Morgunblaðið - 17.08.1991, Blaðsíða 32

'32
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 17. ÁGÚST 1991
Hjónaminning:
Andrés Hafíiðason
Ingibjörg Jónsdóttir
Ingibjörg
Fædd 12. nóvember 1890
Dáin 26. maí 1961
Andrés
Fæddur 17. ágúst 1891
Dáinn 6. mars 1970
Þegar ég lít til baka og minnist
þeirra ára, sem ég var prestur á
Siglufirði, hlýnar mér um hjarta-
rætur, því að þetta voru góð ár
- -með góðu fólki. Margir af sam-
starfsmönnum mínum og vinum frá
þessum árum eru nú horfnir úr
hópnum, en minningin um þá lifir.
Meðal þeirra, sem hæst ber í þess-
um hópi eru merkishjónin Ingibjörg
Jónsdóttir og Andrés Hafliðason,
og það er markmið þessarar greinar
að minnast þeirra, því að að í dag
eru liðin hundrað ár frá fæðingu
Andrésar.
Hann fæddist á Siglufirði 17.
ágúst 1891. Foreldrar hans voru
hjónin Hafliði Guðmundsson,
hreppstjóri og kona hans Sigríður
Pálsdóttir, bæði voru þau ættuð af
Suðurlandi og fædd í Reykjavík.
Hafliði Guðmundsson fluttist til
Siglufjarðar 1877, mun það hafa
verið fyrir áeggjan Snorra Pálsson-
ar verslunarstjóra Gránufélagsins,
en hann var mikill framfaramaður
á sinni tíð, hefir honum eflaust lit-
ist vel á hinn unga mann. Hafliði
varð brátt einn af forystumönnum
hreppsins, var iengi hreppstjóri og
gegndi mörgum trúnaðarstörfum,
og heimili þeirra hjóna var þekkt
fyrir gestrisni og myndarskap.
Andrés ólst upp á heimili foreldra
sinna, voru systkinin fimm er náðu
'Tullorðinsaldri og voru öll hið mann-
vænlegasta fólk. Helgi var kaup-
sýslu- og útgerðarmaður á Siglu-
firði um langt skeið, Guðmundur
var lögregluþjónn og hafnarvörður
og systurnar Kristín og Ólöf voru
giftar ágætum mönnum og lengi
húsfreyjur á Siglufirði við rausn og
myndarskap.
Andrés fór snemma að stunda
verslunarstörf, fyrst við verslun
Helga bróður síns og síðan við
Gránufélagsverslunina, og þar kom,
að hann stofnaði eigin verslun, sem
hann rak í nokkur ár. Síðar gerðist
hann umboðsmaður Olíuverslunar
íslands á Siglufirði og hélt þeim
starfa ævilangt. Andrés tók virkan
^iátt í félagslífi og bæjarmálum
Siglufjarðar. Hann var í bæjarstjórn
um skeið, í skólanefnd og fleiri trún-
aðarstörfum gegndi hann, hann var
Leiðrétting*
í einni af minningargreinunum
sem birtust í gær um Eyjólf Júl.
Kristjánsson stendur að sonur
hans, Bragi, sé kvæntur. Þar er
farið ranglega með nafn eiginkon-
unnar. Hún heitir Sigríður Síverts-
dóttir Hjelm.
sæmdur riddarakrossi fyrir félags-
störf sín. Eitt þessara starfa hans
ber þó lang hæst í huga mínum:
Það var starf hans í þágu kirkjunn-
ar. Hann átti sæti í sóknarnefnd
um margra ára skeið, lengst af
formaður nefndarinnar og hann var
meðhjálpari í Siglufjarðarkirkju
hluta af þessum tíma. Það er óhætt
að segja, að hann hafi verið eins-
konar „kirkjumálaráðherras á
Siglufirði um margra ára skeið.
Áhugi hans á þessum málum var
mikill og einlægur. Hann var stjórn-
samur mjög og minnti mig á hundr-
aðshöfðingjann, sem sagt er frá í
guðspjöllunum og tjáði sig á þessa
leið: Eg segi við þennan: Far þú
og hann fer, og við annan: Kom
þú og hann kemur, og við þjón
minn: Gjör þú þetta og hann gjörir
það.
