Morgunblaðið - 31.07.1992, Blaðsíða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 31. JÚLÍ 1992
Minning:
Krisijana V.
Hafliðadóttir
Fædd 31. janúar 1918
Dáin 27. júlí 1992
M varst mér ástrik, einlæg, sönri,
mitt athvarf lífs á brautum,
þinn kærleik snart ei tímans tönn,
hann traust mitt var í hvfld og önn,
í sæld og sorg og þrautum.
Ég veit þó heim ert horfin nú
og hafin þrautir yfir,
svo mæt og góð, svo trygg og trú,
svo látlaus, falslaus reyndist þú,
ég veit þú látin lifir.
Þessi erindi Steins Sigurðssonar
lýsa vel þeirri minningu sem okkur
er efst í huga við andlát ástkærrar
móður okkar, Kristjönu Vigdísar
Hafliðadóttur.
Kristjana fæddist í Bergsholts-
koti í Staðársveit á Snæfellsnesi
31. janúar 1918 og þar lést hún
27. júlí síðastliðinn, er hún var þar,
sem svo oft, við aðhlynningu veik-
burðra tijáplantna. Fyrir nokkrum
árum hafði hún ásamt fjölskyldu
sinni fest kaup á fæðingaijörðinni
í Staðarsveit og lagt grunn að
umtalsverðri tijárækt.
Sjálf var hún hið sterka samein-
ingarafl fjölskyldunnar sem vakti
yfír allri vegferð og öllu sem horfði
til heilla fyrir hennar fólk. Sama
hlutverk ætlaði hún „Kotinu“ í
Staðarsveit, að vera sterkt samein-
ingarafl fyrir ört stækkandi fjöl-
skyldu. Óskandi er, að okkur af-
komendum hennar auðnist að halda
því merki á lofti.
Hugur hennar var mjög bundinn
Staðarsveit hin síðari ár, enda voru
rætur hennar samofnar þeirri sveit.
Gamli tíminn heillaði hana mjög og
er hún fór í sína hinstu för i Staðar-
sveitina skildi hún eftir á náttborð-
inu kærkomið lesefni, sagnaþætti
úr sinni sveit.
Hún kynntist fæðingarsveit sinni
á ný að eigin raun hin síðustu ár,
en hún var aðeins þriggja ára er
foreldrar hennar fluttust frá Bergs-
holtskoti.
Foreldrar hennar voru hjónin •
Hafliði Þorsteinsson, bóndi í Bergs-
holtskoti, fæddur 11. nóvember
1877, dáinn 21. nóvember 1969,
og kona hans Steinunn Kristjáns-
dóttir, fædd 12. október 1878, dáin
17. mars 1924. Foreldrar Hafliða
voru Þorsteinn Þórðarson, bóndi
lengst á Grenjum á Mýrum og kona
hans Sigríður Hafliðadóttir frá
Heydal. Foreldrar Steinunnar voru
Kristján Elíasson, bóndi lengst á
Ytra-Lágafelli í Miklaholtshreppi
og kona hans Vigdís Jónsdóttir og
er ættbogi þeirra stór um allt Snæ-
fellsnes. Böm Kristjáns og Vigdísar
bjuggu öll í næsta nágrenni
bemskustöðvanna. Elías bjó í Am-
artungu og síðar á Elliða í Staðar-
sveit, Ragnheiður Guðrún á Elliða,
Borgarholti og Straumfjarðar-
tungu, Jóhann Magnús á Lágafelli
og Steinunn í Bergsholtskoti. Stein-
unn og Hafliði giftust.1903 og hófu
þau búskap í Bergsholtskoti og
bjuggu þar til 1922 að þau fluttu
að Stóru-Hellu á Hellissandi. Þeim
varð ellefu barna auðið og fæddust
þau öll í Bergsholtskoti nema
yngsta dóttirin.
Alsystkini Kristjönu voru:
1. Kristján Víglundur, fæddur
10. mars 1904, dáinn 16. júlí 1977,
trésmiður á Hellissandi, átti Guð-
mundsínu Sigurrós Sigurgeirsdótt-
ur og eignuðust þau þijár dætur.
2. Halldóra Elínborg, fædd 23.
apríl 1905, dáin 15. maí 1949, hús-
freyja á Hellissandi, átti Kristján
Ágúst Bjamason. Þau áttu átta
börn, en hún átti eina dóttur fyrir
hjónaband.
3. Þorsteinn, fæddur 27. maí
1906, dáinn 9. nóvember 1950, sjó-
maður. Ókvæntur og bamlaus.
4. Sigríður Sesselja, fædd 17.
júní 1908, dáin 1. ágúst 1984, hús-
freyja í Ytri-Njarðvík, átti Einar
Ögmundsson, vélstjóra og áttu þau
átta böm.
