Morgunblaðið - 23.01.1991, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDA'GUR' 23. JANÚAR 1991
Jósafat Sigfússon
frá Gröf - Kveðja
Fæddur 14. september 1902
Dáinn 10. desember 1990
Útför Jósafats Sigfússonar sem
lést á Sjúkrahúsi Sauðárkróks í
hárri elli þann 10. desember var
gerð frá Sauðárkrókskirkju þann
15. des. við mikið fjölmenni afkom-
enda, ættingja og vina. Mér finnst
ég verða að minnast Jósa frænda
míns nokkrum orðum, en það var
hann oftast kallaður.
Daginn fyrir útförina kom ég til
Sauðárkróks frá Akureyri, á leið-
inni ók ég um Seyluhreppinn og var
þá hugsað til afa og ömmu Sigfús-
ar Hanssonar og Önnu Jónínu Jósa-
fatsdóttur sem byijuðu að búa á
Grófargili 1901—1902 við lítil efni
á veraldlega vísu en mikla trú á
framtíðina. Þama fæddist Jósi en
áður höfðu þau eignast son sem
hét Sigurður. Ingibjörg móðir mín
fæddist svo árið 1903 en það ár
bjuggu þau á Kjartansstöðum, en
flytja að Syðri Brekkum í
Blönduhlíð það ár og búa þar til
ársins 1918.
Arið 1917 í janúar missa þau
Sigurð son sinn og um haustið
brann bærinn á Syðri Brekkum, en
þar var þá þríbýli, urðu þau þá að
búa um sig í fjárbúsunum með
barnahópinn um veturinn. Þau
höfðu þá eignast Jóhann 1904,
Guðrúnu 1906, Svanhildi 1907 og
Bjarna 1916.
Árið 1918 fjytja þau að Hofi á
Höfðaströnd og þar eignast þau son
sem þau létu heita Sigurð.
Að Gröf á Höfðaströnd flytja þau
árið 1921 og býr afi þar til ársins
1941, en þá taka þeir Bjarni og
Ólafur Jónsson eiginmaður Svan-
hildar við jörðinni. Árin sem afi bjó
á Syðri Brekkum, eru þau hörðustu
sem komið hafa á þessari öld, en
þrátt fyrir frostavetur, hafís og fá-
tækt tókst honum og ömmu að
glæða hjá börnum sínum sérstaka
bjartsýni og trú á lífið sem mótaði
lífsviðhorf þeirra allra alla tíð.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar og sonur,
EINAR SIGURÐUR SIGURÐSSON,
Leynisbraut 12,
Grindavik,
lést af slysförum mánudaginn 21. janúar.
Guðbjörg Ólafsdóttir,
Sigurður Einarsson,
Erna Þ. Einarsdóttir,
Hulda Rós Einarsdóttir,
Sigurveig Sigurðardóttir,
Sigurður Þórðarson.
t
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
INGIBJÖRG L. GUÐMUNDSDÓTTIR,
Kötlufelli 3,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni föstudaginn 25. janúar
kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á heimahlynningu
Krabbameinsfélagsins.
Magnús Stephensen Daníelsson,
Áslaug K. Magnúsdóttir, Agnar Eide,
Jórunn I. Magnúsdóttir, Stefán H. Stefánsson,
Jón S. Magnússon, Kolbrún Viggósdóttir,
Arnhildur S. Magnúsdóttir, Jón Guðbjörnsson,
Ingibjörg L. Magnúsdóttir, Sveinn Isebarn,
Sigríður Magnúsdóttir, Magnús Karlsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Móðir mín,
JAKOBÍNA HALLSDÓTTIR,
Gunnlaugsgötu 3,
Borgarnesi,
sem andaðist í sjúkrahúsi Akraness 15. janúar, verður jarðsungin
frá Borgarneskirkju laugardaginn 26. janúar kl. 14.00.
