Morgunblaðið - 10.09.1992, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 10. SEPTEMBER 1992
33
og vera okkur hvatning til að duga
vel í störfum og bregðast ekki í
neinu. Á þær bar aldrei neinn
skugga.
Hér er ekki ætlun mín að rekja
æviminningu hinnar látnu. Það
munu aðrir gera sem betur þekktu
til aðalstarfa hennar.
Ég mun hér aðeins minnast með
nokkrum orðum ágætra kynna
okkar sem urðu þann rúma áratug
sem ég var starfs- og stjórnarmað-
ur hjá hinu vinsæla og athafna-
mikla byggingasamvinnufélagi
Samtökum aldraðra þegar við vor-
um bæði hætt aðalstarfi vegna ald-
urs. Á því árabili kynntumst við
fyrst og urðu þau kynni strax eink-
ar einlæg og náin.
Það mun hafa verið árið 1978
eða 9 að ég gekk í Byggingasam-
vinnufélagið „Samtök aldraðra“.
Ég var þá hættur aðalstarfi en við
góða heilsu og vildi gjarnan leggja
þessum málum lið ef ég'gæti. Það
var mér líka hvatning að aðalfor-
ystumenn félagsins voru þá áhuga-
samir og traustir stéttarbræður
mínir og vinir, Hans Jörgensson,
fv. skólastjóri, og Hallgrímur Th.
Björnsson, fv. yfirkennari.
Því miður andaðist Hallgrímur
mjög óvænt skömmu síðar svo að
samstarf okkar þar varð stutt.
Hann var öllum sem hann þekktu
harmdauði.
Árið 1980 var ég svo kosinn í
aðalstjórn félagsins sem ritari og
jafnframt ráðinn í hlutastarf hjá
Samtökunum. Og þessum störfum
hélt ég síðan í rúman áratug þegar
ég kaus að draga mig í hlé og láta
yngri mann taka við. En þessi ára-
tugur varð mér einkar ánægjulegur
og reynsluríkur og dýrmæt viðbót
við mitt aðalstarf. Til þess lágu
ýmsar ástæður en einkum þó þess-
ar:
í fyrsta lagi: Sem fastur skrif-
stofumaður langa stund á hveijum
degi fékk ég tækifæri til að kynn-
ast fjölda mörgum lífeyrisþegum
sem komu til að gerast félagar eða
leita ýmiss konar upplýsinga.
I öðru lagi: Það var mér einstök
ánægja og ógleymanleg reynsla að
eiga hlut að og vera þátttakandi í
því mikilvæga og umfangsmikla
starfi sem stjórn Samtakanna stóð
að og framkvæmdi á þessum ára-
tug. Eg nefni aðeins byggingu hátt
á annað hundrað ágætra íbúða,
stofnun og starfrækslu tveggja
aðkallandi dagvistarheimila í
Múlabæ og Hlíðabæ, í samvinnu
við SÍBS og Reykjavíkurdeild
Rauða krossins, sumarferða, árshá-
tíða og útgáfu fréttablaðs.
í þriðja lagi: Mér gleymist aldrei
sá einlægi samhugur og áhugi sem
var um þessar framkvæmdir meðal
stjórnarmanna og fram kom á þeim
fjölmörgu stjórnarfundum sem
nærri alltaf voru haldnir á heimili
formanns, eldhugans Hans Jörg-
enssonar, og ágætrar konu hans,
Sigrúnar Ingibjargar Ingimarsdótt-
ur.
Á þessum stjórnarfundum
kynntist ég Sigrúnu fyrst og þróuð-
ust þau kynni brátt í einlæga og
nána vináttu sem ég met mikils og
aldrei bar skugga á. Og þar nutu
stjórnarmenn ávallt veitinga henn-
ar af fágætri rausn.
Sigrún var aldrei í löglegri stjórn
Samtakanna, en engu að síður var
hún það að dómi okkar stjórnar-
manna. Hún var ekki aðeins frábær
veitandi heldur einnig frábær þátt-
takandi í öllum umræðumálum
okkar og ákvörðunum. Hún var
fjölgáfuð og rökföst kona og það
var hreint og beint aðdáunarvert
hvað hún hafði kynnt sér vel öll
mál sem um var að ræða og mynd-
að sér um þau ákveðnar skoðanir
sem hún lét í ljós af prúðmennsku
og einurð. Engum okkar gat dulist
að hún var bónda sínum ómetanleg-
ur styrkur í fjölþættum störfum
hans.