5. Elísabet, fædd 17. ágúst
1909, dáin 2. júlí 1989, húsfreyja
í Haga í Staðarsveit og síðar í Kefla-
vík, átti Ingólf Kárason, bónda í
Haga og áttu þau tvö kjörböm.
6. Sæma, fædd 8. október 1910,
dáin 7. júlí 1941, húsfreyja á Hellis-
sandi og víðar, átti Guðmund Breið-
fjörð Jóhannsson, verkamann, og
áttu þau þijú böm.
7. Valdimar Friðrik Sæmundur
Óskar, fæddur 11. október 1911,
dáinn 21. september 1970, trésmið-
ur í Reykjavík, átti Ljósunni Jónas-
dóttur, og áttu þau tvö böm.
8. Jóhann Straumfjörð, fæddur
28. desember 1914, dáinn 11. jan-
úar 1968, kaupmaður í Reykjavík,
átti Valgerði Sigurtryggvadóttur,
og áttu þau þijú börn.
9. Guðríður Jóhanna, fædd 16.
mars 1920, dáin 25. júní 1978, átti
Bjöm Kristjánsson, sjómann á Rifi
og áttu þau þijú böm.
10. Steinunn Hafdís, fædd 14.
október 1923, húsfreyja á Gríshóli
í Helgafellssveit og síðar á Akra-
nesi, átti Illuga Halisson, bónda á
Gríshóli. Þau áttu íjögur börn og
eitt bam átti hún fyrir hjónaband.
Steinunn lifír nú ein af alsystkinum
sínum.
Kristjana fluttist þriggja ára með
foreldrum sínum að Stóru-Hellu á
Hellissandi. Þar bjuggu þau með
kýr, "kindur og nokkra hesta, og
vann Hafliði auk þess utan heimilis-
ins með hestana við vöruflutninga,
einkum fískflutninga. Þegar Krist-
jana var sex ára missti hún móður
sína. Hafliði bjó áfram á Stóm-
Hellu og bjó svo í nokkur ár með
Guðlaugu Pálsdóttur og eignuðust
þau tvær dætur.
Hálfsystur Kristjönu era:
11. Lára Magnea, fædd 28. nóv-
ember 1925, búsett í Alaska og á
einn son.
12. Ásdís, fædd 5. apríl 1927,
búsett í Alaska og á sex börn.
Eftir að Hafliði og Guðlaug slitu
samvistir flutti hann að Skarði.
Kom þá Sigríður, dóttir hans honum
til hjálpar við heimilishaldið og
komu þau bömin sern farið höfðu
í fóstur heim aftur. Á þeim tíma
var Kristjana í fóstri hjá hjónum á
Hellissandi og víðar. Þegar Sigríður
stofnaði síðan heimili með Einari
Ögmundssyni árið 1929, leystist
heimili Hafliða að Skarði upp. Fór
hann í vinnumennsku í Borgarfjörð
og bömin fóru víða í fóstur. Krist-
jana var þá ellefu ára og fýlgdi
Sigríði og Einari að Klettsbúð á
Hellissandi. Þar var hún til fjórtán
ára aldurs að hún hleypir heimdrag-
anum og heldur til Reykjavíkur.
Fyrsta veturinn var hún vinnukona
hjá Snjólaugu og Kay Braun á
Laugavegi 13, og í þijá vetur var
hún hjá frænku sinni, Ragnhildi
Gottskálksdóttur, og manni hennar,
Eggerti Ólafssyni í Tjarnargötu 30.
Síðan vann hún í tvo vetur í þvotta-
húsi í Reykjavík. Á sumram var
hún í kaupavinnu, oftast í Borgar-
firði, á Sturlureykjum í tvö sumur,
eitt sumar í Bæ og annað á Grand
í Skorradal, og síðan í eitt sumar
á Bergþórshvoli í Landeyjum.
Á árinu 1938 hóf Kristjana nám
í kjólsaumi hjá Rebekku Hjörtþórs-
dóttur, sem þá þótti með færastu
kjólameisturam Reykjavíkur. Þar
stundaði hún nám í níu mánuði og
ætlaði að því loknu að stofna ásamt
vinkonu sinni eigin saumastofu í
Reykjavík. Ekki varð af þeirri fyrir-
ætlan, en þær stöllur fóra saman
til Siglufjarðar á síld vorið 1939.
