Morgunblaðið - 06.11.1991, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 6. NÓVEMBER 1991
, Faranqurlnn þinn. e/t konan.
þ/n fór þi-i 'Tohyó-
7-13
... þegar kossum rignir yfir
þig■
TM Req. U.S. Pat Off.—all rights reserved
° 1991 Los Angeles Times Syndicate
Með
morgunkaffínu
i pi i
iíf
Kæri lögmaður, geturðu sagt
mér hvenær hjónavígsluvott-
orðið mitt rennur út?
Halló Hinrik - hæ Viggó -
elsku vinurinn! Ert þetta þú,
Sveinn? Óóó!...
Islenskt gistihús í Flórída
Kæri Velvakandi!
Nýlega komin úr Flórídaferð með
foreldrum mínum og syni langar
mig að vekja athygli á góðri gistiað-
stöðu og fyrirgreiðslu sem ég held
að of fáir viti um á Orlando-svæð-
inu. Foreldrar mínir höfðu reynt
þessa aðstöðu áður en ég var að
kynnast öllum undrum svæðisins
nú í fyrsta sinn.
Við viidum öll frekar vera í svolít-
ið vernduðu umhverfi, þar sem við
gætum verið áhyggjulaus. Leituð-
um við til íslenzkra hjóna, Önnu
Bjarnason og Atla Steinarssonar,
sem þarna hafa búið og greitt götu
íslenskra ferðalanga um þriggja ára
skeið. Dvöldum við í rúmar tvær
vikur í afar þægilegu gestahúsi
þeirra og nutum aðstoðar þeirra og
leiðbeininga um hvað eina sem við
vildum sjá og gera. Atli ók með
okkur um svæðið þvert og endilangt
og Anna leiðbeindi okkur í verslun-
um, þar sem hægt er að gera ríf-
andi kaup á ýmsum fatnaði og
mörgu öðru.
í samráði við þau hjónin skipu-
lögðurn við tíma okkar í Flórída,
fórum m.a. í dásamlega þriggja
daga skemmtisiglingu á glæsilegu
farþegaskipi til Bahamaeyja, fórum
í tvo af þremur görðum Disneys,
kvikmyndaver Universal, Kennedy-
geimstöðina á Canaveral-höfða og
margt fleira. í stuttu máii gátum
við með þeirra aðstoð áhyggjulaust
og án fyrirhafnar séð og notið miklu
meira en hefðum við dvalið á hót-
eli og verið að bagsa við að finna
út úr hlutunum á eigin spýtur.
Þau hjón eru afar elskuleg og
er dásamlegt að vera í þeirra ör-
uggu höndum. Þau eru boðin og
búin að leysa vanda allra sem á
vegi þeirra verða.
Ég vil koma þessu á framfæri,
því ég held að of fáir viti af þjón-
ustu þeirra í Flórída. Ég efast ekki
um að margir hafa hug á Flórída-
ferð nú í skammdeginu, en treysta
sér e.t.v. ekki ti) að taka sér slíka
ferð á hendur á eigin spýtur og
hjálparlaust. Þá er tilvalið að leita
til þeirra heiðurshjóna. Þau taka á
móti gestum á Orlando-flugvelli og
skila þeim þangað við heimferð -
og vaka yfir velferð þeirra meðan
á dvöl þeirra stendur. Þau eru með
fax-númer: 407-957-4068 en sím-
inn hjá þeim er: 407-957-3599.
Jónína Árnadóttir
Einkennilegir starfshættir
Hvemig stendur á því að banka-
útibú íslandsbanka í Bankastræti
og Sparisjóður Reykjavíkur og
nágrennis á Skólavörðustíg gera
enga athugasemd þegar talað er
um vafasamar undirskriftir þar í
sambandi við peningalán? Einu
svörin sem fást hjá starfsfólki á
báðum þessum stöðum eru: „Þú
skalt reyna þetta eða hitt en bank-
inn gerir ekki neitt.” Ég hef hald-
ið að bankastarfsemin væri byggð
á pottþéttum grundvelli en það
virðist bara alls ekki vera sannleik-
ur málsins.
Þorgeir Kr. Magnússon
Leiðrétting
í blaðinu 2. nóvember birtist
greinin „Einokun og einkasala”
talsvert brengluð og fer hún hér
á eftir leiðrétt og er beðist velvirð-
ingar á þessum mistökum.
í blaðinu 30. fyrra mánaðar er
það sagt frá morgunverðarfundi
Verzlunarráðs, að nauðsynlegt sé
„að afnema ríkisverndaða einokun
á útflutningi” og þá m. a. að breyta
„þeirri einokun sem Síldarútvegs-
nefnd hefði samkvæmt lögum”.
