Morgunblaðið - 02.07.1991, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR'2. JÚLÍ 1991 31
Hvað veldur því að ekki er
hlustað á staðkunnuga menn
við ákvörðun vegastæða?
eftir Jón Halldórsson
Góðar og öruggar samgöngur
skipta miklu í samskiptum manna
og eru því samgöngumál stór mál
í augum landsmanna. Þetta kom
greinilega fram þegar birt voru við-
töl við fólk víða um land nú fyrir
nýafstaðnar alþingiskosningar —
samgöngur er það mál sem fólki
er ofarlega í huga. Nýi vegurinn
yfir Steingrímsfjarðarheiði er mikil
samgöngubót fyrir þá sem eiga leið
um Vestfirði. Þau mistök urðu þó
á þeirri vegalagningu vegna þess
að ekki var hlustað á hugmyndir
okkar heimamanna er lutu að því
hvar við teldum heppilegast að
leggja veginn, þannig að hann nýtt-
ist sem best allt árið. í Staðardal
var t.d. vegurinn lagður svo til eins
og áin liggur. Þetta hefur þýtt það
að áin hefur margsinnis í vorleys-
ingum og vatnavöxtum farið yfir
veginn og tekið hann í sundur og
skapað mikil vandræði og kostnað
vegna viðgerða. Ef farið hefði verið
eftir ráðum okkar, sem hér búum
og þekkjum bæði vel til vatna og
snjóa og vegurinn þá lagður nokkr-
um metrum ofar eða í hlíðarlögg-
inni, þá hefði aldrei þurft að koma
til þeirra vandræða að áin tæki
veginn í sundur, en það á eftir að
óbreyttu ástandi að koma oft fyrir
hér í Staðardal. Vegurinn á Stein-
grímsíjarðarheiði er að mestu leyti
til fyrirmyndar. Þó gerðu tækni-
menn vegagerðarinnar þar stóra
vitleysu, þ.e. með staðsetningu veg-
arins eins og hann er í dag frá af-
leggjaranum upp að mastrinu á
Hátungunum og vestur fyrir gamla
sæluhúsið á Steingrímsijarðarheiði,
þar lokast vegurinn fyrst vegna
snjóa. Ef farið hefði verið eftir því
sem við heimamenn lögðum til, þ.e.
að sprengja ekki tveggja metra
geil niður í holtið, við gamla sælu-
húsið heldur leggja veginn yfir hol-
tið og fylla að því beggja vegna,
þá hefði snjór aldrei orðið til að
tefja för farartækja, snjóinn hefði
allan skafið í burtu. Eins og þetta
er núna, þá hefur vegagerðin búið
til snjóakistu til að loka veginum,
en við þetta verðum við að búa, á
okkur er ekki hlustað og þarna er
peningum eytt til að gera veginn
ófæran. Er þetta hagsýni? Á okkur
er ekki hlustað segi ég enn og það
er eins og enginn ráðamaður hafi
vald til að stoppa þessa vitleysu af.
Nú er fyrirhugað að leggja veg
frá vegamótunum í Staðardal að
Kálfanesflóa og höfum við heima-
menn viljað hafa áhrif á það hvar
hann yrði settur. Skoðun okkar er
sú að til þess að sleppa við brekkur
og snjó, þá sé það engin spurning
að leggja veginn frá Gijótá með-
fram sjónum um Bjarnarvík. Ríkj-
andi vindátt stæði þá af sjónum á
veginn, þannig að þar festi ekki
snjó. Snjó mundi ekki festa á veg
sem þarna væri nema ef vestanátt
væri búin að vera um lengri tíma,
en þá væri auðvelt að koma þeim
snjó af veginum út í sjó. Heyrst
hefur að vegagerðin sé búin að
ákveða að leggja veginn um svo-
nefnd Fellabök á svipuðum slóðum
og vegurinn eða vegarslóðinn er nú.
Það þarf ekki kunnugan mann til
að sjá að þarna er mikil snjóakista
og okkur heimamönnum er það
kunnugt að þarna er allt á kafi í
snjó, ef einhver snjór kemur úr lofti.
Ef þetta yrði ofan á þá er vegagerð-
in að búa til framtíðarverkefni í
snjómokstri á sama hátt og ég benti
á hér að framan upp á Steingríms-
fjarðarheiði við gamla sæluhúsið
og í Staðardal.