Kristjana hafði þá kynnst nema á
öðra ári í Stýrimannaskólanum,
Jóni Zophoníasi Sigríkssyni frá
Akranesi; sem þá var skipveiji á
Bjama Ólafssyni og lagði upp á
Siglufírði. Haustið 1939 stofnuðu
þau heimili á Ljósvallagötu 14 í
-Reykjavík. Gengu þau síðan í hjóna-
band 25. maí 1940 og fæddist þeim
framburðurinn í Reykjavík það
sama ár. í októbér 1940 fluttu þau
á Akranes og bjuggu fyrstu þijú
árin á Hól, Bragagötu 10 (nú Akur-
gerði 10). Árið 1943 fluttust þau í
nýbyggt hús sitt að Heiðarbraut 8
(nú Heiðargerði 8), þar sem þau
bjuggu til 1955, að þau fluttu í
nýbyggingu sína að Stillholti 11,
þar sem þau bjuggu lengst, eða þar
til þau minnkuðu við sig húsnæði
1976 og fluttu á neðri hæð hússins
að Hjarðarholti 18, þar sem þau
hafa átt heimili síðan.
Eiginmaður Kristjönu, Jón Zoph-
onías Sigríksson, fæddist á Krossi
í Innri-Akraneshreppi 26. október
1914. Lengst af stundaði hann sjó
en eftir að Sementsverksmiðjan tók
til starfa hóf hann þar störf og
vann þar fram á eftirlaunaaldur.
Síðustu árin hefur hann svo stundað
bókband með ágætum árangri.
Þeim varð fjögurra barna auðið:
1. Hrönn, fædd 17. september
1940, kennari á Akranesi, gift Hall-
dóri Jóhannssyni, bankamanni. Þau
eiga þijár dætur.
2. Ester, fædd 7. mars 1943,
dáin 2. júní sama ár.
3. Börkur, fæddur 16. desember
1944, netagerðarmaður og nú verk-
stjóri á Grandartanga, kvæntur
Valgerði Sólveigu Sigurðardóttur.
Þau eiga fimm börn og einn son
átti hann fýrir hjónaband.
4. Þorsteinn, fæddur 6. júní
1953, bókaútgefandi í Kópavogi,
kvæntur Hrefnu Steinþórsdóttur og
eiga þau þijú böm, auk þess sem
hann á eina fósturdóttur.
Afkomendur þeirra era tuttugu
og einn, barnaböm era tólf og
bamabarnaböm fímm.
Þetta er í stóram dráttum ytri
ramminn um lífshlaup móður okkar
Kristjönu Vigdísar Hafliðadóttur.
Það var enginn veraldlegur auður
sem prýddi hana. Hún var ekki
þeirrar gerðar. Hennar tilgangur í
lífinu miðaðist við þau andlegu gildi
sem henni fannst göfga manneskj-
una. Þau ræktaði hún sjálf í eigin
fari og ávallt vildi hún sjá hið já-
kvæða í fari allra samferðarmanna
sinna.
Öll höfum við systkinin notið
þeirrar einstöku hlýju og vemdar
sem móðir okkar veitti. Frá unga
aldri höfum við verið meðvituð um
hið göfuga eðli hennar. Máltækið,
enginn veit hvað átt hefur fyrr en
misst hefur, á sem betur fer ekki
við um samskipti okkar, því sam-
bandið var þess eðlis að aldrei féll
styggðaiyrði okkar í millum. Slík
var skapsnilld móður okkar. Gagn-
kvæm virðing óx- frá bernsku allt
til hinstu stundar. Mamma var
ávallt besti félaginn á öllum þroska-
stigum. Hún setti sig vel inn í öll
okkar mál. Þættist hún geta orðið
að liði, hreyfði hún málum, en ann-
ars lét hún sem hún vissi ekki af
þeim. Þannig reyndist hún okkur
ávallt traustur vinur. Persónugerð
móður okkar var svo einstök að
allir sem henni kynntust bára til
hennar hlýhug.
Pabbi og mamma hafa alla tíð
verið okkur góðir félagar. Tvö okk-
ar hafa búið á Akranesi við stöðuga
jákvæða umgengni, og það okkar
sem fjærst hefur verið, var í dag-
legu símasambandi við mömmu og
pabba. Samheldni foreldra okkar
var mikil. Ekki skipti máli hvort
þeirra sagði frá atburðum dagsins.
Samstillt hjónaband þeirra var að-
dáunarvert.
Faðir okkar er ástríðufullur lax-
veiðimaður. Á þeirra fyrstu hjóna-
bandsárum, uppúr 1940 sýndi móð-
ir okkar mikil tilþrif í laxveiðiíþrótt-
inni. Þessari íþrótt hefur síðan ver-
ið sýnt meira umburðarlyndi á
heimili okkar, en öðrum íþróttum.
Ávallt stóð hún fast við hlið pabba
og studdi hann í hans áhugamálum.
