Morgunblaðið - 04.09.1988, Blaðsíða 58

58
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 4. SEPTEMBER 1988
Hver og einn er ævintyrí
Það er mikið ævintýri að kynnast nýju
fólki. Sumirláta ekki niikið yfir sér og
þykjast lítið hafa gert markvert um
ævina, aðrir tala af hita um stóra sigra
og margháttaða lífsreynslu.
Leggi maður eyrun við og púslar saman
þeim upplýsingabrotum sem fólk gefur
manni, er niðurstaðan óhjákvæmilega
sú að allir eigi sína merkilegu og áhuga-
verðu sögu, litríkan minningabrunn full-
an af skoðunum, upplifunum ogreynslu.
Við erum öllparturaf heildinni, íraun
hvert öðru lík ímeginatriðum. Þaðsem
berá milli er oftast nær hvemig aðlög-
un okkarað ríkjandiþjóðfélagsmynstrí
gengur, hvort við komumst áfram og
upp í metorðastigum afýmsu tagi,
stöndum ístað eða förumjafnvel afturá-
bak. En öll erum við bræður ogsystur
á henni móðurjörð ogættum að reyna
að lifa samkvæmtþví, ísátt og samlyndi.
Vestmanna-
eyjum er aðalatvinnugreinin útgerð.
fiskur og aftur fiskur. Fjögur stór
frystihús eru rekin og önnur smærri
líka. Ég heimsótti eitt þeirra stóru
ásamt Sigurgeiri ljósmyndara.
Klukkan var langt gengin níu um
kvöldið og hafði verið unnið á vökt-
um stanslaust frá fjögur um nótt-
ina. Við hittum fyrir Sigrúnu Olgu
Gísladóttur, 25 ára, sem fæddist á
Patreksfírði, en fluttist til Eyja
1967. Hún var að klára að „pakka“
ýsu ásamt stöllu sinni Drífu Gunn-
arsdóttur. Eftir að Sigurgeir hafði
smellt mynd af þeim stöllum fengu
stúlkumar leyfi hjá verkstjóranum
til að fara í stutt kaffihlé. Ég byij-
aði á því að spyrja Sigrúnu hvort
hún hefði mikið unnið við fisk-
vinnslu.
— Ég starfaði mikið í fískvinnslu
þegar ég var yngri. Meira og minna,
alltaf þegar tími gafst frá skólan-
um. Allt frá fermingu. Núna er
þetta bara hlutastarf hjá mér. Ég
er gjaldkeri í pósthúsinu hér í bæ.
Ég veit ekki hvað ég starfa mikið
í fiski í vetur. Það fer eftir því hvað
mikill tími gefst fyrir utan hinn
hefðbundna vinnutíma. Ég er ein-
stæð móðir.
Er það ekki basl?
— Jú, það er nú óttalegt basl.
Annars er gott að vera með börn
hér í Vestmannaeyjum. T.d. ef
maður þarf að fara eitthvað þá er
auðvelt að fá bamapíu.
Hvað er gert sér til dægrastytt-
ingar hér í Eyjum?
— Það er lítið hægt að gera. Hér
er ekki einu sinni kvikmyndahús
lengur. Því var lokað. Það leigja
sér allir videó eða horfa á Stöð tvö.
Maður fer einna helst á böll um
helgar. Það er dansstaður hér sem
heitir Skansinn og Gestgjafínn, en
það er pöbb sem er opinn alla daga
vikunnar. Það er dáldið mikið fyll-
erí á mannskapnum, en það er eðli-
legt. Lítið annað hægt að gera.
Er veturinn kaldur hér í Eyjum?
— Yfirleitt er veturinn góður. Það
snjóar minna hér heldur en annars
staðar á landinu. Verst að það er
lítið að gerast hér á vetuma.
Er þá farið suður til Reykjavíkur?
— Já, maður fer alltaf annað
slagið suður. Ég dvaldi fyrir sunnan
í vetur vegna þess að ég var í Póst-
og símaskólanum. Skólinn var í tvö
skipti. 6—7 vikur í senn.
Kemstu af með þau laun sem þú
hefur?
— Já, ég kemst af, en þetta er
erfitt hjá mörgum. Það þarf að
bæta kjör þeirra lægstlaunuðu.
Launin em skammarlega lág í
mörgum tilfellum. Ég er betur sett
en margir aðrir, sagði Sigrún Olga
að lokum.
Ég kvaddi frystihúsið Frostverk
ásamt Sigurgeiri ljósmyndara. Þeg-
ar við gengum út glumdi yfír öllum
vinnusölunum gamli góði Frank
Sinatra. Og þarna hamaðist fólkið
við að pakka ýsu og Frankie söng
gamla slagarann „New York, New
York“. Kaldhæðnislegt, í orðsins
fyllstu merkingu, eða hvað?
