Morgunblaðið - 23.05.1993, Page 19

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 23. MAI 1993
19
Blái steinninn.
„Mig langaði bara svo mikið til
að eignast böm.“
Einyrkjar
- Var hann ekkert hikandi, mað-
urinn, orðinn fimmtugur?
„Nei. Hann var afar fijálslegur
og gladdist yfir hveiju bami.“
- Var þetta ekkert erfitt fyrir þig?
„Auðvitað varð þetta meira álag
þegar hann fór að eldast. En hann
var heilsugóður og hörkuduglegur.
Við byijuðum okkar líf sem ein-
yrkjar á ríkisjörð sem var að niður-
lotum komin. Húsakosturinn hélt
varla vatni eða vindi. En ég taldi
betra fyrir börnin að alast upp í
sveit, jafnvel þótt maðurinn minn
þyrfti að fara í burtu frá okkur til
að vinna fyrir heimilinu fyrstu vet-
uma. Það liðu mörg ár áður en við
gátum fengið okkur kind,“ segir
Soffía glettin, „en þær vom líka
orðnar yfir hundrað áður en við
brugðum búi og einn sonur okkar
tók við.“
- Átti hann engin börn fyrir?
„Jú, þijá syni af fyrra hjóna-
bandi, en þeir vom allir farnir að
heiman. Samt var ég alveg til í að
vera þeim sem móðir. En þeir vom
ekkert til í að taka við móðurum-
hyggju minni,“ segir Soffía og hlær
dátt. „Ég skil ekkert í mér núna.
Ég var ósköp hlægileg. Þetta vom
menn á mínum aldri og mér fannst
ég nú svosem vera orðin nógu full-
orðin.“
- Urðu engin læti þegar þú gift-
ist svo fullorðnum manni?
„Mamma var nú þannig gerð að
hún lét mig ráða þessu. Hún sagði:
„Þú verður að ráða þessu sjálf,
þótt mér finnist aldursmunurinn
heldur mikill.“ Faðir minn var í
Danmörku og sagði ekkert. En það
voru aðrir með læti. Fólk sem var
ekkert svo tengt okkur.“
Fyrstu búskaparárin höfðu Soffía
og maður hennar tvö aukabörn í
heimili. Fyrstu fimm börn þeirra
sjálfra fæddust með 14-16 mánaða
millibili, svo mjög fljótlega voru sjö
börn á heimilinu. Síðustu tvö börnin
fæddust nokkru seinna. Eir var
þetta ekkert erfitt?
„Ija. Erfitt? Kannski miðað við
nútímann. En ég hugsaði ekkert
um það. Ég bara þvoði; þvoði þvott
alla daga, eins og þú getur ímyndað
þér á heimili þar sem eru sjö spræk-
ir krakkar og sá elsti tólf ára. Ég
hélt reyndar að þetta myndi verða
öðruvísi. Við vorum ekki með neinn
heyskap fyrstu árin og ég reyndi
að pjakka niður garðholu. En það
var ekki auðvelt mál. Annars er
saga okkar hjónanna ekkert frá-
brugðin sögu annarra einyrkja í
þessu landi. Við komum þó öllum
börnunum okkar til manns og þegar
öllu er á botninn hvolft er það mest
virði af öllu.“
Draugagangur
- Varstu aldrei hrædd í kotinu
þínu, þegar maðurinn þinn var í
burtu að vinna — og þú ein með
börnin?
„Yfirleitt ekki. Þó kom það fyrir.
Það var mikill draugagangur á
Bjargi fyrstu árin sem við bjuggum
þar, en hann hvarf smám saman.
Og við heyrðum öll umganginn,
enda var hann svo mikill til að byija
með að við komumst ekki hjá því.
Fyrst fannst mér þetta skrítið, en
svo vandist það. Þó varð ég fyrir
óhugnanlegri reynslu einu sinni
þegar ég var alein heima.
Það var að kvöldlagi. í eldhúsinu
hjá mér var gríðarstór nagli og á