Það var ekki eingöngu við börnin
sem fengum að njóta hennar hlýju
persónu, bamabömin kunnu að
meta heimsóknimar til hennar og
þráðu sífellt návist hennar. Söknuð-
ur þeirra er mikill en hin tæra og
fallega minning Jönu ömmu er öll-
um hvatning til jákvæðrar eftir-
breytni. Hugsunin um hana verður
okkur öllum leiðandi ljós.
Hið skyndilega fráfall móður
okkar kom sem reiðarslag yfir alla
íjölskyldumeðlimi, það verður okkur
öllum erfítt að sætta okkur við lífið
án hennar, en hún yfírgefur okkur
aldrei í minningunni. Dýrmætt er
okkur öllum að hafa fengið að njóta
samskiptanna við hana, sem var
mæt og góð, trygg og trú, látlaus
og falslaus. Hún vildi líka vera í
faðmi fjölskyldu sinnar, því í þijátíu
ár hafði hún betur í baráttunni við
alvarlegan hjartasjúkdóm. Aldrei
leyfði hún neinum að taka þátt í
þeirri miklu þraut. Þó svo hún væri
mjög þjökuð sýndi hún ávallt hetju-
lund og öðrum vildi hún ekki
•þyngja með sjúkdómsraunum sín-
um.
Ástvinir allir eiga nú um sárt að
binda. Sárastur er þó söknuður föð-
ur okkar sem misst hefur lífsföra-
naut, en vinátta þeirra var mjög
náin. Föður okkar auðnast vonandi
fljótt að aðlagast breyttum aðstæð-
um. Fjölskylda hans er með hugann
hjá honum.
Við kveðjum ástkæra móður okk-
ar með söknuði. Hennar mikla
hjartahlýja og velvild mun fylgja
okkur öllum um ókomna tíð og lýsa
veginn.
Blessuð sé minning yndislegrar
konu.
Hrönn, Börkur og Steini.
Nú er elsku amma okkar dáin.
Okkur langar til að minnast hennar
með fáeinum orðum, um leið og við
þökkum henni fyrir þær ánægju-
legu samverustundir, sem hún veitti
okkur í lifandi lífi.
Amma okkar, Jana, átti alltaf til
hlý orð, gæsku og góðvild í garð
annarra. Aldrei heyrðum við
styggðaryrði af hennar vorum,
heldur hafði hún ávallt eitthvað
gott og fallegt um aðra að segja.
Amma tók alltaf vel á móti okk-
ur og veitti okkur mikið til að minn-
ast. Sterkust er minningin um
hennar miklu hjartahlýju.
Oft vill koma upp sú ósk, þegar
svona stendur á og við horfum til
baka, að við hefðum veitt henni
meira af okkar tíma og umhyggju.
Ekki alls fyrir löngu varð amma
Jana þessa aðnjótandi ásamt afa
Soffa og þeirra afkomendum að
eignast staðinn sem hún fæddist
á, Brautarholt í Staðarsveit. Fyllti
sá staður hana stolti og gaf henni
mikla lífsfyllingu. Afl og amma
voru stödd þar og vora að hlúa að
jörðinni sinni þegar þessi sorglegi
atburður átti sér stað.
Það eru margar góðar minning-
ar, margir atburðir sem okkur lang-
ar til að segja frá, atburðir sem við
geymum í hjarta okkar alla tíð.
Við vonum að elsku ömmu okkar
líði sem best, og við vitum að hún
fylgir okkur og gætir okkar um
t
Litli sonur okkar og bróðir,
ÁRNI GARÐAR
HJALTASON,
lést af slysförum þann 28. júlf í
Vestmannaeyjum.
Vera Björk Einarsdóttir, Hjalti Kristjánsson,
Trausti og Tryggvi Hjaltasynir.
t
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
JOHN FREDERIK BONYAI,
54 Knob Hill Road,
Millford Conn., 06460,
USA,
lést þriðjudaginn 28 júlí.
Vilborg Emilsdóttir Bonyai,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Hjartans þakkir til allra, er auðsýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát og útför
SIGURÐAR JÓHANNESSONAR
frá Svínárnesi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á dvalarheimilinu Hlíð.
Fyrir hönd barna minna og annarra ættingja,
Sólveig Hallgrfmsdóttir.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, stjúpfaðir og afi,
PÁLL LÍNDAL
ráðuneytisstjóri,
sem lést á heimli sínu laugardaginn 25. júlf sl., verður jarðsunginn
frá Dómkirkjunni fimmtudaginn 6. ágúst nk. kl. 13.30.
Guðrún Jónsdóttir,
Þórhildur Líndal, Eiríkur Tómasson,
Björn Líndal,
Jón Úlfar Lfndal,
Páll Jakob Líndal,
Hulda S. Jeppesen,
Anna Salka Jeppesen,
Stefán Jk. Jeppesen,
og barnabörn.
Sólveig Guðmundsdóttir,
Bára Magnúsdóttir