Morgunblaðið - 26.01.1991, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 26. JANUAR 1991
Hjónaminning:
Anna S. Einars-
dóttir og Halldór
Erlendsson íDal
Anna Sigríður
Fædd 30. júlí 1911
Dáin 17. janúar 1991
Halldór
Fæddur 25. október 1897
Dáinn 8, janúar 1990
Anna Sigríður var fædd í
Reykjavík. Foreldrar hennar voru
Sigríður Rósa Kristjánsdóttir og
Einar Sigurðsson, verkamaður, en
þau voru bæði sunnlenskrar ættar.
Anna missti móður sína fárra ára
gömul, en faðir hennar kvæntist á
ný nokkru síðar Ástu Halldórsdótt-
ur, eignaðist með henni tvo syni,
Lúðvík, sem látinn er fyrir allmörg-
um árum og Þorgeir, sem enn er á
lífi. Móðir Önnu, Sigríður Rósa,
átti son áður en hún giftist Einari.
Hann hét Kristján Bjarnason og
dvaldist síðari hluta ævi sinnar á
Bakkafirði og þar í grennd og
stundaði sjó.
Um fermingaraldur urðu þau
umskipti í lífi Önnu Sigríðar, að hún
fór að Ytra-Skógarnesi á Snæfells-
nesi til hjónanna Sigríðar Gísladótt-
ur og Kristjáns Ágústs Kristjáns-
sonar, bónda þar. Hjá þeim í Skóg-
arnesi var Anna nær óslitið þar til
hún giftist 30. júlí 1931, Halldóri
Erlendssyni frá Hjarðarfelli í sömu
sveit. Anna hafði margs að minnast
frá þeim árum er hún var í Skógar-
nesi og talaði alltaf með hlýhug og
virðingu _um þau hjón Sigríði og
Kristján Ágúst, sem reyndust henni
vel.
Halldór Erlendsson var fæddur
og uppalinn að Hjarðarfelli, einn
af þeim stóra hópi kraftmikils fólks,
sem þar óx úr grasi á þeim árum.
Hann var lífsglaður, verklaginn og
áræðinn. Þau Anna ákváðu að
kaupa jörðina Dal á bökkum
Straumfjarðarár, en land Hjarðar-
fells og Dals liggja saman, og hófu
þau þar búskap í byrjun heims-
kreppu.
Húsakostur að Dal var fábrotinn
á þessum árum, en jörðin landkosta-
góð, laxveiðiréttindi mikil og sauð-
fjárhagi hvergi betri og er sauðfé
óvíða vænna en í Dal. Anna og
Halldór voru sérstaklega samhent
þó ólík væru um margt.
Anna reyndist góð búkona, hag-
sýn, létt í lund og þrátt fyrir að
hún væri ekki ávallt heilsuhraust
bar hún það með slíkri reisn að
aðrir urðu þess ekki varir. Hún
ávann sér trausta vináttu samferða-
fólksins og var afar vinsæl í hér-
aði. Þáu eignuðust tvo syni, Erlend
bónda í Dal, hann er kvæntur Þor-
gerði Sveinbjörnsdóttur frá Norður-
firði í Árneshreppi, og Einar, bif-
vélavirkja, hann byggði iðnaðarbýl-
ið „Holt“ við Vegamót og er kvænt-
ur Brynju Gestsdóttur úr Stykkis-
hólmi.
Erlendur og Einar tóku strax til
hendi er þeir uxu úr grasi við bú-
skapinn í Dal og fljótlega tókst ijöl-
skyldunni að vinna bug á erfiðleik-
um og gera Dal að myndarlegu
býli með reisulegum byggingum og
miklum ræktunarframkvæmdum.
Síðari ár tók Erlendur við jörðinni
að fullu og bjuggu Anna og Halldór
í mörg góð og heillarík ár í skjóli
Erlendar og Þorgerðar og barna-
barna og með Einari og ljölskyldu
hans í næsta nágrenni.
Árið 1986 fluttust þau á Dvalar-
heimili aldraðra í Borgarnesi, enda
heilsan farin að dvína eftir langan
vinnudag. Halldór lést á Sjúkrahúsi
Akraness fyrir réttu ári, eða 8. janú-
ar 1990.