Hér er ekki einu sinni
kvikmyndahús lengur.
Því varlokað. Það
leigja sérallir videó eða
horfa á Stöð tvö.
SIGRÚN OLGA GÍSLADÓTTIR
ÍÍ
UMSJÓN STEINUNN ÁSMUNDSOÓTTIR OG ARI GÍSLI BRAGASON
Það er dáldið mikið
fylleríá mannskapnum,
en það er eðlilegt. Lítið
annað hægt að gera.
SIGRÚN OLGA GÍSLADÓTTIR
ii
99
„Það er orðið nokkuð
mikið um að ungir
menn séu í lykilstöðum
í atvinnulífinu og ég tel
það eðlilegt. Þarna á
sér stað ákveðin end-
urnýjun þar sem yngri
kynslóðin fær tækifæri
til að sýna hvað íhenni
býr. “
MAGNÚS ÞORSTEINSSON
~
99
Þegar þetta skeði um
nóttina voru allir sam-
an. Fjölskyldan var öll
heima. Flestirkomu
aftur en ekki allir.
______PÁLL PÁLSSON___
ii

mánuði hafa sjónvarpsbylgjur frá
Egilsstöðum flætt yfir fjöll og dali
á austanverðu fslandi og smogið inn
í litla, ferhyrnda hreyfímyndakassa
í stofum Austfirðinga, þeim til af-
þreyingar og ánægju.
Sá sem stendur fyrir þessari sjón-
varpsbyltingu er, á meðal annarra,
Magnús Þorsteinsson, 28 ára gam-
all Egilsstaðabúi, hluthafi og fram-
kvæmdastjóri Austfirska sjónvarps-
félagsins hf.
Ég leit inn á skrifstofu félagsins
um miðjan ágústmánuð og bað
Magnús að segja aðeins frá sjálfum
sér og störfum sínum í þágu fjöl-
miðlunar.
Nýir vendir sópa best
Mitt aðalstarf er að vera skrif-
stofustjóri Kaupfélags Héraðsbúa
og sjónvarpsmálin því unnin í tóm-
stundum.
Ég fékk mína menntun í Sam-
vinnuskólanum á Bifröst og vann
svo næstu tvö árin eftir próf í hinum
ýmsu deildum hjá Sambandinu, var
svokallaður flakkari sem þýðir að
ég var yfirleitt ekki Iengur en tvo
mánuði í hverri deild. Eftir þetta
fór ég til Englands og vann fyrir
sama atvinnuveitanda og áður á
skrifstofu í London í þijú ár.
Því næst kom ég hingað til Egils-
staða og tók við núverandi starfi
mínu, sem ég hef gegnt í fjögur
ár. Þetta er tiltölulega umfangsmik-
ið starf, vegna þess að þetta er
með stærri kaupfélögum á landinu
og því nóg að gera.
Það er orðið nokkuð mikið um
að ungir menn séu í lykilstöðum í
atvinnulífinu og ég tel það eðlilegt.
Þarna á sér stað ákveðin endurnýj-
un þar sem yngri kynslóðin fær
tækifæri til að sýna hvað í henni
býr. Nýir vendir sópa best og það
er mjög jákvætt að fá inn yngri
menn í bland við þá eldri að sjálf-
sögðu og að nýta þeirra reynslu.
Það er mikilvægt að læra af öðrum
því það er svo miklu fljótlegra að
láta segja sér til, heldur en að vera
alltaf að læra af eigin mistökum.
Það sem er að ske
á líðandi stundu
Það hefur búið með mér ákaflega
lengi að hafa áhuga á útvarpi, sjón-
varpi og útsendingarmálum yfír-
leitt. Sem strákur var ég með litla
ólöglega útvarpsstöð og á Bifröst
var ég viðloðandi útvarpsstöðina
þar.
Eftir að hugmyndin um sjón-
varpsstöð fór að þróast, hefur verið
afskaplega spennandi að vinna að
þessum málum af alvöru. Það sem
við gerum fyrst og fremst er að
senda út efni sem við fáum frá
.Stöð 2. Svo bætum við inn í okkar
eigin dagskrá sem hefur hingað til
verið fjörutíu og fimm mínútna
þáttur á viku. Það er mest umfjöll-
un um austfirsk efni og viðtöl við
fólk úr þessum landshluta, við höf-
um reynt að fara nokkuð víða um.
Einnig fléttum við inn í einhveiju
gamanefni ef því er að skipta. Ann-
ars hefur ekki verið nein föst eða
ákveðin stefna í þáttagerðinni hjá
okkur, meira svona tekið inn það
sem er að ske á líðandi stundu.
