Morgunblaðið - 06.10.1989, Síða 29

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. OKTÓBER 1989
29
------------------------------------------r—i-t
Minning:
Sigurður Sigurbjöms-
son, kaupmaður
Fæddur 11. nóvember 1903
Dáinn 27. september 1989
í dag verður til moldar borinn
tengdafaðir minn, Sigurður Sigur-
björnsson. Sigurður var á áttugasta
og sjötta aldursári er hann lést á
Vífilsstaðaspítala eftir langa sjúkra-
legu. Dauðinn var honum kærkomin
hvíld frá sjúkdómum sem smám sam-
an drógu úr honum starfskraftana
og með þeim lífsgleðina.
Þó það sé lífsins gangur að kraft-
ar gamals fólks þverri þá er það
samt þungbært að horfa upp á hvern-
ig elli og sjúkdómar leika lífsglatt
og þrautseigt fólk eins og Sigurð
tengdapabba. Þáð átti annað meira
við hann en að missa sjónar á dags-
verkinu.
Eg kynntist Sigurði fyrir rúmum
tuttugu árum þegar ég var að gera
hosur mínar grænar fyrir yngstu
dóttur hans, Siggu, sem mér blessun-
arlega tókst að krækja í. Mér fannst
hann skelfilegur maður, svo þungur
á bránina, orðfár og stór. Einhvern
veginn fannst mér við ekki geta átt
skap saman svo ólíkir sem við vorum,
ég renglulegur og hokinn, hann stór
og þrekinn og einn, ég stöðugt með
álit uppi á öllum málum, hann þög-
ull, ég nítján, hann sextíu og fimm.
Það var svo sannarlega á okkur sjón-
armunur og heil mannsævi skildi
okkur að. En spilin eru ólík í stokkn-
um og svo má stokka þau að kapali-
inn gangi upp. Mér lærðist að meta
Sigurð og bera fyrir honum virðingu.
Því þessi „skelfilegi maður“ reyndist
vera hinn mesti öðlingur og okkur
ómetanleg hjálparhella. Og þegar
allt kom til alls var grunnt á glettn-
inni, jafnvel stríðni.
Sigurður var dulur maður sem
sjaldan flíkaði tilfinningum sínum,
en þeir sem þekktu Sigurð vel vissu
gjörla hvað klukkan sló um skoðanir
hans. Þær komu fyrst og fremst fram
í gerðum hans fremur en orðum en
segði hann skoðun sína fór hún held-
ur ekki á milli mála. Þessi lund gerði
það að verkum að langan tíma gat
tekið að kynnast honum. Hins vegar
fór það ekki fram hjá neinum hvers
konar maður hann var því verkin
töluðu sínu máli. Fáir menn lifa lífinu
jafn sjálfum sér samkvæmir og Sig-
urður gerði. Hann var sístarfandi
meðan hann hélt mætti til og raunar
lengur því síðustu árin misbauð hann
sér oft með vinnu. Heilsa hans var
alla tíð veil öll þau ár sem ég þekkti
til hans og oft hélt maður að næsta
sjúkrahúslega yrði hans síðasta, en
alltaf reif hann sig upp úr veikindun-
um og var kominn út að puða eitt-
hvað áður en varði. Vinnan virtist
honum nautn. Hann gat helst ekki
verið rólegur nema hann stæði í ein-
hveijum stórræðum. 10 hús byggði
hann um ævina, flest og stærst á
Minning:
Jóna S. Sigurjóns-
dóttir Neskaupstað
Fædd 13. maí 1951
Dáin 27. september 1989
í dag er kvödd hinstu kveðju frá
Norðfjarðarkirkju Jóna Sigurborg
Siguijónsdóttir.
Jóna fæddist í Neskaupstað 13.
maí 1951. Hún var þriðja barn for-
eldra sinna, hjónanna Sigrúnar Jóns-
dóttur og Siguijóns Einarssonar
verkamanns þar í bæ. Eldri eru þau
Sigurbjörg húsfreyja í Mosfellsbæ
og Sæmundur sjómaður í Neskaup-
stað en yngri þeir Einar fiskeldis-
fræðingur sem býr á Kjalarnesi og
Árni sem búsettur er í Ástralíu. Jóna
Sigurborg bar nöfn móðurforeldra
sinna, Jóns Markússonar og Sigur-
borgar Sæmundsdóttur, sem bjuggu
að Bjargi við Reyðarfjörð.