í nafni stjórnarmanna frá þess-
um áratug flyt ég henni innilegar
þakkir fyrir ógleymanlegá kynn-
ingu og samstarf og bið henni allr-
ar blessunar á nýjum tilverusviðum.
Eiginmanni og fjölskyldu send-
um við einlægar samúðarkveðjur.
Sigurður Gunnarsson,
fv. skólasljóri.
Hún amma mín er dáin. Hún var
dugleg og hörð af sér allt til hinstu
stundar.
Ég mun alltaf minnast ömmu
sem ákaflega litríkrar persónu. Hún
lét sér fátt óviðkomandi, hafði
ákveðnar skoðanir á hlutunum og
sýndi ávallt mikla þrautseigju og
baráttuvilja. Við heima eigum í
huga okkar margar fleygar setning-
ar sem hafðar eru eftir ömmu, setn-
ingar sem við minnumst oft og
notum stundum okkar á meðal,
bæði í gamni og alvöru.
Það verður mikil efíirsjá að
ömmu þegar ijölskyldan safnast
saman. Oft hélt hún uppi fjörinu í
fjölskylduboðunum. Hún hló og
gerði að gamni sínu og hafði ótal
sögur að segja. oft voru þetta sögur
þar sem hún gerði grín að sjálfri
sér og afa og uþpátækjum þeirra.
við heyrðum sögur af því þegar þau
þeystu um á mótorhjóli á yngri
árum og amma var alltaf að detta
af baki vegna þess hve glannalega
afi keyrði. Við heyrðum sögur frá
dansæfingum, sýningum og keppn-
um sem þau tóku þátt í á efri árum.
Lagði hún þá oft áherslu á orð sín
með því að taka nokkur dansspor,
okkur til mikillar ánægju.
Dansinn, sem amma uppgötvaði
fyrst á elliárunum, veitti henni
ómælda gleði. Amma sem annars
var þung á sér, varð þá létt eins
og táningur og sveiflaðist ákveðin,
en glöð og ánægð um gólfið.
Eg vil þakka ömmu fyrir allar
góðu stundirnar. Við munum minn-
ast gleði ömmu, félagslyndi og
ákveðni og síðast en ekki síst reisn.
Sofi hún amma mín rótt, hún
mun lifa áfram í huga okkar.
Sigrún Ingimarsdóttir.
ERFIDRYKKJUR
Per'an a Öskjuhlíð
p e r l a n sími 620200
Til frambúöar
þakrennur
Litir:
Hvítt, svart,
rautt, brúnt
Sænsk
gæða
framleiðsla
Galvanhúðað stál gefur styrkinn og litað
plasthúðað yfirborð ver gegn ryði og tæringu.
Fagmenn okkar veita ráðleggingar. Hagstætt verð.
ÍSVÖR
BYGGINGAREFNI
Dalvegur 20. Box 435 202 Kóp. Simi 641255, Fax 641266
Þorvaldur Th. Guð■
jónsson - Minning
í dag er til moldar borinn hann
afi minn, Þorvaldur Theodór Guð-
jónsson. Hann fæddist þann 15.
ágúst 1906 í Keflavík og var því
ný orðinn 86 ára gamall. Afi var
sonur hjónanna Svanlaugar Árna-
dóttur og Guðjóns Eyjólfssonar.
Að loknu skyldunámi var ekki
um framhaldsnám að ræða hjá afa.
Við tók kaupavinna á sumrin og
sjómennska á veturna. Þetta voru
þau störf er hann stundaði næstu
árin, allt til ársins 1938 er hann
réði sig í málningarvinnu hjá Jóni
Páli Friðmundssyni • málarameist-
ara. Hjá honum var afí vel yfir 20
ár, en þá lá leiðin upp á Keflavíkur-
flugvöll. Þar vann afi hin ýmsu störf
hjá hernum allt til ársins 1977 er
hann fékk heilablóðfall. Hann náði
sér þokkalega eftir þetta áfall, en
átti alltaf frekar erfitt með allar
hreyfingar en heima við gat hann
að mestu bjargað sér undir það síð-
asta.
