Morgunblaðið - 13.03.1988, Blaðsíða 52

52
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 13. MARZ 1988
H'
hæfingarsamtök krabbameinssjúkl-
inga.
Mér verður alltaf minnisstæð
ferð, sem við fórum ásamt fleirum
að Reykjalundi í Mosfellsbæ í nóv-
ember sl. til að skoða þá einstöku
endurhæfingarstöðu, sem þar er að
finna. Óskar var þess fullviss, að
sú þjónusta, sem þar er veitt, væri
sjúklingum mikil örvun til að öðlast
bata.
Allur málflutningur Óskars var
í senn fumlaus og yfírvegaður,
þannig að eftir var tekið. Hér tal-
aði maður, sem þekkti vandamálið
af eigin raun.
Stundum er dauðinn miskunn-
samur, en þegar ungt fólk fullt af
lífsgleði og krafti hverfur, er erfitt
að sætta sig orðinn hlut.
Það er eðlilegt að syrgja, það er
hluti af lífinu sjálfu, en sorgin er
sár og hún kveður ævinlega dyra á
versta tíma.
Eg á þá ósk Krabbameinsfélagi
Islands til handa, að það beri gæfu
til að styrkja af alefli eldhuga á
bórð við Óskar Kjartansson til góðra
verka.
Eg þakka Óskari Kjartanssyni
samfylgdina og kveð hann með virð-
ingu og þökk.
Ólafur Þorsteinsson
Ég á erfitt með að kyngja því
að hann Óskar sé dáinn. Hann
Óskar sem stóð sig svo vel í barátt-
Jl unni við veikindi sín. Hann Óskar
sem ég hafði séð, að heita má, á
hverjum degi í þrettán ár.
Ég og Sólveig Lilja, dóttir hans,
sem er á sama aldri og ég, urðum
mjög góðar vinkonur og þar sem
foreldrar okkar þekkjast vel og við
búum hlið við hlið, sá ég Qölskyld-
una mjög oft og kynntist þeim
kannski betur þess vegna.
Þær voru ófáar stundimar sem
ég átti með þeim, ferðalög, sund-
ferðir, gönguferðir og skemmtileg-
ar kvöldstundir eru aðeins brot af
öllu því sem við gerðum saman.
Ég var heimagangur hjá þeim,
enda alltaf gott að koma þangað.
Óskar var alltaf svo hress og já-
kvæður, hann hætti aldrei að
grínast við okkur krakkana, jafnvei
ekki heldur eftir að hann veiktist.
Þá lá hann mikið fyrir i stofunni
þreklítill síðustu vikumar, en hon-
um tókst að koma manni til að
hlæja, þó að hann væri orðinn það
veikur að hann gæti tæpast hlegið
með manni.
Ég þakka fyrir að hafa kynnst
honum og er hreykin af því að hafa
þekkt hann. Hann var stórkostlegt
fordæmi fyrir því hvað bjartsýni og
hressileiki geta gert fyrir sjúkling,
jafnvel þó að þrekið sé á þrotum.
Elsku Herdís, Hilmar, Sólveig,
Davíð og aðrir ættingjar og vinir.
Megi góður Guð sefa sorgir ykkar.
Ragnheiður Kristín
Við vomm skátar umvafðir sól-
skini æskunnar. Áhyggjulausir við
leik og störf. Gmndvöllur virðingar
og kærleika var þá lagður.
Mörgum ámm síðar leitaði ég til
Óskars með verkefni fyrir Krabba-
meinsfélagið. Dýrt skyldi smíðað
úr gulli. „Engar greiðslur — sönn
ánægja að leggja félaginu lið,“ var
svarið þegar greiða átti skuldina.
Sami drengskapurinn, sama glæsi-
mennskan og forðum í æsku okkar.
Þau orð féllu að Krabbameinsfélag-
inu væri lið að honum í sínum röð-
um.
„Ég vissi þá að það átti eftir að
gerast," sagði hann við mig tveimur
ámm síðar og horfði í augu mér.