Að loknu skyldunámi vann Jóna
ýmis störf á heimaslóðum en tæplega
tvítug hélt hún til Kaupmannahafn-
ar. Þar dvaldi hún um tveggja ára
skeið en flutti svo á heimaslóðir og
bjó í Neskaupstað eftir það. Þar átti
hún sitt heimili með drengjunum
sínum tveimur, Siguijóni sem nú er
sautján ára og Helga sem er fimm-
tán ára.
Fyrir hartnær áratug veiktist Jóna
af þeim sjúkdómi sem nú hefur lagt
hana að velli. Þessi ár dvaldi hún
langdvölum á sjúkrahúsum, ýmist
hér syðra eða í heimabyggð, og löng-
um var hún sárþjáð. En Jóna gafst
ekki upp heldur barðist hún á sinn
hljóðláta hátt án þess að kvarta. Hún
bar harm sinn í hljóði enda dul kona
og fáskiptin.
Við Jóna vorum jafnöldrur og þre-
menningar að skyldleika. Kunnings-
skapur okkar var þó aldrei mikill
enda þótt við vissum alltaf vel hvor
af annarri og raunar má segja að
við höfum lítt þekkst fyrr en á seinni
árum þegar veikindin voru farin að
heija á hana. Og með sanni get ég
sagt að þau kynni hafi orðið mér
umhugsunarverð og lærdómsrík. Þau
gerðu mér ljósara en ég hafði áður
reynt hve lán heimsins er í raun fall-
valt og hversu margt það er sem við
fáum ekki við ráðið. Flest, og meðal
annars það sem okkur er dýrmæt-
ast, höfum við aðeins að láni, og
jafnvel aðeins um skamma hríð.
Þarna fór ung kona sem barðist sem
hetja fyrir lífi sínu, kjarkmikil og
þolgóð. Framar öllu var henni um-
hugað um foreldra sína og drengina
tvo sem hún þráði svo heitt að sjá
vaxa upp. Hún vildi létta af þeim
áhyggjum þeim sem veikindum henn-
ar fylgdu og sem óhjákvæmilega
settu mark sitt á þau. En að lokum
varð hún að gefast upp. Hún lést
að morgni 27. september, aðeins
þijátíu og átta ára að aldri.
Á vísum stað segir að öllu sé af-
mörkuð stund og sérhver hlutur hafi
sinn tíma. Að fæðast hafi sinn tíma
og að deyja hafi sinn tíma. En þeim
sem unnu Jónu Siguijónsdóttur
finnst fráfall hennar svo ungrar svo
innilega sárt og ótímabært. Og við
því fást engin svör að svona fór.
Öllum ástvinum Jónu votta ég
mina dýpstu samúð. Drengjunum
hennar vil ég segja að þeir áttu að
móður mikla hetju sem ekki lét bug-
ast. Megi það verða þeim nokkur
huggun og fordæmi í þeirra lífi.
Margrét Jónsdóttir
Jóna var dóttir hjónanna Sigrúnar
Jónsdóttur frá Bjargi í Reyðarfirði
og Siguijóns Einarssonar frá Djúpa-
vogi. Hún var þriðja í röðinni af fimm
systkinum. Oft var þröngt á þingi,
þeim árum sem véltækni var bág-
borin til þess arna og það ellefta
byggði hann áttræður — tvöfaldan
bílskúr — fyrstur upp á morgnana,
síðastur heim á kvöldin. Vissi Sigurð-
ur af ógerðum hlut var hann kominn
þar til að kýla á framkvæmdirnar.
