Morgunblaðið - 30.03.1993, Síða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 30. MARZ 1993
mmmn
Með
morgunkaffinu
Ég vara þig við. Þetta er
í annað skipti sem þú legg-
ur druslunni þinni í einka-
stæðið mitt
HÖGNI HREKKVÍSI
„ SATT AO SEGTA 0LÖTAR MANN S14LWN.”
BREF UL BLAÐSINS
Aðalstræti 6 101 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 681811
Einelti
er hvað þessir menn hafa tii saka
unnið til þess að fá sitt nafn aug-
lýst með þeim hætti sem greinilega
var gert í álösunarskyni fyrir þá —
og í öllu falli fyrir Sambandið.
Til þess að skilja þetta mál þarf
að fara mörg ár aftur í tímann
þegar hagur Sambandsins stóð með
nokkrum blóma og engan óraði
fyrir þeim erfíðleikum sem fram-
undan voru. Það var raunar rætt
um „kóngsveldi" í Sambandinu á
þeim tíma en sannleikurinn var sá
að flestir töldu eðlilegt að reynt
væri að tryggja að Sambandið fengi
hina hæfustu menn í stöður fram-
kvæmdastjóra Sambandsins og
þeirra laun ákveðin með hliðsjón
af launum bankastjóra. Ekki veit
ég betur en launabætur í formi
viðbótarlífeyris sem svo vel var
auglýst á Stöð 2, sé á sama hátt
komið úr bankasamningum. Slíkir
samningar eru þekktir í öðrum fyr-
irtækjum og engin ástæða til þess
að úthrópa Sambandið sérstaklega
— þess vegna.
Aftur á móti breytast viðhorf á
tímum lækkandi launa og atvinnu-
leysis til sérkjara af þessu tagi.
Almennt má telja að fyrrverandi
forstjórar og framkvæmdastjórar
þurfi síður en aðrir á því að halda
að fá sérstakar uppbætur á sinn
lífeyri á efri árum. Þetta sjónarmið
hafa kaupfélagsstjórar undirstrik-
að með fundarsamþykkt nýlega. í
þeirri samþykkt var því beint til
stjórnar Sambands íslenskra sam-
vinnufélaga að endursemja við
kröfuhafa að viðbótarlífeyri. Hér
er að sjálfsögðu haft til hliðsjónar
mjög erfíð staða Sambandsins og
töluverð hætta fyrir viðkomandi
gamla starfsmenn Sambandsins að
tapa þessum viðbótarlífeyri — að
fullu og öllu. Ég vona að þessi fáu
orð upplýsi lítillega þetta mál sem
ég hef leyft mér að flokka undir
einelti.
SIGURÐUR KRISTJÁNSSON,
kaupfélagsstjóri.
Staðarfell í Dölum
Frá Sigurði Kristjánssyni:
MARGIR munu þekkja hvað stend-
ur á bak við þetta orð. Ýmsir munu
betur til þess fallnir en undirritaður
að skilgreina einelti. Ég hef talið
að sá verknaður væri fremur
ámælisverður fyrir gerandann
heldur en þolandann og lýsti sjúk-
legri þörf til þess að hrekkja og
kvelja. Ekki vil ég segja að íslensk
rannsóknarblaðamennska eigi
þetta orð skilið en oft hef ég undr-
ast hversu mjög fjölmiðlar höggva
nálægt einkahögum fólks og fara
frjálslega með viðkvæmar upplýs-
ingar.
í gegnum tíðina hefur verið
ákaflega vinsælt fjölmiðlaefni að
gera stórar fréttir út af ágreiningi
stjórnenda Sambands íslenskra
samvinnufélaga vegna launa
stjórnenda þar og nú síðast kemur
á Stöð 2 áhrifamikil umíjöllun 18.
og 19. mars sl. um eftirlaunamál
forstjóra og framkvæmdastjóra
Sambandsins. Birtur var langur
listi með nöfnum manna og svoköll-
uðum lífeyriskröfum. Spurningin
Þekkir einhver
konuna
Þeir sem þekkja konuna á mynd-
inni eru beðnir að hafa sam-
bandið Henriettu Berndsen í
Búðardal í síma 93-41162.
Frá Friðjóni Þórðarsyni:
í MORGUNBLAÐINU 24. mars
er frétt á bls. 19, sem ber yfir-
skriftina: SÁA lokar Staðarfeili 1.
júní.
Ég hygg að mörgum hafi brugð-
ið í brún, sem lásu þessa frétt og
kunnugir eru málavöxtum. Við
samþykkt síðustu fjárlaga, fyrir
árið 1993, var látið í veðri vaka,
að búið væri að ganga svo frá
málum, að starfsemi SAÁ að Stað-
arfelli væri íjárhagslega tryggð
fyrst um sinn.
