Morgunblaðið - 13.10.1989, Blaðsíða 28

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 13. OKTÓBER 1989
■ .1 H—G / " :|—i—h '-T—-—q‘ri—|—■——1—r—

Útför konu langömmu, + minnar, móður okkar, tengdamóður, ömmu og
SIGRÍÐAR SIGURJÓNSDÓTTUR,
Sólvallagötu 10,
Keflavik,
ferfram frá Keflavíkurkirkju laugardaginn 14. október kl. 14.00.
Sigurður Finnbogason, dætur, tengda- synir, barnabörn og barnabarnabarn.
+
Systir min,
GUÐBJÖRG VILHJÁLMSDÓTTIR,
Haholti 17,
Akranesi,
lést á sjúkrahúsi Akraness 12. október sl.
Jóna Vilhjálmsdóttir
og aðrir aðstandendur.
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi, langafi og iangalangafi,
JÓN ÓSKAR PÁLSSON
frá Seljanesi,
Reykjabraut 9,
Reykhólum,
verður jarðsunginn laugardaginn 14. október kl. 14.00 frá Reyk-
hólakirkju.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á Elliheimilið Barmahlíð.
Ingibjörg Sveinsdóttir,
Páll Jónsson, Unnur Stefánsdóttir,
Sveinn Jónsson, Dagbjört HafSteinsdóttir,
Magnús Jónsson, Dagný Stefánsdóttir,
Jón Hjálmar Jónsson, Svala Sigurvinsdóttir,
Sesselja Jónsdóttir, Wívi Hassing,
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabarn.
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
ÓSKAR GUÐMUNDSSON,
Tungulæk,
Mýrasýslu,
verður jarðsunginn frá Borgarneskirkju laugardaginn 14. október
kl. 14.00. Rútuferð verður frá Umferðarmiðstöðinni kl. 12.00
Ragnhildur Einarsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem auðsýndu vinsemd
og hjálp við andlát og útför bróður okkar og frænda,
SKÚLA VALTÝSSONAR,
og heiðruðu minningu hans. Sérstakar þakkirtil starfsfólks Heiðar-
bæjar fyrir frábæra umönnun og hjúkrun síðustu árin.
Guðrún Brandsdóttir,
Laufey Pálsdóttir
ogfjölskyldur.
+
Hugheilar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vináttu við andlát og
jarðarför konu minnar, móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
LÍSBETAR TRYGGVADÓTTUR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á dvalarheimilinu Hlíð fyrir alúð
og umönnun hinnar látnu.
Gestur Jóhannesson,
Bára Gestsdóttir,
Ragna Gestsdóttir, Davíð Kristjánsson,
Tryggvi Gestsson, Guðbjörg Þórisdóttir,
Sigurður Gestsson, Kristfn Halldórsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartanlega þökkum við öllum, sem sýndu okkur samúð við andlát
og útför móður okkar, fósturmóður, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
KRISTÍNAR HREIÐARSDÓTTUR
frá Presthúsum,
Garði.
Július Oddsson, Margrét Jónsdóttir,
Sigrún Oddsdóttir,
Sóley Oddsdóttir, Björn Kjartansson,
Ingimar Oddsson, Anna Stína Oddsson,
Eyjólfur Gísíason, Helga Tryggvadöttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Krisljana Steinþórs-
dóttir - Minning
Fædd 8. janúar 1900
Dáin 7. október 1989
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þðkk fyrir allt og allt. (V. Briem).
Mikill höfðingi og heiðurskona
er til moldar borin í dag. Það yljar
uni hjartarætur að niinnast tengda-
ömmu, vinkonu minnar, ekki síst
nú þegar gatan er gengin. Undar-
legt er að gera sér grein fyrir því
hversu tíminn líður hratt. Að mér
finnst ekki nema örfá ár síðan við
hittumst fyrst. Hún tók mér fjarska
vel sú gamla, jafnvel þótt ég væri
að stíga í vænginn við barnabarn
hennar og uppeldisdóttur. Enda
fann ég fljótt að hún var mikil bjart-
sýniskona. Hafði takmarkalausa trú
á því að heimurinn og menmrmr
gætu batnað. Stöku svartsýnispré-
dikanir voru ekki til þess að breiða
grámóku yfir allt eða afskrifa. Hún
var að greiða fram úr því sem fyr-
ir lá. Hún varð að finna bjartan og
skíran flöt og framhald.