Vigdís Þálsdóttir.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
KRISTÍN INGVARSDÓTTIR,
Drápuhlíð 2,
Reykjavík,
sem andaðist 16. janúar sl, verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
fimmtudaginn 24. janúar kl. 10.30.
Synir, tengdadóttir og barnabörn.
t
Móðir okkar,
MARÍA G. OLGEIRSDÓTTIR,
Hrafnistu, Hafnarfirði
áður til heimilis í Fellsmúla 4,
Reykjavík,
lést mánudaginn 14. janúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Hörður Hjaltason, Einar Jóhann Olgeirsson,
Ingibjörg O. Hjaltadóttir og aðrir aðstandendur.
Einnig hefur sú lífsreynsla sem
þau gengu í gegnum þegar bærinn
brann 1917 eflaust fært þau nær
hvort öðru, en mér er í barnsminni
hvað Grafarsystkinin voru öll sam-
hent og samkennd þeirra mikil.
í fallegri útfararræðu sr. Hjálm-
ars Jónssonar kom fram að Grafar-
heimilið hefði verið sérstakt menn-
ingarheimili, þar sem ríkti mikil og
heit trú í uppeldi barnanna.
Jósi ólst upp við öll venjuleg
sveitastörf og er mér kunnugt um
að honum var sérlega lagið að
umgangast skepnur og átti hann
jafnan afbragðs góða hesta. Árið
1929 kvænist hann eftirlifandi konu
sinni Jónönnu Jónsdóttur frá Stað-
arbjörgum í Hofsósi. Bjuggu þau
fyrstu árin í Gröf og stundaði Jósi
þá einnig vinnu utan heimilis, var
meðal annars í vegavinnu og við
byggingu brúar við vestari Héraðs-
vötn.
Árið 1934 flytja þau í nýtt hús
sem þau byggðu sunnan við bæinn
á Staðarbjörgum í Hofsósi og
nefndu húsið Sæland.
Mér er í fersku minni þegar við
strákarnir sem vorum í sveitinni hjá
afa og ömmu vorum sendir í kaup-
staðinn, var ætíð komið við á Sæ-
landi og þegnar góðgerðir hjá Jón-
önnu og heilsað upp á frændsystk-
inin. Á þessum árum var Jósi við
sjóróðra bæði með Jóni tengdaföður
sínum og fleirum einnig vann hann
við smíðar m.a. sem við Skeiðsfoss-
virkjun í Fljótum en hún var þá í
byggingu.
Þegar' þannig hentaði að hann
átti helgarfrí komu þau með börnin
inn í Gröf eins og það var kallað,
var það alltaf tilhlökkunarefni okk-
ar sem í sveitardvölinni voru, minn-
ist ég alveg sérstaklega hve Jósi
var barngóður og tilbúinn að taka
okkur á hné sér og gantast við
okkur.
Fjölskyldan flytur til Sauðár-
króks árið 1947, en fyrir tveimur
árum hafði þá Sigurður bróðir hans
stofnað byggingafyrirtæki með
Árna Jóhannssyni stjúpföður
mínum og fleirum. Mikil vinna var
framundan við húsbyggingar í
Skagafjarðarsýslu og á Sauðár-
króki, breytingar eftirstríðsáranna
í atvinnuháttum kölluðu fleira fólk
til starfa í þéttbýlinu og á Sauðár-
króki fór íbúum að fjölga.
Á Sauðárkróki hafði sr. Helgi
Konráðsson beitt sér fyrir stofnun
gagnfræða- og iðnskóla, þannig að
auðveldara var að framfleyta fjöl-
skyldunni þar en á Hofsósi og koma
börnunum til mennta.
Jósi og Jónanna byggðu fallegt
heimili á Hólavegi 14, þar sem þau
bjuggu uns þau fóru á Dvalarheim-
ili Sauðárkróks fyrir nokkrum
árum.