Nú vita allir, sem til þekkja, að
umrædd starfsemi hefur gengið
mjög vel frá því hún hófst þama
árið 1980. Mér er nær að ætla,
að sá árangur, sem þarna hefur
náðst, sé í allra fremstu röð á
heimsmælikvarða á þessu sviði,
hvorki meira né minna. Samvinna
við heimamenn hefur verið mjög
vinsamleg frá öndverðu, svo og við
menntamálaráðuneytið, sem þama
ræður húsum. Það liggur ljóst fýr-
ir, að þessi umrædda starfsemi
SÁÁ getur fengið góða aðstöðu
og nægilegt svigrúm til að starfa
á Staðarfelli til langframa. í áður-
nefndri frétt er haft eftir Þórarni
Tyrfingssyni, lækni, formanni
SÁÁ, að ástæðan til þess, að sú
ákvörðun er uppi að hætta með-
ferðarstarfsemi á Staðarfelli 1.
júní, sé einfaldlega niðurskurður á
ljárveitingum til SÁÁ.
Nú er það alkunna, að oft er
þröngt í búi og tómahljóð í ríkis-
kassanum. Þá er sjálfsagt að spara
sem allra mest. Og raunar hlýtúr
allur sparnaður að teljast til höfuð-
dyggða að öðru jöfnu.
Því verður ekki neitað, að allur
niðurskurður ríkisútgjalda er bæði
vandasamur og óvinsæll. Þar er
oft erfitt að velja og hafna. En sá,
sem niðurskurðarljánum beitir,
getur þó aldrei leyft sé að slá allt,
hvað fýrir verður. Þar verður að
mínum dómi fyrst og fremst að
gefa því líf, sem greiðir götu
manna, þar sem þröngt er fyrir
fæti, og horfír til mannbóta og
betra lífs.
Með þessum fáu orðum leyfí ég
mér að beina þeirri eindregnu
áskorun til þingmanna Vestur-
lands og raunar allra alþingis-
manna og ráðamanna lands og
þjóðar, að SÁÁ verði gert kleift
að halda áfram því mannræktar-
og hjálparstarfí, sem hefur verið
unnið á Staðarfelli á undanförnum
árum.
FRIÐJÓN ÞÓRÐARSON,
fv. alþingismaður.
Víkverji skrifar
Fram hefur komið í fréttum, að
Albert Guðmundsson lætur af
störfum sendiherra í París á þessu
ári.'Ef Víkverji man rétt hefur eng-
inn sendiherra verið skipaður hjá
Sameinuðu þjóðunum, þótt liðið sé
hátt á annað ár frá því að síðasti
sendiherrann þar lét af embætti. Á
krepputímum eins og nú, þegar þar
að auki er ekki von um betri tíð á
næstunni er ekki óeðlilegt að íhuga,
hvort hægt sé að fækka eitthvað
sendiráðum Islands erlendis.
Augljóst er, að þungamiðjan í
samskiptum okkar við Evrópuþjóðir
hefur færzt til Brussel, þar sem nú
eru starfrækt tvö sendiráð, þ.e. hjá
EB og Atlantshafsbandalaginu. Er
hugsanlegt að hægt sé að komast
hjá því að hafa sendiherra í París
og láta nægja að reka þar skrif-
stofu með minni umsvifum, eins
konar útibú frá Brussel? Með sama
hætti má velta því fyrir sér, hvort
hægt væri að reka skrifstofu í Lond-
on, sem útibú frá Brussel.
Samskipti okkar við Norðurlönd
eru í hefðbundnum farvegi. Er frá-
leitt að spyija, hvort komast megi
af með einn sendiherra fyrir öll
Norðurlönd með aðsetri í Kaup-
mannahöfn en reka viðaminni skrif-
stofur í Osló og Stokkhólmi, sem
útibú frá Kaupmannahöfn?
Með lokum kalda stríðsins má
búast við, að umsvif sendiráðs okk-
ar í Washington verði í rólegri far-
vegi en áður. Er fráleitt að sami
sendiherra geti setið í Washington
og sinnt Sameinuðu þjóðunum, þótt
skrifstofa yrði áfram rekin í New
York?
xxx
Spurningar af þessu tagi eiga
fullan rétt á sér eins og nú er
ástatt í fjármálum ríkisins og aug-
ljóst, að það mundi leiða til tugmillj-
óna sparnaðar, ef þetta yrði gert
auk þess, sem ríkið gæti losað fjár-
muni með sölu dýrra eigna í París,
London, New York, Osló og Stokk-
hólmi. Ekki er ólíklegt, að ríkið
gæti selt eignir fyrir nokkur hund-
ruð milljónir króna auk þess, sem
umtalsverður sparnaður yrði í ár-
legum rekstrarkostnaði utanríkis-
þjónustunnar. Hver eru rökin á
móti þessu? Er ekki sjálfsagt, að
fjárlaganefnd Alþingis taki þetta til
athugunar?
xxx
Tíðar ferðir stjórnmálamanna og
embættismanna á fundi sér-
staklega á Norðurlöndum eru tíma-
skekkja eins og málum er nú hátt-
að. Þetta er úrelt samskiptaform.
Gott símasamband, símatækni, sem
býður upp á símafundi á milli landa,
símbréfatæki, allt stuðlar þetta að
því, að hægt er að halda uppi eðli-
legum samskiptum og skiptast á
hugmyndum án þess, að hópur
embættismanna og stjórnmála-
manna sé stöðugt á ferðinni á milli
landa. Er ekki kominn tími til, að
fjárlaganefnd þingsins og fjármála-
ráðuneytið taki til hendi?