Morgunblaðið - 10.07.1992, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 10. JÚLÍ 1992
10-5
þegar draumar þínir rætast.
TM Reg. U.S. Pat Off.—all rights reserved
® 1991 Los Angeles Times Syndicate
HÖGNI HREKKVÍSI
BREF HL BLAÐSINS
Aðalstræti 6 101 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691222 l
Á málþingí
Frá Þorsteini Guðjónssyni:
Orðið „málþing" virðist nú hafa
unnið sér fastan sess í málinu, en
fáir munu kunna skil á því hvaðan
það er komið eða hvaða leið. Orðið
var reyndar til um aldamótin —
sem vel heppnuð íslensk þýðing á
enska orðinu „parliament" — en
nútímamerking þess er allt önnur,
og veit ég ekki önnur upptök en
þessi: Árið 1979 kom út á vegum
Nýalssinna bókin Málþing íslend-
inga, safn ritgerða eftir 34 landa,
flesta þjóðkunna, og þó að ekki
væri hátt um þá bók haft, mun
hún hafa haft sín áhrif. Og síðan
fóru allir að halda málþing.
Málþing það sem Nýalssinnar
efndu til sl. laugardag (í Valhöll á
Þingvöllum) var vel skipað fræði-
mönnum, sem héldu stutt erindi
hver um sitt efni. Þór Jakobsson
veðurfræðingur talaði um fyrir-
hugaða Brúnó-ráðstefnu um líf í
alheimij í Róm og Reykjavík árið
2000. Olafur Halldórsson líffræð-
ingur talaði um heimspeki Scho-
penhauers og Nietzsches; Ævar
Jóhannesson, starfsmaður raunvís-
indadeildar, um Kirlian-Tesla
myndtæknina; Þorsteinn Þor-
steinsson lífefnafræðingur um
„Prótein, efnahvörf og kenningar
dr. Helga Pjeturss", Ingvar Agn-
arsson um framlífsfræði og Þor-
steinn Þorsteinsson jarðeðlisfræð-
ingur um GRIP, hið mikla alþjóð-
lega rannsóknaverkefni á Græn-
landsjökli og tímatal þaðan.
Eftir fundarhlé voru fróðlegar
hringborðsumræður. Allir frum-
mælendur höfðu vikið að því í sam-
bandi við ræðuefni sitt á hvern
hátt þau tengdust verki dr. Helga
Pjeturss, hins mikilhæfa vísinda-
manns, sem starfaði á fyrri hluta
þessarar aldar og skapaði þá heim-
speki sem er meðál annars sérstök
fyrir það hve tengsl hennar eru
frjó og fjölbreytt, í allar áttir ef
svo mætti segja, eins og líka kom
sérstaklega vel fram á þessu mál-
þingi.
Fyrirhugað er að halda annað
málþing með líku sniði, þegar líður
að hausti.
Svo skrítilega vildi til að haldið
var annað málþing með líku sniði
í hinum sömu sölum daginn eftir
(sunnudag), og hafði þó verið
skipulagt alveg óháð þessu og án
samráðs. Sýnir þetta, eitt með
öðru, hve málþing gerast nú tíð,
og oft vel heppnuð.
ÞORSTEINN GUÐJÓNSSON,
Rauðalæk 14, Reykjavík.
Island og leiðbeinandi hlutverk þess
Frá Rafni Geirdal:
Við íslendingar erum smáþjóð.
En við erum sjálfstæð og við erum
stórhuga. Við erum vel menntuð
og njótum virðingar á alþjóðavett-
vangi. Því erum við kjörinn þjóð til
að mynda fordæmi. Fordæmi þurfa
ekki að vera stór. Aðeins að sýna
sig og helst að sanna sig. Það er
síðan öðrum og stærri þjóðum til
eftirbreytni.
í síðustu greinum mínum hef ég
vitnað í ráðstefnuna í Ríó og fram-
lag okkar íslendinga til hennar.
Eitt sterkasta atriðið sem forseti
okkar varpaði fram þar, var fram-
lag íslendinga sem nú þegar hefur
átt sér stað og er mjög raunveru-
legt. Það er plöntun á 4 milljónum
tijáa á ári, 16 á hvert mannsbarn.
En það er annað sem hún varp-
aði fram. Hún varpaði fram tilvitn-
un í Völuspá:
Sér hún upp koma
öðru sinni
jörð úr ægi
iðjagræna
Það er viskan sem liggur í forn-
um fróðleik sem söguþjóðin getur
varpað fram til annarra þjóða. Is-
land getur verið í öndvegi til að
gefa góð ráð. Góð ráð dýr. Góð
ráð, veitt á góðum ráðstefnum, veitt
af góðum „ráð-herrum“. Þetta er
dýrmætt fyrir þjóðina, framtíðarat-
vinnugrein, gjaldeyristekjur, verð-
ugt verkefni fyrir hina nýju Ráð-
stefnuskrifstofu íslands. Aukning á
ferðamannastraumi, einnig yfir há-
veturinn, aukið framlag við þau 9%
af landsframleiðslu sem ferðamað-
urinn aflar nú.