Ég og fjölskylda mín áttum því
láni að fagna að vera ávallt velkom-
in að Dal og eiga þar trausta vini,
vorum umvafin af hlýhug þeirra
beggja, Önnu og Halldórs. Þau voru
sannir vinir, höfðu ánægju af því
að riija upp minningar og atvik lið-
ins tíma og taka þátt í framtíðar-
áformum. Þau trúðu á framtíð
íslensks landbúnaðar og töldu þjóð-
inni fyrir bestu að vera sjálfri sér
nóg og umfram allt að nýta vel
gæði lands og sjávar, fara vel með
hlutina, ganga vel um hús og land
og fara vel með búfé. Halldór í Dal
hefur ávallt verið í mínum huga
lýsandi tákn þeirra frumheija á Is-
t
Móðir okkar og tengdamóðir,
SIGRÚN BJÖRNSDÓTTIR
frá Berunesi við Reyðarfjörð,
Skálagerði 9,
Reykjavík,
lést fimmtudaginn 24. janúar.
Börn og tengdabörn.
t
Faðir okkar,
ÞORSTEINN LOFTSSON,
Haukholtum,
lést í Sjúkrahúsi Suðurlands, Selfossi, föstudaginn 25. janúar.
Oddleifur Þorsteinsson,
Loffur Þorsteinsson.
t
Ástkær faðir, tengdafaðir og afi,
SIGURÐUR ÓLAFSSON,
Gunnarsbraut 38,
andaðist á Borgarspítalanum að morgni 24. janúar sl.
Ólafur Sígurðarson, Ellen Einarsdóttir,
Bjarni Sigurðsson, Helga Rut Júliusdóttir
og barnabörn.
t
Móðir mín,
JAKOBÍNA HALLSDÓTTIR,
Gunnlaugsgötu 3,
Borgarnesi,
sem andaðist í sjúkrahúsi Akraness 15. janúar, verður jarðsungin
frá Borgarneskirkju laugardaginn 26. janúar kl. 14.00.
Vigdís Pálsdóttir.
t
Maðurinn minn,
ÖRLYGUR BJÖRNSSON
frá Örlygsstöðum,
Blesugróf 1,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju mánudaginn 28. janúar
kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jenný Hansen.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
RJARTAN BJÖRNSSON
fyrrverandi stöðvarstjóri Pósts og sima,
Vopnafirði,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju, mánudaginn 28. janúar
kl. 13.30.
Jónína Hannesdóttir,
Hólmfríður Kjartansdóttir, Sigurður Adolfsson,
Inga Hanna Kjartansdóttir,
Kjartan Þ. Kjartansson, Áshildur Kristjánsdóttir,
Baldur Kjartanson, Hrönn Róbertsdóttir,
Erla Kjartansdóttir, Ágúst Sverrisson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir til ykkar allra, er sýndu okkur samúð og vinarhug
við andlát og útför eiginkonu minnar, móður, tengdamóður og
ömmu,
ENGILGERÐAR SÆMUNDSDÓTTUR,
Sólheimum 27,
Reykjavík.
Trausti Jónsson,
Ásdís Traustadóttir, Irja Jónina Forss,
Rikharð Kristjánsson, Brynhildur Þorsteinsdóttir,
Gerður Ríkharðsdóttir, Óskar Örn Jónsson,
Svandís Ríkharðsdóttir.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför eiginmanns míns, föður, bróður og afa,
ÓLAFS JÓNS HÁVARÐSSONAR,
Efri-Fljótum 2,
Meðallandi.
Þórunn Sveinsdóttir,
Magnhildur Ólafsdóttir, Róshildur Hávarðsdóttir,
Hávarður Ólafsson, Halldór Hávarðsson,
Margrét Ólafsdóttir, Hávarður Hávarðsson,
Guðlaug Ólafsdóttir
og barnabörn.
t
Innilegt þakklæti til allra þeirra, er vottuðu okkur samúð við andlát
og útför konu minnar, móður, fósturmóður, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
GUÐRÚNAR SIGURBERGSDÓTTUR,
Holtsgötu 19,
Hafnarfirði.
Guð blessi ykkur öll.
Guðmundur Guðmundsson,
Hörður Guðmundsson, Jóhanna Gunnlaugsdóttir,
Ólafur K. Guðmundsson, Sigurlaug Jónsdóttir,
Bragi Þorbergsson, Edda Þráinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn
landi sem ruddu brautina, höfðu
kjark, kraft, verklægni, seiglu og
óbilandi trú á landið, til að vinna
sig upp úr fátækt til bjargálna með
fádæma afköstum á mestu kreppu-
tímum í landi okkar.
Ég var sendur í sveit til Halldórs
og Onnu í Dal sumarið 1933. Það
varð mér, 11 ára óhörðnuðum strák
úr sjávarþorpi, eftirminnilegur
skóli. Heimilisfólkið var hjónin með
tvo drengi á fyrsta og öðru ári,
roskinn vinnumaður og gömul kona.