Lífið gekk henni ekki þrauta-
laust. Ef til vill gerði hún sér það
erfiðara en efni stóðu til. Samvisku-
semin var óhagganleg. Dugnaður-
inn og kappið mikið. Það skyldi
hafa hlutina af. Ekki að kæfa góð
áform með innantómu málæði.
Hennar vettvangur var staðurinn
og stundin, þar sem hlutirnir gerð-
ust.
Hún var hagleiksmaður, sauma-
kona af Guðs náð og framúrskar-
andi húsmóðir. Heilsan var alltaf
Bjargey Guðjóns-
dóttir - Kveðjuorð
Fædd 4. apríl 1907
Dáin 27. september 1989
Við skrifum þessar fátæklegu
línur til minningar um ömmu og
langömmu, Bjargeyju Guðjónsdótt-
ur, „ömmu á Langó“ eins og við
krakkarnir kölluðum hana. „Má ég
sofa hjá ömmu og afa á Langó?“
sögðum við og alltaf var tilhlökkun-
in mikil að fá að heimsækja ömmu
og afa. En nú er hún amtna dáin,
hún amma sem alltaf var svo kát
og glöð og smitaði okkur af kátínu
og glaðværð alla tíð.
Auðvitað lifir amma áfram í
minningu okkar allra og hinum
megin í þeim heimi sem okkur jarð-
arbúum er hulinn.
Undanfarin tvö ár höfum við
hjónin búið í sama húsi og afi og
amma, og fengið að deila með þeim
erfiði og gleði. Þrátt fyrir það að
hún amma hafi átt við veikindi að
stríða síðustu misseri, var hún allt-
af kát og gerði að gamni sínu við
okkur og drengina okkar.
Minningin um góða ömmu lifir
áfram. Við þökkum henni fyrir allt
um leið og við kveðjum hana frá
þessum heimi.
Guð styrki þig afi gegnum erfitt
tímabil vegna mikils missis.
Gústi og Erla
+
Þökkum innilega þeim, er auðsýndu okkur samúð og vinarhug
við andlát og útför eiginmanns míns, föður okkar og afa,
ÁGÚSTS JÓHANNESSONAR,
Faxabraut 32 C,
Keflavík.
Bergljót Ingólfsdóttir,
Jóhannes Ágústsson,
Hrólfur Brynjar Ágústsson,
Guðrún Ágústsdóttir,
Dúa Berg.
Til greinahöfunda
Aldrei hcfur meira aðsent efni
borizt Morgunblaðinu en nú og
því eru það eindregin tilmæli
ritstjóra blaðsins til þeirra, sem
óska birtingar á greinum, að
þeir stytti mál sitt mjög. Æski-
legt cr, að grcinar verði að jafn-
aði ekki lengri en 2-3 blöð að
stærð A4 í aðra bverja línu.
Þeir, sem óska birtingar á
lengri grcinum, verða beðnir um
að stytta þær. Ef greinahöfundar
telja það ekki liægt, geta þeir
búizt við verulegum töfum á birt-
ingu.
Minningar- og
afmælisgreinar
Al' sömu ástæðum eru það ein-
dregin tilmæli ritstjóra Morgun-
blaðsins til þeirra, sem rita minn-
ingar- og afmælisgreinar í blaðið,
að reynt verði að forðast endur-
tekningar eins og kostur er, þegar
tvær eða fleiri greinar eru skrifað-
ar um sama einstakling. Þá verða
aðeins leyfðar stuttar tilvitnanir í
áður birt ljóð inni í textanum.
Almennt verður ekki birtur lengri
texti en sem svarar einni blaðsíðu
eða fimm dálkum í blaðinu ásamt
mynd uni hvern einstakling. Ef
meira mál berst verður það látið
bíða næsta eða næstu daga.
