Morgunblaðið - 07.04.1989, Síða 31

MORGUÍfÍBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 7. APRÍL 1989
Minning:
Krístrún Jónasdóttir
frá Knappastöðum
Fædd 17.júní 1903
Dáin 28. mars 1989
í dag verður jarðsett Kristrún
Jónasdóttir sem af vinum var kölluð
Rúna frá Knappstöðum, en Knapp-
staðir eru í Fljótum í Skagafirði.
Kristrún fæddist á Bakka í Vest-
ur-Fljótum og voru foreldrar hennar
Lilja Stefánsdóttir og Jónas Jósa-
fatsson sem lengst bjuggu á Knapp-
stöðum.
Systkini Kristrúnar voru tíu þar
af tvær hálfsystur frá fyrra hjóna-
bandi Jónasar. Þrjú þessara systk-
ina eru enn á lífi Guðlaug og Krist-
inn bæði búsett á Akureyri og
Margrét búsett á ísafirði.
Um tíu ára aldur fluttist Kristrún
frá foreldrum að Gautastöðum í
Fljótum til ungra hjóna er þar
bjuggu, Jónu Ólafsdóttur og Þor-
láks Stefánssonar. Á Gautastöðum
átti Kristrún heima framundir
tvítugt.
Árið 1923 giftist hún Hallgrími
Bogasyni og byrjuðu ungu hjónin
búskap á Skeiði í Fljótum en flutt-
ust síðan að Knappstöðum þar sem
þau bjuggu til ársins 1960.
Frá Knappstöðum lá leiðin til
Reykjavíkur, fyrstu árin voru þau
í leiguhúsnæði á Suðurgötu 26 en
keyptu síðan litla íbúð í Nökkva-
vogi 54 og voru þar meðan heilsan
leyfði en síðasta heimili þeirra var
á Pvalarheimili Aldraðra við Dal-
braut.
Hallgrímur lést í júnímánuði
1985, 87 ára gamall.
Böm þeirra Kristrúnar og
Hallgríms voru fimm og eru fjögur
á lífi, öll gift og búsett á Suðurlandi.
Elst er Guðný, þá Bogi, Dag-
björt, Jónas og Siguijón. Dagbjört
lést á síðastliðnu sumri 62 ára göm-
ul.
Afkomendur Kristrúnar og
Hallgríms eru orðnir margir og
kann ég ekki að nefna þá tölu, hitt
tel ég mig vita með vissu að allt
sé þetta manndómsfólk eins og það
á ætt til.
Ég kynntist Knappstaðafjöl-
skyldunni þegar ég var krakki og
átti heima á næsta bæ sem hét
Húnstaðir en eru löngu komnir í
eyði. Mér hefur margt festst í mynni
frá þessum árum og einnig í síðari
samskiptum við þetta fólk.
Það vakti almenna athygli hvað
þessi hjón voru samrýnd jafnt í
orðum sem athöfnum. Að eðlisfari
voru þau þó ólík. Hallgrímur var
hvers manns hugljúfi og brást við
flestum vanda er upp kom í mann-
legum samskiptum með hæglátu
glensi, en Kristrún hafði fastmótaða
skapgerð, var órög að taka afstöðu
í hveiju máli og fýlgja henni eftir
af festu. Þessi ólíka skapgerð kom
ekki að sök í þeirra sambúð og
leiddi fremur til samheldni en
sundrungar. í hugum beggja var
hjónabandið hafið yfir hversdags-
legar eijur. Þar gilti sú regla að
mætast á miðri leið.
Þau ræktu foreldrahlutverkið af
kostgæfni og voru góð fyrirmynd
og félagar barnanna í leik og starfi.
Þau áttu einnig traust og vináttu
sveitunga sinna og lögðu fram sinn
skerf til að auðga og bæta mannlíf-
ið í sveitinni með þátttöku í félags-
starfi.
Knappstaðir voru kirkjustaður og
þar bar margan gest að garði, sem
allir voru velkomnir af kaffiborði á
Knappstöðum. Frá þessu heimili
stafaði ferskur andblær sem snart
flesta sem því kynntust.
Ef ég reyndi með sem fæstum
orðum að lýsa henni Rúnu þá yrði
það á þessa leið.
Hún var eðlisgreind, fríð sýnum,
virðuleg í framkomu, glaðvær og
ræðin í hópi vina, hún var ekki
allra, en vinum tók hún opnum örm-
um. Hún gat sett upp strangan
svip ef henni þótti vegið að þeim
málstað er henni var kær.
Hún var trygg uppruna sínum
og dáði það umhverfi er hún ólst
upp í og fólkið sem þar bjó.
