Morgunblaðið - 26.03.1992, Blaðsíða 38

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 26. MARZ 1992
38
Minning:
Helga K. Möller
„Það skiptir ekki máli hve lengi
við lifum, heldur hvemig við lifum.“
(Philip J. Baley.)
Helga Kristín Möller er öll. Hún
lést í Landspítalanum 15. mars sl.
á 50. aldursári. Baráttu við illvígan
sjúkdóm, krabbamein, er lokið. Lífs-
starfí hennar var þó engan veginn
lokið og hljótum við að trúa að henni
séu ætluð mikilvæg störf á eilífðar-
vegum.
Helga var fædd á Siglufirði, dótt-
ir hjónanna Jóhanns G. Möllers og
konu hans, Helenu Sigtryggsdóttur,
elst 6 systkina sem eru: Ingibjörg
kennari í Reykjavík, Alda matvæla-
fræðingur, Kópavogi, Jóna kennari
í Kópavogi, Kristján kennari og
bæjarfulltrúi á Siglufirði og Alma
læknir í Reykjavík. Helga lauk stúd-
entsprófi frá MA 1962 og kennara-
prófí 1968. Helga giftist eftirlifandi
manni sínum, Karli Harry Sigurðs-
syni árið 1964 og eignuðust þau
tvær dætur; Helenu Þuríði (Lóu)
fædd 1967 og Hönnu Lilly fædd
1980.
Helga hóf störf við Digranesskóla
í Kópavogi haustið 1968 og starfaði
þar til dauðadags að undanskyldum
einum vetri í Hofstaðaskóla í
Garðabæ. Síðustu árin var Helga í
'h starfí við bókasafn Digranesskóla
og 'h starfí sem kennslufulltrúi við
Fræðsluskrifstofu Reykjaness.
Þegar kær vinkona og vinnufélagi
til margra ára er kvödd hrannast
minningamar fram. Ég heyrði henn-
ar fyrst getið árið 1968, en tvö
systkini mín eyddu sínum bama-
skólaámm undir leiðsögn Helgu.
Þama var á ferð eldhugi sem fljót-
lega vann hug og hjörtu nemenda
sinna. Helga gerði miklar kröfur til
annarra en ekki síður til sjálfrar sín.
Kröfur hennar vom aldrei ósann-
gjamar. Hún var fróð og vel lesin
og átti auðvelt með að miðla öðmm.
Margir nemenda hennar minnast
hennar ávallt með hlýhug og þakk-
læti. Ekki var heldur alltaf ráðist á
garðinn þar sem hann var lægstur,
hvort sem var uppfærsla á „Gullna
hliðinu", að láta allan bekkinn hekla
hjörtu til jólagjafa eða uppsetning
skólabókasafns.
Já, minningarnar em margar og
flestar bjartar. Helga var iðin við
að sækja námskeið í öllu mögulegu
og þar áttum við oft samleið gegnum
árin. Ófá vom skiptin sem hún var
hrókur alls fagnaðar, hvort heldur í
frímínútum á kennarastofu, sauma-
klúbbum, við laufabrauðsskurð, á
ferðalögum og við ýmsar uppákom-
ur, s.s. skemmtanir, undirbúning
kvennafrídags og áfram mætti telja.
Félögin sem hún léði krafta sína
eru ófá og víða vom henni falin trún-
aðarstörf. Þar ber hæst þátttöku
hennar í Alþýðuflokknum. Var hún
m.a. bæjarfulltrúi í Garðabæ síðustu
árin.
Helga var myndarleg til munns
og handa. Handavinna ýmis konar
lék í höndum hennar sem ljóslega
sást á heimilinu, hvort sem vom
hekluðu gluggatjöldin eða prjónuðu
borðtuskumar svo fátt sé nefnt.
Meðal vinnufélaga um mörg ár
var hún fremst meðal jafningja.
Þrátt fyrir miklar annir átti Helga
ávallt lausar stundir fyrir ættingja
og vini. Hún var höfðingi heim að
sækja. Hún var góður hlustandi,
úrræðagóð, bar umhyggju fyrir öðr-
um og til hennar var gott að leita
með marga þætti hins mannlega lífs.
Jafnvel undir það síðasta þegar lík-
amlegir kraftar vom á þrotum vom
hugsanir hennar bundnar umhyggju
fyrir líðan annarra.
