Morgunblaðið - 06.06.1989, Blaðsíða 53

esei ÍMÚL .8 HIJOAG'JIQIH'I QIQAJQMUOHOM
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 6. JÚNÍ 1989
sst
53 }
Minning:
Hermann Jóhann-
esson frá Saurum
Fæddur 19. júní 1912
Dáinn 28. maí 1989
í dag þegar ég kveð með sökn-
uði elsku afa minn sem ég á svo
mikið að þakka, koma upp í hugann
margar góðar minningar um þær'
stundir sem við áttum saman. Eg
var svo lánsöm að allt frá því að
ég var pínulítil hefur heimili hans
og Guðbjargar ömmu alltaf staðið
mér opið. Eftir að mamma fór að
vinna úti passaði afi mig meira og
minna á daginn. Þá fékk ég tæki-
færi til að kynnast honum og hans
rólegu og notalegu lund. Einmitt á
þessum árum kenndi hann mér að
spila og tefla. Við fórum í margar
gönguferðir saman og hann sagði
mér margar góðar sögur frá því
þegar hann var lítill drengur vestur
í Dölum.
Einnig eru ljóslifandi í minning-
unni vordagamir sem við fórum
niður á Ijöm saman að gefa öndun-
um.
Með söknuði hugsa ég til afa og
mun alltaf minnast hans sem góðs
félaga og vinar sem hafði alltaf lag
á því að láta mér fínnast að við
væram jafningjar, aldrei skorti
hann tíma né þolinmæði.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesú, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(H.P.)
Með þessum orðum þakka ég afa
fyrir allar ánægjustundimar, minn-
ingin lifir.
Elsku amma í Eyjó, Guð styrki
þig og blessi.
Ella, sonardóttír
Genginn er góður drengur, Her-
mann frá Ási.
Við eram alltaf óviðbúin að heyra
lát góðs vinar, en þar fáum við
engu breytt. Þá er að ylja sér við
góðar minningar. Þær eru margar
ánægjustundirnar sem við hjónin
áttum með Hermanni og hans
ágætu konu, Guðbjörgu.
Hermann var elstur systkina
sinna. Hann fæddist að Sauðhúsum
í Laxárdal, Dalasýslu, þann 19. júní
1912, sonur hjónanna Jófríðar Guð-
brandsdóttur og Jóhannesar Bene-
diktssonar. Það vora tveir veik-
burða drengir sem fengu að líta
dagsins ljós þann sumardag. Strax
þótti tvísýnt um þessi litlu líf og
var gripið til skemmri skírnar.
Fengu þeir nöfnin Gísli og Her-
mann. Gísli fékk ekki að fýlgja
bróður sínum í þessari jarðvist.
Hann dó stuttu eftir fæðingu.
Árið 1914 fluttist Hermann með
foreldram sínum að Vígholtsstöð-
um, og þaðan að Sauram árið 1917.
Þar sleit hann barnsskónum, ásamt
þremur systkinum, þeim Benedikt
og Margréti, sem eru látin og Guð-
mundi, sem nú dvelur á dvalar-
heimili aldraðra að Silfurtúni í Búð-
ardal.
Hermann ólst upp við algeng
sveitastörf á búi foreldra sinna.
Eftir fermingu fór hann einnig að
vinna utan heimilis við ýmislegt sem
til féll, s.s. uppskipun o.fl. Þann 20.
júní 1943 steig hann gæfuspor og
kvæntist Guðbjörgu Guðbrands-
dóttur frá Jörva í Haukadal. Þau
hófu búskap á Sauram, eignarjörð
foreldra hans. Árið 1956 reistu þau
nýbýlið Ás. Unnið var hörðum hönd-
um að uppbyggingu nýja heimilis-
ins. Þar byrjaði Hermann að fást
við múrverk, sem gekk svo vel að
upp frá því'var hann eftirsóttur
múrari enda bæði duglegur og sam-
viskusamur.
Ekki veitti af að afla tekna með
búskapnum þegar slíkar stórfram-
kvæmdir stóðu yfir. Með dugnaði
og ráðdeild tókst þeim að búa sér
notalegt heimili sem bar vott um
snyrtimennsku og samstöðu hús-
ráðenda.