Hún hafði ríka þjóðerniskennd
og í viðræðum var hún fundvís á
fleygar setningar og orðtök sem
féllu að því efni sem til umræðu
var. Um störf hennar sem húsmóð-
ur er óþarft að ræða, þar blöstu
staðreyndir við þeim er komu á
hennar heimili.
Og síðast en ekki síst, þá var hún
Rúna dyggur málsvari þeirra sem
minna máttu sín í lífinu hvort held-
ur voru menn eða málleysingjar.
I stórum dráttum er þetta sú
mynd mótaðist í vitund minni fyrir
sextíu árum, þó hefði ég þá eflaust
notað önnur lýsingarorð þá en ég
geri nú.
Það urðu snögg umskipti í lífi
Rúnu þegar Hallgrímur féll frá. Þau
höfðu deilt kjörum frá unga aldri
jafnt í gleði sem sorg. Síðustu árin
sem Hallgrímur lifði var hann orð-
inn lasburða og hafði þörf fyrir
umhyggju. Við þær aðstæður kem-
ur hvað gleggst í ljós hve mikils
virði þau voru hvort öðru. Fráfall
annars hlaut að skilja eftir tómarúm
í lífi hins. Þrátt fyrir að nánir ætt-
ingjar og hjúkrunarfólk legði sig
fram þá megnaði það ekki að fella
sig við stofnanaforræði þar sem
öllu var raðað og ráðstafað eftir
formföstum reglum, án þess að hún
væri þar þátttakandi. Á síðastliðnu
ári varð hún fyrir þungu áfalli sem ' .
orsakaði að hún varð rúmföst á
sjúkrahúsi, og þar dvaldi hún þar
til yfir lauk.
Vorið er komið og grundimar gróa
gilin og lækimir fossa af brún.
Þessar ljóðlínur kunnum við öll
og sungum gjarnan í sveitinni og |
best átti það við á þessum árstíma
þegar fór að hylla undir vorið.
Og nú þegar að við kveðjum
góðan vin og sveitunga þá koma
þessar setningar upp í hugann.
Fljótin, sveitin hennar Rúnu og
okkar er þar ólumst upp liggur nú
undir þykkri snjóbreiðu svo óvíða
mótar fyrir kennileitum.
Þá vaknar hjá okkur sú von og
trú að „aftur komi vor á ný“. Þessi
tímabundna hringrás í náttúrunni
sem við köllum árstíðir, á sér á viss-
an hátt samsvörun í trúnni á að
dauðinn sé undanfari annars lífs.
Hún Rúna átti einlæga trú á
æðri máttarvöld sú trú veitti henni
styrk á erfiðum tímum. Staðföst í
sinni trú gengur hún nú til móts
við vorið handan móðunnar miklu
þar sem eru óskráð landamæri lífs
og dauða.
Við sem fylgjum henni á leið að
þessum áfangastað óskum henni
góðrar ferðar með þökk fyrir allt
sem hún gaf okkur.
Ættingjum Rúnu sendi ég og
mín fjölskylda hlýjar samúðarkveðj-
ur.
Hjálmar Jónsson
Valdimar Jakobsson
gjaldkerí - Minning
Fæddur24.júlí 1928
Dáinn 29. mars 1989
Það er með tregá að við kveðjum
í dag vinnufélaga okkar Valdimar
Jakobsson. Hann hóf störf sín_ á
skrifstofunni hjá Olíuverzlun ís-
lands h.f. 1950 og vann þar óslitið
síðan. Hann var ein af þeim máttar-
stoðum verzlunarinnar sem hvergi
brást, þótt á ýmsu gengi. Öll sín
vandasömu störf vann hann af slíkri
kostgæfni og samviskusemi svo af
bar. Snemma á þessu ári kenndi
hann sér lasleika, en hann harkaði
hann af sér í lengstu lög eða þar
til hann gat vart staðið í fætumar
lengur. Valdimar var mjög félags-
lyndur. Það myndaðist því mikið
tómarúm, þegar þessi dagfarsprúði
vinur okkar hvarf á braut.
Við samhryggjumst fjölskyldu
hans og í hugum okkar lifir minn-
ingin um góðan dreng.
Starfsfólk OLÍS
Hinn 29. mars lést á Landspítal-
anum í Reykjavík Valdimar Jakobs-
son launagjaldkeri hjá Olíuverslun
íslands hf. Valdimar var fæddur
24. júlí 1928 á Akureyri og ólst upp
á Akureyri og í Hrísey.
Við sem þetta ritum ætlum ekki
að tíunda lífshlaup Valdimars hér,
til þess eru aðrir mun færari, held-
ur aðeins segja frá okkar kynnum.