Þannig var Andrés: stjórnsamur
og stundum skipandi, en þó svo
hjartahlýr og mildur í lund. Andrés
unni kirkjunni sinni. Óþreytandi var
elja hans fyrir hana. Stundum gaf
hann henni góðar gjafir. Ef ég man
rétt þá liggur á altari Siglufjarðar-
kirkju biblía í glæstu skinnbandi
með fagurri silfursmíð. Það er gjöf
hjónanna Ingibjargar og Andrésar.
Og hlut átti hann að máli, er afkom-
endur Hafliða hreppstjóra Guð-
mundssonar gáfu kirkjunni fagran
hátíðarhökul.
Og þá kem ég að öðrum þætti
þessa máls, en það eru minningar
mínar um frú Ingibjörgu Jónsdótt-
ur. Hún var fædd á Akureyri 12.
nóv. 1890, og var því nokkrum
mánuðum eldri en Andrés. Foreldr-
ar hennar voru hjónin Jón Jónsson,
verslunarrnaður og Jóhanna Gísla-
dóttir, búsett á Akureyri, og voru
þau hjónin skagfirsk í ættir fram.
Var í ætt hennar margt merkra
manna og landskunnra, m.a. sr.
Friðrik Friðriksson, stofnandi
KFUM, Jón Stefánsson. listmálari,
Jón Sigurðsson, alþingismaður frá
Reynistað o.fl.
Ingibjörg ólst upp á heimili for-
eldra sinna til tvítugsaldurs ásamt
systkinum sínum, en þau voru:
Gunnlaugur Tryggvi, sem um langt
skeið rak bókaverslun á Akureyri,
Helga, sem gift var Skafta Stefáns-
syni, útgerðarmanni á Siglufirði,
Alfreð, verkamaður á Akureyri, og
hálfsystir Guðrún, sem húsfreyja
var í Eyjafirði.
Leiðir Ingibjargar lágu til Siglu-
fjarðar, hún gerðist aðstoðarstúlka
frú Sigríðar, konu Hafliða hrepp-
stjóra «g varð dvöl hennar á þessu
heimili lengri en ungu stúlkuna ór-
aði fyrir. Segja má að þarna hafi
hún stigið sitt gæfuspor. Andrés
og Ingibjörg gengu í hjónaband 4.
desember 1915. Þau stofnuðu heim-
ili sitt að Aðalgötu 19. Heimili
þeirra var í huga mínum arftaki
heimilis Hafliða hreppstjóra og þar
bjuggu þau hjónin saman þar til
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ÞÓRUNN THEÓDÓRA SIGURJÓNSDÓTTIR,
Dalbraut 27,
verður jarðsungin frá Fríkirkjunni í Reykjavík mánudaginn
19. ágúst kl. 15.00.
Jarðsett verður í Gufuneskirkjugarði.
Guðmundur Þór Pálsson, Ragnhildur Auður Vilhjálmsdóttir,
Hrafnhildur Valgarðsdóttir, Karl Vernharðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskulegur sonur okkar og bróðir,
STEFÁN HARÐARSON,
lést 12. ágúst sl.
Hörður Sveinsson, Elín Kristinsdóttir,
Sveinn Harðarson, Margrét Harðardóttir,
Kristinn Harðarson, Sigrún Harðardóttir.
Ingibjörg lést 1961. Ég átti mörg
spor inn á heimili þeirra. Það var
staðsett í hjarta bæjarins og stóð
öllum opið til greiða og gestrisni. I
huga mínum er sérstakur blær yfir
heimili þeirra, einhver gömul reisn,
einhver höfðingsblær, sem vermdur
var af hjartahlýju húsbændanna.
Ingibjörg stóð dyggilega við hlið
manns síns í öllum störfum hans.
