Morgunblaðið - 30.03.1993, Page 15

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 30. MARZ 1993
15
svarsmenn samtaka launafólks
hafa látið þessi mál til sín taka.
„En okkur svíður aftur á móti
hvernig ráðamenn þjóðarinnar
hafa svarað þessum talsmönnum
okkar, kallað þá lygara, gapuxa
og ýmsum öðrum ónefnum. Þær
upplýsingar sem verkalýðshreyf-
ingin hefur lagt fram, eru nefrii-
lega aðeins upplýsingar sem við
höfum veitt og styðjast við reynslu
okkar. Þarna eru tölur um hvað
við þurfum að borga, hve lengi við
verðum að bíða og svo framvegis.
Það er hart að heyra þetta vefengt
og það varð til þess að ég kom
fram í útvarpi fyrir nokkru og
sagði frá mínu dæmi, en ég hef
orðið að vera óvenjumikið að und-
anförnu uppi á krabbameinsdeild
og legið þar.“
í viðtalinu rekur Selma Dóra
síðan þann kostnað sem hún þarf
að bera og hvernig hann hefur
verið aukinn með ráðstöfunum
stjómvalda upp á síðkastið. Þar
kemur til dæmis fram að þótt
krabbameinslyfin sjálf séu ókeypis
gildi ekki hið sama um svokölluð
stoðlyf og kveðst hún undanfarna
mánuði hafa þurft að greiða tæpar
sex þúsund krónur á mánuði fyrir
slík lyf, þá koma til sögunnar
göngudeildargjöld sem hjá henni
geta farið upp í fimmtán þúsund
og fjögur hundruð krónur á mán-
uði og gjöld fyrir rannsóknir. Hún
vekur sérstaka athygli á því að
margs konar tilfallandi kostnaður
aukist vegna sjúkdómsins og nefn-
ir til dæmis kostnað vegna leigu-
bílaaksturs til og frá spítala. „Fólk
sem fer í lyijagjöf á göngudeild,
svo dæmi sé nefnt, getur ekki ekið
heim, eigi það þá bíl. Taka verður
leigubíl eða finna önnur úrræði.
Sjálf verð ég að láta manninn minn
taka sér frí frá vinnu, en vinna
hans er með þeim hætti að hann
fær aðeins greitt fyrir þær stundir
sem hann hefur viðveru. Stundum
þarf ég að taka leigubíl á göngu-
„En hvaða veruleika eru
ráðherrarnir og þeirra
fylgisveinar að tala um?
Er ekki eitthvað bogið
við það þegar menn úr
veruleika hinna ríku og
hinna heilbrigðu vilja
meina hinum sem hafa
minni efnin eða eiga við
sjúkdóma að stríða að
tala um sinn veruleika
og nauðsyn þess að
breyta honum? Er ekki
ástáeða til að staldra við
þegar ríkisstjórn er far-
in að kalla það veru-
leikafirringu að vilja
kjarajöfnuð?"
deildina frá heimili mínu í Selja-
hverfi og það kostar sextán hund-
ruð krónur fram og til baka í hvert
skipti, sem er óbærilega mikið.
Útgjöldin falla því til víða frá.“
Tilkostnaður 40 til 45 þúsund
krónur á mánuði
Selma Dóra segir að næst á eft-
ir því áfalli að greinast með alvar-
legan sjúkdóm, sé stærsta áfallið
það hrun sem verður í lífskjörum
í efnalégu t'illiti. „Ég er nú fertug
og hef unnið fyrir mér í tuttugu
ár, haft sjálfstæðan fjárhag og séð
fyrir heimilinu til hálfs við minn
mann. Ég tek mér það mjög nærri
að vera nú að fullu komin upp á
framfæri maka. Það er mér sál-
rænt ákaflega erfitt að glata fjár-
hagslegu sjálfstæði mínu. Ég á
börn sem nú er erfiðara að ann-
ast, og því fylgir enn aukakostnað-
ur. Þegar við hjónin tókum það
saman hvaða kostnað mætti bein-
línis tengja við sjúkdóminn mánað-
arlega, reyndist þar um 40-45
þúsund krónur að ræða.“
Niðurstöður Selmu Dóru Þor-
steinsdóttur ættu að verða öllum
umhugsunarefni: „Ég tel að ekki
aðeins aldraðir, fatlaðir og sjúkir
hafi áhyggjur af þeirri öfugþróun,
sem er að eiga sér stað í félagsmál-
um okkar, heldur hljóti hún að
valda öllum almenningi miklum
áhyggjum. Nú hefur þetta kerfi
verið byggt upp á löngum tíma og
var orðið öflugt, þótt sífellt mætti
sitthvað bæta og þróa. En nú er
með markvissum hætti og hreint
ekki ómeðvitað verið að bijóta það
niður sem vannst fyrir samtaka-
mátt og baráttu. Á örstuttum tíma
hefur tekist að koma málum í það
horf að öllum er ekki mögulegt að
sækja sér læknisþjónustu. Ég
þekki til dæmis dæmi þess að for-
eldrar meðal láglaunafólks draga
að sækja lækni vegna barns með
eyrnabólgu - reyna heldur að sjá
hvort meinsemdin lagist ekki af
sjálfu sér. Því óttast ég að þetta
bitni ekki síst á börnunum, fólk
fari seinna til Iæknis og meinin