Það sem við heimamenn höfum
gert er það að þegar verið var að
ræða um sameiningu Hrófbergs-
hreppg og Hólmavíkurhreppa árið
1986 þá ræddu fulltrúar heima-
manna við þingmenn kjördæmisins,
þá Matthías Bjamason sem var
þáverandi samgönguráðherra og
Sighvat Björgvinsson og Ólaf Þ.
Þórðarson, fulltrúa félagsmálaráðu-
neytisins, Húnboga Þorsteinsson og
Jóhann T. Bjarnason, framkvæmd-
astjóra Fjórðungssambands Vest-
fjarða, vegamálastjóra og fulltrúa
hans meðal annars um væntanlega
vegagerð frá vegamótum í Staðard-
al að Hólmavík til að tryggja sem
bestar og öruggastar samgöngur á
þessu svæði sem var ein af megin
forsendum sameiningarinnar.
Bentu fulltrúar á að það tækist
ekki nema með því að leggja hinn
væntanlega nýja veg um Bjarnarvík
og að Ósi.
Það var forsenda sameiningar
Hrófbergshrepps og Hólmavíkur-
hreppa að nýr vegur yrði lagður
um Bjarnai’vík enda sagði þáver-
andi samgönguráðherra, Matthías
Bjarnason, það að ef hann fengi
einhveiju þar um ráðið, þá yrði nýr
vegur hvergi annars staðar lagður
nema um Bjarnarvík, sem sé að nýr
vegur um Fellabök kom aldrei til
greina, bæði hjá samningamönnum
beggja hreppanna og öðrum samn-
ingamönnum sem tóku þátt í sam-
einingarmálum beggja hrappanna.
Það er lágmark að ráðamenn þjóð-
arinnar standi við sínar yfirlýsingar
sem þeir eru búnir að segja okkur.
Það er ekki nóg að koma eins og
farfuglar sem eru að leita að ein-
hveiju ætilegu svona rétt fyrir
kosningar en þess á milli sjást þeir
ekki. Það er ætlast til þess af okk-
ur að við, sauðsvartur almúginn,
stöndum við okkar yfirlýsingar, það
verða topparnir að gera líka.
Þessir ráðamenn virtust skilja
sjónarmið heimamanna og að
tryggja þannig að íbúarnir kæmust
allra sinna ferða auk þess sem þessi
vegur er fyrir íbúa Strandasýslu
norðan Steingrímsfjarðar og fyrir
þá sem leið eiga yfir Steingríms-
fjarðarheiði.
Til frekari áherslu um staðsetn-
ingu á vegi þessum meðfram sjón-.
Jón Halldórsson
„Á okkur er ekki hlust-
að segi ég enn og það
er eins og enginn ráða-
maður hafi vald til að
stoppa þessa vitleysu
af.“
um um Bjarnarvík að Ósi og þaðan
út á Kálfanesflóa þá undirrituðu
235 heimamenn vorið 1989 undir
áskorunarlista um það að væntan-
legur vegur yrði lagður þarna með-
fram sjónum. Þrátt fyrir allt þetta
þá ætla yfirmenn vegamála að iíta
algerlega framhjá þessu og loka
okkur inni, vegna snjóa. — Er þetta
góð byggðastefna, því miður virðist
hún vera frekar í orði en á borði.
Ég vil benda á að vegagerð með-
fram sjónum yrði ef til vill ódýrari
en sú leið sem vegagerðin mælir
með um Fellabök.
Að lokum vil ég beina þeim orð-
um mínum til hinna nýkjörnu þing-
manna Vestfirðinga að þeir beiti
áhrifum sínum í þá átt að farið
verði eftir óskum heimamanna um
staðsetningu á vegi þessum og
koma þannig í veg fyrir meiriháttar
mistök og peningasóun, sem ekki
kemur að því gagni sem ætlast er
til. _
Ég vil og benda á það, að ef
vegurinn um Fellabök verður lagður
eins og yfirmenn vegamála mæla
með þá ógnar það mjög vatnsbóli
Hólmavík'urbúa þar sem það yrði
þá það nærri honum að það yrði í
hættu vegna mengunar af umferð
eftir veginum, af efni sem í veginum
er, ég tala nú ekki um ef t.d. olíu-
flutningabíll færi á hliðina og olían
flæddi út, hún rynni beint í vatns-
bólið, hvað þá.
