Morgunblaðið - 06.10.1989, Qupperneq 28

28
€g«-r sKæao’Fxo .8- jnioAcrjraöí ffKSjyfcr/uosoM
MORGUNBLAÐIÐ' FÖSTUDAGUR 6/ OKTÓBER'1989
Bjargey Guðjóns-
dóttir - Minning
Fædd 4. apríl 1907
Dáin 27. september 1989
Ég vil með þessum fáu línum
kveðja elskulega. tengdamóður
, mína, Bjargeyju Guðjónsdóttur.
Bjargey fæddist að Velli í
Grindavík, en foreldrar hennar voru
• María Ólöf Geirmundsdóttir og
Guðjón Einarsson útgerðarmaður.
Þau hjón reistu sér hús í nágrenni
við Velli og nefndu Hlið og voru
þau jafnan kennd við Hliðsnafnið.
Bjargey ólst upp í stórum systkina-
hóp og átti margar bjártar minning-
ar frá æskuárunum að Hliði, sem
hlýjaði henni á seinni árum. Það
var svo 26. nóvember 1927 sem
Bjargey gekk að eiga eftirlifandi
eiginmann sinn, Magnús Guðjóns-
son bifvélavirkja, og fluttist þá til
Reykjavíkur. Þau byggðu sér hús á
Nönnugötu 7 í félagi við foreldra
Magnúsar, og þar hófu þau sinn
búskap.
Síðar fluttu þau heimili sitt á
Hverfisgötu 101 og bjuggu þar í
13 ár. Eg var ungur að árum þegar
ég kynntist tengdaforeldrum
mínum fyrst, á þeirra myndar-
heimili við Hverfisgötuna. Éflaust
hefðu þau kosið að fá að hafa dótt-
urina ungu í friði einhver ár í við-
bót, en þá og ætíð síðar fann ég
ekki fyrir öðru en hlýju og góðvild
frá þessum elskulegu hjónum og
er fram liðu stundir urðu þau mér
sem aðrir foreldrar.
Tengdamóðir mín var kjölfestan
á heimilinu, róleg og yfirveguð í
meðlæti og mótlæti og skipti aldrei
skapi svo ég vissi til, þótt oft væri
erill á heimilinu, þrír lífsglaðír ungl-
ingar og oft velkomnir gestir frá
æskustöðvunum í Grindavík, sem
höfðu viðdvöl í lengri eða skemmri
tíma.
Þau hjón, Bjargey og Magnús,
reistu sér hús á Langholtsvegi 71
í Reykjavík og fluttu í það 1948
og hafa búið þar síðan. Við Mar-
gret, eista dóttirin gengum í hjóna-
band 1949 og þáðum við boð
tengdaforeldra minna, að búa á
heimili þeirra einhvern tíma.
Ekki hafði þessi einstaka kona
áhyggjur af því, þótt hún yrði að
þrengja að sér og sinni fjölskyldu
og lifa í daglegu sambýli við okkur
hjónin. Eflaust hefur stundum reynt
á þolinmæði hennar þó aldrei yrði
ég þess var, en ég sé vel þegar ég
lít yfir farinn veg, að stundum hefði
hún haft ástæðu til að gefa okkur
unglingunum góða áminningu þótt
ekki sé meira sagt.
Sorgum og gleði á lífsleiðinni tók
Bjargey ætíð með jafnaðargeði og
sýndi það sig best í veikindum
Magnúsar, sem hann átti oft við
að stríða, þá var hún kletturinn sem
aldrei bifaðist. Hún hjúkraði honum
og hlynnti að, þegar hann var sjúk-
ur heima og heimsótti hann daglega
ef hann var á sjúkrahúsi. Hún helg-
aði Iíf sitt eiginmanni og bömunum
þrem, þeim Margreti, Guðjóni Vil-
berg og Maríu Ólöfu og veit ég að
öll hafa þau metið að verðleikum
daglega umhyggju hennar og
hjartahlýju, sem þau hafa notið og
munu njóta í minningunni allt sitt
líf.
Barnabörn þeirra Bjargeyjar og
Magnúsar eru orðin 12 og barna-
barnabörnin 15. Þetta er stór hópur
en hvert og eitt átti rúm í ástríku
hjarta tengdamóður minnar og
glöðustu stundir þeirra hjóna voru
þegar fjölskyldunnar komu í heim-
sókn á Langó, sér eða allar saman
á tyllidögum. Þangað þótti öllum
gott að koma.