Vart er svo hægt að nefna Her-
mann að Guðbjörg komi ekki í hug-
ann. Svo náin vora þau og sam-
hent. Gagnkvæm umhyggja ein-
kenndi þeirra daglega líf. Synir
þeirra era Guðbrandur Ingi og Þor-
steinn.
Guðbrandur Ingi býr í Búðardal,
kvæntur Hjálmfríði Hafliðadóttur.
Böm þeirra era: Guðbjörg Sigríður,
Huldís Halldóra, Hermann Ingi og
Hafrún Breiðfjörð. Þorsteinn býr í
Kópavogi, kvæntur Sigríði Gunn-
arsdóttur. Dóttir þeirra er Elínborg.
Hermann var góður afi og færðist
sérstakt bros yfír andlit hans þegar
minnst var á bamabörnin.
í Ási undu Hermann og Guðbjörg
vel hag sínum og unnu sveitinni
sinni. Þegar synimir voru fluttir að
heiman og þreyta fullorðinsáranna
farin að gera vart við sig, komu til
breytt viðhorf. Árið 1969 ákváðu
þau að selja Ásinn og flytja í Eyja-
bakka 10 í Reykjavík. Þar áttu þau
fallegt heimili og þar leið þeim vel.
Hermann starfaði áfram við múr-
verk, jafnframt var sóst eftir vinnu
hans til heimabyggðar.
Við hjónin þökkum Hermanni
alla hjálp, áralanga vináttu og
tryggð. Minningin lifír um mætan
mann.
Guðbjörg mín, við sendum þér
og öllum ástvinum samúðarkveðjur.
Emilía Li\ja Aðalsteinsdóttir
Ég veit þú heim ert horfinn nú
og hafinn þrautir yfir
svo mætur og góður og tryggur og trúr
svo tállaus, falslaus reyndist þú
ég veit þú látinn lifir.
(Steinn Sigurðsson)
Okkur systkin langar að minnast
afa okkar, Hermanns Jóhannesson-
ar, sem lést á Landspítalanum þann
28. maí sl.
Við eigum margar góðar minn-
ingar um hann frá liðnum áram.
Hann var alltaf mjög hjálpfús og
góður við okkur systkinin og var
alltaf tilbúinn að koma og hjálpa
okkur ef þess þurfti.
Hann kenndi okkur margt, t.d.
að spila, og það tók hann alltaf
alvarlega, hann sagði okkur líka
margt frá liðinni tíð þegar hann var
ungur um það hvemig lífíð hefði
verið þá. Það var alltaf mjög gott
að koma til þeirra afa og ömmu á
heimili þeirra í Reykjavík, og þar
var okkur alltaf tekið vel og heim-
ili þeirra stóð okkur alltaf opið hvort
sem við vildum dveljast þar í lengri
eða skemmri tíma.
Afi kom oft heim til okkar og
stoppaði oft í nokkra daga í einu
og okkur fannst alltaf jafn gaman
er von var á afa og ömmu í heim-
sókn.
Á meðan við voram yngri fór
hann alltaf með okkur í réttirnar á
haustin, og hann var alltaf að bjóða
okkur í smá bíltúr.
Afi var þannig að hann varð allt-
af að hafa eitthvað fyrir stafni og
hann gat aldrei setið aðgerðarlaus.
Að Ieiðarlokum er okkur þakk-
læti efst í huga til afa í Eyjabakka,
og kveðjum hann og biðjum Guð
að blessa minningu hans.
Hvíli hann í friði.
Gugga, Hulddís, Hermann,
Hafrún
Leiðrétting
Nafn Eiríks E. Einarssonar,
sem minningarorð birtust um hér í
blaðinu á laugardag, 3. júní, misrit-
aðist í fyrirsögn. Um leið og það
er leiðrétt era hlutaðeigendur beðn-
ir afsökunar á mistökunum.
Enn er hann að störfum hinn
slyngi sláttumaður og sannast þá
hið fornkveðna „ekki er feigum
forðað né ófeigum í hel komið“.