„En ekki að það yrði í þessum érind-
um.“ Merktur af sjúkdómi en með
blik hugsjónar í augum. Hann var
þá orðinn einn af forvígismönnum
um stofnun samtaka krabbameins-
sjúklinga og aðstandenda þeirra.
Þau skópu nýjar hugmyndir og
bentu á færar leiðir. Enn fleiri
skyldu heimta aftur andlega og
líkamlega heilsu. Líknið þeim sem
ekki læknast sögðu þau. Sá kyndill
var kveiktur sem nú lýsir okkur
fram á veginn.
Vini bið ég heilla á ókunnum slóð-
um. Þökk sé honum fyrir allt og
allt. Ég kveð hann með orðum vin-
ar hans, skáldsins Matthíasar Jo-
hannessens.
Og fóður sínum fól hann drauminn stóra
um frið og líkn, og bað í hinsta sinn
og hneigði andlit hljótt og sagði: Faðir,
í hendur þínar fel ég anda minn.
Fjölskyldu Óskars Kjartanssona*-
votta ég samhug og bið þeim bless-
unar á erfiðri stundu. Gæfa ykkar
er og verður að hafa átt hann.
Snorri Ingimarsson
Á morgun, mánudaginn 14.
mars, verður til moldar borinn mað-
ur sem féll frá í blóma lífs síns, frá
góðri og elskulegri eiginkonu og
þremur ungum börnum. Ungur
maður sem verðskuldaði að lifa svo
langtum lengur.
Öskar Kjartansson, gullsmiður,
lést aðeins 38 ára gamall eftir harða
baráttu við hinn ógnvænlega sjúk-
dóm, krabbamein. Barátta Óskars
við þennan sjúkdóm lýsir persónu
hans vel. Hann barðist á móti af
fullum krafti, meir og betur en
margur. Hann kynnti sér flest allt
sem hann gat um vágest þennan
bæði innlent og erlent efni og horfði
á málið frá öðru sjónarhomi. Hann
komst að raun um að ekki væri
aðeins nauðsynlegt að hlúa að hin-
um sjúku heldur aðstandendum
þeirra líka — opna umræðuna og
koma saman fólki í þessum erfiðu
kringumstæðum, skapa fordóma-
lausan skilning milli manna og sam-
stöðu, til að auka andlegan og
líkamlegan styrk þeirra er barátt-
una heyja, gefa mönnum virkilega
von.
Hann stofnaði samtök í þessu
markmiði ásamt Krabbameinsfé-
laginu og mörgum einstaklingum.
Að þessu vann hann fársjúkur en
með vonina að leiðarljósi. Óskari
sjálfurri entist ekki tími til að njóta
ávaxta þessa brautryðjandastarfs
en ég er sannfærður að aðrir eiga
eftir að sigra í baráttunni við
krabbameinið fyrir tilstuðlan þessa
félagsskapar.
Óskar starfaði mikið að félags-
málum. í síðustu bæjar- og sveita-
stjómarkosningum var hann kosinn
bæjarfulltrúi í Mosfellsbæ fyrir
Sjálfstæðisflokkinn og einnig var
hann virkur í ýmsum félagasamtök-
um. Eitt þeirra félaga var Félagi
íslenskra gullsmiða. Óskar lærði
gullsmíði í Þýskalandi og útskrifað-
ist í maí 1970 frá Goldschmide-
schule Pforzheim. Þegar heim kom
starfaði hann við fyrirtæki föður
síns, Kjartans Ásmundssonar, og
tók alfarið við rekstri þess er faðir
hans lést fyrir allmörgum árum.
Óskar flutti með sér frá Þýskalandi
þær nýju stefnur í skartgripasmíði
er hæst báru og breytti ásamt
ýmsum ungum gullsmiðum skart-
gripasmíðinni á Islandi sem var í
nokkrum öldudal.
í Félagi íslenskra gullsmiða
starfaði Óskar alltaf mjög vel. Hann
var um tíma formaður í félaginu
og starfaði auk þess í hinum ýmsu
nefndum innan þess. Hann starfaði
mikið að uppbyggingu skóla- og
fræðslumála innan fagsins. Fóm-
fúst starf hans að þeim málum
munu gullsmiðir framtíðarinnar
njóta góðs af. Óskar var ætíð hrók-
ur alls fagnaðar þegar við gullsmið-
ir héldum okkar árshátíð eða önnur
mannamót í nafni félagsins.
