjaröarföstudag- inn 19. febrúar kl. 13.30. Kristín Daviðsdóttir, Guðmundur Vigfússon, Erla Guðmundsdóttir.

t Minningarathöfn um JÓHANN INGA JÓNSSON, Njálsgötu 75, Reykjavík, sem lést þann 10. febrúar verður haldin i Fossvogskirkju fimmtu- daginn 18. febrúar kl. 15.00. Jarösett verður á Noröfirði. Ragnhildur Jónsdóttir, Ingibjörg Ingadóttir.

t %>ökkum auðsýnda samúö og vináttu vegna andláts GUÐRÚNARÁRNADÓTTUR frá Vogi. Dætur og aðrir aðstandendur.
Viðar Pétursson
læknir — Minning
Fæddur 24. nóvember 1908
Dáinn 8. febrúar 1988
Þann 8. febrúar síðastliðinn and-
aðist Viðar Pétursson læknir á
Borgarspítalanum eftir langt og
erfítt sjúkdómsstríð. Með honum
er genginn maður gleðinnar, vin-
margur og vinsæll.
Viðar fæddist í Reykjavík, sonur
hjónanna Péturs Zophóníassonar,
ættfræðings, og Guðrúnar Jóns-
dóttur, sem bæði voru virtir borgar-
ar í Reykjavík, þekkti fyrir félags-
málastörf, ekki síst störf í þágu
góðtemplarareglunnar.
Viðar ólst upp í glaðsinna systk-
inahópi, en 10 böm þeirra hjóna
náðu fullorðinsaldri. Sum systkin-
anna dvöldu þó langdvölum hjá
móðurfólki sínu í Norður-Þingeyjar-
sýslu. Þaðan átti Viðar ljúfar æsku-
minningar og alla tíð mat hann
móðurfólk sitt á Melrakkasléttu
mikils og bar sérstaka virðingu fyr-
ir því mannlífí á Sléttunni sem þá
var.
Að loknu stúdentsprófí hóf Viðar
nám í læknisfræði og lauk því árið
1935. Á skóla- og stúdentsámm tók
Viðar virkan þátt í félags- og
skemmtanalífí bæjarins, enda hvar-
vetna eftirsóttur, þar sem menn
réðu ráðum sínum eða gerðu sér
dagamun, því honum fylgdi jafnan
gleði og hressilegt viðmót.
Á þessum árum starfaði hann í
ýmsum félagasamtökum, t.d. um
hríð hjá Leikfélagi Reykjavfkur, í
Taflfélaginu og í söngfélögum, því
hann var söngvinn og hafði góða
söngrödd. Fylgdi sönggleðin honum
alla tíð.
Um skeið vann Viðar sem stað-
gengill héraðslækna á ýmsum stöð-
um. Kynntist hann þá vel erfíðri
starfsaðstöðu héraðslækna, þar
sem dugnaður, þrek og Iqarkur
skiptu oft á tíðum ekki minna máli
fyrir giftusamleg málalok heldur
en staðgóð læknisþekking. Alla tíð
dáðist Viðar mikið að eiginkonum
héraðslæknanna, sem öllu stjórnuðu
heima og heiman og leiðbeindu og
studdu lítt reynda og unga stað-
gengla í starfi. Minntist hann oft
þessara dugmiklu kvenna þakklát-
um huga, og hélt vináttu og tryggð
við þær meðan ævin entist.
Á stúdentsárum sínum eignaðist
Viðar dóttur með Önnu Margréti
Halldórsdóttur læknis Stefánsson-
ar. Er það Véný, nú húsmóðir hér
í Reykjavík.
Árið 1937 hélt Viðar til Dan-
merkur og hóf þar sémám í tauga-
og geðlækningum. Vann hann um
árabil við ýmis sjúkrahús þar í landi
þar sem geðsjúklingar voru vistað-
ir. Hafði hann rfka samúð með því
ólánssama fólki sem þar dvaldi og
þótti þolinmóður og laginn að fást
við þá sjúklinga sem erfíðir voru.
Heimsstyijöldin olli umróti áhög-
um íslendinga sem dvöldu í Dan-
mörku við störf og nám og breytti
áformum margra vegna þeirrar
óvissu, sem þá ríkti á öllum sviðum.
Af ýmsum ástæðum brá Viðar þá
á það ráð að gerast tannlæknir.
