Morgunblaðið - 23.04.1989, Blaðsíða 12

Masauna, ískóngurinn í Thule, krækir sér í lúr á náhvalaveiðunum. Það er ótrúlegt hvað veiðimennirnir eru þjálfaðir í að sofa úti í kuldanum.
MORGUNBLAÐJÐ SUNNUDAGUR 23. APRÍL 1989
FOLKIÐ
Á HJARA
VERALDAR
Aðverða
hlutíaf
hjartslætti
norðursins
Suðið í sleðaprímusnum
er ótrúlega heimilislegt
grein Árni Johnsen/myndir Ragnor Axelsson
STUNDUM beit kuldinn
harkalega ef maður hafði setið
lengi á hundasleðanum.
Ferðalag á hundasleða
klukkustundum saman reynir á
þolinmæðina og þá er að drífa
sig af sleðanum og hlaupa í
kapp við hundana, fá blóðið til
að renna, fínna að það býr í
manni líf þrátt fyrir
óendanleika íssins og kuldann á
hjara veraldar. í fyrstu er það
sérkennileg tilfínning að hlaupa
með sleðahundunum, eiga það á
hættu að hrasa á ísnum og verða
eftir. En það er hressandi og
rífiir upp í manni skapið að taka
sprettinn og henda sér síðan á
sleðann á fiiliri ferð og láta
hundana um púlið. Veröld
norðursins er varasöm en
reynslan hefúr kennt mönnum
að vera vitrir varðandi það sem
skiptir máli, hvernig á að hegða
sér og komast af. Hundasleði,
byssa, hnífiir, tól og tæki að
meðtöldum potti og prímus, það
er Iífíð og einfalt tæki eins og
þríkrækjan getur skipt sköpum.
Þríkrækjan í enda kastlínunnar
er notuð til þess að kasta að
selnum sem hefur verið skotinn
á sjónum, hún er notuð til þess
að draga selinn að bóli, hún er
notuð til þess að draga litla
ísjaka sem brúa rifiir á milli
hafísflckanna svo hægt sé að
þeysa yfír á hundasleðum og ef
maður er á gangi úti á rekísnum
er þríkrækjan mesta þarfaþing
ef ísflekinn er kominn á rek og
þörf er á að krækja sér I lítinn
jaka til þess að fleyta sér á að
traustari dvalarstað. Þegar
maður er á annað borð kominn
á þessar slóðir er engra kosta
völ annarra en að ríma við þá
j möguleika sem eru fyrir hendi,
j finna taktinn í þjartslætti
i norðursins, verða hluti af
: honum og taka til hendinni í
samræmi við það.
Hundalíf á hjara veraldar.
Borgarísjakarnir setja reisulegan svip á umhverfið.