Það er ótrúlegt að hann sé nú
dáinn. Við höfum um þó nokkum
tíma fylgst með hinni hörðu og
vægðarlausu baráttu hans við ofur-
eflið, við vonuðum alltaf og trúðum
á sanngjaman sigur hans.
Við kveðjum nú okkar ágæta vin
og samstarfsfélaga. Hann bætti
mannlífíð á stuttum en starfssöm-
um ferli.
Herdísi og bömunum sendum við
okkar dýpstu samúðarkveðjur.
Fyrir hönd Félags
íslenskra gullsmiða,
Sigurður G. Stein-
þórsson formaður.
Það var mikið áfall að frétta lát
Óskars Kjartanssonar gullsmiðs.
Þó við vissum að Óskar ætti í mjög
harðri baráttu við illvígan sjúkdóm
vonuðum við alltaf að kraftaverk
skeði og að Óskar kæmist aftur til
heilsu. Hann háði hetjulega baráttu
við sjúkdóm sinn fyrir opnum tjöld-
um og eins og honum var lagið
gafst hann ekki upp meðan nokkur
lífsneisti var til.
Óskar var mikill félagsmaður og
hafði sérstaklega mikinn áhua á
æskulýðs-, íþrótta- og umhverfis-
málum og starfaði að þeim málum
af miklum krafti og áhuga, fyrst
innan Ungmennafélagsins Aftur-
eldingar, síðar í íþróttamannvirkja-
nefnd og nú síðast sem bæjarstjóm-
armaður Sjálfstæðisflokksins í Mos-
fellsbæ. Óskar var virkur í Sjálf-
stæðisfélagi Mosfellinga og var
ófeiminn við að taka þátt í umræð-
um á fundum og vílaði ekki fyrir
sér að taka þar á óþægilegum mál-
um, éf því var að skjpta.
Við fylgdumst með því að eftir
að Óskar var kosinn í bæjarstjóm
í síðustu sveitarstjómarkosningum,
hafði hann mikinn áhuga á að
kynna sér öll mál til hlítar og spar-
aði þá ekki tíma eða vinnu, jafnvel
þó það kæmi oft niður á fyrirtæki
hans. Hann sat m.a. stjómarfundi
í Sjálfstæðisfélaginu til að kynna
sér starfsemina og hvað væri að
gerast á fundum hjá okkur. Alltaf
þegar við leituðum til Óskars um
aðstoð, hvort sem það var auglýsing
í blað, gjafir í kosningahappdrætti
eða að vinna fyrir félagið, var það
alltaf jafn sjálfsagt.
Það er ekki nema rúmt ár síðan
Óskar var veislustjóri hjá okkur á
skemmtun sem við héldum og var
þar hrókur alls fagnaðar eins og
alltaf hvar sem hann var. En fljótt
skjpast veður í lofti.
Burtu er kvaddur góður félagi,
sem við söknum.
Við vottum Herdísi, eiginkonu
hans og bömum þeirra, okkar inni-
legustu samúð og biðjum góðan Guð
að gefa þeim styrk í sorg þeirra.
F.h. Sjálfstæðisfélags
Mosfellinga,
Svala Ámadóttir.
Óskar Kjartansson gullsmiður
gerðist félagi í Rotary-klúbbi
Reykjavíkur árið 1980, og var um
skeið eftir það yngstur félags-
manna. Hann varð strax hvers
manns hugljúfi og féll vel í þennan
hóp, sem hittist um hádegisbil einu
sinni í viku í þeim tilgangi að menn
fræðist um starfssvið annarra og
segi frá sínu eigin. Óskar var
áhugasamur Rotary-félagi, enda
vom honum fljótlega falin trúnaðar-
störf í klúbbsins þágu. Fundi sótti
hann meðan kraftar leyfðu allt fram
í febrúarmánuð. Hið hörmulega frá-
fall hans áður en starfsævin var
hálfnuð, ef allt hefði verið eins og
vænst var, er þungt áfall. Rotary-
félagar minnast hans með þakklát-
um hug. Þeir senda samúðarkveðjur
konu hans, Herdísi Þórðardóttur,
bömum þeirra, móður Óskars og
fjölskyldu hans allri.
