Morgunblaðið - 23.04.1989, Blaðsíða 30

30 C
MORGUNBLAÐIÐ SAMSAFIMIÐ SUNNUDÁ'GUR 23. APRÍL 1989
ÆSKUMYNDIN...
ERAF VILHJÁLMIEGILSSYNI, FRAMKVÆMDASTJÓRA VERSL UNARRÁÐS
Villi
ritstjóri
Hann var lítið gefinn fyrir
handavinnu en hafði þeim mun
meiri áhuga á lestri og skrift.
Honum reyndust ritsmíðar auð-
veldar og gaf út skólablað ásamt
félögum sínum í tólf ára bekk
barnaskólans á Sauðárkróki. Þar
birtist á jólum 1964 fyrsta og
; eina kvæði eftir Vilhjálm Egils-
son, framkvæmdastjóra Verslun-
arráðs, svo vitað sé.
Nú skálmum við út úr skólunum
og skreppum í stundarfrí.
En leikum á litlu-jólunum
svo létt og giöð á ný.
Vilhjálmur er fæddur 18. des-
ember 1952 á Sauðárkróki,
sonur Egils Bjarnasonar ráðunauts
og Öldu Vilhjálmsdóttur sauma-
konu. Vilhjálmur er elstur íjögurra
V bama þeirra hjóna, yngri eru Ásta,
Bjami og Ámi og ólust þau upp á
Króknum. Móðir þeirra segir systk-
inunum hafa komið vel saman enda
friðsamt fólk á ferð. Vilhjálmur,
ætíð kallaður Villi, hafi verið hægur
krakki og frekar hlédrægur og hún
hafi því lítið þurft að skipta sér af
honum.
Mönnum ber saman um að Vil-
hjálmur hafi verið vel gefinn krakki
og fljótur að læra. Hann hafi lítið
Hjá mömmu er
gott að vera
Vilhjálmur með mömmu, Öldu
Vilhjálmsdóttur, einn sumardag á
Króknum um miðjansjötta
áratuginn.
þurft að hafa fyrir náminu en verið
skyldurækinn, bæði hvað varðaði
skóla, sem annað. Fremur hlédræg-
ur, en félagslyndur og tók t.d. virk-
an þátt í æskulýðsfélagi bæjarins.
Ásamt félaga sínum, Einari Gísla-
syni og fleirum, gaf hann út skóla-
og bæjarblaðið Molduxann, sem
síðan hefur unnið sér fastan sess
meðal skólanema á Króknum.
Sveitasælan freistaði ekki
Vilhjálmur hafði snemma mikla
ánægju af því að ræða um iandsins
gagn og nauðsynjar við sér eldri
menn. Hann eyddi löngum stundum
með frænda sínum, margfróðum
manni, ekki síst í pólitík og sótti
einnig mikið til verslunareigenda í
bænum. Á endanum réð einn þeirra,
Erling Pétursson í Tindastól hann
í vinnu. Hann segir Vilhjálm hafa
verið samviskusaman og
nákvæman, en minnist þess ekki
að hann hafi haft sérstakan áhuga
á rekstrinum.
Á sumrin var Vilhjálmur sendur
í sveit, fyrst á Lón í Viðvíkursveit
og síðar á Ketu á Skaga. Sveitastörf
munu ekki hafa höfðað til hans en
hann lét það þó ekki á sig fá. Hefði
hann mátt ráða, hefði hann líkiega
valið sjóinn.
Ekki þótti Villi málgefinn og
móðir hans segir hann hafa verið
mikið í sínum hugarheimi.
Stráksskapur
Þeir félagar ræddu mikið saman,
ekki síst um fótbolta, sem Villi
spilaði með Tindastól. Og þeir áttu
það til að vera svolítið hrekkjóttir,
segir Erling og minnist þess þegar
þeir börðust með eggjum í búðinni.
En ástæðan er löngu gleymd og
eggin þvegin úr hári Villa, þar sem
þau enduðu flest.
UR MYNDASAFNINU
ÓlafurK. Magnússon
Brugðið áleik
áMelavelli
Uppákomur af ýmsu tagi voru
ekki óalgengar hér á árum
áður enda höfðu menn þá ekkert
sjónvarp til að stytta sér
stundir við. Gamli Mela-
völlurinn í Reykjavík
var þá oft vettvangur
margvíslegra úti-
skemmtana eins og
þeirrar sem þéssar
myndir eru frá.
Hér hafa leikarar og
blaðamenn brugðið á leik og eru
myndirnar teknar rétt eftir 1950. Á
þessari skemmtun leiddu þessar
stéttir saman hesta sína í knatt-
spyrnu þar sem leikið var meira af
kappi en forsjá og leik-
reglur ekki alltaf í
heiðri hafðar. Ekki höf-
um við uppflýsingar um
hvernig leikurinn fór
enda skipti það sjálf-
sagt minnstu máii. Að-
alatriðið var að fólk
skemmti sér og ef
marka má aðsóknina hafa þessar
uppákomur notið mikilla vinsælda.
Fyrirliðarnir, Haraldur Á.