Jafnframt verðugt starf fyrir all-
an þann fjölda menntaðra starfs-
krafta sem þjóðin hefur nú, og hef-
ur aflað með dýrum stofnkostnaði
hjá Lánasjóði íslenskra náms-
manna. Það er kominn tími á að
Frá lngimundi Sæmundssyni:
Mér finnst nokkuð mikið byggt
af þessum félagsbyggingum sem
öldruðum er ætlað að kaupa. Ég
er alveg hissa hve margir kaupa
þessar íbúðir, þær eru mjög dýrar
og litla sem enga þjónustu að fá
þar — að vísu er hægt að fá eina
máltíð á dag og kaffi. Þetta fólk
verður að fara á spítala eða á elli-
heimili ef eitthvað kemur fyrir það.
Væri nú ekki skynsamlegra að vera
í sinni eigin íbúð á meðan fólk get-
ur bjargað sér og komist allra sinna
ferða heldur en að taka kannski á
sig skuldir á gamals aldri. Svo þarf
það framlag myndi arð. „Hugsaðu
ekki um hvað þjóðin getur gert fyr-
ir þig, hugsaðu um hvað þú getur
gert fyrir þjóðina" ómaði af vörum
Johns F. Kennedys Bandaríkjafor-
seta fyrir þremur áratugum. Þetta
á við nú fyrir íslendinga. Og núna
er framlagið ekki aðeins fyrir þjóð-
ina. Það er fyrir mannkynið! ísland
í öndvegi. íslandi allt. Ég þakka.
RAFN GEIRDAL
skólastjóri,
Smiðshöfða 10, Reykjavík.
þetta fólk að borga í hússjóð nokk-
ur þúsund krónur á mánuði. Nú
fjölgar ört í þessum hópi og erfitt
er að fá pláss á Grund eða á Hrafn-
istu, það tekur mjög langan tíma
að komast þangað. Hefði ekki verið
skynsamlegra að stækka þessi elli-
heimili eða byggja nýtt elliheimili
sem tæki svona 50-100 manns til
að byija með og byggja það á stað
sem gæfi kost á frekari stækkun?
Á svona stað fengi fólk alla þá þjón-
ustu sem hægt er að veita því.
INGIMUNDUR SÆMUNDSSON
Sörlaskjóli 56, Reykjavík
Málefni aldraðra
Víkveiji skrifar
Víkveija bárust fyrir skömmu
tvö póstkort frá Bandaríkjun-
um og komu þau inn um póstlúguna
með sólarhrings millibili, eða á
fimmtudegi og föstudegi. Annað,
það sem kom á fimmtudeginum 25.
júní, hafði verið sent frá West Palm
Beach í Flórída þann 9. maí og því
verið nær sjö vikur á leiðinni. Hitt
kortið var sent frá New York þann
22. júní og barst Víkveija þann 26.
eða fjórum dögum síðar. Ekki veit
Víkveiji hvort við bandarísku eða
íslensku póstþjónustuna er að sak-
ast í fyrra tilfellinu, en sjö vikna
bið eftir korti er auðvitað með mikl-
um ólíkindum á því herrans ári
1992.
XXX
Víkveiji þurfti að láta dytta að
bílnum sínum fýrir skömmu
og leitaði til verkstæðis umboðsins.
Sólarhring síðar var bíllinn tilbúinn
og þó að reikningurinn hafi verið
ansi hár, eða tæpar 86 þúsund krón-
ur, var það einn liður hans sem
Víkveiji getur vart annað en brosað
að. Hann hafði nefnilega fengið
þann úrskurð, að flautan í bílnum
væri ónýt og þyrfti að skipta um
hana. Þetta tók Víkveiji að sjálf-
sögðu fram á verkstæðinu og bað
um nýja flautu. Á reikningi verk-
stæðisins er liður sem heitir „Flauta
athuguð — ekki til“ og upphæðin
við þennan lið er 808 krónur. Vík-
verji spurði hvernig ætti að skilja
þetta og þá kom í ljós, að verkstæð-
ið var í raun og sann að innheimta
808 krónur af því að starfsmaður
þess rölti yfir í varahlutaverslunina
og komst að því að flautan var
ekki til á lager. Víkveiji prísaði sig
sælan eftir á, því hvað í ósköpunum
hefði endurnýjun flautunnar kostað
úr því að engin viðgerð kostaði 808
krónur?
Ýmislegt annað vakti athygli
Víkveija á þessum verkstæðisreikn-
ingi. Þannig virðist það heldur klén
þjónusta, að greiða þurfi starfs-
mönnum verkstæðisins sérstaklega
fyrir að ganga úr skugga um, að
verk þeirra sé vel af hendi leyst.
Víkveiji varð að greiða 808 krónur,
sem virðist lágmarksgjald verk-
stæðisins, af því að starfsmaður
þess sannreyndi að hemlarnir virk-
uðu sem skyldi að lokinni viðgerð.
Og svo bættust 1.600 krónur við,
því Víkveiji varð að sjálfsögðu að
greiða fyrir notkun hemlamælinga-
búnaðarins. Ef til vill er það ein-
hver misskilningur hjá Víkveija að
telja að verkstæðum sé skylt, eða
að þau ættu að minnsta kosti að
hafa til þess metnað, að ganga úr
skugga um að viðgerðir séu rétt
framkvæmdar og allur búnaður í
lagi, án þess að viðskiptavinurinn
þurfí að greiða sérstaklega fyrir svo
frábæra „þjónustu".