Mikið var þá gott að eiga hann að,
en mikið ósköp var erfitt að fylgja
honum-eftir. Væri eitthvað að gerast
var hann kominn til að fylgjast með
framvindu mála. Sjaldan þurfti að
biðja hann nokkurs — hann var löngu
búinn að sjá þörfina fyrir og jafnvel
búinn að búa svo um hnúta að málið
var leyst fyrr en mann sjálfan óraði
fyrir. Já, Sigurður er gott dæmi um
það að menn eiga að fá að ráða sinni
starfsævi sjálfir. Ef líf er hinum
megin í líkingu við það sem er hér
er ég viss um að Sigurður er þegar
farinn að munda hamarinn.
þegar börnin voru að alast upp, enda
voru húsakynnin lítil.
Við ólumst báðar upp fyrir austan,
í Neskaupstað. Við lékum okkur
stundúm saman ásamt öðrum börn-’
um. Á vorin fórum við í boltaleiki og
á veturna renndum við okkur á sleð-
um í brekkunum.
Ég kynntist Jónu nánar þegar við
vorum báðar að vinna í Kaupmanna-
höfn árið 1970. Ungar stúlkur, fullar
af eftirvæntingu, sigldum við þangað
með ms. Gullfossi. Við leigðum her-
bergi á Fredriksberg, eyddum þar
samán jólum og áramótunum. í
frítímanum var mikið talað saman,
hlegið og skemmt sér. Vináttan hef-
ur haldist, þrátt fyrir að ég hafi flust
suður.
Hún eignaðist tvo myndardrengi,
Siguijón Mikkael, sem er 17 ára, og
Helga, sem er 15 ára. Þeim bjó hún
fallegt heimili. Hun var þrifin, natin
kona og vildi hafa fallegt í kringum
sig. _
Hun starfaði í nokkur ár sem
starfsstúlka á Fjórðungssjúkrahús-
inu og dagheimilinu í bænum og bar
hag barna og unglinga ætíð fyrir
bijósti. Einnig vann hún við fiskverk-
un um tíma.
Jóna var að eðlisfari mjög skapgóð
og þolinmóð. Þeir eiginleikar komu
að góðum notum í veikindum henn-
ar. Sjö ár eru nú liðin frá því að hún
fór fyrst að finna fyrir sjúkdómi
sínum. Með fjölskylduna við hlið sér
stóð hún sig allan tímann sem hetja.
Við sendum Sigurjóni, Helga, for-
eldrum og systkinum okkar dýpstu
samúðarkveðjur.
Ég á margar góðar og skemmti-
legar minningar um Jónu, takk fyrir
þær. Við kveðjum hana með sökn-
uði, en í þeiiTÍ trú að hún hafi það
betra á nýja staðnum.
Þórdís Kristinsdóttir
og fjölskylda
■ ■ i,----------------------------
Sigurður fæddist 11. nóvember
1903 að Fagrabæ í Grýtubakka-
hreppi í- Eyjafirði. Hann var þriðji
yngstur sjö systkina. Foreldrar hans
voni Sigurbjörn Kristjánsson bóndi
og Jakobína Ragnheiður Baldvins-
dóttir. Sigurður ólst upp í foreldra-
húsum. Nítján ára gamall yfirgaf
hann föðurleifðina og fór til sjós.
Sjómennsku stundaði hann meira og
minna fram undir fimmtugt ýmist á
fiskibátum, togurum eða millilanda-
skipum. Matreiðslu lærði hann á
Hótel Skjaldbreið í kring um 1930
og var hann því matsveinn á flestum
þeim skipum sem hann var á. Árið
1940 kynntist Sigurður eftirlifandi
konu sinni, Maríu Finnbogadóttur,
og gengu þau í hjónaband í árslok
það sama ár. Þau eignuðust þijú
börn: Hákon 1942, Björgu 1943 og
Sigríði 1950.
Árið 1942 hóf Sigurður störf í
landi og setti þá á stofn matsölu í
húsi sem hann byggði á Rauðar-
árstíg 26 og rak hana nokkur ár eða
til 1946. Sigurður fór þá aftur til
sjós en gaf sér þó tíma til að reisa
eitt stórhýsið í viðbót í Blönduhlíð
24. Árið 1951 varð Sigurður fyrir
því óhappi að fótbrotna. Fótbrotið
dró dilk á eftir sér því það greri illa
sem leiddi af sér að Sigurður átti í
því í þijú ár og raunar lengur því
hann var ætíð haltur upp frá því.