Það var í október 1986 að breyt-
ing varð á yfirstjórn Olíuverslunar
íslands hf. og við sem þetta ritum
komum til starfa.
Af fyrstu kynnum af Valda Jak.
Kveðjuorð:
Hanna Bergmann
Fædd 5. nóvember 1917
Dáin 29. mars 1989
Jóhanna Magnea Margrét Ey-
vindsdóttir Bergmann fæddist í
Keflavík 1917, dóttir hjónanna Ey-
vindar Bergmann Magnússonar og
Dagbjartar Jónsdóttur.
Hanna fluttist ung að aldri til
Kaupmannahafnar. Þar kynntist
hún eftirlifandi eiginmanni sínum,
Buster Bentzen. Hanna og Buster
eignuðust tvö börn, sem bæði eru
gift og búsett í Kaupmannahöfn og
eru barnabörnin orðin tvö.
Kveikt er ljós við ljós
burt er sortans svið.
Angar rós við rós
opnast himins hlið.
Niður stjömum stráð
engill fram hjá fer.
Drottins nægð og náð
boðin alþjóð er.
(Stefán frá Hvítadal)
Blessuð sé minning hennar.
Systkinin
komumst við að raun um, að ekki
þurfti að hafa áhyggjur af störfum
hans, því augljóst var að þar fór
samviskumsamur maður, sem
kunni góð skil á sínum verkum,
enda fór það svo að hann annaðist
einn allar launavinnslur fyrir Olís
allt fram í byijun febrúar síðastlið-
inn. Þá var svo komið að sjúkdómur
sá, er varð að lokum hans bana-
mein, hafði dregið svo úr honum
þrótt að ekki var lengur hægt að
draga það að leita lækninga. Hann
var þá í skyndi lagður inn á Land-
spítalann og nú aðeins tæpum 2
mánuðum síðar er hann allur.
Þetta þykir okkur sýna best styrk
hans og hollustu við fyrirtækið, sem
hann starfaði hjá í tæplega 40 ár,
að meðan hann gat verið uppistand-
andi skilaði sinni vinnu. ekki er
hægt að minnast Valda Jak. án
þess að nefna glaðværð hans og
kímnigáfu. Þrátt fyrir það, að nú
er ljóst að sjúkdómur hans hefur
valdið honum miklum kvölum og
erfiði síðustu mánuðina, var ekki
hægt að merkja það af framkomu
hans. Það var alltaf mikil líf í kring-
um hann og ætíð var hann með
glens á reiðum höndum þegar það
átti við.
Við stjómendur Olíuverslunar
íslands söknum sárlega fyrsta
flokks starfsmanns og góðs félaga.
Aðstandendum hans vottum við
okkar dýpstu samúð.
Olíuverslun íslands hf.
Óli Kr. Sigurðsson
t
Systir okkar,
Systir FELICIA,
veróur jarðsungin frá Dómkirkju Krists konungs, Landakoti, þriðju-
daginn 11. apríl kl. 13.30.
Sankti Jósefssystur.
t
Útför
HARALDAR HARÐARS HJÁLMARSSONAR,
Vfkurbraut 5, Grindavfk,
fer fram frá Grindavíkurkirkju laugardaginn 8. april kl. 14.00.
Kristfn Sæmundsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Móðir okkar og tengdamóðir,
MARGRÉT FANNEY BJARNADÓTTIR,
Kirkjuferju,
Ölfusi,
verður jarðsungin frá Kotstrandarkirkju laugardaginn 8. aprfl kl. 14.00.
Blóm eru vinsamlegast afþökkuð en þeim sem vildu minnast
hennar er bent á Hjartavernd.
Börn og tengdabörn.
t
ÞORSTEINN ÓLAFSSON
bóndi,
Litluhlfð, Barðaströnd,
verður jarðsunginn frá Hagakirkju laugardaginn 8. apríl kl. 14.00.
Kristfn Þorsteinsdóttir,
Gunnar Þorsteinsson,
Mikael Þorsteinsson,
Höskuldur Þorsteinsson,
Jóhann Þorsteinsson,
Vigfús Þorsteinsson,
Bjarni Þorsteinsson,
Þurfður Þorsteinsdóttir,
Ásta Sigmundsdóttir,
Sabína Sigurðardóttir,
Ásrún Kristmundsdóttir,
Kolbrún Friðþjófsdóttir,
Páley J. Kristjánsdóttir,
Ásta Þorsteinsdóttir.
t
Eiginkona mín, móðir okkar og fósturmóðir,
ÞÓRHILDUR VIGFÚSDÓTTIR,
Sölvholti,
Hraungerðishreppi,
andaðist í Sjúkrahúsi Suðurlands 4. apríl.
Þórður Jónsson,
börn og fóstursonur.