Þetta sumar var ég þátttakandi og
vitni að því að sjá slík vinnuafköst
hjá Halldóri í Dal sem ég gleymi
aldrei. Hann hóf störf fyrir sólar-
upprás og oftst um háheyskapar-
tímann var ekki hætt fyrr en undir
miðnætti. Allt var unnið með hand-
afli einu saman. Að sjá þennan
'smávaxna mann standa við slátt,
binda bagga, hvort sem var fá túni
eða engjum og lyfta á klakk með
slíkum krafti að virtist yfimáttúru-
legur, var undrunarefni sem ekki
gleymist.
Hlutverk Önnu húsfreyju var
stórt. Hún var kjölfestan, rósemi
hennar, hlýlegt bros hennar og
mildi lýsti upp hýbýlin í Dal. Þar
var gott að dveljast.
Það væri hægt að skrifa langt
mál um líf og störf Önnu og Hall-
dórs í Dal. Það er saga um harða
lífsbaráttu fólks sem með þraut-
seigju og samstilltum kröftum sigr-
aði erfiðleika og hafði jákvætt við-
horf til samferðafólks og samfé-
lagsins í heild.
Anna í Dal bjó yfir miklu trúar-
trausti og taldi sér vísa góða heim-
komu. Hún lést á Sjúkrahúsi Akra-
ness 17. janúar sl. Ég þakka henni
hlýja vináttu, umhyggju og holl
ráð. Við hjónin og fjölskylda okkar
sendum ástvinum hennar dýpstu
samúðarkveðjur. Minningin um
Önnu Sigríði og, Halldór í Dal mun
lifa.
Alexander Stefánsson
Við systkinin í Dal áttum auðuga
æsku. Æskuauðurinn var ekki hvað
síst fólginn í sambýlinu við afa og
ömmu sem áttu heima „uppi á lofti“.
Afi eyddi flestum stundum við bú-
störfin og dyttaði að ýmsu sem lag-
færingar þurfti við. Hann var fá-
máll en spaugsamur og þoldi okkur
krökkunum illa slæma umgengni
og hávaða nálægt dýrunum. Hann
var alltaf tilbúinn til að tálga „ýsu-
beinsfugla" handa okkur. Óbeðinn
reisti hann rólur og kofa á leiksvæð-
inu okkar og fræddi okkur um
ýmsa siði og vinnuhætti sem tíðkast
höfðu á hans uppvaxtarárum.
Tæknina sem þróaðist svo hratt á
öldinni tók hann ekki nema að litlu
í sína þjónustu. Hann hlustaði mik-
ið á útvarp en sinnti aldrei sjón-
varpi. Aldrei stýrði hann vélknúnum
ökutækjum né verkfærum.
Afi og amma voru miklir félag-
ar. Þau spiluðu á spil á kvöldin og
spjölluðu saman og merkilegur þótti
okkur systkinunum sá fallegi siður
þeirra að bjóða hvort öðru góðan
dag með kossi. Amma tók meiri
þátt í uppeldi okkar og á loftinu
fannst okkur vera heill ævintýra-
heimur. Þar var gamalt orgel sem
við máttum spila á, myndir af látn-
um forfeðrum og formæðrum og
fleiri gamlir munir sem okkur þóttu
mikil undur. Amma sagði okkur
sögur og kvæði sem hún hafði lært
sem bam, sagði okkur frá sinni eig-
in æsku í Reykjavík fyrir 1920 og
við sveitabörnin fengum um margt
að hugsa svo fjarlægir vom þessir
tímar okkar áhyggjulausa lífi.
Afi og amma voru einlægir
stuðningsmenn afkomenda sinna
alla tíð og ekki síst eftir að við flutt-
umst að heiman til náms og vinnu
en amma kunni svo sannarlega að
meta gildi þeirrar menntunar sem
henni hafði aldrei boðist sjálfri.
Eftir að bamabömin komu til sög-
unnar var gömlu hjónunum mikið
ánægjuefni að fylgjast með vexti
þeirra og þroska og langamma sá
þeim fyrir hlýjum sokkum og vettl-
ingum fram á síðustu ár. Við þökk-
um þeim af öllu hjarta velvild þeirra
og ást og biðjum þeim guðs blessun-
ar eins og þau óskuðu okkur svo
einlæglega.
Gíslína, Halldór, Rósa
Jfís '!«.
og Egill Erlendsbörn
/ufíiorao innuiinoir b i
:b>I