Lauk hann námi við Tannlæknahá-
skólann í Kaupmannahöfn árið
1942. Upp frá því voru tannlækn-
ingar aðalstarf hans.
Árið 1939 gekk Viðar að eiga
mikilhæfa konu, Grethe Laursen,
húkrunarfræðing. Þau eignuðust
tvo syni, Vatnar, arkitekt f
Reykjavík, og Öm, auglýsinga-
teiknara, búsettan í Danmörku.
Viðar naut stuðnings og velvildar
tengdafólks síns í Danmörku og
hélt tryggð við það alla tíð. Grethe
og Viðar slitu samvistum.
Þegar Viðar kom heim til íslands
að lokinni styijöldinni árið 1945 var
hér mikill og tilfinnanlegur skortur
á tannlæknaþjónustu. Þeir fáu
tannlæknar, sem þá störfuðu, höfðu
hvergi nærri undan, ogþurftu sjúkl-
ingar oft að bíða vikum, jafnvel
mánuðum saman eftir að fá gert
við tennur eða aðra þjónustu. í
þessu mikla annríki hjá tannlækn-
um bæjarins fékk Viðar fljótt orð
fyrir að vera viðbragðsfljótur og
greiðvikinn í starfí. Hélst það orð-
spor alla tíð meðan hann sinnti
tannlæknisstörfum. Sérstaka alúð
sýndi hann ávallt bömum og gömlu
fólki sem til hans leitaði.
Árið 1948 kvæntist Viðar síðari
konu sinni, Ellen, dóttur Peters
Knutsens, jóskrar ættar, stjóms-
amri dugnaðarkonu. Bjó hún bónda
sfnum fallegt heimili þar sem ein-
stök gestrisni og glaðlegt viðmót
réð rílqum.
Viðar Pétursson átti sér alla tíð
mörg áhugamál, ef til vill of mörg.
Áberandi þáttur í skaphöfn hans
var rík samúð með þeim sem stóðu
höllum fæti í lífsbaráttunni, eða
áttu af öðmm ástæðum í erfiðleik-
um. Mótaði þessi þáttur mjög
lífsskoðun hans alla tíð.
Sama máli gegndi um viðhorf
hans gagnvart dýmm, þar mátti
hann ekkert aumt sjá.
Lífsgleði var annar áberandi
þáttur í skapgerð hans. Hvarvetna
þar sem Viðar kom var hann hrók-
ur alls fagnaðar og hressilegt og
glatt viðmót entist honum til ævi-
loka. Þetta kom líka fram í leik
ýmiss konar, þar sem hann var
áhugasamur og vel liðtækur þátt-
takandi, t.d. í spila- og skákkeppni
og laxveiði, sem hann stundaði af
mikilli íþrótt.
í flölmörg sumur, í lok sólmánað-
ar, lagði lftill samvalinn hópur vina
leið sína á vit óbyggða landsins í
nokkurra daga ferðalag. Stundum
vom þessi hestaferðalög erfíð fyrir
nokkuð þungfæran mann ef misjöfn
vom veður, en dugnaður Viðars í
þessum ferðum, glaðværð hans og
hjálpsemi brást aldrei.
í endurminningum frá þessum
dýrlegu óbyggðaferðum bregður
mynd Viðars oftast fyrir í huganum
og jafnan fannst mér þá að um
hann léki sólskin.
Nú hefur Viðar Pétursson lagt
upp í sína hinstu for. Við gamlir
ferðafélagar biðjum honum bless-
unar og fararheilla.
Ellen, sem dugði honum best
þegar hann þurfti þess mest, böm-
um hans og öðmm þeim, sem nú
eiga um sárt að binda, sendi ég
innilegar samúðarkveðjur.
Páll A. Pálsson
Fallinn er í valinn frændi minn
og góður vinur, Viðar Pétursson,
tannlæknir, sem var einstaklega
hugljúfur og traustur samferða-
maður, en drengskapur og hrein-
lyndi vom hans aðalsmerki.
Kynni okkar vom orðin löng, því
faðir hans, Pétur Zóphónfasson,
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
GUÐRÚNAR ARNFRÍÐAR TRYGGVADÓTTUR,
Hróarsholti, Flóa.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Sjúkrahúss Selfoss fyrir
góða umönnun og hlýju henni sýnda í veikindum hennar.
Gestur Jónsson.
