Morgunblaðið - 18.02.1990, Blaðsíða 28

28 C
MORGUNBLAÐIÐ VELVAKANDI SUNNUDAGUR 18. FEBRÚAR 1990
ttee/iAnn
V.h
©1989 Universal Press Syndicate
'„Ecj is/ssi þ&Jf cdLiaf cá þú va&rir
eitthvab öSru visi en a&rir, XarL."
Ég spurði, ertu með toll-
skyldan varning?
Við verðum að blanda geði
við fólkið án þess að vekja
athygli að hætti slyngra
njósnara.
Lag- Yalgeirs
of gott fyrir
Eurovision?
Þ.G. og H.S. skrifa:
Við erum hér tvær sem ekki gát-
um setið á okkur að svara grein-
inni sem birt var í Velvakanda þann
6. febrúar sl. með yfirskriftinni
„Nokkur orð um söngvakeppnina".
Þar sagði höfundur (Frímann Einars-
son) að lag Valgeirs Guðjónssonar
„Það sem enginn sér“ sem sent var
í Söngvakeppni evrópskra sjónvarps-
stöðva í fyrra fyrir íslands hönd
hafa verið „lélegt".
Finnst okkur þesssi ummæli til
marks um lítið sem ekkert vit á tón-
list, því bæði var lagið virkilega gott
og flutningur Daníels Ágústs Har-
aldssonar á því mjög góður.
En þetta var einfaldlega of gott
lag í þessa keppni og hefði „Sóley“
sennilega hæft betur í hana, því það
er meira í eurovision-stíl og erum
við þó sammála um það. Þó svo að
lagið sjálft sé afskaplega leiðinlegt.
Einnig viljum við spyija hvort
höfundur vilji virkilega opinbera ein-
feldni sína með því að láta frá sér
fara að reykvísk dómnefnd hafi gef-
ið laginu „Það sem enginn sér“ stig
bara vegna þess að það var frá
Reykjavík? Getur hann virkilega
ímyndað sér að dómnefnd sem er
valin eiginlega af handahófí fari að
hugsa um hvort þetta eða hitt lagið
sé frá Reykjavík eða einhverstaðar
annarstaðar frá. Dómnefndin velur
einfaldlega það lag sem henni finnst
best.
Vantar fleiri
beygjuljós
Hafliði Helgason skrifar:
Asl. ári voru sett upp umferðar-
ljós á gatnamótum Snorrabraut-
ar og Miklubrautar, en það hefur
gleymst að setja líka upp vinstri-
beygjuljós þar norður Snorrabraut.
Umferðin er það mikil sem kemur
að austan Miklubraut að það bráð-
vantar vinstribeygjuljós við þessi
gatnamót. Og það eru fleiri gatna-
mót sem vantar vinstribeygjuljós, t.d.
við Kringlumýrarbraut og Miklu-
braut og einnig við Laugaveg og
Kringlumýrarbraut. Þessi ljós vantar
án tafar. Það er víst bannað að keýra
yfir á rauðu ljósi, en það er því mið-
ur ekki annað hægt þar sem ekki
eru vinstribeygjuljós. Hvað hafa orð-
ið mörg slys við umrædd gatnamót
á sl. ári?
Á FÖRNUM VEGI
Jens Fylkisson, Davíð Gunnarsson, Guðbjarni Guðmundsson og Ar-
nór Arnórsson.
Námið fiillt starf
ogríflegaþað
Þ AÐ er sama á hvaða tíma dagsins komið er í Háskóla íslands, allt-
af er nóg um að vera. A daginn eru fyrirlestrar og málstofur og
þegar þeim lýkur er nóg um að vera á bókasöfhum og lesstofum.
Þegar komið
er í aðal-
byggingu Há-
skólans og geng-
ið upp á aðra
hæð standa við
handriðið fjórir
piltar. Aðspurðir
segjast þeir allir
vera i rafmagns-
verkfræði á öðru
ári. Þeir eru
fyrst spurðir
hvort nám sé full
atvinna. „Það
finnst mér já.