Eitt af mörgu sem ég dáði í fari
Bjargeyjar var, að hún þoldi ekki
að talað væri illa um nokkurn mann
eða honum hallmælt í sín eyru, án
þess að mótmæla eða bera í bæti-
fláka fyrir viðkomandi.
Við hjónin, börn okkar og bama-
böm kveðjum elsku tengdamóður
mína með sárum söknuði en inni-
Iegu þakklæti fyrir að hafa fengið
að njóta samvistanna við hana þetta
lengi. Það er huggun í sorg okkar
að vita, að hún hefur gengið þann
veg gegnum lífið, sem Guði er þókn-
anlegur og að hann hefur tekið
hana í sinn náðarfaðm og fundið
henni stað.
Með þakklæti og söknuði biðjum
við Guð að blessa hana og veita
manni hennar og öðmm í fjölskyld-
unni styrk í sorg þeirra.
Guðm. Sigurþórsson
Amma á Langó er dáin!
Sem barn telur maður sér stund-
um trú um að nánustu ættingjar
og þeir sem manni fínnst vænst um
muni verða eilífir hér í jarðlífinu.
Eitthvað sérstakt hljóti að gilda um
þá því þeir séu svo einstakir.
Eftir því sem árin líða verður
manni þó smám saman ljóst, að
öllu lífi fylgir óhjákvæmilega dauði.
Bamslegar væntingar víkja fyrir
raunvemleikanum.
Amma Bjargey og afi Magnús
eða amma og afi á Langó eins og
við barnabörnin köllum þau oftast
eru líklega meðal þess fólks sem
einna næst mér hefur staðið um
ævina. Kemur þar líklega hvort-
tveggja til, að ég bjó hjá þeim um
tíma og hitt að þau hafa verið ein-
stakir mannvinir. Hafa þau laðað
að sér fólk, ekki síst börnin.
Gestrisni var ömmu minni í blóð
borin og betri húsmóður og ömmu
var vart hægt að hugsa sér. Var
þar enda oft margt um manninn.
Ég minnist þess að þegar ég fór
einu sinni sem oftar með skólafé-
laga til ömmu og afa, að einn þeirra
sagðist öfunda mig af þeim. Sagði
hann þau vera eins og eftir upp-
skrift úr bók svo vel leyst honum
á þau. Þótti mér vænt um þessi orð
og hef oft minnst þeirra síðan.
Amma var gamansöm og oft kom
það fyrir að hún felldi tár af dill-
andi hlátri. Aldrei heyrði ég hana
baktala fólk en oft reyna að draga
úr slíku tali hjá öðrum.
Með ömmu minni er gengin dá-
samlega kona og vinur sem á eftir
að hafa áhrif á mig og ijölskyldu
mína um ókomin ár. Við erum Guði
þakklát fyrir líf hennar og biðjum
hann að blessa hana í þeirri full-
vissu að hjá honum á hún góða
heimkomu. Jafnframt biðjum við
Guð að veita afa styrk í sorginni.
Reynir
Bjargey vinkona mín frá fyrstu
tíð hefur kvatt okkur um tíma. Hún
hafði allt það sem vinkonu mátti
prýða. Hún var svo jafnlynd að aldr-
ei sá ég hana skipta skapi og aldr-
ei stóð svo illa á á hennar heimili
að ekki væri tekið á móti gestum
og gangandi með hlýju og bros á
vör. Aldrei var svo þröngt í koti
hennar að ekki væri meðlæti á borð-
um hversu gestkvæmt sem hafði
verið um daginn, en oft kom mikill
ijöldi daglega á heimili hennar og
Magnúsar móðurbróður míns. Mér
varð að orði einn daginn fyrir um
það bil fjórum árum að ég hefði
alltaf álitið að ég hefði verið sér-
stakur heiðursgestur á heimili
þeirra frá því að ég myndi eftir
mér og þegar ég þáði veitingar var
eins og ég væri að gera þeim greiða
með komu minni og löngun í að fá
þeirra meðlæti. Ég hafði svo upp-
götvað að allir sem komu á heimili
þeirra ungir sem aldnir fengu sömu
móttökur og báru líklega sömu til-
finningar í bijósti um að vera sér-
stakur heiðursgestur á heimilinu.