Galdramenn
í upphafi gekk nokkuð brösulega
að koma þessu heim og saman enda
er í raun ákaflega flókið mál að
senda út mynd og hljóð, til þess
þarf mjög flókin og margslungin
tæki. Við erum mjög fáir sem vinn-
um eitthvað í þessu og burðarásinn
er tæknimaðurinn okkar, Benedikt
Vilhjálmsson, sem er hinn mesti
galdramaður og heldur þessu gang-
andi öllu saman. —
Aðstandendur félagsins hafa lagt
þó nokkra fjármuni í reksturinn og
vissulega er nokkur áhætta því
fylgjandi eins og hjá öðrum fyrir-
tækjum. En ef maður hefur ekki
trú á því sem maður er að gera,
þá borgar sig engan veginn að
*vwnnrie\
bytja, maður er þá dæmdur til að
tapa.
Þessi sjónvarpsstöð virkar ná-
kvæmlega eins og í Reykjavík, við
erum með áskriftargjöld og
þvíumlíkt. Við tökum við því efni
sem að okkur er rétt frá Stöð 2 og
kaupum það á ákveðnu verði. Svo
er því dreift um okkar landsfjórð-
ung og það er verkefni sem er alls
ekki lokið enn. Við erum að þróa
nýja tækni sem hefur aldrei verið
notuð áður til að koma efninu til
fjarlægra staða sem eru afskekktir
og erfitt að nálgast. Til dæmis erum
við nýlega komnir af stað á Vopna-
fírði og gerum þar með hluti sem
enginn hélt að hægt væri að fram-
kvæma. Aðferðin byggist á því að
á efstu fjallatoppa eru settir litlir
endurvarpar sem ganga fyrir raf-
hlöðum, sem aftur eru hlaðnar með
þeirri orku sem fæst þarna uppi,
þ.e. sól og vindi. Hefðbundin dreif-
ing eins og hjá Ríkissjónvarpinu
byggist á feiknalega dýrum aðal-
sendi, eins og er t.d. hér á Gagn-
heiði, sem sendir út með geysimiklu
afli og nær á þessa fjarlægu staði
með kröftunum einum saman. Við
höfum ekki peninga til að gera
þess háttar hluti og verðum því
bara að vera sniðugir og bjarga
okkur á eigin spýtur.
Við ætlum að nýta okkur þessa
tækni við Seyðisfjörð og Fáskrúðs-
§örð í náinni framtíð og höldum
að nú sé þetta allt saman að kom-
ast í almennilegt horf. Auðvitað eru
alltaf ákveðnir byijunarörðugleikar
sem te§a þegar menn eru að fást
við nýja hluti, en tíminn mun leiða
í ljós hvort þetta gengur upp.
Sjónvarpslega séð eru Austfirðir
og Vestfirðir eitt erfiðasta svæði
sem hægt er að glíma við því það
eru ekkert nema fjöll og dalir á
víxl. Þetta gengur þó ótrúlega vel
og í haust verðum við líklega búnir
að spanna svæðið allt frá Vopna-
firði og yfir til Fáskrúðsfjarðar.
Markmiðið er að ná alveg yfir í
Höfn i Hornafirði á endanum. Ég
veit nú ekkj hversu langan tíma það
tekur, það fer mikið eftir því hvað
Póstur og sími getur fyrir okkur
gert því við erum þeim mjög háðir.
En stöðugt er unnið við að koma
þessu áfram og þetta er virkilega
skemmtilegt verkefni fyrir alla sem
að því standa.
A Austurlandi beijumst við eins
og annars staðar við að halda fólki
og ég tel að það sem við erum hér
að fást við gæti verið gott innlegg
í þá baráttu, í þá veru að Aust-
firðingar séu ekki afskiptir.
Varla mögnleiki á að
nokkur sé innfæddur
Egilsstaðir eru um margt mjög
sérstakur bær á íslandi, vegna þess
að hann hefur byggst upp á rétt
rúmum fjörutíu árum. Það er ekki
lengra síðan að fyrsta húsið var
byggt hérna. Ég á einmitt annað
af tveimur fyrstu húsunum, keypti
það núna um daginn og finnst
skringilegt að það skuli vera elst
þó ekki sé það eldra en raun ber
vitni.
Egilsstaðir byggja líka á allt öðr-
um grunni en allflest pláss önnur,
vegna þess að það gegnir fyrst og
fremst því hlutverki að þjónusta þá
sem búa hér í kring. Því verður lífið
hér nokkuð öðruvísi, menn vinna
reglulegan vinnutíma og hafa tæki-
færi til að skipuleggja sínar tóm-
stundir. Sem er mjög heppilegt því
hér er slíkur aragrúi félaga að það
er ekki viðlit að sinna öllu því sem
maður hefði kannski áhuga fyrir.
Semsagt engin félagsleg deyfð á
Egilsstöðum.
Mér finnst ákaflega gott að búa
hér, maður er miðsvæðis, veðrið er
k