Það er mikil eftirsjá að mann-
eskju eins og Helgu Möller og sökn-
uður allra sem til hennar þekktu er
mikill. Þar á fjölskylda hennar um
sárast að binda. Eiginmanni og
dætrum, foreldmm og systkinum eru
færðar innilegar samúðarkveðjur.
Góður guð gefí ykkur styrk til að
horfast í augu við framtíðina. Það
var ekki í anda Helgu að láta bug-
ast og þannig er hennar minnst.
I Digranesskóla ríkir söknuður en
jafnframt þakklæti fyrir að hafa átt
Helgu að vini og starfsfélaga.
„Vel notað líf er langt líf.“
(Leonardo da Vinci).
Elín Richards.
Hinir dánu em ekki horfnir að
fullu. Þeir eru aðeins komnir á und-
an. (Cyprianus.)
í þessum örfáu línum vil ég minn-
ast ástkærrar móðursystur minnar,
Helgu Kristínar Möller. Helga var
dugnaðarkona mikil og dáist ég að
hve sterk hún stóð í gegnum erfiða
veikindabaráttu,
Helga kom úr stórri fjölskyldu
sem alla tíð hefur staðið saman og
ekki síst á stundu sem þessari sem
sést best á því að öll fjölskyldan var
saman komin hjá henni á hennar
hinstu stund. Það er sárt að sjá á
eftir svo merkri konu og mikil sorg
ríkir á meðal ættingja og vina. Mað-
ur verður líklega að treysta á orðtak-
ið sem segir að tíminn lækni öll sár.
Elsku Kalli, Lóa, Hanna Lillý,
amma og afi, þið eigið mína dýpstu
samúð.
Kristbjörg Sveinsdóttir.
í dag verður til moldar borin frá
Dómkirkjunni í Reykjavík, vinkona
okkar og félagi, Helga Kristín Möll-
er, kennari og bæjarfulltrúi í
Garðabæ.
Helga var fædd á Siglufirði 30.
október 1942, dóttir hjónanna Hel-
enu Sigtryggsdóttur og Jóhanns G.
Möllers, verkamanns. Helga var elst
barna þeirra, fímm systra og eins
bróður.
Eftirlifandi maður hennar er Karl
Harry Sigurðsson, aðstoðarúti-
bústjóri íslandsbanka í Garðabæ.
Þau Helga og Karl voru samhent
hjón, sem studdu hvort annað með
ráðum og dáð. Eignuðust þau tvær
dætur, þær Helenu Þuríði og Hönnu
Lillý, góðar og efnilegar stúlkur sem
báðar eru í foreldrahúsum og stunda
nám. Þau áttu sér kærleiksríkt og
fallegt heimili í Hlíðarbyggð 44 í
Garðabæ.
Helga kynntist snemma hugsjón-
um jafnaðarstefnunnar og baráttu
verkalýðshreyfingarinnar á íslandi
fyrir bættum hag launafólks. Þar
hafði faðir hennar eflaust mest áhrif,
hinn sanni verkalýðssinni og jafnað-
armaður, Jóhann G. Möller, sem allt
fram á þennan dag hefur verið ötull
forystumaður verkafólks á Siglu-
fírði.
Helga Kristín Möller stóð í fylk-
ingarbijósti íslenskra jafnaðar-
kvenna í þijá áratugi. Strax árið
1971 tók hún sæti í stjóm Kvenfé-
lags Alþýðuflokksins, ásamt nokkr-
um ungum konum í Alþýðuflokknum
í Reykjavík sem tóku sig saman um
að yngja upp forystu og starfsemi
þess dugmikla og pólitískt sterka
afls sem kvenfélagið var í þá daga.
Áður en til þátttöku í stjórn kven-
félagsins kom sýndi Helga áhuga
sinn og dugnað með mikilli margvís-
legri þáttöku í starfsemi Alþýðu-
flokksins í Reykjavík, þar á meðal
við undirbúning flokksþinga og bæj-
ar- og alþingiskosninga. Að því kom
síðar meir að hún tók sæti á flokks-
þingum Alþýðuflokksins og seinna
meir tók hún einnig sæti í flokks-
stjórn Alþýðuflokksins og var kosin
í framkvæmdastjóm hans. Það var
á flokksþingi Alþýðuflokksins árið
1974 að samþykkt vom ný lög fyrir
flokkinn. Var aðalstjórn flokksins,
sem áður hafði verið skipuð for-
manni, varaformanni og ritara, þá
einnig skipuð gjaldkera, vararitara
og varagjaldkera. Helga var þá kos-
in fyrsti vararitari í stjórn Alþýðu-
flokksins og hún ásamt gjaldkeran-
um vom fyrstu konumar sem kosnar
vom í aðalstjórn Alþýðuflokksins.
