Morgunblaðið - 10.09.1992, Side 42

42
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 10. SEPTEMBER 1992
Hef á tilfinningunni að kakt-
usinum sé ekki um mig gef-
ið...
Áster...
7-23
... að ræna hjarta hennar.
TM Reg. U.S Pat Oll.—all rights reserved
® 1992 Los Angeles Times Syndícate
Ekki rétt mamma. Er hún
ekki fyrsta stelpan sem ég
býð í bíó?
HÖGNI HREKKVfS1
'tti—r
r 0 0
$
WL

„ &JALLA?.. ée> SETTl EKJCI 3JÖLLU 'A KÖTTlNN.0
/, péz HRINGPUP/HERKA ?
BRÉF TIL BLAÐSINS
Aðalstræti 6 101 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691222
EB umræða ónauðsynleg
Frá Einari Birni Bjarnasyni:
ANNAN júlí síðastliðinn birtist í
Morgunblaðinu grein eftir Birgi Her-
mannsson stjómmálafræðing. Þar
komu fram nokkrar órökstuddar full-
yrðingar. Hin fyrsta er að alls ekki
er víst að Svíþjóð og Noregur gangi
í Evrópubandalagið, svo hefur and-
staða almennings gegn EB-aðild í
þessum löndum aukist mikið í kjölfar
höfnunar Dana á Maastricht-sam-
komulaginu. Hvað Finnland varðar
hafa of litlar fréttir borist af afstöðu
almennings þar gagnvart EB-aðild í
kjölfar höfnunar Dana á Maastricht
til að hægt sé að leggja nokkurn dóm
þar á. Hvað sameiginlegur markaður
EB kemur því við að hugsa um sér-
hvert ríki sem eina efnhagslega heild
skil ég ekki alveg. Það vita allir að
enginn er eyland, en það breytir því
ekki að það er hagkvæmast fyrir
sérhveija efnahagslegu einingu,
hvort sem hún er fjölskylda, fyrir-
tæki eða ríki, að líta á sig sem af-
markaða einingu. Það þýðir ekki að
viðkomandi eining hafi það ekki í
huga að efnahagur hennar mótast
að meira eða minna leyti fyrir áhrif
annarra efnahagslegra eininga. Af
hvetju þjóðríkið á að vera illa í stakk
búið til að takast á við framtíðina í
heimi vaxandi efnahagssamvinnu
veit ég ekki alveg. Ég veit ekki alveg
hvers vegna sameiginlegur vinnu-
markaður, sameiginlegur markaður,
ætti að draga úr gildi þjóðarríkisins.
Norðurlandasamvinnan hefur sýnt
að samvinna sjálfstæðra ríkja getur
vel ráðið við sameiginlegan vinnu-
markað. Það reyndi aldrei á hvort
hún myndi geta ráðið við sameigin-
legan hindrunarlausan markað og
því rangt að fullyrða að slík sam-
vinna myndi ekki geta ráðið við slík-
an markað. Það er því rangt að full-
yrða að það sé nauðsynjasamband á
milli slíks markaðar og pólitísks sam-
runa, þ.e. að slíkur markaður þarfn-
ist pólitísks samruna til að geta virk-
að. Hvað EES varðar er alls óvíst
hvort Island muni verða hluti af því
og ég spái því að svo muni ekki verða.
Enda engin lífsnauðsyn fyrir okkur
að taka þátt í hugsanlegum auknum
samruna Evrópu, eins og Davíð
Oddsson forsætisráðherra hefur
margoft bent á. Ég veit ekki hvers
vegna er nauðsynlegt að rannsaka
kosti og galla EB-aðildar, enda ætti
öllum hugsandi mönnum að vera ljóst
að hún hentar ekki íslendingum.