honum hékk blóðsía. Naglinn stóð
á ská upp í loftið og sían hékk þar
blýföst. Þetta kvöld var ég komin
upp í rúm, þegar ég heyri þennan
dómadags gauragang í eldhúsinu.
Ég hleyp þangað og þá liggur sían
á gólfinu en naglinn var á sínum
stað. Það var algerlega útilokað að
hún hefði getað dottið af honum.
Hún hafði verið tekin af naglanum
og grýtt í gólfið. Þarna varð ég
hrædd í fyrsta sinn. Ég varð svo
hrædd að ég hljóp yfir á næsta bæ.
En ég vaknaði iðulega við það að
einhver kallaði á Jón — og ekki
bara ég. Þegar ég fór að kanna
málið, mörgum árum eftir að ég
flutti að Bjargi, komst ég að því
að sá sem byggði húsið og bjó þar
fyrst, hét einmitt Jón.
Það gerðist margt fleira. Þegar
ég var ein með krakkana fyrsta
árið var húsið í svo lélegu ástandi
að við sváfum öll á sömu hæðinni,
ég inni í stofu. Eina nóttina er ég
að festa svefn, en finn þá að ég
er komin út úr líkamanum og út á
mitt gólf að málningunni minni. Þá
er bankað, en áður en ég næ að
svara er hurðin rifin upp. Mér brá
svo að ég hrökklaðist aftur á bekk-
inn og sameinaðist líkamanum. Það
gekk einhver inn og hlunkaðist nið-
ur á bekkinn hjá mér með þvílíkum
dynk að ég hossaðist upp. Ég man
hvað ég streðaði við að opna aug-
un, en þegar það loksins tókst, sá
ég engan. Hins vegar varð ég svo
hrædd að ég dreif min inn í her-
bergi til krakkanna og svaf aldrei
í stofunni aftur.“
í öðru lífi
- En þú hélst alltaf áfram að
mála.
„Já. Ég málaði alltaf öðru hveiju. '
Ég var að hlaupa í þetta. Eftir að
ég hætti í höggmyndunum langaði
mig alltaf til að mála altaristöflu
og ég var alltaf að æfa mig. Ég
er enn að æfa mig. Kannski geri
ég það í næsta lífi.“
- Ha?
„Það er sagt að hvert líf sé undir-
búningur fyrir það næsta. Ég er
búin að æfa mig að mála altaris-
töflu þetta líf. Ég hlýt að mála
hana næst,“ segir Soffía hress í
bragði, að hálfu í gamni, að hálfu
í alvöru og bætir að lokum við: „Ég
er líka að hugsa um að byija að
læra á píanó, svo ég kunni í það
minnsta nóturnar, næst. þegar ég
kem. Ég get ímyndað mér að það
sé skemmtilegt að spila á píanó.“
Svo snýr hún fallega brosinu sínu
út að glugga, svipurinn verður fjar-
rænn, tíminn kjur, veikburða vor-
blómin speglast í augum sem virð-
ast þekkja órafjarlægð fortíðar og
leyndardóma framtíðar, en velja
samt aðeins að spegla það sem fag-
urt er.

Dagskráin í dag,sunnudag:
Kl. 12:00 Opnum við.
14:00 Gaflarinn kemur fram.
l5-3n°n Tískijsýning Módeisamtakanna.
76:00 Gaflarinn kemurfram
7 7:00 Eróbikk sýning.
17:45 Áskorendakeppni Sorpu.
18:00 Gaflarinn kemur fram.
19:00 Eróbikk sýning.
20:00 Gaflarinn kemur fram og kveður
sýningagesti.
20:00 7LuspySakmamllUdeU^
20:15 Danssýning.
21:00 Tískusýning Módelsamtakanna.
„Veistu hvers vegna Hafnfírðingar læðast
fram hjá apótekinu?“
- „77/ að vekja ekki svefnpillumar
sýne»4*r
S f a o^'o í fct^öj0
V0»«,rsig.
OgiK‘
fefc
Athofna
Mia'
dagarX)

^ a2 ára. ÓKeVP**?bW'*' O9ðgöo9^'ða^
\x bövn sm að9°
AOO W- <Vnr Tfta toarna
. en _ftnQVim'ða 4 da9 tra
Nð9anQ!
sevnf
er W-