Fótbrotið átti sinn þátt í því að Sig-
urður hætti alfarið sjómennsku. Um
1955 fær Sigurður heimild til að
reka verslun í Kópavogi og ákváðu
þau hjónin þá að flytja suður í Kópa-
vog. Þar reisti Sigurður enn eitt íbúð-
arhúsið í Melgerði 13 en jafnframt
verslunarhúsnæði sitt, Biðskýlið á
Kópavogsbraut 115, sem hann rak
til ársins 1972. Gert var ráð fyrir að
í Biðskýlinu yrði rekin sjoppa á
íslenska vísu en aðstæður voru þann-
ig á nýbyggðu nesinu að sjoppan
þróaðist í matvöruverslun þar sem
hægt var að kaupa flestar nauðsynj-
ar. Við þessa sjoppu kenndu Kópa-
vogsbúar Sigurð og kölluðu hann
Sigga í sjoppunni.
Á næstu árum byggði Sigurður
tvö einbýlishús til viðbótar í Kópa-
vogi, Kópavogsbraut 106 og 113
svona í hjáverkum rétt eins og hin.
Það var ekki fyrr en elli kerling var
farin að taka sinn toll af heilsu Sig-
urðar að hann lét sér nægja að kaupa
tilbúið húsnæði yfir sig og ijölskyldu
sína í Hvassaleiti 16 i Reykjavík, þá
sestur í helgan stein.
Eins og fram hefur komið voru
starfskraftar og vinnugleði Sigurðar
með ólíkindum og gekk hann því oft
nærri heilsu sinni. Hann átti margar
sjúkrahúslegur og sumar langar.
Oftast lá hann á Vífilsstaðaspítala.
Hann mat starfsfólkið þar mikils og
víst er að helst vildi hann hvergi
annars staðar vera í veikindum
sínum. Læknar, hjúkrunarfólk og
annað starfsfólk á Vífilsstöðum á
‘skilið mikið lof og þakkir fyrir þá
hlýju og umönnun sem Sigurður fékk
þar. Það veit ég að hann hefði viljað
að kæmi fram hér.
Fari kær tengdapabbi í friði.
Maríu tengdamömmu, Konna,
Björgu, Siggu og öllum afabörnunum
votta ég innilega samúð mína.
Haukur
t
Innilegt þakklæti fyrir auðsýnda samúð og vináttu við andlát og
útför eiginkonu, móður, tengdamóður, ömmu og langömmu,
SVÖVU BJARNADÓTTUR,
Hábæ 40.
Ágúst Filipusson,
börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vináttu við andlát og útför
eiginkonu minnar, móður, tengdamóður og ömmu,
SESSELJU SIGURÐARDÓTTUR,
Hamarsgerði 2.
Jóhann Valdimarsson,
Örn Jóhannsson, Björg Kristjánsdóttir,
Sigurður Jóhannsson, Bryndís Arnfinnsdóttir,
Valdimar Jóhannsson, Ingibjörg Ragnarsdóttir
og barnabörn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vináttu við andlát og útför
eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
KRISTÍNAR B. NÓADÓTTUR,
Bjarnarstíg 9.
Jóel Jónsson,
Jón Jóelsson,
Þórdís Elín Jóelsdóttir, Gunnar Gunnarsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát eigin-
manns míns, föður, tengdaföður og afa,
EINARS JÓHANNSSONAR
frá Skálum á Langanesi,
til heimilis að Öldugötu 46, Hafnarfirði.
Sólveig Þ. Helgadóttir,
Marinó Einarsson,
Rögnvaldur G. Einarsson, Elísabet Jónasdóttir,
Sonja Rut Rögnvaldsdóttir.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og jarð-
arför móður okkar, tengdamóður og ömmu,
KRISTÍNAR PÁLSDÓTTUR PENSEL.
Michael Pensel,
Edward Pensel, Deborah Pensel,
Kelly Páll Pensel, Christopher Pensel,
Guðrún Gisladóttir,
Gísli Páll Pálsson, Þórður Björn Pálsson,
Halldór Gunnar Pálsson.