Helga var bæjarfulltrúi Alþýðu-
flokksins í Garðabæ. Eftir fylgistap
flokksins í nokkur ár, tókst Helgu
sem nýjum frambjóðenda að ná kjöri
og er hún lést um aldur fram hafði
hún setið í bæjarstjórn Garðabæjar
nokkuð á annað kjörtímabil. í allri
kosningabaráttu sinni og ekki síst
þeirri síðari sýndi hún hve dugmikil,
samviskusöm og ósérhlífín hún var,
þrátt fyrir alvarleg veikindi sín.
Helga var vel látin og virtur fulltrúi
Alþýðuflokksins í bæjarstjóm
Garðabæjar.
Helga sinnti fjölmörgum trúnað-
arstörfum sem ekki verða rakin hér.
En hér skal ekki látið hjá líða að
geta starfa Helgu fyrir Samband
alþýðuflokkskvenna, sem um
margra ára skeið var virt og virkt
afl innan Alþýðuflokksins. Helga sat
í stjóm sambandsins í mörg ár og
á meðan starfsemi þess var sem
öflugust sótti Helga þing, ráðstefnur
og fundi fyrir þess hönd á erlendri
gmnd, aðallega á hinum Norður-
löndunum. Var það alltaf vitað að
betri og verðugri fulltrúa en Helgu
var ekki hægt að hugsa sér og kom
þar m.a. fram færni hennar í erlend-
um tungumálum og þjálfun í fram-
komu og málflutningi.
Hér á íslandi stjórnaði hún við
aðra konu fjölmennu norrænu sum-
amámskeiði jafnaðarkvenna á Norð-
urlöndum sem haldið var á Laugar-
vatni og stóð í heila viku. Var til
þess tekið hve vel þeim fórst sú
stjóm úr hendi.
Helga var traustur félagi og vinur
og aldrei meiri og betri en þega eitt-
hvað bjátaði á. Það vita þeir best
sem reyndu drengskap hennar og
samstöðu á erfíðum stundum.
Helga var myndarleg kona til orðs
og æðis og hamhleypa til allra verka.
Það var gott að umgangast hana,
hún var glaðlynd og skemmtileg að
vera með. Hún var líka ákveðin og
hörð af sér. Helga var einnig ein-
staklega myndarleg í höndunum og
góð húsmóðir. Minnisstæð er ferð
til útlanda þegar Helga sat í flugvél-
inni á leiðinni til Stokkhólms og
heklaði forkunnarfalleg stofu-
gluggatjöld fyrir húsið í Hlíðar-
byggðinni. Þeir voru margir farþeg-
amir sem höfðu komið og skoðað
hið fallega handverk þegar til Stokk-
hólms var komið.
Við þijár sem undir þessa minn-
ingargrein ritum nutum vináttu og
félagsskapar Helgu alla okkar
starfstíð fyrir Alþýðuflokkinn og
jafnaðarstefnuna á íslandi. Þó við
létum af virkri þátttöku, héldum við
áfram að hittast og bera saman
bækur okkar og gleðjast saman. Það
gerðum við reglulega nokkram sinn-
um á ári í mörg ár og allt fram í
desember síðastliðinn er við sátum
saman að jólahádegisverði.
Helga setti okkur fagurt fordæmi
með hugprýði sinni og æðruleysi.
Blessuð sé minning mætrar vin-
konu.
Kristín Guðmundsdóttir,
Helga S. Einarsdóttir,
Ásthildur Ólafsdóttir.
Við eigum saman litla rauða rós,
og rósin er tákn um hugsun okkar
og vilja.
Að bera hana er sama og láta í ljós
löngun til þess að hugsa, leita og
skilja.
Rósina mega og eiga allir að sjá,
þá allir vita að ég er jafnaðarmað-
ur,
sem leitar á brattann en sit ekki
hlutlaus hjá
en hreinsa til í þjóðfélaginu glað-
ur.
