Morgunblaðið - 03.12.1991, Qupperneq 56

56
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 3. DESEMBER 1991
«canMin
TM Reg. U.S. Pat Off.—all rights reserved
° 1991 Los AngelesTimesSyndicate
Ég ráðlegg þér að tala ekki illa um húsbóndann,
félagi. Hann er með algert ofsóknarbrjálæði.
Spilavítiskassamir
Glæpamenn erlendis komust
fljótt uppá lagið með að hafa spila-
sýki fólks að féþúfu og beijast sín
á milli upp á líf og dauða yfir fórn-
arlömbunum. í Bandaríkjunum sáu
stjórnvöld sér ekki annað fært, en
að gefa glæpamönnunum eftir
ákveðin svæði, fyrir allskonar fjár-
hættuspil. Þar á fullorðið fólk, bæði
heilbrigt og spilasjúkt, að geta
skemmt sér. Með þessu móti töldu
ráðamenn að þjóðfélagið gæti kom-
ið við stjórn á málunum og hægt
væri að ná nokkrum sköttum sem
gætu komið upp í þjóðfélaglegan
kostnað, við lækningar, löggæslu
og annan skaða sem fjárhættuspila-
fíkn veldur. Þessi viðleitni hefur náð
takmörkuðum árangri því spilavítin
eru enn nær undantekningarlaust í
höndum glæpamanna sem ráða öllu.
Glæpamennirnir verða bara feitari
og voldugri, svo, að þeir ráða oft
tilnefningu og kosningu stjórnmála-
manna, sém eiga síðan að þjóna
hagsmunum almennings.
Eitt sem hefur tekist er að spila-
vítiskössunum hefur verið komið
af almanna færi, svo börn og ungl-
ingar eiga erfiðari aðgang að þeim.
Eins hefur gerst mögulegt að fylgj-
ast með að spilasjúkt fólk fari sér
ekki að voða, sem iðulega endar
annars með því að það tapar pen-
ingum sínum ög bíður þess ekki
bætur, jafnvel fremur sjálfs-
morð ....
Það má skrifa langt og ítarlegt
mál um skaðsemi spilafíknarinnar,
um glæpamennskuna í kringum
hana og nauðsyn þess að stemma
stigu við henni. Tilgangur þessarar
greinar er þó ekki sá. Heldur er
Flugelda í
þyrlusjóð
Fyrir gamlárskvöld kaupum við
íslendingar flugelda fyrir milljónir
króna og erum við í leiðinni að
styrkja meðal annars flugbjörgun-
ar- og slysavarnafélög landsins.
Hvernig væri ef þeir peningar
sem koma inn um þessi áramót
rynnu alfarið í þyrlukaupasjóð fyrir
landið. Einnig mættu önnur félög
sem selja flugelda láta ágóðann af
sölunni renna í þennan sjóð.
Við vitum aldrei hveijir þurfa á
hjálp þýrlu að halda eða hvenær.
Þú getur verið næstur. Tökum
höndum saman, stöndum saman.
Húsmóðir
tilgangurinn að spyija, hvernig
þessum málum sé háttað á íslandi?
Hvernig geta siðaðir menn réttlætt
peningaplokkið af börnum og veik-
geðja fólki, með spilavítiskössum
Rauða krossins, um allt land?
Er ekki tími til kominn að allt
gott fólk, þar með kirkja og stjórn-
völd, taki í taumana áður en skað-
inn verður meiri en orðinn er? Er
ekki kominn tími til að hreinsa
svartnæturöflin og blygðunarlausa
peningaplokkara úr íslensku þjóðfé-
lagi, áður en þeir valda meiri skaða
— og ná meiri völdum? Hefur skatt-
alögreglan eftirlit með þessu fólki?
Er ástæða til, að saksóknari ríkisins
sæki þetta fólk til saka?
Helgi Geirsson
Þessir hrlngdu
Svart veski
Svart lítið veski tapaðist
fimmtudagskvöldið 21. nóv. á
Nýbýlavegi í Kópavogi. í því var
skólaskírteini. Finnandi vinsam-
legast hringi í síma 642694.
Kvörtun til alþjóðar
Sigurður Ingólfsson hringdi og
sagðist vera fyllilega sammála
Magnúsi Þorsteinssyni bónda í
grein hans „Þjóðarsjálfsvíg”.
Hann vildi að hætta yrði að flytja
inn litað fólk í landið.
Lífguðu upp á
reykingaherbergið
Þorleifur hringdi, en hann
dvelur á bæklunardeild Landspít-
alans. Hann sagðist hafa byijað
að reykja aftur 15 dögum eftir
að hann var lagður inn en sér
hefði fundist reykingaherbergið
ömurlega kaldranalegur salur og
hefði því fengið leyfi til þess að
skreyta það. Til þess fékk hann
aðstoð frá Landvernd, Alaska í
Breiðholti og Blómavali. Einnig
sá hann að bókasafn Rauða
krossins vantaði nýjar bækur og
leitaði hann til foiiaganna Máls
og menningar og Forlagsins og
gáfu þau nýútkomnar bækur í
safnið. Þorleifur vildi kóma á
framfæri þakklæti til þessara
aðila sem aðstoðuðu hann með
þessum hætti.