Ég hafði einnig á orði að þegar ég
hefði horft á allsnægtaheimili í
kringum mig þar sem börn væru
jafnvel talinn vera fyrir og naumur
tími væri til að sinna þeim oft á
tíðum, hefðu opnast augu mín fyrir
hversu dýrmætur þessi arfur frá
mínu fólki hefði verið mér á upp-
vaxtarárum minum og skín þá
minning mín um komur mínar til
Bjargeyjar og Magnúsar skært.
Þegar ég nefndi þetta við þau hjón-
in og sagði jafnframt að oft hlytu
þau að hafa verið þreytt á komum
mínum sem barn, þá kom glampi í
t Útför systur okkar, móður, tengdamóður, ömmu og langömmu, SIGRÍÐAR JÓSEFSDÓTTUR frá Hámundarstöðum, fer fram að Hofi í Vopnafirði laugardaginn 7. október nk. kl. 14.00. Þeir sem vildu minnast hinnar látnu láti líknarstofnanir njóta þess. Systkini, börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn. t Faðir okkar, tengdafaðir og afi, ÖGMUNDUR JÓNSSON, Hringbraut 32, Hafnarfirði, frá Vorsabæ, Ölfusi, verður jarðsunginn frá Kotstrandarkirkju, Ölfusi, laugardaginn 7. október kl. 15.00. Guðbjörg Ögmundsdóttir, Jón Finnur Ögmundsson, Kristfn Valsdóttir og barnabörn.

t Útför móður okkar, fósturmóður, tengdamóður, ömmu og langömmu, KRISTÍNAR HREIÐARSDÓTTUR frá Presthúsum, Garði, fer frarn frá Útskálakirkju laugardaginn 7. október kl. 14.00. Július Oddsson, Margrét Jónsdóttir, Sigrún Oddsdóttir, Sóley Oddsdóttir, Björn Kjartansson, Ingimar Oddsson, Anna Stína Oddsson, Eyjólfur Gfslason, Helga T ryggvadóttir, barnabörn og barnabarnabörn.
t Þökkum auðsýnda samúð við andlát og útför eiginmanns míns, föður og tengdaföður, PÁLS JÓHANNSSONAR SNÆFELD, . Mávahlfð 22. Guðlaug Bjarnadóttir, Ólafur B. Th. Pálsson, Ragnhildur Pálsdóttir, Vilhelm Ingimundarson, Bjarni Pálsson, Jóhanna Elfsabet Pálsdóttir, Diljá Sjöfn Pálsdóttir, Sturla Guðbjarnason, Björn Haukur Pálsson, Guðrún Sigursteinsdóttir.

t Eiginkona mín, móðirokkar, tengdamóðir, amma og langamma, LÍSBET TRYGGVADÓTTIR, áður til heimilis á Reynivöllum 2, I Akureyri, sem andaðist 28. september í dvalarheimilinu Hlíð, Akureyri, verður jarðsungin mánudaginn 9. október frá Akureyrarkirkju kl. lá.30. Blóm og kransar afbeðnir en þeim sem vildu minnast hinnar látnu er bent á Dvalarheimilið Hlíð, Akureyri. Gestur Jóhannesson, börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn. t Hjartans þakkir til allra, sem sýndu okkur hlýhug og samúð við andlát og jarðarför eiginmanns mcns, föður okkar, sonar, bróður og mágs, INGA FRIÐRIKS AXELSSONAR, Akurgerði 7. Irmgard Axelsson, Gundula Axelsson, Christiane Axelsson, Jenný Ásmundsdóttir, Anna Lára Axelsdóttir, Guðmundur Þórðarson, Ómar Axelsson,
augu þeirra af kátínu og mér var
sagt að hver heimsókn hefði verið
þeim heiður og gleði. Hve mörg
hafa fengið sömu hjartahlýjuna og
sömu móttökur?
Ég man ekki lengra en þegar þau
bjuggu á Hverfisgötu 101 í
Reykjavík og amma dg afi og tveir
yngstu móðurbræður mínir voru í
skjóli Dúu móðursystur minnar og
manns hennar, Jóns Steingrímsson-
ar, á Hverfisgötu 100. Það var dá-
samlegt að fá að alast upp í skjóli
þessara ættmenna minna á 100 og
101 eins og ég kallaði það.