Vinnuvikan hjá
mér er fjörtíu til
fimmtíu tímar,“
segir Jens Fylk-
isson. Davíð
Gunnarsson er
sammála því og Gunnar Asgeirsson og Vilhjálmur Vilhjálmsson,
segist veija
fimmtíu stund-
um á viku í námið. í frístundum
segist hann „slappa af og horfa á
sjónvarpið". Guðbjarni Guðmunds-
son segist ekki geta unnið með
námi því þá væri „ekki tími til að
skemmta sér um helgar“. Arnór
Arnórsson vinnur með náminu.
Hann segist eiginlega ekki hafa
tíma til þess en_ gefur sér hann
engu að síður. „Ég geri það fyrir
HÖGNI HREKKVÍSI
Víkverji skrifar
„ERIXJ AO HALPA SjÁLFUM pER
KVEÐJUSAA1SÆTI ?"
Fyrr í þessum mánuði var lagt
til á forsíðu Tímans að jarðn-
eskar leifar Fjölnismanna, sem
enn hvíla í dönskum kirkjugarði,
verði fluttar heim. „Það hlýtur að
vera ósk allra rétthugsandi íslend-
inga að Fjölnismenn verði fluttir
heim,“ stendur þar. En efst á sömu
síðu er fyrirsögn með stríðsletri:
„Rassía um landið vegna bíla-
skatta." Ög á innsíðu í sama blaði
er fjögurra dálka fyrirsögn:
„Flokkakerfi er de facto í Sov-
étríkjunum."
Vafalaust má flytja menn heim
með ýmsum hætti, en.Fjölnismenn
verða aldrei fluttir heim sem fúin
bein. Það verður aðeins gert með
þeim táknræna hætti að halda
merki þeirra hátt á lofti og hreinsa
móðurmálið, sem þeim var hug-
ljúfara en nokkuð annað, af er-
lendum slettum. Fjölnismenn
verða aldrei fluttir heim nema all-
ir „rétthugsandi" íslendingar
skrifi og tali íslensku. Það verður
aldrei gert „de facto“ með ein-
hverri „rassíu“.
að hljómar stundum einkenni-
lega í eyrum roskins fólks,
þegar kvartað er og kveinað um
lífskjör hér á landi. Því er gjarnt
að bera ástandið saman við það
sem var á uppvaxtarárum þess.
Að sjálfsögðu er því ekki saman
að jafna. En ósagt skal látið hvort
menn uni hag sinum nokkuð betur
nú en þá, kröfurnar um lífsgæði
eru svo allt aðrar og meiri.
Víkveija kom þetta í hug þegar
hann hlustaði á útvarpsþátt þar
sem maður utan af landi kvartaði
sáran undan því hve dýrt honum
væri að kosta son sinn til náms í
Reykjavík. Tíndi hann ýmislegt til
og endaði með: Og svo þurfti ég
að kaupa handa honum bíl svo að
hann kæmist í skólann.
Verður ekki betur lýst þeim
kröfum, sem fólk gerir nú til
lífsins. Víkverji gerði sér satt að
segja ekki grein fyrir að samgöng-
ur í Reykjavík væru svona slæmar.
xxx
Með síðustu kjarasamningum
virðist almenningur reiðubú-
inn að leggja sitt af mörkum í
baráttunni við verðbólgudrauginn
og stuðla að því að hér skapist
eðlilegt ástand og heilbrigt efna-
hagslif. En það er að sjálfsögðu
grundvöllur bættra lífskjara.
Menn skyldu halda að ríkis-
stjórnin tæki þessu fagnandi og
það hefur hún líka gert — í orði.
En hvað er svo upp á teningnum
þegar til kasta hennar kemur?
Línan var lögð í kjarasamning-
unum, en hvað dvelur Orminn
langa? Ráðherrar byrja að spyrna
við fæti og þrátta dögum saman.
Fáum ríkisstjórnum — ef nokkurri
— hefur verið gefið annað eins
tækifæri. Því verður ekki trúað
að hún klúðri því, þótt hún sé að
vísu ekki hátt skrifuð samkvæmt
skoðanakönnunum. Mest óttast
menn þó að hún kaupi sér frið og
verðbólguna niður með erlendum
lántökum, með þeim óhjákvæmi-
legu afleiðingum að við lok lífdaga
hennar bresti stíflan með öllu sem
því fylgir. Við skulum vona að
lánleysi hennar verði ekki svo
mikið.