Slíkt þarfnast engrar kostnaðars-
amrar athugunar, svo augljóst er
það. EB- eða EES-aðild felur ekki í
sér neina töfralausn á vandamálum
Islendinga í nútíð eða framtíð. Þar
verða íslendingar sjálfír að vera sinn-
ar eigin gæfu smiðir og hætta að
treysta á að aðrir reddi þeim en þeir
sjálfir. Evrópa er hvorki endir né
upphaf alls fyrir okkur íslendinga,
heimurinn er svo miklu stærri en
það. Evrópa verður ekki í framtíðinni
það svæði sem mest verður aðlað-
andi fyrir íslendinga að hafa við-
skipti við, því á næstu öld munu
önnur svæði eins og Asía og Banda-
ríkin fara langt fram úr henni í hag-
vexti og ríkidæmi. Þar munum við
fá hæsta verðið fyrir helstu útflutn-
ingsafurðir okkar. Þó svo að megin-
hluti afurða okkar fari til Evrópu í
dag, er ekki víst að svo muni vera
á næstu öld. Sú skammsýni er býsna
áberandi hérlendis að líta á þróun
Frá Guðmundi Ingólfssyni:
Vegna aðdróttana frá svonefndum
Víghólasamtökum í Kópavogi, sem
birtust í dagblöðum í síðasta mán-
uði, sé ég mig knúinn til að rita for-
manni Víghólasamtakanna svohljóð-
andi bréf, sem ég bið Morgunblaðið
um. að birta til að tryggja að það
komi fyrir almenningssjónir:
Mér hefur verið bent á að í „Opnu
bréfi frá Víghólasamtökunum til
bæjarstjórnar Kópavogs", sem birtist
bæði í heild og að hluta til í dagblöð-
um 21. ágúst síðastliðinn, sé að finna
svohljóðandi klausu:
„Alvarlegast er þó að Ijósmynd,
þar sem tölvulíkan af kirkjunni er
fært inn á, er tekin með svokallaðri
gleiðhornslinsu, sem raskar öllum
hlutföllum og er því mjög grófleg
fölsun á aðstæðum [undirstrikun
mín]. Vinnubrögð af þessu tagi eru
vanvirðing við safnaðarmenn og hef-
ur kallað á réttláta reiði þeirra ...“
Ég mótmæli þessum aðdróttunum
harðlega, enda er vegið að heiðri
mínum sem fagmanns, og verð ég
því að krefjast þess að téð samtök
dragi þessi ummæli sín til baka opin-
mála í dag og treysta því að hún
muni svo halda áfram á sama hátt.
Það sem íslendingar eiga að gera
er að hagnýta sér þau tækifæri sem
lega landsins felur í sér, en héðan
er tiltölulega stutt til allra helstu
borga á norðurhveli jarðar (þær eru
allar innan 10 þúsund km radíuss frá
Keflavík), þ.e. ísland er í raun mið-
svæðis á norðurhveli jarðar. Það
verður ekki gert með því að við ein-
angrum okkur í EB. Við eigum að
styðja fríverslun í heiminum. Við
verðum í framtíðinni að miða sjálf-
stæðisbaráttu okkar við að verða
ekki um of háð einum aðila eða einu
markaðssvæði. Umfram allt eigum
við að vera okkar eigin gæfu smiðir
í heimi vaxandi alþjóðaviðskipta, því
ef við hjálpum okkur ekki sjálfir
hjálpar okkur enginn
EINAR BJÖRN BJARNASON
nemi í stjónmálafræði,
Brekkugerði 30, Reykjavík
berlega, ella sé ég mig knúinn til
málshöfðunar.
Þegar ég var beðinn að taka um-
rædda mynd var sérstaklega minnst
á að gæta þyrfti hlutlægni vegna
þess að hér væri um viðkvæmt mál
að ræða. Myndin var því tekin frá
útsýnisskífunni úr eðlilegri augnhæð.
Myndin var tekin á ljósmyndavél sem
getur myndað það sjónarhorn er
þurfa þykir, en brenglar á engan
hátt stærðarhlutföll.
Það er einnig á vitorði allra þeirra
sem eitthvað þekkja til Ijarvíddar að
þar ráða linsur engu um, heldur ein-
ungis „sjónarhóll". Þannig breytir
brennivídd linsunnar engu um, svo
framarlega sem ljósmyndin og tölvu-
líkanið eru teknar frá sama stað.
Ég hefi enga skoðun á kirkjubygg-
ingarmálum Kópavogsbúa, en skil
nú betur en áður að hér hafa rök
öll löngu vikið fyrir tilfinningasemi
og ítreka að lokum kröfu mína um
að umrædd ummæli verði tekin til
baka.