Jakkinn tekinn
Ungur maður fór á Hótel ís-
land 21. nóv. og lagði jakkann
sinn frá sér á stól meðan hann
var að dansa. Þegai' hann ætlaði
að taka hann aftur var ,hann
horfinn. Um er að ræða svartan
þunnan jakka frá jakkafötum.
Ef einhver er með jakkann heima
hjá sér er hann vinsamlegast
beðinn að hafa samband við
Kristinn í sírrla 42672.
Liprir starfsmenn
Hörður í Borgarnesi vildi koma
á framfæri þökkum til starfs-
manna Húsasmiðjunnar í Reykja-
vík. Hann sagði þá hafa verið
afar lipra, einkum maður að nafni
Arthúr. Hörður sagðist aldrei
hafa fengið svona frábæra þjón-
ustu fyrr og var afar ánægður
með viðskipti sín við Húsasmiðj-
una.
Þyrlan í stað veislu
Kona að norðan vildi koma
þeirri hugmynd sinni á framfæri
að forsetaembættið sparaði veisl-
una sem venja væri að halda al-
þingismönnum og mökum þeirra
áður en þeir færu í jólafrí og
andvirði veislunnar látið renna í
þyrlukaupasjóð. Hún sagðist
vænta þess að forseti íslands,
alþingismenn og makar þeirra
væru henni sammála um að pen-
ingunum sé betur varið þannig.
Víkveiji skrifar
Deilur Davíðs Oddssonar, for-
sætisráðherra við einstaka
þingmenn Sjálfstæðisflokksins, nú
síðast Inga Björn Albertsson og
áður Matthías Bjarnason, hafa vak-
ið nokkra athygli. Út af fyrir sig
er ekkert við það að athuga, að
flokksbræður hafi mismunandi
skoðanir, svo lengi sem þeim skoð-
anaskiptum er haldið í ákveðnum
farvegi.
Víkveiji hefir hins vegar veitt
athygli öðrum þætti í starfsháttum
forsætisráðherra, sem er óneitan-
lega nokkuð óvenjulegur miðað við
einleik stjórnmálamanna í fjölmiðl-
um nú orðið. Það vekur sum sé
athygli hvað Davíð Oddsson stendur
fast við bakið á einstökum ráðherr-
um í ríkisstjórn hans, sem verða
fyrir gagnrýni eða aðkasti. Þetta
mátti sjá fyrir nokkrum mánuðum,
þegar Sighvatur Björgvinsson, heil-
brigðisráðherra, sætti gagnrýni
vegna vinnubragða í heilbrigðismál-
um og þetta mátti sjá núna fyrir
helgina, þegar forsætisráðherra
hélt uppi vörnum fyrir utanríkisráð-
herra í sambandi við karfatonninn.
Hvað sem öðru líður er ljóst, að
svo sterk málsvörn fyrir ráðherra
samstarfsflokksins stuðlar mjög að
því að treysta samstarf Sjálfstæðis-
flokks og Alþýðuflokks í núverandi
ríkisstjórn.
xxx
Ihúsakynnum Menningartengsla
íslands og Ráðstjórnarríkjanna
(MÍR) við Vatnsstíg, stendur nú
yfir sýning á myndverkum listakon-
unnar Kjuregeij Alexöndru Arg-
unovu. Hún er ættuð frá Jakútíu í
Sovétríkjunum, en hefur verið bú-
sett hér á Islandi að mestu í u.þ.b.
aldarfjói'ðung.
Kjuregeij sýnir þarna fjölmörg
myndverk, sem mörgum munu
þykja_ óvenjuleg. Hins vegar falla
þau Islendingum bersýnilega vel
vegna þess, að strax á laugardaginn
var, þegar sýningin opnaði seldust
fjölmörg þeirra. Þetta er skemmti-
leg sýning sem full ástæða er til
að skoða.
xxx
Hin hefðbundna bókavertíð er
hafin. Henni fylgja hefðbund-
in auglýsingaherferð með venjuleg-
um stóryrðum um höfundana og
verk þeii'i'a, hefðbundin kynningar-
viðtöl í blöðum, tímaritum, útvarps-
stöðvum og hvar sem við verður
komið. Hefðbundnar umsagnir
gagnrýnenda, sem hafa örskamman
tíma til þess að fjalla um allar þess-
ar bækur. Er þetta ekki orðið bæði
leiðinlegt og staðnað form? Er ekki
orðið nauðsynlegt bæði fyrir forlög-
in og fjölmiðlana að bijótast út úr
þessari auglýsingamennsku og taka
upp alvarlega og dýpri umfjöllun
um bækur, þótt það gerist ekki allt
á örfáum vikum í nóvember og des-
ember?