Mér kom þetta í hug þegar ég
heyrði andlát Hermanns frænda
míns. Hann hafði lifað svo fastmót-
uðu lífí og fátt eða ekkert fékk
honum haggað það var eins og allt
væri löngu ákveðið, trygglyndi og
festa var hann sjálfur, ekkert virt-
ist koma honum á óvart ekki einu
sinni okkar snöggu veðrabrigði, en
hann var barn síns tíma og fannst
hann alltaf eiga allt sitt undir veðr-
inu.
Hermann og Guðbjörg hófu bú-
skap á Saurum 1943 og bjuggu þar
til að þau reistu nýbýli 1956 á Ási
í Laxárdal. 1969 fluttu þau til
Reykjavíkur að Eyjabakka 10 þar
sem þau bjuggu síðan en það verð-
ur að segjast eins og er að ég held
að Hermann hafi í raun aldrei flutt
suður, svo hugleikin var æskusveit-
in honum og mannlífíð þar enda
veit ég að honum fannst ekki blær
stórhátíðanna fullkomnaður fyrr en
hann var kominn til barnabarna
fyrir vestan. Aldrei hitti ég Her-
mann, sem var alltof sjaldan, svo
hann rekti ekki úr mér garnimar
um sauðburð, sprettu, heyfeng,
snjóalög og færð.
Hermann stundaði lengi múrara-
störf og það lýsir honum vel að
aldrei minntist hann á hvað hann
þénaði af peningum, heldur talaði
hann um alla þá sem hann vann
fyrir með hlýju og virðingu, það að
hafa eitthvað fyrir stafni sem gerði
öðram gagn var honum allt, hvort
sem það var í starfi eða leik.
Ekki duldist mér hvert stefndi
er ég heimsótti hann á Landspítal-
ann viku fyrir andlát hans, þó bar
ekki á öðra en glettnin væri í lagi
sem ætíð fylgdi honum og að sjálf-
sögðu heimtaði hann fréttir að vest-
an, reyndar skildist mér á honum
en að hann væri stundum að passa
börnin fýrir hjúkranarkonurnar.
Ég sendi Guðbjörgu og fjölskyldu
hennar innilegustu samúðarkveðj-
ur, minningin um góðan dreng
geymist og vil ég gera orð ljóð-
skáldsins Davíðs Stefánssonar að
mínum.
Þú hafðir öllum hreinni reikningsskfl.
í heimi þínum gekk þér allt í vi
Þú hirtír lítt um höfðingsnafn og auð,
því hógværð þinni nægði daglegt brauð.
Jóhannes Benediktsson,
Búðardal.
í minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Ekki era
tekin til birtingar frumort ljóð
um hinn látna. Leyfilegt er að
birta tilvitnanir í ljóð eftir þekkt
skáld, og skal þá höfundar get-
ið. Sama gildir ef sálmur er birt-
ur. Meginregla er sú, að minn-
ingargreinar birtist undir fullu
nafni höfundar.
Við birtingu afmælisgreina
gildir sú regla, að aðeins eru
birtar greinar um fólk sem er
70 ára eða eldra. Hins vegar era
birtar afmælisfí-éttir með mynd
í dagbók um fólk sem er 50 ára
eða eldra.

'F
OG RUNNAR
‘Æíi
eftir Ásgeir Svanbergsson
Handbók ræktunarmannsins. Leiðbeiningar
um ræktun og hirðingu. Með 170 litmyndum.
ÖRN OG YþTj ÖRLYGUR
SfÐUMÚLA 11 - SÍMI 84866
EITT MERKI
- ÓTAL GERDIR
Það fást yfir 20 gerðir af
MAZDA 323, ein þeirra hentar
þér örugglega.
Til dæmis MAZDA 323 SUPER
SPECIAL HATCHBACK:
• Nýtt glæsilegt útlit.
• Lúxusinnrétting, nóg pláss
fyrir höfuð og hné.
• 1.3 L eða 1.5 L vélar.
• Fæst 5 gíra eða sjálfskiptur.
• Belti við öll sæti og dagljósa-
búnaður.
• Sérlega hagstætt verð.
Athugió sérstaklega:_
Greióslukjör við ollro hæf i!
Opið lougardoga fró 12-16
mazoa
BÍLABORG HF.
FOSSHALSI 1. S.68 12 99.
MAZDA