Morgunblaðið - 19.09.1990, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 19. SEPTEMBER 1990
„ þaS \sar- trúlaqm. — 63 fcíló."
Ég geng ekki um og segi
kjaftasögur. Það er þó
betra en að brenna inni
með þær og líða illa þess
vegna.
Með
morgnnkaffinu
Þykja þér mínar frásagnir
ekki áhugaverðari en það
sem einhver og einhver
skrifar í blöðin?
HOGNI HREKKVISI
HANN ER SKrf/W/MAfeKieÓJCNUM.
glCKereT S'aÓMV'ARP i VIKO.",
Gott sjón-
varpsefni
Heiðraði Velvakandi.
Ég vil taka undir með þeim sem
hvatt hafa Ríkissjónvarpið til að
vanda betur val kvikmynda sem
sýndar eru um helgar. Kvikmynd-
irnar hafa verið fremur lélegar hjá
þeim að undanfömu en það átti
ekki við um síðustu helgi. Kvik-
myndin Hefndarþorsti var sérstak-
lega áhrifamikil og sannfærandi
mynd um ástandið sem ríkir í
írlandi.
Þá vil ég einnig þakka fyrir
dönsku myndina Spagetti sem ég
kunni ákaflega vel að meta. Sjón-
varpið ætti að sýna meira af mynd-
um frá hinum norðurlöndunum og
gerði þá ekkert til þó nokkrar sæn-
skar vandamálamyndir fengju að
fljóta með. Að lokum vil ég þakka
fyrir þáttinn um systkinin á
Kvískerjum sem var framúrskar-
andi vel gerður.
Guðrún
Grámann týndur
Kötturinn Grámann er týndur í
Hafnarfirði. Hann er stór, grár með
hvíta bringu, loppur og trýni. Hann
var með svarta hálsól og bjöllu,
ómerktur en með smá skurð í báð-
um eyrum. Heitið er góðum fundar-
launum handa þeim sem finnur
köttinn. Vinsamlegast hafið sam-
band í síma 672211, 652854 eða
54273.
SNILLDARLEG-
AR TEIKNINGAR
Til Velvakanda.
Undirritaður fletti Morgunblöð-
unum aftur og aftur, blaðsíðu 8 og
blaðsíðu eitthvað anna. Stórsnill-
ingurinn Sigmund hvergi sjáanleg-
ur. Þetta leit bara hreint ekki nægi-
lega vel út. Snillingurinn sem hafði
gegn um árin af einstakri snilld
dregið fram í verkum sínum í smáu
sem stóru hin broslegu og einnig
alvarlegu tiltæki íslenskrar þjóðar.
Ekki leikur vafi á að þessi tilþrif
Sigmund hafa oft verið til stór bóta,
átt sinn þátt í sjálfsgagnrýni þjóðar
og einnig dregið málefnin á
skemmtilegra plan. í þann mund
er undirritaður ætlaði alvarlega að
fara að grennslast fyrir um teikni-
meistarann barst honum mynd nr.
5821 31/9 “90, þar sem lagt er út
af afskiftum Halldórs Blöndal um
að forsetar þingsins ákveði ekki
breytingar á Alþingishúsinu.
Það virðist svo að allt þetta
skjaldarmerkismál í þeirri stærð og
formi sem gert er ráð fyrir, svo og
hugsanleg staðsetning merkisins,
sé með eindæmum kjánaleg,
smekklaus og jfanframt bamaleg
hugmynd, er minnir óneitanlega um
margt á Walt Dysney-uppákomur.
Jón Gunnarsson,
Þverá.
Skrifið eða hringið til
Yelvakanda
Velvakandi hvetur lesendur til
að skrifa þættinum um hvaðeina,
sem hugur þeirra stendur til —
eða hringja milli kl. 10 og 12,
mánudaga til fostudaga, ef þeir
koma því ekki við að skrifa. Með-
al cfiiis, sem vel er þegið, eru
ábendingar og orðaskiptingar,
fyrirspumir og frásagnir, auk
pistla og stuttra greina. Bréf
þurfa ekki að vera vélrituð, en
nöfh, naftmúmer og heimilisföng
verða að fylgja öllu efiii til þáttar-
ins, þó að höfundur óski nafn-
leyndar. Ekki verða birt naftilaus
bréf sem eru gagnrýni, ádeilur
eða árásir á nafngreint fólk.