Afi kynntist konu sinni Guð-
björgu Jónsdóttur, frá Kirkjubæ í
Skutulsfirði, er þau voru saman í
kaupavinnu á Blesastöðum á Skeið-
um. Þau giftust 22. desember 1929
og hófu búskap á Tjarnargötu 15
í Keflavík í húsi sem afi og faðir
hans byggðu. Þarna eignuðust afí
og amma börnin sín, Jón árið 1930,
Guðbjörgu árið 1931 og Theodór
árið 1933. Þau urðu fyrir því áfalli,
að Guðbjörg dó úr lungnabólgu
fimm ára gömul.
Árið 1953 fluttu afí og amma
svo á Sólvallagötu 26 sem þau
höfðu byggt og bjuggu þau þar allt
til ársins 1985. Þá fluttu þau í íbúð-
ir fyrir aldraða á Suðurgötu 15-17.
Þar undu þau hag sínum vel sein-
ustu árin er þau áttu ólifuð.
Á Sólvallagötunni var alltaf nóg
pláss hjá afa og ömmu. Foreldrar
mínir bjuggu hjá þeim á efri hæð-
inni með 3 börn á árunum 1954-
1955. í kjallaranum hófu síðan
Theodór og Hlíf sinn búskap eins
og svo margir á eftir Jieim, m.a.
ég og Inga konan mín. I enda nóv-
ember 1989 dó amma Gugga eins
og við kölluðum hana. Var það
mikið áfall fyrir afa því að hún
hafði verið hans styrka stoð í lífinu.
Þegar ég lít lit baka er margt
sem kemur upp í hugann, sem teng-
ist ömmu og afa á Sólvallagötunni.
Segja má að Sólvallagatan hafi
verið mitt annað heimili. Allt frá
barnæsku sótti ég mikið þangað.
Alltaf var gott að koma í kaffí til
þeirra er við vorum úti á fótbolta-
velli og ekki spillti það fyrir að
gott var að vera í fótbolta á lóðinni
hjá þeim.
Samband mitt vð afa og ömmu
var alla tíð mikið og gott. Mér leið
vel hjá þeim, það vel að þar las ég
t.d. fyrir próf er ég var í Kennara-
skólanum. Ég gat alltaf leitað til
þeirra, hvort sem um var að ræða
aðstoð vegna meiðsla í fótboltanum
eða ráðleggingar varðandi málning-
arvinnu. Þau voru alltaf tilbúin til
að hlusta og hjálpa ef þess var
nokkur kostur.-
Eftir að afi fékk heilablóðfallið
var ekki svo sjaldan að við sátum
við eldhúsgluggann á Sólvallagöt-
unni og ræddum málin. Afí var af
gamal skólanum og því margt í
fari hans ólíkt því sem maður þekk-
ir í dag. Hann vildi t.d. helst ekki
skulda nokkrum manni neitt og það
sem keypt var, greiddi hann út í
hönd. Væri það ekki hægt, voru
hlutirnir látnir bíða betri tíma.
Uppi á vegg hjá afa og ömmu
var blýantsteikning af stúlku, sem
mér var oft starsýnt á. Þegar ég
vildi ræða um myndina, þá var því
tali oftast eytt. Mynd þessa hafði
afi teknað á unga aldri og var
greinilegt að þarna voru miklir
hæfíleikar sem ekki höfðu fengið
að njóta sín, nema að litlu leyti.
Þær eru margar minningarnar
sem sækja á hugann, ferðalögin,
jólaboðin, bíltúrarnir, eggjatínslan
Birting afmælis- og
minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til
birtingar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á rit-
stjórn blaðsins á 2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á
skrifstofu blaðsins í Hafnarstræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að greinar verða að berast með
góðum fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
o.fl. o.fl. Þessar minningar geymi
ég í hjarta mínu allt mitt líf. Á
þessari kveðjustund þakka ég allt,
sem bæði amma og afi voru mér
og ég gleðst yfir því að nú eru þau
saman á ný.
Gunnar Þór Jónsson.
SKUTBILL
Daglegt amstur gerir ólikar
kröfurtilbifreiða. Lada
station sameinar kosti fjöl-
skyldu- og vinnubils, ódýren
öflugur þjónn, sem mælir
með sérsjálfur.
Veldu þann kost,
sem kostar minna!
Vertfrák,
'■V5.4S4..
Opið kl. 9-18.
Laugard. 10-14
Bifr&iðarog
tandbúnaðarvélar hf.
Ármúla 13,
Suðuriandsbraut 14.
Sfmi681200.