I íslenzku máli eru tvö hugtök
um það, sem víða kallast monop-
ol. Annað er einkasala og hitt er
einokun, og á það við, þegar því
er haldið fram, að einkasöluað-
staða sé ok. Líklegt er, að rússum
hafi þótt Síldarútvegsnefnd hafa
okað sig með einkasöluaðstöðu
sinni, en illa trúi ég því, að þeir
ráði viðhorfum ræðumanna á fundi
Verzlunarráðs. Mér þykir líklegra,
að blaðamanni eða ræðumönnum
hafi skjöplazt í orðavali, og minni
því á, að einkasala er hlutlaust orð
í þessu efni.
Björn S. Stefánsson
HEILRÆÐI
Slysavarnafélag ís-
lands vill vekja athygli
skotveiðimanna á að
gæta ávallt fyllstu var-
úðar í meðferð skot-
vopna og hafa það jafn-
an hugfast að fjöldi
fólks á öllum aldri leitar
útivistar og fer í göngu-
ferðir án þess að gera
sér grein fyrir því að á
svæðinu sé stunduð
ijúpnaveiði.
Jafnframt beinir
SVFI þeim vinsamlegu
tilmælum til allra þeirra
er útivistar njóta að
skipuleggja ferðir sínar
um þau landsvæði þar
sem rjúpnaveiði erekki
leyfð og bendir í því
sambandi á friðlýst úti-
vistarsvæði.
Víkverji skrifar
Víkveiji tekur undir með þeim
sem ritaði til Velvakanda á
dögunum til að finna að nafninu á
nýja kvikmyndahúsinu, sem heitir
Sagabíó. Nafnið var valið í sam-
keppni meðal almennings. Ef rétt
er munað, voru fleiri en einn, sem
lögðu inn tillögur með þessu nafni.
I umræðum um verndun tung-
unnar leggja kunnáttumenri ekki
aðeins áherslú á nauðsyn þess, að
spornað sé við því að erlend orð
festi rætur í málinu, heldur einnig
hitt að staðinn sé vörður um beyg-
ingakerfi tungunnar. Beyginga-
kerfið er eitt helsta einkenni ís-
lenskunnar. Er ekki að því vegið
með orðinu _,,Sagabíó"? Er ekki
ástæða fyrir Islenska málnefnd að
huga að þessu orði? Eða hefur hún
kannski þegar samþykkt það fyrir
sitt leyti?
Nafngiftin á nýja kvikmynda-
húsinu leiðir jafnframt hug-
ann að því, hvaða merkingu orðið
”saga” hefur fengið í nútímamáli.
Svo sem kunnugt er heitir eitt glæs-
ilegasta hótelið í Reykjavík Hótel
Saga. Þá heitir hefðarfarrými Flug-
leiða Saga Class. Er nú svo komið
hjá söguþjóðinni, að orðið „saga”
þýði hið sama og „súpér” á lélegri
íslensku, það er eitthvað sem skarar
fram úr eða þykir fínt?
Hinu nýja kvikmyndahúsi hefur
verið lýst, sem því fullkomnasta og
glæsilegasta í höfuðstaðnum og
þótt víðar væri leitað. Voru höfund-
ar nafnsins, Sagabíó, með það í
huga, þegar þeir settu það saman?
Víkveija þykir það líklegra en að
þeir hafí verið að vísa til hins forna
menningararfs þjóðarinnar, forn-
sagnanna. Ástæðulaust er að gera
því skóna að höfundar nafnsins
hafi tekið mið af því að í Ósló og
kannski víðar í Noregi er starfrækt
kvikmyndahús, sem heitir Saga
Kino.
XXX
Kannski kemur að því fyrr en
nokkurn grunar, að í sjálfum-
gleði okkar hættum við að tala um
söguþjóðina og förum að kalla okk-
ur „sagaþjóðin” og tökum þar með
mið af hinni nýju merkingu orðsins
saga. Menn þurfa ekki lengi að
fletta íslenskum blöðum og tímarit-
um eða hlusta á mörg viðtöl í ljós-
vakamiðlum til að átta sig á því,
hve grunnt er á sjálfshólinu. Tíma-
ritaútgáfan undanfarin ár hefur að
verulegu leyti byggst á því, að fólk
er reiðubúið til að láta gamminn
geysa í „sagaviðtölum” um sjálft
sig. Nú er jafnvel farið að lýsa
flóknum og erfiðum samningavið-
ræðum um stöðu íslensku þjóðar-
innar í samfélagi þjóðanna eins og
kappleik eða þátttöku í bridsmóti.