GUÐMUNDUR INGÓLFSSON,
Ljósmyndastofunni ÍMYND,
Hverfisgötu 18.
Óréttmæt aðdróttun
Víkverji skrifar
Fátt fer meira í taugarnar á
Víkveija dagsins en þegar
auglýsendur hafa börn að ginning-
arfíflum. Víkveiji telur raunar nógu
slæmt þegar auglýsendur stíla aug-
lýsingaherferðir sínar beint til
yngstu borgaranna, sem eru jú lítt
mótaðir vegna ungs aldurs og því
einkar áhrifagjarnir. En það er
sjálfsagt fátt eitt hægt að segja við
slíkri auglýsingatækni, enda ekki
erfitt að skilja.að auglýsendur reyni
að finna sér markhópa sem eru
móttækilegir. Að undanförnu hafa
glumið í eyrum og birst á skjánum
æ ofan í æ auglýsingar frá bóka-
verslun Eymundssonar sem öllum
er ætlað að laða bernsku og æsku
landsins til þess að gera skólaversl-
un sína þetta haustið einmitt hjá
þeirri verslun, hvort sem er í Mjódd,
Borgarkringlu eða Austurstræti.
Tálbeitan sem hefur verið veifað á
auglýsingaönglinum er Svarta bók-
in, með Tveimur með öllu, sem all-
ir krakkar eiga víst að hafa hrifist
af. Og það sem meira er, þessi
skóladagbók hefur verið auglýst
sem kaupbætir — hún kostaði sem
sagt ekki neitt. Gott og vel, hugs-
aði Víkveiji, og setti sig ekki upp
á móti því að skólaverslunin yrði
einmitt gerð í einni verslun Ey-
mundssonar, þegar hans börn
þurftu að versla nú fyrir síðustu
helgi. En þá tók við þrautin þyngri.
Börnin mættu á staðinn og hugðust
nálgast Svörtu bókina, en fengu
aðeins þau svör að hún væri búin
í bili. Komu svo aftur síðar en fengu
sömu svör og viðmót afgreiðslufólks
sem átti satt best að segja ekkert
skylt við þá froðu sem borin var á
borð í auglýsingunum.
xxx
Þetta taldi Vlkveiji einfaldlega
ekki nógu gott og þegar loka-
innkaupin voru gerð sl. laugardag,
fyrir skólann sem hófst í fyrradag,
fylgdi Víkveiji börnum sínum óg
aðstoðaði við innkaupin. Fyrst í
Eymundssyni í Borgarkringlunni.
Þar fengust skólavörurnar, en eng-
in Svört bók. Þá var haldið í Ey-
mundsson við Austurstræti og fal-
ast eftir bókinni langþráðu, en hún
var bara búin. Víkveiji spurði þá
afgreiðslustúlku, sem var satt best
að segja súrari í viðmóti en súr-
mjólk mánuði eftir síðasta söludag,
hvort ekki mætti nú nálgast eins
og tvö eintök bókarinnar sem lágu
í tugatali í búðarglugganum. Börn-
in væru í sinni fjórðu ferð að reyna
að nálgast fjársjóðinn eftirsótta, en
alltaf án árangurs. Nei, það var sko
ekki hægt. Starfsfólk verslunarinn-
ar hafði ekki lykil að glugganum.
Nú gat verslunin unað glöð við sitt.
Hún var búin að hafa þorra skóla-
æskunnar að ginningarfíflum. Aug-
lýsti ávallt einhveija Svarta bók
sem aldrei var til, en narraði krakk-
ana til viðskipta við sig. Þetta kann
að vera stórsniðug auglýsinga-
brella, þegar hugsað er um sölu
eins dags, jafnvel eins hausts, en
forráðamenn verslunarinnar hafa
sennilega ekki hugleitt dæmið til
enda. Það er ekki erfitt að gera sér
í hugarlund að bömin sem voru
nörruð með þessum hætti og tóku
mörg hver strætisvagninn til þess
að fara erindisleysuna, muni í fram-
tíðinni beina viðskiptum sínum eitt-
hvert annað. Víkveiji er þess full-
viss að hans börn eru ekki þau einu
sem hugsa á þennan veg.