Stjóm
Rotaryklúbbs
Reykjavíkur.
Kveðjuorð:
HjálmtýrÁ. Ágústs-
son — Ólafsvík
Fæddur 11. maí 1943
Dáinn 25. febrúar 1988
Lífið er stutt og ljær okkur aðeins fáa daga
til að elska. Væri það ekki annað en vinna
og þrældómur tæki það aldrei enda. Þess
skalt þú bróðir minn fagnandi minnast.
(R. Tagore)
Mig langaði með fáeinum orðum
að festa á blað hinstu kveðjur og
fáein atriði um mág minn Hjálmtý
Ágústsson, er andaðist af slysförum
þann 25. febrúar síðastliðinn og var
"» borinn til grafar þann 5. mars frá
Ólafsvíkurkirkju. Ég minnist þess
er systir mín Bryndís Kristjáns-
dóttir bast honum fyrir um það bil
15 ámm, þá með sín 5 böm af fyrra
hjónabandi öll innan við fermingu,
og hann með sína tvo ungu drengi
af fyrra hjónabandi, hvað ég var
vantrúuð á að hann axlaði þá byrði
sem fylgir því að ala upp svo stóran
hóp við þessar aðstæður. En Hjalli,
eins og við kölluðum hann ávallt,
var dugandi maður til allrar vinnu
og dró ekki af sér í þeim efnum
frekar en við annað sem hann tók
sér fyrir hendur.
Þau eignuðust sitt eigið heimili
fljótlega á Ólafsbraut 46 þar sem
þau bjuggu með allan hópinn má
segja til síðasta dags, en vom að
vísu búin að festa kaup á stærra
húsi sem þeim auðnaðist ekki að
flytja í áður en hann var kvaddur
__til starfa á æðri stöðum. Þau eign-
uðust saman eina dóttur, Ástrósu,
sólargeisla föður síns, sem fermist
nú í vor.
í húsi Hjalla var ávallt nóg pláss
fyrir alla þá er vildu dvelja hjá þeim
til lengri eða skemmri tíma, var þá
oft glatt á hjaila því Hjalli kunni
frá mörgu að segja og var glettinn
maður og góður heim að sækja.
Dóttir mín, Svanfríður Anna, var
þar meira og minna frá unglings-
ámm og tók Hjalli henni ávallt sem
sinni eigin dóttur, þó baldin væri á
stundum. Kann ég honum inni-
legustu þakkir fyrir hana sem allt
annað er ég geymi í minningunni.
Hjalli var mjög vel greindur mað-
ur og sést það best á því hve mik-
inn þátt hann átti í öllum málum í
Ólafsvík. Ekki var ónýtt að leita til
hans ef'einhver þurfti á aðstoð að
hatda því Hjalli hafði aldrei svo
nauman tíma að hann gæti ekki
liðsinnt öðmm. Hygg ég að fleiri
geti tekið undir það. Hann starfaði
í eða yfir 20 ár við lýsismjölsverk-
smiðjuna í Ólafsvík, var þar verk-
stjóri, vinnumaður og viðgerðar-
maður, allt í senn. Vinnan var hon-
um mikils virði, að allt gengi þar
vel og allt væri þar í lagi. Fannst
manni mjög um kapp hans. Við það
á stundum hygg ég að leit verði
að manni til að fylla það rúm. Hann
var einnig slökkviliðsstjóri á staðn-
um og átti. stærstan þátt í komu
nýja slökkviliðsbílsins sem er ein-
stakt framtak í svo litlu plássi sem
Ólafsvík er. Þá var hann af fullum
krafti í Slysavarnafélaginu Sæ-
björgu og var þar ávallt til taks,
og svona mætti lengi telja.