Þau eignuðust 4 börn, Braga
Þór, maki María Guðmundsdóttir,
búsett í Borgarnesi, þau eiga 4
börn, Guðrúnu Jónínu, maki Björn
Arason sem einnig eru búsett í
Borgamesi, þau eiga 4 börn, Jón
Rögnvald, maki Sigríður Ingimars-
Gunnar Mekkinós-
son - Minning
Fæddur 10. maí 1927
Dáinn 4. janúar 1991
Mig langar með örfáum orðum
að kveðja minn gamla vin, Gunnar
Mekkinósson. Við vorum mjög nán-
ir vinir í fleiri ár. Við ferðuðumst
vítt og breitt um okkar fagra land
og nutum náttúrufegurðarinnar í
fyllsta mæli. Einnig nutum við
spánarsólar saman eitt síðsumar.
Alltaf reyndist Gunnar frábær
ferðafélagi og vinur og allir sem
kynntust honum í öllum þessum
ferðum fundu að þar fór góður
drengur og var hann alls staðar vel
liðinn, bæði í leik og starfi.
Hann var börnum sínum góður
faðir og félagi, barnabörnunum
góður afi. Gunnar var mjög dugleg-
ur til vinnu og vandvirkur hús-
gagnabólstrari, gagnrýninn á sjálf-
an sig og lét ekkert frá sér fara
nema hann væri fullkomlega
ánægður.
Hann átti við sín vandamál að
stríða eins og við öil en tók þeim
með æðruleysi. Ég vil þakka honum
fyrir allar okkar góðu stundir sem
við áttum saman í fjölda ára og
•votta bömum hans, systkinum og
öðrum ástvinum mína innilegustu
samúð.
Ása
í dag, 23. janúar, verður vinur
minn, Gunnar Mekkinósson, jarð-
sunginn frá Fossvogskirkju. Hann
andaðist 14. janúar síðastliðinn á
sjúkrahúsinu í Keflavík eftir um það
bil eins árs erfiða sjúkdómslegu.
Foreldrar Gunnars voru sæmdar-
hjónin Mekkinó Björnsson, kaup-
maður í Reykjavík, og Dagmar
Þorkelsdóttir. Systkini hans em
Hólmfríður, Björn kaupmaður og
Magnús kaupmaður, sem lést í febr-
úarmánuði á síðasta ári.
Gunnar fæddist hinn 10. maí
1927. Naut hann bjartra æskudaga
í faðmi samhentrar myndarfjöl-
skyldu. Lauk hann námi í hús-
gagnaiðn og hlaut meistararéttindi
í húsgagnabólstrun. Eftir starfs-
reynslu hjá öðrum stofnaði hann
og rak eigið fyrirtæki, Formbólstr-
un.
Árið 1949 giftust þau Gunnar
og Erla Guðmundsdóttir, Benja-
mínssonar, klæðskerameistara, og
konu hans, Vilborgar Einarsdóttur.
Böm þeirra urðu Vilborg, Björk,
Guðmundur, sem dó ungur, Dag-
mar og Gunnar yngstur. Grétar
Felix var sonur Gunnars fyrir hjú-
skap.
Þrítugur að aldri fluttist Gunnar
með fjölskyldu sinni til Kanada.
Starfaði hann við iðn sína í Van-
couver unz þau fluttust aftur heim
til íslands. Naumast verður fram
hjá því litið, að þungbær sonarmiss-
ir hafi beint og óbeint markað ör-
lagaspor í lífi fjölskyldunnar. Slitu
þau Gunnarog Érla samvistir 1961.
Var það Gunnari mikil hamingja,
þótt skammvinn væri, er hann
kynntist Esther Ágústsdóttur. Gift-
ust þau árið 1964. Þrem árum síðar
lést hún af ólæknandi hvítblæði.
Var þá enn að Gunnari þungur
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og út-
för elskulegrar móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐBJARGAR STÍGSDÓTTUR.
