Morgunblaðið - 24.10.1989, Qupperneq 38

?§8

HÓTELSTJ ÓRNUN
Sérhæft nám í stjórnun
hótela og veitingahúsa
iðskiptaskólinn býður nú upp á sérhæft
nám fyrir þá sem hafa áhuga á stjómunar-
störfum á hótelum og veitingahúsum. Námið
er ætlað þeim er hyggjast starfa á hótelum og
veitingahúsum í framtíðinni og þeim sem
starfa þar nú þegar, en vilja bæta við þekk-
ingu sína.
Vaxandi umfang ferðaþjónustunnar á Islandi
undanfarin ár, fjölgun veitinga- og gistihúsa
og aukin samkeppni þeirra kallar í auknum
mæli á hæft fólk í stjómunarstöður.
aðalfundi Sambands veitinga- og gisti-
húsa, sem haldinn var í Stykkishólmi 26. sept.
sl., var lögð fram skýrsla frá Þjóðhagstofnun. í
henni kemur fram að störfum á veitinga- og
gistihúsum fjölgaði frá 1982-87 um 52,7%.
Einnig kom fram að á íslandi hefur erlendum
ferðamönnum fjölgað um 66% á sl. 5 árum. A
blaðamannafundi sem Ferðamálaráð hélt ný-
lega kom fram að miðað við aukninguna frá
1984 munu um 300 þúsund ferðamenn sækja
Island heim á hverju ári um næstu aldamót.
Meðal námsgreina í hótel-
stjómunamáminu era:
- starfsemi hótela og veitingahúsa
- hótelbókanir og bókunarkerfi
-fjármál hótela og veitingahúsa
- hótelstjórnun
- markaösfræöi
- vettvangsheimsóknir ogfleira ogfleira.
Námið tekur alls 160 klst. og stendur yfir í 10 vikur.
Kennarar á námskeiðinu eru allir sérfræðingar á sínu
sviði og hafa reynslu af stjórnun hótela og veitinga-
húsa. Hringdu í okkur og við sendum þér bækling
með nánari upplýsingum.
Ath. fjöldi þátttakenda er takmarkaður.
(* Hótel Saga hefur menntað 400 framreiðslu- og
matreiðslumenn).
\r Viðskiptaskólinn
Borgartúni 24, sími 62 66 55
Hugleiðing
dagsins í dag
eftir Sigmar
Hróbjartsson
Flestir munu vera nokkuð sam-
mála um, að ástand ýmissa mála á
landi hér mætti vera betra í ýmsum
greinum. Hér verður þó ekki gerð
tilraun til þess að kafa djúpt í ein-
staka málaflokka, enda ekki rúm
til þess. Hinsvegar ætla ég að drepa
á 3-4 málaflokka, sem með örlaga-
ríkum hætti snerta afkomu hvers
einasta einstaklings, og þar með
þjóðarinnar allrar.
Stjórnun fiskveiða
Það er nú berlega komið í ljós,
að hið svonefnda kvótakerfi hefur
ekki reynst nægilega haldgott til
þess að annast þá fiskveiðistjórnun,
sem að var stefnt.
Það fyrirkomulag, að úthluta
veiðileyfum (ókeypis) á skip, hefur
smám saman raskað byggðajafn-
vægi og skapað ólgu og togstreitu
milli landshluta, þar sem ljóst er,
að það er kvótinn en ekki skipin
sjálf sem gengur kaupum og sölum
eftir því sem vindar blása. Undir
þann leka er hægt að setja með því
að binda a.m.k. hluta kvótans við
byggðarlög. Verra er samt það, að
mikið vantar á að nýting fiskstofn-
anna sé með þeim hætti sem nauð-
synlegur er, og að er stefnt. Má
þar fyrst til nefna óhreinu börnin,
þ.e. smáfiskadrápið, sem allir vita
um, en fáir viðurkenna. Hvað
skyldi sá þáttur vera gildur? Það
er ekki einleikið að þorskstofninn
gefi minna af sér nú en þegar
300-400 togarar veiddu hér við
landið. Þá er það líka blóðugt að
vita, að á sama tíma skuli stórum
hluta aflans vera kastað beint í sjó-
inn eftir að frysting hófst um borð
í togurunum. Og við skulum ekki
gleyma lifrinni.