Ibúð þeirra Bjargeyjar og Magn-
úsar var ekki stór eða aðeins tvö
herbergi og eldhús en þar gistu oft
ættmenni Bjargeyjar frá Grindavík
og aldrei man ég eftir að virtist
vanta pláss þó að fjölskyldan sem
fyrir var væru fimm talsins. Þegar
ég horfi á þjóðfélagshætti okkar í
dag spyr ég oft: Hvernig glataðist
þessi dýrmæti arfur svo víða á ís-
landi nútímans? Það er að segja að
hugsa og framkvæma eins og
Bjargey og Magnús hafa gert, eftir
máltækinu góða: „Þar sem hjarta-
rými er, þar er gistirými."
Þau hjónin reistu svo húsið sitt
á Langholtsvegi 71. Það sjá allir
hversu mikill stórhugur hefur fylgt
þeirri byggingu. Húsið sem síðan
hefur verið heimili þeirra hefur ver-
ið skjól svo ótalmargra bæði í lengri
og skemmri tíma. A lóð þeirra og
í húsi þeirra hafa niðjar þeirra í
þijá ættliði fengið inni í mismun-
andi langan tíma. Alltaf var sama
hlýjan, sama viðmótið og sama
veganestið sem börnin fengu með
sér út í lífið frá Bjargeyju, því að
þrátt fyrir sár veikindi síðustu ára
var brosið alltaf á vörum hennar
og hlýjan streymdi frá hjarta henn-
ar. Veikindi hennar síðustu árin
voru okkur sem fylgdust með þeim
afar sár. Vegir Guðs eru oft óskilj-
anlegir og skil ég ekki að svo yndis-
leg manneskja eins og Bjargey var
þyrfti að gangast undir þann kross
að bera þann sjúkdóm sem hún
varð fýrir.
Endalok lífs hennar komu mjög
á óvart og þurfti hún ekki að þjást
á þeim tímamótum og er ég mjög
þakklát fyrir það. Við söknum
hennar mikið sem eftir stöndum en
gerum okkur grein fyrir að Bjargey
mun lifa og skína í minningum
okkar og sögur um tilvist hennar
munu halda áfram að lýsa niðjum
hennar um ókomna tíð.
Bjargey var sannkallað Grinda-
víkurbarn. Hún fæddist 14. apríl
1907 á Velli í Grindavík. Móðir
hennar var María Ólöf Geirmunds-
dóttir og faðir hennar var Guðjón
Einarsson. Þau voru bæði frá Gjá-
húsum í Grindavík. María Ólöf og
Guðjón byggðu Hlið í Grindavík og
bjuggu þar lengstan tíma búskapar
síns og voru börn þeirra kennd við
þann stað. Börn þeirra urðu níu en
aðeins fimm þeirra komust til full-
orðinsára. Nú eru aðeins tvö eftir,
Guðbjörg María og Sigurgeir.
Bjargey kvæntist Magnúsi Guð-
jónssyni frá Bakkagerðí við Stokks-
eyri 26. nóvember 1927. Þau eign-
uðust þijú börn, Margréti, Guðjón
Vilberg og Maríu Ólöfu. Margrét á
tvö börn og þijú barnabörn. Guðjón
Vilberg á fimm syni og fimm barna-
börn. María Ólöf’á fimm börn og
sjö barnabörn. Afkomendur Bjarg-
eyjar og Magnúsar eru þijátíu tals-
ins. Þau bera söknuð í bijósti í dag
en arfur þeirra er mikill og minning-
amar um svo yndislega móður,
tengdamóður, ömmu og langömmu
mun lýsa þeim um ókomna framtíð.
Magnús móðurbróðir minn er sá
sem mest er lagt á nú. Hann sér á
eftir ástvinu og félaga sem hefur
staðið við hlið hans í sextíu og tvö
ár. Ást þeirra hvors til annars hefur
verið undursamleg. Samheldni
þeirra er okkur hinum lærdómsrík
og vona ég að við getum fetað í
fótspor þeirra um ókomna framtíð.
Elsku Magnús frændi minn. Guð
blessi þig, styrki og hjálpi J)ér til
að standast þennan missk Ég veit
að böm þíh, tengdabörn, barnaböm
og bamabarnaböm ásamt Öðram
ættingjum og vinum munu umvefja
þig ástúð sinni og reyna að styðja
þig eftir bestu getu.
Ég þakka Bjargeyju fyrir allt og
allt og bið Guð að blessa hana.
Selma Júlíusdóttir