valdi verri og kannske varanlegum
skaða. Verst er að hér er um
ákveðna pólitíska stefnu að ræða,
eins og ég hef sagt. Öðru máli
gegndi ef menn ekki vissu hvað
verið er að gera. Mér finnst ótta-
legt að mín kynslóð sem lifað hef-
ur við allsnægtir og er í fýrirsvari
í þjóðmálum nú, skuli ekki leita
annarra leiða. Ef til vill er það
samt svo að einmitt allsnægtafólk-
ið, sem ekki veit hvað það er að
skorta neitt eða þjást af veikindum,
ætlar nú að bijóta upp almanna-
tryggihgakerfið okkar í þágu kald-
rifjaðrar íjármagnshyggju. Ég
bind vonir mínar við það að fólkið
í þessu landi, undir merkjum
verkalýðshreyfingarinnar, taki
höndum saman um að stöðva
þetta.“
Þetta viðtal við Selmu Dóru
Þorsteinsdóttur segir meira en
mörg önnur orð fá lýst. Það er sá
veruleiki sem Selma Dóra Þor-
steinsdóttir lýsir sem fólk vill ekki
una við. Og það á við um þá sem
eru heilbrigðir ekki síður en þá sem
eru sjúkir. Menn hafna þeim veru-
leika sem byggir á auknum álögum
á sjúklinga, vaxandi misskiptingu
í landinu með atvinnuleysi og
hreinni fátækt stórra hópa. Fólk
vill komast út úr þessum veruleika
og skapa þess í stað samfélag sem
byggir á auknum jöfnuði. Þetta er
hægt að gera og þetta á að ger'a.
Þörf á víðtækri samstöðu
Þess vegna vildi fólk sameinast
um almenna kröfugerð sem tæki
á þeim þjóðfélagsmeinum sem við
sjáum vaxa allt í kringum okkur.
Úm þetta ríkti mikil samstaða inn-
an BSRB. Það er hins vegar mín
skoðun að til þess að ná árangri í
kröfugerð sem byggir á almennum
þjóðfélagsumbótum þurfi verka-
lýðshreyfingin öll að leggjast á
árarnar. Ég hef áður lýst þeirri
skoðun minni í Morgunblaðinu að
ef fólk hefði haft trú á því að verka-
lýðshreyfingin öll yrði samstíga
hefðu fleiri samþykkt verkfall inn-
an vébanda BSRB en raun varð á.
Að sjálfsögðu vill enginn verk-
föll. Ef hins vegar fólk hefur trú
á því að verkföll taki til landsins
alls telja menn sig hafa nokkra
vissu fyrir því að verkfall verður
stutt ef þá á annað borð þarf til
þess að koma. Það er mín skoðun
að það sé íslensku samfélagi bein-
línis hættulegt ef ekki tekst að
stöðva þá þróun sem leitt hefur til
vaxandi misskiptingar í íslensku
þjóðfélagi. Ef til verkfalls þarf að
koma til að svo verði er verkfall
að mínum dómi ill nauðsyn. Því
fyrr sem samtök launafólks mynda
um það víðtæka samstöðu að kveða
niður það ranglæti sem verið er
að skapa í íslensku samfélagi, því
betra.
Höfundur er varaformaður BSRB.
Námskeið í
skyndihjálp
RE YK J A VÍKURDEILD RKÍ
gengst fyrir námskeiði í skyndi-
hjálp sem hefst miðvikudaginn
31. mars. Kennt verður fjögur
kvöld, 31. mars, 1., 5., og 7.
apríl. Námskeiðið telst vera 16
kennslustundir. Þátttaka er
heimil öllum 15 ára og eldri.
Námskeiðið verður haldið í Ár-
múla 34, 3. hæð (Múlabæ).
Þeir sem hafa áhuga á að kom-
ast á þetta námskeið geta skráð
sig í síma 688188 frá kl. 8-16.
Námskeiðsgjald er 4.000 krónur,
en skuldlausir félagar í RKÍ frá
50% afslátt. Hægt verður að ganga
í félagið á staðnum. Einnig fá nem-
endur í framhaldsskólum 50% af-
slátt. Þetta gildir einnig um há-
skólanema gegn framvísun á
skólaskírteini. Meðal þess sem
verður kennt verður er blásturs-
meðferin, endurlífgun með hjarta-
hnoði, hjálp við bruna, blæðingum,
sárum og mörgu öðru. Einnig verð-
ur fjallað um það hvernig koma
megi í veg fyrir helstu slys. Að
námskeiðinu loknu frá nemendur
skírteini sem hægt er að fá metið
í ýmsum skólum. Tekið skal fram
að Reykjavíkurdeild RKÍ útvegar
leiðbeinendur til að halda nám-
skeið í fyrirtækjum og hjá öðrum
sem þess óska.
(Fréttatilkynning)
yn
steinsteypu.
Lóttir
meöfærilegir
viöhaldslitlir.
lyrirtlggjandl.
Þ.ÞORGRÍMSSON&CO
Ármúla 29, Reykjavík, sími 38640
&
&
&
m

m
^GÞÚSITUR
UNDi^TÍRll
Líttu við og sjáðu hvað bíllinn er nettur
en rúmgóður, kraftmikill en sparneytinn.
Tígulegur í útliti en með látlaust yfirbragð,
tæknilega vel útbúinn og á ótrúlega
lágu verði.
Verð frá
hr. 1.139.000

BIFREIÐAR & LANDBÚNAÐARVÉLAR HF. • Ármúla 13, SÍMI: 68 12 oo • beinn SÍMI: 3 12 36