Hjartahýja hennar og greiðasemi
var rómuð. Hun mátti ekkert aumt
sjá. Húri var kona góð, sem hafði
hjartað á réttum stað. Já, hún var
allra kvenna greiðugust og hugul-
sömust við þá, sem bágindi steðjuðu
að. Henni var það mikið ánægju-
efni, að geta borið birtu og yl-til
þeirra, sem í skugga sátu.
Ingibjörg var bókhneigð kona og
vel að sér um marga hluti. Hún tók
fyrr á árum virkan þátt í ýmsum
félagsskap kvenna, var m.a. stofn-
andi að líknarfélagi, sem starfaði á
Siglufirði um skeið og síðar í Kven-
félaginu Von.
Þeim hjónum varð þriggja barna
auðið: Hafliði, fulltrúi í Reykjavík,
hann er látinn, hann var kvæntur
Guðrúnu Eiríksdóttur, næst er Jó-
hanna Sigríður, búsett í Hafnar-
firði, var gift Vigfúsi Sigurjónssyni
skipstjóra en hann er látinn og loks
Hinrik, umboðsmaður á Siglufirði,
hann er kvæntur Margréti Péturs-
dóttur.
Nú er öld liðin síðan þau fædd-
ust blessuð hjónin Ingibjörg og
Andrés. Við, sem kynntumst þeim
blessum minningu þeirra og við
þökkum þeim og öðrum, sem
gengnir eru af þeirra kynslóð fyrir
það, að skila landinu betra en við
því var tekið.
Ég vil að þessar línur flytji bestu
kveðjur okkar hjónanna til allra
Siglfirðinga. í þessari norðlægu
byggð, í skjóli hárra fjalla áttum
við hjónin að sumu leyti okkar bestu
ár, fyrir það erum við þakklát.
Guð blessi Siglufjörð um ókomin
ár.
Ragnar Fjalar Lárusson
Ragnar Skagfjörð
Jónsson - Kveðja
Fæddur 22. apríl 1930
Dáinn 14. júlí 1991
Símhringing — helfregn.
Skyndilega var sem líðandi stund
væri horfin. Omur liðinna æsku-
daga fyllti hugann og fram
streymdu myndir og minningar frá
glaðværum skóladögum fyrir rúm-
um fjórum áratugum. Þegar við
Ragnar ásamt fleiri góðum félögum
sátum saman á skólabekk, fyrst á
Laugarvatni, síðar í MR.
Kynni okkar Ragnars Skagfjörð
hófust á Laugarvatni en uxu og
urðu nánari þegar við komum til
Reykjavíkur og þurftum hvor í sínu
lagi og sameiginlega að takast á
við þau viðbrigði sem því fylgdu
að koma úr nálægu sambýli heima-
vistarskóla í nýtt umhverfi sem
ekki bauð upp á jafn náinn og ein-
lægan félagsskap.
Osjaldan sátum við saman,
glugguðum í námsbækur og reynd-
um að veita hvor öðrum þann stuðn-
ing í námsgreinunum sem geta
leyfði, eða ræddum um heima og
geima. Margar þessara stunda eru
mér enn ríkar í minni. Ragnar vin-
ur minn var ákveðinn í skoðunum
og fastur á meiningunni, en hafði
þá víðsýni til að bera að geta séð
stærra samhengi hlutanna og ólíkar
hliðar mála. Þess vegna hafði hann
miklu að miðla í viðræðum, ekki
síst vegna þess að hann íhugaði
vandlega það sem hann heyrði og
sá, bar það saman og byggði dóma
og ályktanir á þeim grunni. Þessu
kynntist ég ekki síst í bréfum hans
frá Þýskalandi þar sem hann stund-
aði verkfræðinám og átti allt sitt
ævistarf og af samtölum okkar er
fundum bar saman hér heima. Hann
sá þróun mála hérlendis í senn sem
góður íslendingur og með gestsaug-
um þess sem fylgist, opnum augum
og vakandi huga, með því sem er
að gerast og gerði sér grein fyrir
hliðstæðum og andstæðum í fram-
vindunni.