Ræður
Töluvert er um það, að Morgun-
blaðið sé beðið um að birta ræð-
ur, sem haldnar eru á fundum,
ráðstefnum eða öðrum manna-
mótum. Morgunblaðið mun ekki
geta orðið við slíkum óskum nema
í undantekningartilvikum.
Ritstj.
góð og víst að fólk fékk ekki annað
að vita. Og bjátaði eitthvað á var
lítið sagt, — varir herptust og hend-
ur krepptust.
Annríki var í saumaskapnum.
Oft nótt lögð við dag. Það nýjasta
og fínasta í tískunni jafnan tekið
upp. Stöðugt tilbúin að reyna eitt-
hvað nýtt og breyta út af venju.
Þar fór ekki nýjungagirnin. Hún
var maður nútíðar og framtíðar,
smekkmaður, sem tileinkaði sér og
valdi það besta úr.
Vilji stóð jafnan til góðs og vök-
ul augun og hugurinn fylgdust
grannt með. Hún var dóttir vonar-
innar o£ viljans. Höfuð fjölskyldu
sinnar, sem hún unni og fóstraði.
Til hennar var leitað allt fram und-
ir það síðasta. Orð hennar virt og
úrskurður metinn.
Ekki var hún tengdaamma mín
allra. En hún stóð eins og klettur
með þeim sem hún tók. Ég átti því
láni að fagna að eignast hana að
vini. Og ég mat hana mikils fyrir
víðsýni hennar og glöggskyggni.
Þrátt fyrir háan aldur var hún af-
skaplega lifandi manneskja og fé-
lagslynd. Mér fannst hún alltaf vera
mörgum áratugum yngri en hún
var.
Sífellt velti hún fyrir sér hlutun-
um, bæði daglegum efnum og þeim,
er lutu að hinstu rökum. Hún sætti
lagi og kom gjarnan af stað rökræð-
um og naut þess að vera á öndverð-
um meiði.við hinn aðilann. Þessi
háttur hennar bar vott um fróðleiks-
fýsn og sannleiksleit og ekkert síður
ást hennar á lífinu og fólki. Yfir-
borðið var glettnislegt og gaman-
samt, hláturinn mikill og einlægur
en undirtónninn alvara.
Við áttum ófáar syrpurnar sam-
an og undi ég því ekkert síður en
hún. Með henni fékk ég tækifæri
til þess að kynnast einstakri kjarna-
konu, sem teljast vera forréttindi.
Oft fékk ég sönnur fyrir því hvaðan
hún sótti sér styrk og þrek. Guðs-
trúin var fölskvalaus og bænirnar
margar sem hún bað fyrir sínum.
Huga hennar og hjarta átti fjöl-
skylda mín, það höfðum við fengið
stöðugt að reyna, sem og þann
kærleika og ástúð sem tengdafólk
mitt hefur einlægt auðsýnt. Þar
kippir í kynið.
Sjúkrasaga vinkonu minnar varð
ekki löng. En hún tók því sem verða
vildi, eins og hennar var von og
vísa, með stillingu og yfirvegun.
Hún þakkaði þann langa og góða
tíma sem hún hafði notið og þær
góðu gjafir sem hún hafði þegið.
Hún taldi nú vera nóg komið og
tímabært að róa á ný mið. Það var
ekki hennar eðli að líta um öxl og
trega það liðna, kvarta eða kveina.
Veikburða höfuð reigði hún aftur
og horTði einbeitt fram á við. Enn
einu sinni leit hún hið ókomna von-
araugum, til ævintýrsins, sem verða
mundi.
„Er til nokkurs að biðja til Guðs?“
spurði hún þegar ég kvaddi hana
hisnta sinni. Eg sá stríðnisglamp-
ann í augum hennar. Hún var að
ýta við mér. A hinn bóginn leitaði
hún uppörvunar og stuðnings,
áréttingar. Þetta var hennar stlll.
Ég þakka gefandi samfylgd og
bið öllum aðstandendum blessunar
Guðs.
Davíð Baldursson