Gámaútflutningur, með þeim
hætti sem tíðkast hefur að undan-
förnu, hefur komið mér fyrir sjónir
sem sniðug aðferð hinna erlendu
kaupenda til að komast bakdyra-
megin inn í íslenska landhelgi. Með
því að koma upp fískmörkuðum í
íslenskum höfnum fyrir allan afla
er sett undir þennan leka og þar-
með mestar líkur á að þjóðinni
verði sem mest úr þeim afla sem
dreginn er úr sjó. Takmark veiði-
stjórnunar hlýtur að verða besta
nýting aflans og þess skipastóls sem
veiðarnar stundar. Til þess að ná
því marki er sala veiðileyfa senni-
lega hentugasta tækið.
Stjórnun á peningamarkaði
(vöxtum)
Það væri að bera í bakkafullan
lækinn, að skrifa langt mál um
þetta efni. Til þess eru margir kall-
aðir en fáir útvaldir. Og oftast eru
það líklega eigin hagsmunir,_ sem
ráða afstöðu hvers og eins. I eðli
sínu eru peningar verðmælir og
gjaldmiðill. Það sem ruglar fyrr-
nefnda þáttinn, er óstöðugt verðlag,
,sem hér hefur verið landlægt í
næstum heilan mannsáldur, eða frá
styijaldarárunum 1939-45.
Til þess að takist að hafa stjórn
á þessum þætti, er rétt gengis-
skráning frumskilyrði. Það er því
þetta samspil gengisskráningar og
vaxta sem skapar þetta jafnvægi
sem peningamarkaðurinn hvílir á,
og inn í það spilar iögmál framboðs
og eftirspurnar, og þar með verða
þessir þættir háðir hver öðrum.
En hversu háir eiga þá vextir að
vera? í stuttu máli: Að þeir hvetji
til sparnaðar, en séu þó ekki hærri
en það sem vel rekin fyrirtæki í
framleiðslugreinum þjóðfélagsins
og venjulegt fólk eins og íbúðar-
kaupendur með skikkanlegar tekjur
geta staðið undir. Til þess að slíkt
takist, þarf sjálfsagt að hafa þétt
taumhald á þeim gráa. Hér hljóta
vextir á ríkisskuldabréfum að vera
leiðandi afl.
Landbúnaðarmál
Ekki get ég látið hjá líða að minn-
ast lítillega á verð á landbúnaðaraf-
urðum. Flestum ber saman um að
það sé (alltof) hátt hér á landi. Til
þess að ná því niður er frumskil-
yrði að framleiðslan sé í sem mestu
samræmi við neysluna, svo að ekki
þurfi að ausa fé í útflutningsupp-
bætur.
Framtíð íslensks landbúnaðar er
undir því komin að hér takist sem
best til.
Þar sem allar þjóðir í EB iðka
stórkostlegur niðurgreiðslur á sín-
um landbúnaðarafurðum, getum við
sjálfsagj, ekki komist hjá því að
gera það eitthvað líka, því fáa fýsir
í alvöru að taka upp innflutning á
þeim afurðum sem hér er ágætlega
hægt að framleiða og eru hvergi
jafngóðar eða betri, og vísast þar
til nýlegra skoðanakannana.
Friður á vinnumarkaði
Frumskilyrði þess að sæmileg
afkoma sé möguleg í þjóðfélaginu,
er að allir vinnufærir hafi nokkurn
veginn næga atvinnu til framfærslu
sér og sínum og að þar ríki vinnu-
friður.
Sanngjarnt kaupgjald er þá auð-
vitað meginatriði.
En á þessum sviðum er okkar
íslenska þjóðfélagi einmitt stórlega
ábótavant. Ég ætla ekki að fara út
í það hér, að rekja einstakar vinnu-
AmoMusli
- aHa morsna,
jafiivel oftar
Bók eftir
Ole Lund
Kirkegaard
KOMIN er út hjá Iðunni ný bók
eftir Ole Lund Kirkegaard og ber
hún nalhið Anton og Arnaldur
llyfia í bæinn. í fréttatilkynningu
segir m.a.:
„í þessari nýju bók kynnumst við
söguhetjunum Antoni og Arnaldi.
Þeir eru tvíburar og svo líkir að
mamma þeirra þekkir þá ekki einu
sinni í sundur.
Þeir fluttu í bæinn sumar eitt
þegar svo heitt var í veðri að fólk
gat alls ekki sofíð með nátthúfur
og hænurnar verptu linsoðnum
eggjum. Og það má nærri geta að
það færist líf í tuskurnar þegar
þeir eru í grennd.
Anton og Arnaldur láta nefnilega
ekki sitja við orðin tóm þegar þeir