Ragnheiður Gestsdóttir,
Tryggvi Gestsson,
Guðjón Gestsson,
Hólmfriður Gestsdóttir,
Haraldur Gestsson,
Kristin Gestsdóttir,
barnabörn og
Einar Þórarinsson,
Alda Hermannsdóttir,
Rannveig Einarsdóttir,
Tómas Kristjánsson,
Jóna Sigurlásdóttir,
Gylfi Ólafsson,
barnabarnabörn.
ættfræðingur, sem var á sínum tíma
mikill heimagangur í húsum Sturlu-
bræðra við Laufásveg, réði ungan
son sinn, Viðar, sem vikadreng til
foreldra minna að Laxfossi í Staf-
holtstungum, en þar dvöldust þau
árlega nokkra sumarmánuði. Sú
vera hans þar f sveit varð til þess,
að hann hélt ævinlega nánu sam-
bandi við foreldra mína og okkur
systkinin. Þarna komst hann í kynni
við ánægjulegt útilíf, laxveiðar og
hestamennsku, sem hann lagði
sjálfur mikla stund á síðar á lífsleið-
inni.
Á skólaárum sínum hafði Viðar
aðsetur á Laufásvegi 51 hjá Sturlu,
föðurbróður mínum, og héldust því
áfram náin tengsl hans við þá bræð-
ur og heimilisfólkið í húsum þeirra.
Seinna, þegar Viðar var orðinn
læknir og tannlæknir hér í Reykja-
vík, urðu ýmsir í fjölskyldunni að-
njótandi kjunnáttu hans í þeim fræð-
um og urðu við það broshýrari og
brattari og sérstaklega lífsglaðari
vegna uppörvandi viðmóts læknis-
ins, eins og allir þeir mörgu kom-
ust í kynni við, er þurftu að leita
til hans.
Viðar var alinn upp í stórum
systkinahópi, þar sem oft var glatt
á hjalla og glímt við huglæg við-
fangsefni. Spilamennska var honum
í blóð borin og var hann sérlega
eftirsóttur félagi í þeirri glímu, enda
var hann af ætt landskunnra spila-
manna og skáksnillinga og sjálfur
alltaf hrókur alls fagnaðar þar sem
hann gekk til leiks eða kom á
mannamót.
Ungur tók hann þátt í leiksýning-
um og lék þá glæsimenni og
kvennagull, því hann hafði bæði
útlit og söngrödd, sem hæfðu því
hlutverki. Hin ljúfa, þróttmikla rödd
brást heldur ekki þótt aldurinn
færðist yfír og hljómaði jafn við-
kunnanlega, hvort heldur sungnir
voru gluntar í glæstum sölum eða
raulað í feðatjaldi á heiðum uppi.
Ferðalög á hestum voru honum
mikil hjartans mál. Hann var hvetj-
andi þess, að dálftlll hópur frænda
og vina ferðaðist um fjöllin blá og
fór um tuttugu ára skeið þvert og
endilangt um landið á hrossum til
þess að njóta stórbrotinnar fegurðar
á hálendi íslands.
Þótt hann væri stundum svolítið
þungur á fæti var lundin svo létt,
að eyðisandar og úfín hraun urðu
auðveld yfírferðar í samfylgd hans.
Eftir stranga ferð þótti honum eftir-
sóknarvert að fá ærlegan matarbita
og hressingu á tjaldstað og kætast
þar við söng og kveðskap.
Ein af lystisemdum Viðars var
að dveljast við laxveiðar einhvem
hluta sumars til að njóta útivistar
og gleðjast í vinahópi. Við þær að-
stæður kemur glöggt í ljós innra
eðli manna og hæverska, sé hún
fyrir hendi. Þótt Viðar gæti verið
ýtinn og fylginn sér, var hann sér-
lega nærgætinn og tillitssamur
veiðifélagi og jafnframt lunkinn við
að fá þann silfraða sem aðra á sitt
band.
Viðar og Ellen eiginkona hans
hafa verið einstaklega mannblendin
og átt mikinn sæg vina um allt land.
Hefur verið aðdáunarvert hve mikla
alúð þau hafa getað sýnt þessum
stóra kunningjaskara. Best hefur
þetta komið fram í sérstakri umönn-
un við margt fullorðið fólk, sem
þeim hefur tekist að huga að með
nærgætni.
Fjölmennur hópur kunningja og
ættmenna saknar nú góðs og
trausts vinar, og við Sigrún vottum
ástvinum Viðars dýpstu samúð.
Sturla Friðrikssou