Ragnar aflaði sér menntunar á
sviði efna- og matvælaverkfræði og
án efa urðu það honum veruleg
vonbrigði þegar hann kom heim að
námi loknu, að forráðamenn hér
höfðu þá enn ekki eignast þann
skilning á gildi hennar og nauðsyn
að hann fékk hér ekki starf við
hæfi. Hann settist því að í Þýska-
landi og starfaði þar alla tíð, kvænt-
ist þarlendri konu, Christu, fæddri
Edelmann, sem hann missti langt
um aldur fram. Eignuðust þau eina
dóttur, Katrínu. Alla tíð ræktuðu
þau samband við ættingja og vini
hér heima og jafnan hittu vinir
hans hinn einlæga góða dreng og
félaga þó að tímaleysi setti á menn
Kristján Steindórs
son - Kveðjuorð
Ástkær afi okkar og góður vinur
Kristján Steindórsson hefur nú
fengið hvíld eftir stutta en harða
baráttu við erfiðan sjúkdóm.
Þegar við fluttum aftur til lanþs-
ins 17. júní sl. eftir 12 ára búsetu
erlendis var hann hress eins og
hann hefur alltaf verið, en nú er
hann látinn. Það er ekki fyrr en
nú eftir á að við áttum okkur á því
að þegar hann sótti okkur á flug-
völlinn var hann sárlasinn og hald-
inn' miklum kvölum, en vildi ekki
láta á neinu bera.
Við hlökkuðum mikið til að geta
umgengist afa og ömmu aftur svo
til daglega og við fundum hjá þeim
að það var gagnkvæmt. Afí var líka
spenntur að sjá og geta fylgst með
vexti að þroska litlu systur okkar
Maríu Kristínu sem aðeins var rúm-
lega eins mánaðar gömul þegar við
komum heim. Samverustundirnar
með afa voru alltaf ánægjulegar
og eigum við systkinin góðar minn-
ingar um þær. Ljúfar eru minning-
ar okkar frá þeim tíma þegar við
vorum með afa og ömmu í sumarbú-
staðnum á Þingvöllum sem var afa
svo kær.
Eftir að við fluttum til Svíþjóðar
sáum við afa og ömmu sjaldnar en
við hefðum óskað, en stundirnar
sem við áttum saman voru góðar.
Við hlökkuðum mikið til að hitta
og fá að vera með afa og ömmu
aftur.
Við viljum þakka afa okkar fyrir
allt sem hann hefur gert fyrir okk-
ur og þann tíma sem við fengum
að umgangast hann. Nú eftir 12
ára dvöl erlendis erum við flutt
heim aftur og fengum ekki nema
tæpa tvo mánuði saman. Við mun-
um sakna afa okkar mikið og minn-
ing hans mun vera okkur kær.
Kristján Geir og Margrét
Kristín, barnabörn.
sitt mark, vináttuböndin teygðust
og fundir stijáluðust. Langdvöl er-
lendis og makatengsl við aðra þjóð
höfðu engin áhrif á ræktarsemi
hans við þjóð sína og ættjörð og
þar naut hann góðs skilnings og
stuðnings eiginkonunnar sem lagði
sig af alúð eftir því að þekkja og
skilja íslensk viðhorf, menningu og
sérkenni.
Þó að ættartré hans hér heima
væri kvistað, báðir foreldrar .hans
og einkabóðir látin, lagði hann nú
í sumar ásamt vinkonu sinni leið
sína hingað heim til þess að efla
og styrkja tengslin við ættjörðina.
Sú varð hans síðasta ferð. A ættar-
slóðum móður hans í Skagafirði
kom kallið til nýrrar tilveru. Órlög-
in sáu til þess að á Islandi bæri
hann beinin.
Við vinir og fornir félagar Ragn-
ars Skagfjörð Jónssonar drúpum
höfði í hlýrri þökk fyrir samveru
og kynni sem auðguðu líf okkar,
vottum ástvinum hans einlæga
samúð og biðjum honum blessunar
Guðs á þeim brautum sem framund-
an eru og okkar allra bíður að feta,
fyrr eða síðar.
Snorri Þorsteinsson