Sérstaklega þykir ástæða til að
beina því til lesenda blaðsins utan
höfuðborgarsvæðisins, að þeir láti
sinn hlut ekki eftir liggja hér i
dálkunum.
Víkveiji skrifar
Utlendingtir búsettur hér á landi
hringdi í Víkverja á dögunum
og var ákaflega sár og reiður yfir
þeim hömlum sem hann sagði að
íslensk stjórnvöld hefðu sett á eðli-
leg afnot sín af bókmenntum þjóðar
sinnar. Hann sagðist fá töluvert af
bókum sent til kynningar frá útgef-
endum í ættlandi sínu enda þyrfti
hann á þeim að halda vegna starfs
síns. Væru þetta bækur, sem kæmu
hingað án síns atbeina og til þess
að efla menningarstarf bæði hér
og í útgáfulandinu. Fengi hann til-
kynningar um komu bókanna frá
pósthúsinu í Armúla en hann fengi
þær hins vegar ekki afhentar nema
hann greiddi virðisaukaskatt til
íslenska ríkisins. Taldi hann þessa
gjaldheimtu stangast á við siðferði
og skynsemi auk þess sem hún
væri menningarfjandsamleg, ein-
stæð og engum til sóma. Skatt-
heimta þessi stuðlaði að menningar-
legri einangrun Islendinga og fældi
menn frá fræðilegum störfum hér
á landi.
Víkvetji tók af sannfæringu þátt
í hneykslan mannsins og minnti á
gagnrýni sína og Morgunblaðsins á
það fyrir nokkrum árum, þegar tek-
ið var til við að innheimta söluskatt
af bókum sem einstaklingar pönt-
uðu erlendis og fengu afgreiddar í
pósthúsum. Innheimta skattsins
hófst einmitt þegar tollpóststofan
flutti í Ármúlann. Var þá haft á
orði, að líklega ætti að setja það í
heimsmetabók Guinness, að skatt-
heimta færi eftir húsnæði toll-
heimtumanna.
xxx
Fjöldi dæma er um að menn sem
fá bækur sendar frá útlöndum
vegna starfa sinna og án þess að
þeir hafi pantað þær sjálfir og
greitt fyrir þær endursendi þær,
eftir að hafa rætt við skattheimtu-
mennina í Ármúla. Útlendingar
kannast ekki við slíka skatta frá
ættlöndum sínum, nema þeir komi
frá ríkjum, þar sem fylgt er þeirri
stefnu að halda erlendum bókum
eða blöðum beinlínis frá heima-
mönnum. Slíkir starfshættir hafa
auðvitað verið tíðkaðir í alræðisríkj-
unum en í ýmsum alþjóðlegum
samningum, sem ísland hefur sam-
þykkt og við teljum með því besta
í alþjóðasamstarfi er einmitt varað
við því að leggja stein í götu menn-
ingarsamskipta þjóða.
Um þessar mundir ber nafn Is-
lands hátt á bókasýningu.í Gauta-
borg og forseti íslands ferðast víða
um lönd með íslenskar bækur í far-
teski sínu og ekkert er íslendingum
kærara en þegar útlendingar vita,
að helsti arfur þeirra eru bækur.
Síst af öllu myndum við sætta okk-
ur við að skattamúrar yrðu reistir
gegn bókum okkar. Forystumenn
bókaþjóðarinnar ættu að sjá sóma
sinn í því að afnema þær hindranir
á innflutningi bóka til landsins, sem
nú eru við lýði.
XXX
Annar maður af erlendum ætt-
um hringdi til Víkverja á dög-
un um og kvartaði undan því, að í
forystugrein Morgunblaðsins á
föstudag hefði staðið, að Þýska-
landi hefði verið skipt í fjóra hluta;
þetta væri rangt því að í Jalta hefðu
leiðtogar Bandaríkjanna, Bretlands
og Sovétríkjanna skipt Þýskalandi
í fimm hluta. Fyrir utan her-
námssvæði fjórveldanna, sem nú
hefðu verið sameinuð, hefði Pólveij-
um verið afhentur hiuti Þýskalands.
Sagðist viðmælandi Víkveija ættað-
ur þaðan og hann sætti sig aldrei
við, að þessum hluta Þýskalands
væri gleymt, þótt hann yrði ekki
sameinaður því að þessu sinni.