Mig langar að minnast skemmti-
legra stunda er Hjalli dvaldi hjá
okkur hjónum hér í Reykjavík
ásamt konu sinni og föður vegna
landsfundar Borgaraflokksins á
síðastliðnu hausti, en þá kynntist
ég Hjalla og föður hans hvað best.
Þar fóm samrýndir feðgar og mikl-
ir atkvæðamenn, það var ekki mik-
ill vandi fyrir mig að smitast af
kappi hans og kátínu, þannig var
hann.
Ég þakka Hjalla allar þær stund-
ir sem við áttum saman sem urðu
því miður allt of fáar.
Allt er gjört og fullkomnað í eilífð himn-
anna, en dauðinn er sá sem heldur jarðar-
blómum draumsjónanna ungum að eilifu.
Þess skalt þú bróðir minn fagnandi minnast.
(R. Tagore)
Megi Guð almáttugur styrkja
konuna hans, bömin, tengdabömin,
bamabömin og okkur öll, sem sökn-
um hans.
Helga Kristjánsdóttir
Það var um hádegisbilið fimmtu-
daginn 25. febrúar sl. sem mér
bámst af því fréttir að alvarlegt
slys hefði orðið í Ólafsvík með þeim
afleiðingum að látist hefði vinur
minn og samhetji, Hjálmtýr Ágústs-
son.
I fyrstu neitaði minn innri maður
að meðtaka slíka frétt og lengi vel
sat ég í sæti mínu á þeim vinnustað
sm Hjálmtýr átti allstóran hlut í
að koma mér, og lét hugann reika
um þann stutta tíma sem kunnings-
skapur okkar Hjálmtýs stóð. Alltof
stuttan.
Þó kynni okar yrðu ekki löng þá
hefði enn styttri tími nægt mér til
þess að gera mér grein fyrir hvaða
mann Hjálmtýr hafði að geyma.
Ég komst strax að því að dug-
legri og samviskusamari mann var
vart hægt að hugsa sér, en þegar
við það bættist gott hjartalag og
auðsýndur kærleikur til náungans,
þá verður hveijum þeim, sem í ná-
lægð slíks manns er, ljóst að þar
fer persóna sem á fáa sína líka.
Því er missirinn enn meiri en ella.
Ég vil þakka vini mínum og sam-
heija fyrir þann stutta tíma er við
fengum að þekkjast. Ég vil þakka
honum stuðning er hann var alltaf
reiðubúinn að láta í ljós bæði í
þeirri baráttu er við háðum við
síðustu alþingiskosningar og síðar.
Við, sem fengum að kynnast
Hjálmtý í kosningabaráttunni sl.
vor, munum ekki láta minningu
hans falla í gleymskunnar dá. Hans
mun alltaf verða minnst í röðum
Borgaraflokksins fyrir að vera
drengur góður og alveg talandi
dæmi um stefnu Borgaraflokksins,
sem er mannúð og mildi. Af því
átti Hjálmtýr nóg.
Ég bið fjölskyldu Hjálmtýs' að
reyna að hugga sig við að með slíkt
lífshlaup sem Hjálmtýr hafði þá
standa honum allar helgustu dyr
opnar og er íiann nú í armi hins
aimáttuga, því svo uppsker maður-
inn sem hann sáir.
Ég bið góðan guð að aðstoða og
veita þér, Bryndís mín, styrk til að
takast á við sorg þína og framtíð.
Ég bið fyrir þér og fjölskyldu þinni.
Og föður Hjálmtýs, mínum kæra
vini Ágústi Lárussyni, sem svo
sannarlega hefur þurft að þola
ýmislegt á seinni árum, votta ég
mína dýpstu samúð og bið Guð að
styrkja hann og varðveita.
Ég kveð kæran vin og samheija,
Hjálmtýr Ágústsson. Það er vissu-
lega huggun harmi gegn að geta
verið þess fullviss að hann er nú á
himinhæðum.
Ingi Björn Albertsson
Birting afmælis- og
minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til
birtingar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á rit-
stjórn blaðsins á 2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á
skrifstofu blaðsins í Hafnarstræti 85, Akureyri.
-I