Sigurður Ingi Sigmarsson, Fannéy Stefánsdóttir,
Magnea Sigmarsdóttir, Karl Martínsson,
Guðlaug Sigmarsdóttir, Hafliði Baldursson,
barnabörn og barnabarnabörn.
dóttir, búsett á Sauðárkróki, þau
eiga 2 syni, og Ingibjörgu Gunn-
hildi, maki Sveinn M. Friðvinsson
sem einnig eru búsett á Sauðár-
króki, þau eiga 3 syni.
Víst er að þeim Jónönnu og Jósa
tókst að koma börnum sínum vel
til manns og búa þau vel undir
lífsbaráttuna, enda var það þeirra
áhuga- og metnaðarmál. Barna-
börnin fóru heldur ekki varhluta
af umhyggjusemi þeirra, ástúð og
áhuga á allri velferð meðan þau
gátu og höfðu tækifæri til að sinna
þeim. Hann kvaddi um miðja að-
ventuna, þegar undirbúningur jóla-
hátíðarinnar er í fullum gangi og
við bíðum komu frelsarans.
Útför hans var gerð frá Sauðár-
krókskirkju 15. desember en kirkj-
an var endurvígð sunnudaginn áður
eftir mikla endurbyggingu. Kirkjan
er Sauðkrækingum til mikils sóma
dg við þessa kveðjuathöfn um ein-
stakan gæfumann, sem af mörgum
gæti verið gleymdur vegna langvar-
andi dvalar á elliheimili og sjúkra-
húsi, fann maður svo vel þá vin-
áttu, frændsemi og hlýhug sem sr.
Hjálmar gerði að umræðu í ræðu
sinni umlykja sig.
Fjölmenn 'erfidrykkja var í fé-
lagsheimilinu Bifröst þar sem að-
komnum vinum og ættingjum gafst
tækifæri til að njóta góðra veitinga
ásamt að hitta fjölmarga Sauð-
krækinga.
Öldruðum systkinum hans votta
ég samúð mína.
Á þessari stundu óska ég þess
að afkomendur hans og tengdabörn
megi taka lífshlaup hans sér til
fyrirmyndar, og ylji sér við endur-
minningar um föður, tengdaföður
og afa.
Jónönnu sem dvelur á ellideild
Sjúkrahúss Sauðárkróks sendum
við hjónin okkar innilegustu kveðjur
og biðjum guðs blessunar.
Sverrir Sveinsson
harmur kveðinn, sem nærri má
geta.
Kynni okkar Gunnars hófust í
ársbyijun 1979. Urðu þau náin,
enda lágu saman leiðir okkar í við-
leitni til breyttra viðhorfa og betra
lífs. Þar var Gunnar heill og óskipt-
ur og náði því marki, sem að var
stefnt. Reyndist hann mér traustur
og góður vinur, svo að aldrei bar
skugga á. Sterkastur var hann mér
o g bestur, þegar mest ég þurfti við.
Saman áttum við ferðir og dvöl
í Kerlingarfjöllum og á Vatnajökul,
að ég nú ekki nefni Bláíjöllin okk-
ar. Vinátta okkar bar ekki í sér
nein skiiyrði. Hún var einlæg og
verður ekki fullþökkuð.
í þessum kveðjuorðum mínum
vil ég minnast þess margvíslega
lífsláns, sem Gunnar varð aðnjót-
andi. Ber þar hátt sjaldgæft trygg-
lyndi Erlu Guðmundsdóttur, sem
stóð einsog klettur við hlið hans
unz yfir lauk með þeirri umhyggju,
sem enginn annar gat veitt.
Síðustu árin starfaði Gunnar á
Keflavíkurflugvelli. Þar naut hann
velvildar samstarfsmanna, sem nú
sjá á bak góðum félaga. Ég kveð
með þessum orðum Gunnar vin
minn og bið þann, sem öllu ræður
að gefa Erlu, börnum hans og öðr-
um nátengdum, styrk í sorg þeirra
og votta þeim einlæga samúð.
Axel Ingólfsson