í þessum línum úr ljóði eftir Hörð
Zóphaníasson, sem við konumar í
Sambandi alþýðuflokkskvenna höf-
um svo oft sungið með glaðri raust,
felst það tákn um hugsjón og bar-
áttuvilja sem var svo einkennandi
fyrir Helgu Kristínu Möller.
Við kveðjum hana hinstu kveðju
í dag. Full sársauka vegna þeirrar
hetjulegu og æðrulausu baráttu við
illvígan sjúkdóm sem við höfum orð-
ið vitni að síðastliðin ár og full að-
dáunar vegna þess innri styrks sem
hún bjó yfír. Til hinstu stundar og
þrátt fyrir hrakandi heilsu reyndist
hún samferðafólki sínu og vinum á
sama hátt og alltaf áður, sem sú er
gaf af sjálfri sér, studdi, sýndi
áhuga, lagði af mörkum en krafðist
einskis fyrir sig.
Þegar ég lít til baka yfir þann
tíma sem ég hef þekkt hana og átt
í henni góðan félaga þá sé ég best
hvemig það bara gerðist á eðlilegan
og sjálfsagðan hátt að á hana röð-
t
Eískuleg eiginkona mín, móðir okkar, fósturmóðir, tengdamóðir
og amma,
HANNA G. HALLDÓRSDÓTTIR,
Kumbaravogi,
Stokkseyri,
lést í Landakotsspítala 24. mars.
Fyrir hönd aðstandenda,
Kristján Friðbergsson.
t
Móðurbróðir minn,
HÁKON BENEDIKTSSON
frá Efra-Haganesi,
Fljótum,
Mlðvangi 110,
Hafnarfirði,
lést á heimili sínu að kvöldi þriðjudagsins 24. mars sl.
Fyrir hönd aðstandenda,
Una Björk Harðardóttir.
t
Ástkær eiginkona min, móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ELSA DÓRA GUÐJÓNSSON,
Laugarnesvegi 54, ^
sem lést þann 17. mars sl., verður jarðsungin frá Langholtskirkju
föstudaginn 27. mars kl. 13.30.
Þorvaldur Guðjónsson,
Hulda Þorvaldsdóttir, Heiðar Þorleifsson,
Ragnar V. Þorvaldsson, Guðjón S. Þorvaldsson,
Jóhann H. Þorvaldsson, Anna Kristinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær fósturmóðir mín, tengdamóðir og amma,
ÞÓRDÍS LIUA DAVÍÐSDÓTTIR,
Hringbraut 59,
Keflavfk,
lést í Landspítalanum að morgni 16. mars.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Guðbjörg Ellertsdóttir,
Þórdís Lilja Gunnarsdóttir,
Sveindís Olafsdóttir,
Ólafur Sveinsson,
Árbjörg Ólafsdóttir,
Halla Sif Ólafsdóttir.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okk-
ar, tengdafaðir, afi og bróðir,
AAGE NIELSEN,
Bólstaðarhlíð 66,
Reykjavik,
verður jarðsunginn frá Háteigskirkju
föstudaginn 27. mars kl. 15.00.
Stella Magnúsdóttir,
Ólafur P. Nielsen, Martha E. Nielsen,
Agnar Þ. Nielsen,
Díana M. Nielsen, • Þórjón P. Pétursson,
Sigurbjörg Nielsen
og barnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
GUÐBJARTUR KRISTJÁNSSON,
Lækjarmótum,
Miklaholtshreppi,
verður jarðsunginn frá Fáskrúðarbakkakirkju þarin 28. mars
kl. 14.00.
Fyrir mína hönd, barna, tengdabarna og barnabarna,
Jóhanna Emilsdóttir.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, dóttir og amma,
GUÐBJÖRG BIRNA HAFSTEINS PÉTURSDÓTTIR
póstafgreiðslumaður,
Hafnarbraut 21,
Höfn,
verður jarðsungin frá Hafnarkirkju laugardaginn 28. mars
kl. 14.00.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á Krabbameinsfélag
íslands.
Björn Kristjánsson,
Ingunn Jóna Björnsdóttlr, Andrés Óskarsson,
Sigurrós Erla Björnsdóttir, Jón Þorsteinsson,
Aðalheiður Fanney Björnsdóttir,
Pétur H. Björnsson
barnabörn og aðrir aðstandendur.