Ég vil að síðustu benda á dæmi
sém ég tel og eflaust fleiri að sé
eyðing á fjármunum án þess að
þeir komi að gagni. Það gerðist á
síðastliðnu hausti að vegagerðin
setti upp snjóruðningu upp á Stein-
grímsfjarðarheiði í þeim tilgangi að
reyna að hindra það að snjóa mundi
festa á veginn. Af reynslu sl. vetrar
er ljóst að þessi snjógirðing kemur
ekki að gagni. Þar sem ég tel mig
hafa góða reynslu að vegagerð og
hvað lagning vega kunni að kosta,
þá vil ég fullyrða að það hefði ekki
orðið dýrara að byggja veginn
þarna upp úr snjó, og þá hefðu einu
gilt úr hvaða átt hefði snjóað, sem
snjógirðing gerir ekki, hún ver að-
eins eina átt ef hún yrði einhver
vörn. Við sitjum því uppi ineð
gagnslausa snjógirðingu.
Að lokum þetta, þegar þetta er
skrifað er búið að bjóða út kaflann
frá vegamótum í Staðardal og út
að Gtjótá eftir því sem ég best veit
þá voru sex aðilar sem gerðu tilboð
í þennan áðurnefnda vegarkafla.
Mér er sagt að heimamenn hafi
verið næst lægstir en það á eftir
að koma í ljós hver hreppir hnossið,
vonandi heimamenn. Það verður að
öllum líkindum á næsta ári að
kaflinn Gijótá-Ós, verður boðinn
út og ég vona að blessaðir ráða-
mennirnir sjái sóma sinn í því að
fara eftir óskum heimamanna með
því að fá nýjan snjólausan veg um
Bjarnarvík.
Og hygg að stór hópur heima-
manna sé sömu skoðunar og ég í
þessu efni, en skoðanir þeirra hafa
í engu breyst síðan þeir á vordögum
1989 skrifuðu undir framangreint
áskorunarskjal um veg um Bjarn-
arvík.
Höfundur á heima að Hrófbergi í
Strandasýslu og vinnurað mestu
sem verktaki.
Tímarit
Máls og
menningar
er komið út
TÍMARIT Máls og menningar,
2. hefti 1991, er komið út. Með-
al efnis eru nokkrir kaflar úr
drögum Þórbergs Þórðarsonar
að sjálfsævisögu sem skrifuð
voru seint á fjórða áratugnum.
Einnig eru í tímaritsheftinu
ávörp um Þórberg eftir Þor-
stein frá Hamri og Guðmund
Andra Thorsson.
Viðtal við Þórarin Eldjárn eftir
Árna Siguijónsson er í heftinu.
Bergljót Kristjánsdóttir og Þórður
Ingi Guðjónsson rita um Maijas
eftir Einar H. Kvaran.
Stefán Snævarr skrifar grein til
varnar skáldskapnum. Stefán
fjallar um j,áhrifafælni“ í íslensk-
um bókmenntum.
Sigurður Ingólfsson greinir frá
Leðurblökumanninum.
Sigurður Pálsspn skrifar grein
sem ber heitið „Útþrá/Heimþrá“.
Skáldskapur í heftinu er eftir
Kristínu Omarsdóttur, Úlfhildi
Dagsdóttur, Pjetur Hafstein Lár-
usson, Stefán Steinsson, George
Perec og Goran. Þá eru í heftinu
nokkrir ritdómar.
Tímaritið var prentað í Prent-
smiðjunni Odda. Ritstjóri þess er
Árni Siguijónsson.
Við breytum útaf venjunni og höfum
/%/% ýju námskeiöin okkar hafa mælst svo vel fyrir, aö ekki er
W l/ annaö hægt en aö halda óslitinni dagskrá allt áriö. Því hefur
veriö bætt viö auka sumarnámskeiö. Sumarnámskeiöiö verður þó
einfalt í sniöum. Viö bjóðum uppá eitt kerfi; „Stutt og strang" í
þremur tímum á dag; morgna, síðdegis og á kvöldin.
STUTT OG STRANGT
Þetta námskeiö hentar sérstaklega vel fyrir þær konur sem eru
komnar í gott form, og vilja halda sér við yfir sumariö, með kraft-
miklum og ákveðnum æfingum.
Takmarkaður þáttakendafjöldi þessa önnina.
Einkaviðtalstímarnir falla niður til haustsins.
Innritun alla daga í sima 83730.
Sumarnámskei& hefst mánudaginn 8. júlí.
LÍKAMSRÆKT
jsb
SUÐURVERI • HRAUNBERGI 4