Sigurðsson fyrir hönd leikara
og Thorolf Smith fyrir blaða-
menn, takast í hendur og
skiptast á gjöfum fyrir leikinn.
ErlendurÓ.
Pétursson, sá
mikli íþrótta-
frömuður og
formaður KR til
margra ára, var
dómari í leikn-
um.
STARFIÐ
Hrefna Gudnadóttir töskuvidgerdarmadur
BÓKIN PLATAN
Á NÁTTBORDINU Á FÓNINUM
MYNDIN
ÍTÆKINU
Hrefna Guðnadóttir
Gamla taskan
semný
Nú eru sennilega margir farnir
að íhuga hvemig eyða skuli sum-
arfríinu. Flestir vilja leggja land
undir fót, ef Qárhagurinn leyfir
og þá er taskan ómissandi föm-
nautur. En töskur gefa sig með
aldrinum og dýrt er að kaupa
nýja svo það væri kannski athug-
andi að lappa upp á þá gömlu.
Hrefna Guðnadóttir rekur
Töskuviðgerðina við Suðurgötu
og þar fæst gamla lasburða task-
an gerð upp.
Hrefna gerir við allar gerðir af
töskum, ferðatöskur, hand-
töskur og skjalatöskur, og það er
sama hvort um er að ræða saum-
sprettu, rifinn hanka, gat eða bilað-
an lás Hrefna reynir að greiða úr
því.
Hrefna starfaði í Leðuriðjunni í
mörg ár og byijaði að starfa sjálf-
stætt með því að búa til hattöskjur
og barnarólur en hefur nú alfarið
snúið sér að töskuviðgerðum. Hún
segir það hafa aukist mikið að fólk
komi með töskur í viðgerð, enda
sé það vaninn þegar harðna fer á
dalnum í fjármálunum. Sumar tösk-
ur séu það illa farnar að engin ieið
sé að gera við þær, en hún reyni
eftir megni að verða við óskum
fólks.
ÞETTA SÖGDU
PAU ÞÁ . . .
ión ísak auglýsir í Skutii 22. júní, 1935.
Allt á sama stað
Líkkistur hefi ég lager á,
líka húsgögn og fleira að sjá,
einnig hurðir, glugga og gler,
gersemar ýmsar fást hjá mér.
Össur Skarp-
Eg er að lesa ævisögu Harold
MacMillan eftir Alistair Horne,
en hann er talinn einn af mestu
stjómmálaskörungum Breta á þess-
ari öld. Súper Mac, eins og hann var
stundum kallaður, er sá stjómmála-
maður sem hefur heillað mig hvað
mest þvi hann stóð í forsvari fyrir
þeirri tegund íhalds sem ég aðhyllist.
Ævisögur og bækur um stjómmál
Breta eru þær bókmenntir sem ég
hef hvað mest dálæti á núorðið.
Bjarni
Snæbjörn
Jónsson,
markaðsstjóri
Skeljungs
Núna er ég að lesa sjálfsævisögu
Armand Hammer, forstjóra
Oxidental Petrolium-olíufélagsins.
Mér var bent á að lesa hana enda
er hún merkileg fyrir margra hluta
sakir. Ég er ekkert sérstaklega fyr-
ir sjálfsævisögur, les þær eins oft
og hvað annað. Helst eru það erlend
tímarit og fagbækur sem ég gríp í
á kvöldin.
Eg hlustaði síðast á tvo safnd-
iska. Annar var þýskur, Belieb-
te Barokmusik en hann inniheldur
barokk-tónlist eftir ýmsa höfunda,
með ýmsum flytjendur. Hinn er
safn laga frá ýmsum löndum, m.a.
eftir Villa-Lobos og Rachmaninov,
með Akademy of St. Martin in the
Fields. Ég hlusta töluvert mikið á
tónlist og mest á klassík.
Benedikt
Jóhannes-
son, stærð-
fræðingur
Yfirleitt leigi ég ekki myndir á
myndbandaleigum, en þó
minnir mig að ég hafi séð myndina
Baby Boom um daginn. Það var
grínmynd og sæmilegasta afþrey-
ing. Ég nota tækið aðallega til að
taka upp það sem ég missi af í sjón-
varpinu, svo sem fréttir og annað
efni, því ég vinn oft á kvöldin.
Nanna
Mjöll Atla-
dóttir, fram-
kvæmdastjóri
Leðuriðjunnar.
Hér spila börnin Michael Jackson
frá morgni til kvölds. Ég þoli
það vel en reyni þó að lauma einni
og einni bítlaplötu á fóninn. Síðast
hlustaði ég á Seargent Pepper’s
Lonely Hearts Club Band. Börnin
segjast ekki skilja hvað sé svona
sérstakt við Bítlana, en þeir voru
nú alveg sérstakir ög maður kunni
plöturnar utanað.
Níu ára sonur minn ræður hvaða
myndbönd horft er á, þá sjald-
an það gerist. Síðast horfðUm við
á spólu um Michael Jackson, sem
var fengin að láni hjá heimilisvini.
í myndinni er rætt við vini hans
og leikin lögin hans. Mér fannst
myndin skemmtileg, að ekki sé
minnst á son minn, sem dreymir
um að eignast hana.